آدم در تنهایی؛ آدم تر است.

عباس کیا رستمی عزیز در ستایش [تنهایی] می‌گوید.

اگر ماندن‌تان حال حتی یک نفر را خوب خواهد کرد بمانید؛ اگر خندیدن‌تان لب های حتی یک نفر را می‌خنداند بخندید؛ اگر رفتن‌تان باری از دوش حتی یک نفر بر خواهد داشت بروید؛ اگر نوشتن‌تان برای حتی یک نفر زیباست، بنویسید؛ اگر صدایتان برای حتی یک نفر دلنشین است حرف بزنید. من به شما قول می‌دهم که حتی با یک گل، بهار خواهد شد…

سلام به اون غمی که گمان می‌بری قرار نیست از تو دور شود ولی شاید امروز آخرین روز آن باشد!

خدایا اعصابت خرد نمیشه ما اینقدر غلط غولوطیم؟! اینقدر درب و داغونیم؟! یا خنده‌ت نمیگیره اینقدر خنگیم؟! خدایا دلت برامون نمی‌سوزه اینقدر کوچیکیم و دردامون بزرگه؟! مثلا وقتی داریم گریه می‌کنیم به فرشته‌ت نمیگی یه دستمال کاغذی براش ببرید اشکاشو پاک کنه؟! شوخی هم می‌کنی با ما یا کلا جدی ؟! من هیچی ازت نمی‌دونم فقط می‌دونم خیلی دوستت دارم. خیلی.

نیازمندِ یک: باورم نمیشه، بالاخره شد.

می‌توانم بی‌خیال، زندگیِ خودم را بکنم و به رنج‌های اطرافم هیچ واکنشی ندهم و با آدم‌های اندوهگین اطرافم هیچ کاری نداشته‌باشم؛ اما آیا در آن‌صورت به قدر کفایت احساس زنده بودن خواهم‌کرد؟! اگر رنج را ببینم و برای برطرف کردن آن، دست‌کم تلاشی نکنم، چه تفاوتی با گیاه و پرنده و درخت خواهم‌داشت؟! به هرحال ما انسانیم و تفاوت ما در احساسات عمیق انسانیِ ماست و تفکرات و نیات انسان‌دوستانه‌ای که داریم و قدم‌هایی که بر می‌داریم... من حتی اقدامات و تلاش‌های محکوم به شکست خود برای کاستنِ رنج‌های اطرافم را به دفعات ترجیح می‌دهم به سر در لاک خود فرو بردن و هیچ کاری نکردن! من مهربان بودن و تلاش برای روشن کردن چراغ‌های خاموش حوالی‌ام را ترجیح می‌دهم به ذوقِ روشناییِ خود را داشتن و به تاریکی‌های اطراف، هیچ توجهی نداشتن! من تلاش برای انسانِ خوبی بودن را به هرچیز دیگری ترجیح می‌دهم؛ حتی اگر محکوم به ناکامی و شکست باشد... من یک انسانم و این را با صدایی بلند، فریاد خواهم‌زد...

قدر بچه‌هایی که مصمم، پر انرژی، پر از توضیح و استدلال هستن و از بقیه هم استدلال می‌خوان و به راحتی قانع نمی‌شن و خیلی ام حرف‌گوش کن و بله قربان‌گو نیستن رو بدونید. اینا سالم‌ترین‌ها هستن. اون نسلی که تاییدطلب بار اومدن و برای گذشتن از چیزایی که می‌خواستن و راضی کردن دیگران هورا و آفرین گرفتن خیلی اوضاع خوبی ندارن و روزگار بهشون داره سخت می‌گذره. #روانی_شناسی

دل همو خالی نکنیم؛ خب.

همیشه دو تا چیز بوده که نگرانم کرده: ۱) کار هایی که نباید می‌کردیم و کردیم ۲) کار هایی که باید می‌کردیم و نکردیم خیلی از اتفاق افتادن‌ها و خیلی از اتفاق نیفتادن‌ها هم بسته به همین کار های ماست! بنظرم اگه چیزی رو خواستیم ولی خلافش رو انجام دادیم و نشد اون چیزی که میخوایم، خودمونو سرزنش کنیم نه کس دیگه یا چیز دیگه! چرا که خواستن صرفا به حرف و دم زدن نیست باید تلاش کرد و رسید، و ایضا گردن قسمت هم نندازیم؛ دیگه همه‌مون میدونیم: هر عملی، عکس‌العملی دارد! وقتشه به خودمون بیایم، چشامونو باز کنیم، رودربایستی و لج‌بازی با خودمون رو کنار بذاریم…

به زمان‌بندیِ خدا اعتماد کن؛ میاد آن‌چه که باید، میشه آن‌چه که باید. «إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ» طلاق/۳