آدمها را تشویق کنید. بخاطر تلاشها، هنر و زحمات، افراد را تشویق کنید. باورتان نمیشود گاهی یک نفر، مثلا یک هنرمندِ جوان، چقدر منتظر یک "تشویق" ساده، یک "آفرین، قشنگ بود" است و از آن محروم مانده.
خداوند به حضرت داوود فرمود:
ای داوود؛
تومیخواهی، من هم میخواهم.
اما جز آنچه من میخواهم نمیشود.
پس اگر تسلیم آنچه من میخواهم،
بشوی؛
آنچه را هم تو میخواهی،
به تو میدهم.
اما اگر تسلیم آنچه من میخواهم،
نشوی؛
در آنچه خودت میخواهی
تو را به "رنج" میاندازم!
و باز هم جز آنچه که من میخواهم،
نخواهد شد...
| توحیدصدوق،ص۳۳۷
رشد درد داره، ولی میارزه.
خوش رنگ و لعابت میکنه،
تراشت میده، جلات میده، برق میافته
به ریخت و قیافت. درد دارهها، تا دلت بخواد،
صدای شکستن استخوناتو میشنوی، ولی می ارزه!
اگر طبق آموزههای توییتری
و شبکههای اجتماعی زندگی کنیم،
عملاً هیچکس برامون باقی نمیمونه...
بالاخره یک روز خودمون رو هم از دست میدیم.
رابطهها و دوستیها نیازمند
گذشت، سازش، مفاهمه، مهربانی
و پذیرفتن تفاوتها هستند.
[جدایی اخرین و سختترین گزینه است.]
کتاب بخونید،
سرکار برید،
سریال بینید،
سینما و کافه برید،
ورزش کنید،
آدمیزاد اگه پُرمشغله نباشه
انقد غصه میخوره تا بترکه.
بیکاری خودش غم میاره...
هرچی سنم بالاتر میره بیشتر
از اظهار نظرهای واضح خوشم میاد،
و بیشتر از کلیگوییهایی که گوینده رو
در موضع همیشه برحق نگه میداره بدم میاد.
آرزو میکنم:
"خُدا نردبونی بسازه برات
تا جلوی همون آدمایی بری بالا که
آرزوشونه زمین بخوری و نمیتونن بالا ببیننت..."