[آدم های شناسنامهدار
را دوست دارم..]
آنها که برای خودشان،
وقتشان و چشمشان
ارزش قائلند
آنها که با هر کسی
معاشرت نمیکنند
هر جایی نمیروند
هر کتابی نمیخوانند
و بوی ناب اصالت میدهند.
آدمهای موفقی که سه سال دیگه قراره ببینی، اونایین که الان وظایفِشون رو هر روز با حالِ بد، با بیحسی، با بیانگیزگی، با مودِ بد، با دلِ شکسته، با بیحوصلگی، با درد، با استرس، با مریضی، با سردرگمی انجام میدن.
اونا منتظرِ حالِ خوب نمیمونن!!!
علامه امینی به امیرالمومنینعلیهالسلام
عرض کرده بود:
که آقا جان،
یک کارِ کوچکی دست ما بدهید!
وقتی از حرم بیرون آمده بود
ایدهی نوشتن کتاب الغدیر
به ذهن او رسیده بود؛
که ۴۰سال برای نوشتن آن
زمان گذاشت و بیش از
۱۰۰۰۰۰ جلد کتاب را رجوع کرد
تا به نتیجه رسید و کتاب نوشته شد!
یکی از خُلقیات گمشده فرهنگ ایرانی قناعته. انگار دیگر هیچکس به آنچه دارد قانع نیست. راضی نیست. هیچچیز برای هیچکس کافی نیست. بس نیست. جنون خواستن، بیشتر خواستن، افتاده به جان آدمها.
من همون همیشگی میخوام...
و سه ساله ارباب، خودش برای دلم
پا درمیانی میکند.
پس حتماً تولدم مبارک است!
اگر دقت کنید این جملهی "به عقاید همدیگه احترام بذاریم" رو معمولا کسانی میگن که عقاید احترامبرانگیزی ندارند. و انصافا به عقیدهای جز عقیدهی خودشون "احترام" نمیذارن.