رباعیّات فاطمیّه(بخش دوّم) ◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️◼️ از بهرِ صفِ نماز° سَر می شکنند! با نام علی همه سِپَر می شکنند! از کوچه ی فاطمه روانند و دریغ سجّاده به دست و لِنگِ دَرمی شکنند! _______ برکوی تو فریاد اثرداشت؟ نداشت! یا ناله و بیداد اثر داشت؟ نداشت! من در غزل و ترانه ، او کوه کنی سعیِ من وفرهاداثرداشت؟نداشت! _______ سیلی زِ جَفا چو بررُخِ دریازد بر عالَمِ پیدائی و ناپیدا زد سیلی بزندخودِخداوندبه حشر برآنکه به روی حضرتِ زهرا زد ______ ازفاطمه نامِ بهتری کو که نِکوست هرنامِ نکو گرفته از نامِ هموست چون فاطمه را فاطمه می گفت نبی پس فاطمه را فاطمه گوئیم اَیدوست ______ ازجلوه ی نورِ او هویدا باشد هرچیزبه دُنیا وُ به عُقبا باشد نوری که بُوَد به هر دوعالَم،آری ازنورِ رُخِ حضرتِ زهرا باشد _____ زهرا همه عُمرِخویش،یامولا گفت غم° کرده نهان و صحبتِ زیبا گفت از گفتنِ (یاعلی) حَذَر کرد آنروز زهرا به مقامِ صبر (یازهرا) گفت ______ رباعیّات: #مهدی_میرابی_جاجرم (مرد هفت هنر ایران) ______