انگار که دوپامین جن باشه و من بسم‌الله. بابا دو دقیقه بمون، برنج خیس کردم..!

نمی‌دونم کجایِ دنیا و با چه حالی هستی که اینو می‌خونی، اما یادت نره غم همیشه انقدر پر رنگ نمی‌مونه🫂

‏شانس [اینه که جفت شیش بیاری.] استمرار [اینه که اون‌قد بندازی، تا جفت شیش بیاری.] و مردم فقط وقتی جفت شیش بیاری سرشون رو می‌چرخونن و نگات می‌کنن، و معمولاً متوجه فرق این دوتا نمی‌شن!

تو کتاب بی‌شعوری خیلی قشنگ نوشته: بی‌شعورها قابلیت شگفت انگیزی برای دیدن تنها یک وجه از هر مساله‌ای رو دارن، همون وجهی که منافع اونا رو تامین میکنه. حالا شما هی سعی کن برای کسی که نمیفهمه توضیح بدی!

سراسر خیر است وقتی همه چیز دست خداست ❤️

شما هم می‌بینید چقدر سخت شده؟ پیدا کردن چندتا آدم امن، بزرگسالی، سرزنده بودن، و در کل زندگی کردن..!

ما با همه اختلاف نظرها، تفاوت در علایق و سلایق، تفکرات گوناگون و… یک ادبیات مشترک داریم و اون چیزی نیست جز؛ وطن، ایران! ارتش بار دیگر فدای ملت شد. روحشان شاد❤️

[ توقع، رنج است! ] در هر سطحی در هر محیطی چه از دیگران چه از خانواده چه از نزدیکان چه از غریبه • اگر میتوانید، حتی برای یک لیوان آب هم از هیچ احدالناسی درخواست نکنید! • هر کسی مشکلات خودش را دارد. • تمام کارهای‌ شخصی خود را خودتان بر عهده بگیرید. • بار بردارید، اما هرگز بارِ دوش‌ کسی نشوید.

یه جوری زندگی کنین هیشکی متوجه روز خوب و بدتون نشه! باور کنین بیشتر اینایی که به عنوان رفیق و فامیل دور و برمونن با دیدن خوشحالیامون ناراحت، و با دیدن روزای تلخمون خوشحال میشن...!

گاهی برای اینکه پرداخت قسطی و شرایطی داشته‌‌باشی، ناگزیری جنس ضعیف‌تر و کم‌ارزش‌تری برداری و به همان محصول و مارکی اکتفا کنی که مقابل تو قرار داده‌اند! اما نقد که پرداخت کنی، هم قدرت انتخاب بیشتری داری، هم با خیالی تخت، دنبال بهترین گزینه می‌گردی... می‌فهمی از چه حرف می‌زنم؟! در شرایطی که آسیب‌پذیر و شکست خورده و غمگینی و توقعاتت در سطح قرار دارد، با کسی آشنا نشو! روی خودت و روی بهبود جهانت کار کن و با فراغ‌بال و با احساساتی ترمیم‌یافته دنبال آدمِ مناسب بگرد تا به کمتر از لیاقت خودت راضی نشوی و حالت که بهتر شد و به خودت که آمدی؛ نبینی به رابطه و شرایطی تن داده‌ای که ابدا در شأن روح و روان تو نبوده! آدمِ زیاد تشنه، ممکن است آب گل‌آلود هم بنوشد! صبر کن قدری سیراب بشوی و بعد ببینی با خودت و با جهان و آدم‌ها چند چندی...

میگفت: همه‌ی ما دست کم در روایت یک نفر، هیولایی نفرت‌انگیزیم..!

پتانسیل آدم‌ها مثل ظروف دکوری داخل گنجه‌ست! همیشه هست و قابل استفاده‌ست، ولی خب تصمیم بر اینه که فعلا لزومی نداره به کار برده بشه، شاید هم قراره تا ابد خاک بخوره و فقط عید به عید بگی یادش بخیر.