✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «جزیره موعود» ✍️ مناسبت روز: در ماه بهار قرآن قرار داریم، لذا امروز نیز به تبیین یکی دیگر از آیات نورانی قرآن با بهره‌گیری از کتاب ارزشمند «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن کریم» که بر اساس سخنان رهبر معظم انقلاب در ماه مبارک رمضان درسال ١٣۵٣ تهیه شده، می‌پردازیم؛ ✅ جزء ٢۵، سوره شوری، آیه ٢٠ «مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَ مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ» «آن كه ثمر و كشت آخرت بخواهد براى او در كشتش مى‌افزاييم و آن كه كشت وثمر دنيا را بخواهد از آن نصیبش می‌کنیم ولی در آخرت هيچ نصيبى ندارد». در این آيه، انسان به كشاورز، عمل او به كشت، نيّت او به بذر، و دنيا و آخرت، به مزرعه و محل برداشت تشبيه شده است. ✍️ برای تبیین این آیه در ابتدا افسانه‌ای را تحت عنوان «تلخ یا شیرین» تقدیم شما می‌نمائیم که از این قرار است که: «شهری بود در کنار دریا که قانون بسیار عجیبی داشت و آن قانون این بود که اگر در یک روز مشخص از سال هر غریبه‌ای که اول وارد شهر آنها می‌شد او را به عنوان پادشاه انتخاب می‌کردند و بدون هیچ مقدمه و تشریفاتی لباس شاهی بر تنش می‌کردند و همه‌ی مردم مثل نوکر، دستوراتش را اجرا می‌نمودند! از قضا در همان روز موعود، غریبه‌ای وارد شهر آنها شد! مردم او را احترام کرده و به کاخ آوردند و تشریفات شاهی او را انجام دادند! این غریبه که آدم رند و زرنگی بود، پس از نشستن بر تخت پادشاهی مدام به این ماجرا فکر می‌کرد که اینها روی چه حساب و کتابی من را شاه خود کردند؟! آیا من را اشتباه گرفته‌اند؟ اما دلش هم نمی‌آمد از پادشاهی بگذرد و از کسی در قصر، این سؤال را بپرسد! بالاخره یک روز با لباس مبدل از قصر خارج شد و به بازار رفت تا شاید از حکمت این کار سر در بیاورد! به پیرمردی کمی پول داد و از او خواست تا حکمت پادشاهی او را برایش آشکار کند! آن پیرمرد هم برای او نقل کرد که مردم این شهر یک سنت و رسم قدیمی دارند و آن این است که هر سال در فلان روز جلوی دروازه شهر جمع می‌شوند و اولین نفری که وارد شهر می‌شود را به عنوان پادشاه انتخاب می‌کنند و بعد از یک سال او را عزل کرده و سوار بر قایقی به سمت جزیره‌ای تبعید می‌کنند و او مجبور است تا زمان مرگ در آن جزیره بماند! مرد غریبه مقدار دیگری پول به پیرمرد داد و از او پرسید: آن جزیره کجاست؟ پیرمرد نیز آدرس جزیره را به او گفت. غریبه‌ای که اکنون شاه مملکت شده بود، بسیار غمگین شد و متوجه شد تنها یک‌سال فرصت دارد که از پادشاهی خود لذت ببرد! اما پس از آن می‌بایست بقیه عمر را در جزیره‌ای سخت، بدون هیچ امکاناتی به‌سر ببرد، پس ابتدا با خودش گفت: حالا که پادشاهیم! پس بگذار لذتمان را ببریم! و «چو فردا شود، فکر فردا کنیم...»