🌷بسم رب العشاق 🌷 #قسمت_آخر #حق_الناس اصلا باورم نمیشد من مادر شدم یاد دفعه پیش افتادم اگه بازم تکرار بشه اگه دیگه نتونم مادر بشم خدایا خودت کمکم کن مرتضی که اومد ساعت ۴ بود من از استرس و نگرانی هیچ کاری نکرده بودم با همون چادر مشکی نشسته بودم رو مبل مرتضی که اومد تو با استرس گفت یسنا یسنا جان خوبی خانم ؟ -مرتضی مرتضی:جانم -رفتم دکتر گفت حدود یک هفته است مادر شدم مرتضی :خانممم مبارک باشه اینکه نگرانی نداره -اگه مثل دفعه قبل بشه چی ؟ مرتضی :نگران نباش میریم دکتر الان حدود ۵ماه از روزای پراسترس من میگذره من زیر نظر روانشناس و متخصص زنان زایمان تا الان خوب پیش رفتم امروز ساعت ۶عصر قراره بریم سونوگرافی مرتضی از تو اتاق چادر و مانتوم آورد کمکم کرد بپوشم بعد با کمکش سوار ماشین شدم بعد از انجام سونوگرافی فهمیدیم فنقلمون پسره تو راه باهم حرف میزدیم قرارشد اسمشو بذاریم مجتبی همون شب رفتیم خونه مادر اینا همه خیلی خرشحال بودن به لطف مراقبتهای مادرم و مادرجون ،فاطمه و مرتضی دوره بارداری تموم شد الانم دارم میرم اتاق زایمان مرتضی تادم در اتاق عمل همراهیم کرد بعد از نیم ساعت منو پسرم از اتاق خارج شدیم بچه دادیم بغل پدر تو گوشش اذان و سلام بر حسین زهرا گفت و اسمش صدا کردیم تو اتاق خودم بودم که صدا پسر و پدر بلند شد دفتر خاطراتم بستم و به پذیرایی رفتم چادر مشکی سرم کردم و به سمت مزار شهدا حرکت کردیم الان مجتبی ما۲سالشه و محمدم شده یه خاطره تو گذشتم خداحواسش به ماست هست #پایان 🌐 @Iran_Iran 🇮🇷 http://telegram.me/Iran_Iran

عصا بیفکن و از بیم اژدها مگریز #پایان 🗣 אירן בעברית ☫ ▪️ڪانال مدافعان حـــــرم 🌐 @Iran_Iran https://t.me/joinchat/AAAAADvRqlwtdgFnCnTrvQ

❂◆◈○•-------------------- ﴾﷽﴿ ❂○° #پلاک_پنهان °○❂ 🔻 قسمت #صد_پنجاه_یک قسمت #آخر_(پایانی) سر از مهر برداشتن ،وقتی نگاهشان به حرم امام حسین افتاد،لبخندی بر لبان هر دو نشست،نور گنبد ،چشمان سمانه را تر کرد،با احساس گرمای دستی که قطره اشکش را پاک کرد،سرش را چرخاند،که نگاهش در چشمان کمیل گره خورد. کربلا،بین الحرمین و این زیارت عاشورای دو نفره بعد از آن همه مشکلاتی که در این چند سال کشیدند،لازم بود. سمانه به کمیل خیره شد،این موهای سفید که میان موهایش خودنمایی میکردند،نشانه ی صبر و بزرگی این مرد را می رساند،در این ۳سال که زیر یک سقف رفته بودند،مشکلات زیادی برایش اتفاق افتاد و کمیل چه مردانه پای همه ی دردهایش و مشکلاتش ایستاد. مریضی اش که او را از پا انداخته بود و دکترها امیدی به خوب شدنش نداشته اند،و درخواست طلاقی که خودش برای او اقدام کرده بود،حالش را روز به زود بدتر کرده بود،اما کمیل مردانه پای همسرش ایستاد،زندگی اش را به خدا و بعد امام حسین سپرد،و به هیچ کدام از حرف های پزشکان اعتنایی نکرد،وقتی درخواست طلاق را دید ،سمانه را به آشپزخانه کشاند و جلوی چشمانش آن را آتش زد،و در گوشش غرید که "هیچوقت به جدایی از من حتی برای یه لحظه فکر نکن"،با درد سمانه درد میکشید،شبایی که سمانه از درد در خود مچاله می شد و گریه می کرد او را در آغوش می گرفت و پا به پای او اشک می ریخت ،اما هیچوقت نا امید نمی شد. در برابر فریادهای سمانه،و بی محلی هایش که سعی در نا امید کردن کمیل از او بود،صبر کرد،آنقدر در کنار این زن مردانگی خرج کرد که خود سمانه دیگر دست از مبارزه کشید. خوب شدن سمانه و به دنیا آمدن حسین،زندگی را دوباره به آن ها بخشید. ــ چیه مرد به جذابیه من ندیدی اینجوری خیره شدی به من! سمانه خندیدو پرویی گفت! حسین که مشغول شیطونی بود را در آغوش گرفت و او را تکان داد و غر زد: ــ یکم آروم بگیر خب،مردم میان بین الحرمین آرامش بگیرن من باید با تو اینجا کشتی بگیرم کمیل حسین را از او گرفت و به شانه اش اشاره کرد: ــ شما چشماتونو ببندید به آرامشتون برسید،من با پسر بابا کنار میام سمانه لبخندی زد و سرش را روی شانه ی کمیل گذاشت و چشمانش را بست،آرامش خاصی داشت این مکان. کم کم خواب بر او غلبه کرد و تنها چیزی که می شنید صدای بازی کمیل و حسین بود.... #پایان🌹 ↩️ #ادامہ_دارد... ○⭕️ ✍🏻 #نویسنده: فاطمه امیری 🌐 @Iran_Iran 🇮🇷 http://telegram.me/Iran_Iran