به گودال می‌رسیم. خاک‌ها سرخ است؛ سرخی‌ای که تا آن روز ندیده‌ام. به گودال زل می‌زنم. امان از گودال! ... چقدر از گودال روضه شنیده‌ام. همه‌ی روضه‌ها مال گودال است. دلم برای خنده‌های سید تنگ می‌شود. حتما آخرین لحظه هم لبخند زده به روی شهـ..ادت، که سال‌ها انتظارش را کشیده ... دلتنگی می‌آید و می‌ماند اما گریه را به تعویق می‌اندازم. این گودال سرخ همچون یک جراحت تازه بر تن ضاحیه مانده‌است و خواهد ماند. #بریده_کتاب #عربیکا #وحید_یامین‌پور #مدرسه_جنگ 🇮🇷ایران فردا؛ رسانهٔ بسیج فرهنگیان https://eitaa.com/iran_fardaa