؛ اما بعد به خودش نهیب زد که یک‌سال لذت به یک عمر ذلت و بدبختی نمی‌ارزد! پس تصمیم ویژه‌ای گرفت و از فردای آن روز با برنامه‌ریزی و ایجاد جدول زمانبندی دقیق، شروع به ساختن قصری زیبا و ایجاد همه‌ی امکانات یک زندگی خوب در آن جزیره را نمود و هر روز نیز به تقویمش نگاه می‌کرد و به خودش نهیب می‌زد که یک روز به پایان پادشاهیش نزدیک‌تر شده! پس به جای پرداختن به لذت‌های زودگذر با عظمی مضاعف برای خانه و جایگاه همیشگی‌اش در آن جزیره‌، کار می‌کرد؛ بالاخره یک‌سال گذشت و در نیمه شب آخرین روز، نگاهبانانی که تا دیروز اطاعتش را می‌کردند و جلو او تا کمر خم می‌شدند بر سرش ریختند و او را دستگیر کرده، لباس شاهی را از تنش درآوردند و چند تکه پارچه کرباس به دور او بستند و او را دست و پا بسته با قایقی به جزیره موعود فرستادند! او که تا دیروز پادشاه بود، امروز حتی یک حبه قند هم نتوانست از آن‌همه ثروت و مکنت با خودش بردارد! اما مرد قصه ما، اصلاً غمگین نبود، چون می‌دانست که قصری به مراتب زیباتر و با امکاناتی بسیار بیشتر در جزیره انتظار او را می‌کشد! او صدها خدم و حشم از پیش برای جزیره‌اش فرستاده بود؛ پس نه تنها غمگین و حسرت‌زده نبود، بلکه در دلش رقص و شادی کرده و با خوشحالی تمام به سمت آن جزیره می‌رفت!» ✍️ این افسانه زیبا و حکمت‌آمیز درست حکایت زندگی ما در دنیاست! زندگی‌ای که اگر همراه با پادشاهی و همه‌ی امکانات و لذت‌ها هم باشد اما کوتاه و رفتنی است و اجل همواره در پی آن است و بالاخره در آینده‌ای نزدیک، لباس پادشاهی از تنمان درآورده و ما را کفن‌پیچ و بدون اینکه اجازه داشته باشیم حتی حبه‌ای قند از اموالمان برداریم به سوی قبر می‌برند تا به جزیره موعود یعنی «برزخ» و سپس به قیامت فرستاده شویم... https://eitaa.com/ROOZBARG ادامه دارد 👇

✅ ادامه #روزبرگ_شیعه 👇 در این حال، بدیهی است کسی که جزیره خود را از قبل آباد کرده‌ باشد؛ رقص‌کنان وارد قصر زیبایش می‌شود و نه تنها از مرگ، ترس و وحشتی ندارد، بلکه مثل عاشقی است که به محبوب خود رسیده است! چنان که امیرالمؤمنین (ع) درباره اینگونه افراد که آخرت خود را در دنیا آباد کرده‌اند، می‌فرمایند: «لَوْلَا الْأَجَلُ الَّذِي كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ لَمْ تَسْتَقِرَ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ، شَوْقاً إِلَى الثَّوَابِ»: «اگر نبود مدت و اجلی که خداوند بر آنها نوشته است، روح آنان از اشتیاق ملاقات با خدا در بدن‌هایشان یک لحظه آرام نمی گرفت». (نهج البلاغه، خطبه ۱۹۳) بی‌شک این حرارت و شوق را آگاهی و فهم و معرفت به برزخ و آخرت و صاحب آن در دل مؤمن ایجاد می‌کند و او را بی‌تاب رفتن می‌گرداند! لذا اگر او در این دنیا در قصر هم باشد، آن قصر را زندان خود می‌داند: «الدنيا سِجنُ المؤمنِ» (كنز‌العمّال، ح۶۰۸۱)؛ چون بالاتر از دنیا را درک کرده و آن را آباد نموده است! ولی دنیا برای کافر، بهشت است: «الدنيا... جَنَّةُ الْکافِر» (همان)؛ برای اینکه کافر از جزیره جاودان چشم پوشی کرده و به همان چند روز پادشاهی دنیا دلخوش شده است؛ به همین دلیل وقتی او را از تخت به زیر می‌کشند و به سمت جزیره می‌برند، با نگاه حسرتی به پشت سرش می‌نگرد و آن روز برای او می‌شود: «يَوْمَ الْحَسْرَةِ» (مریم/٣٩). البته این افراد در دنیا هم غصه‌های زیادی خورده‌اند که مثلاً چرا فلان چیز بهتر را ندارم! چرا فلان مسافرت دنیاییم کوتاه بود؟ چرا فلان مهمانی تمام شد؟ چرا چین و چروک صورتم زیاد شد؟! و... لذا اینگونه افراد در دنیا هم همیشه حسرت زده‌اند! حسرت پول بیشتر! حسرت مقام بالاتر! حسرت لذت بیشتر! و... ❓اما به‌راستی چرا آدمی، جزیره‌ جاودانه خود را رها کرده و همواره به دنبال لذت‌های زودگذر زندگی دنیاست؟! ✅ جواب این سؤال به نوع نگاه و معرفت و آگاهی ما به آخرت بازمی‌گردد؛ چراکه اکثر ما دنیا را نقد، و آخرت را نسيه می‌دانیم! و گمان می‌کنیم که اگر آخرتی هم باشد، آن آخرت در یک مکان و زمان دیگر برپا خواهد شد! این در حالی که طبق آیات و روایات، آخرت همین الآن برپاست! و همین الآن دسترسی به جزیره بی‌نهایت برای ما کاملاً مهیاست! لذا کسانی که فهم و درک لازم را دارند، هر روز به جزیره و برزخشان می‌روند و فرایند ساخت و سازهای خود را در آنجا می‌بینند و اگر کم و کاستی داشته باشد، از حیات دنیای خود برای برطرف کردن آن بهره می‌گیرند! عزیزان، ما باید بدانیم که برزخ و آخرت جایی پشت کره مریخ یا در یک کهکشان دیگر نیست! جایی در آسمان‌ها و در قعر سیاه چاله‌ها و ستاره‌ها نیست! حتی در زمان آینده هم نیست! برزخ و آخرت همین الآن برپاست! همین الآن موجود و در دسترس ماست! اما پردۀ غفلت جلو چشم ما را گرفته که با مرگ این پرده کنار می‌رود: «فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ» (ق/۲۲)؛ یعنی چشم انسان پس از مرگ، تیزبین می‌شود و این آخرتی را که الآن برپاست و وجود دارد را می‌بیند! آخرتی که در باطن همین ظاهر دنیاست؛ آخرتی که به ما خیلی نزدیک است، ولی تا لحظه مرگ از آن غافل بودیم: «لَقَدْ كُنتَ فِي غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا» (همان)؛ پس جاهل نبوده‌ایم! می‌دانستیم که آخرتی وجود دارد ولی غفلت کرده‌ایم و مرگ این پرده غفلت را کنار زده تا پشت پرده دنیا را ببینیم! بنابراین اینکه خداوند در آیه ٢٠ سوره شوری می‌فرماید: دنیا مزرعه آخرت است، یعنی هردو یک‌جاست و هر چه در اینجا بکاریم، در همین‌جا هم درو می‌کنیم! ✍️ از آنچه گذشت نتیجه می‌گیریم که آخرت در همین زندگی ما، همین تجارت ما، همین درس خواندن ما، همین کار اداری و اقتصادی ما، و همین کار سیاسی و اجتماعی ماست! بر این اساس، آخرت تبلور کامل همین زندگی دنیایی ماست! لذا رسول خدا فرمودند: «الدُّنيا مَزرَعَةُ الآخِرَةِ». و سخن امروز را با این بیت مولوی به پایان می‌بریم که می‌گوید: درخت و برگ برآید ز خاک، این گوید که خواجه، هر چه بکاری، تو را همان روید... https://eitaa.com/ROOZBARG

✍️ شهادت سردار سرافراز سرلشگر زاهدی و همراهان باسعادت ایشان گرامی باد. 💠 حدیث قدسی: خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید: مَن طَلَبَنی، وَجَدَنی و مَن وَجَدَنی، عَرَفَنی و مَن عَرَفَنی، أحَبَّنی و مَن أحَبَّنی، عَشِقَنی و مَن عَشِقَنی، عَشِقتُهُ و مَن عَشِقتُهُ، قَتَلتُهُ و مَن قَتَلتُهُ، فَعَلَیَّ دیَتُهُ و مَن عَلَیَّ دیَتُهُ، فأنا دیَتُهُ آنکه بجویدم، خواهد یافت آنکه بیابدم، خواهد شناخت آنکه بشناسدم، دوستم می‌دارد آنکه دوستم بدارد، به من عشق می‌ورزد آنکه عشق بورزد، به او عشق خواهم ورزید آنکه را عشق ورزم، شهیدش می‌کنم آنکه را شهید کنم، خون‌بهایش بر من است آنکه را باید خونبها دهم، خود، خونبهایش خواهم شد. 📚 الحقائق فی محاسن الاخلاق، ص۳۶۶ ┈┈•✾🌸✾•┈┈ https://eitaa.com/ROOZBARG

❇️ وقایع مهم روز: 🌙 سالروز رحلت علامه محمد باقر مجلسی (١١١٠ قمری) ☀️ سالروز شهادت عالم مجاهد آیت‌الله «سید محمدباقر صدر» و خواهر گرامیشان بانو «بِنتُ‌الهُدی» به دست حکومت بعث عراق (١٣۵٩ش) 💠 حدیث روز: 💎 امام صادق (ع): «كَانَ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ جَمَعَ اَللَّهُ عَزَّوَجَلَّ اَلنَّاسَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ وَ وُضِعَتِ اَلْمَوَازِينُ فَتُوزَنُ دِمَاءُ اَلشُّهَدَاءِ مَعَ مِدَادِ اَلْعُلَمَاءِ فَيَرْجَحُ مِدَادُ اَلْعُلَمَاءِ عَلَى دِمَاءِ اَلشُّهَدَاءِ» «آن هنگام که روز رستاخیز شود، خدای بزرگ، مردمان را در سرزمینی گرد هم آورد و ابزارهای سنجش بر نهند؛ و چون خون‌ شهیدان را با مرکب قلم علماء و دانشمندان بسنجند، مرکب قلم آنها بر خون شهیدان برتری یابد» 📚 من‌لایحضره‌الفقیه، ج۴، ص۳۹۸ https://eitaa.com/ROOZBARG

🔰 «#گلبرگ_احکام» مناسبت: «ایام پایانی #ماه_مبارک_رمضان» موضوع: «#احکام_زکات_فطره ٢» ❓اگر شخص روزه‌دار، فطریه را كنار بگذارد، می‏تواند از آن استفاده كند و بعد به جای آن مال ديگری بگذارد؟ ✅ خير، بايد همان را كه كنار گذاشته، برای فطره بدهد. ❓کارت به کارت کردن زکات فطره برای فقیر، امکان‌پذیر است؟ ✅ اشکالی ندارد، اما اگر زکات فطره را جدا کرده باشد، تعویض آن جایز نیست و اگر در شهرش، فقیر وجود دارد، پس از جدا کردن فطریه، انتقال آن به شهر دیگر هم بنا بر احتیاط واجب جایز نیست. ❓آيا جايز است پيش از ماه رمضان، زکات فطره را به فقير داد؟ ✅ خير، كفايت نمی‏كند؛ ولی می‏تواند آن را به عنوان قرض به او بدهد و در روز عيد فطر، طلب خود را بابت فطره حساب كند. ❓آيا جايز است زكات فطره را به عنوان هديه، به خويشاوندان آبرومند و مستحق داد؟ ✅ بله، می‌تواند به عنوان هديه بدهد و لازم نيست به او بگويد زكات فطره است؛ ولى بايد در نيت قصد زكات كند. 📚 منبع: leader.ir https://eitaa.com/ROOZBARG

امروز در تقویم قمری برابر با سالروز رحلت علامه محمد باقر مجلسی (ره) است، لذا ضمن عرض تسلیت، برای بهره‌برداری از محتوای معارفی با عنوان «#علامه_کبیر» به لینک زیر مراجعه فرمایید 👇 https://eitaa.com/ROOZBARG/11516

#اطلاعیه_مراسم 🏴مراسم گرامیداشت شهادت سردار سرلشکر پاسدار شهید محمد رضا زاهدی (ره) 🗓دوشنبه ۲۰ فروردین ۱۴۰۳ ▫️سالن جدید گلستان شهدای اصفهان 🕣ساعت ۰۸:۳۰ صبح 🎤سخنران:سردار سرتیپ پاسدار فدوی جانشین محترم کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی •┈┈••••✾•🇮🇷🇮🇷🇮🇷•✾•••┈┈• روابط عمومی مرکز رسیدگی به امور مساجد استان اصفهان