✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#علامه‏ی‌دهر» روز دوشنبه، ١۴٠٣/٠٢/٠٣ ✍️ مناسبت روز: ١٢ شوال برابر با سالروز رحلت عالم و دانشمند بزرگ عهد صفویه، شيخ‌الفُقهاء، استاد‌الحُكماء، رئيس‌الاُدبا، شيخ‌الاسلام و المسلمين بهاءالدين محمد بن عزالدين حسين بن عبدالصمد حارثی هَمْدانی عاملی جَبعی معروف به «#شيخ‌_بهايى» از افتخارات بزرگ جهان اسلام و مکتب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است؛ عالم کم‌نظیری که «#علامه‏_دهر» بوده و بالجمله در تمامی علوم آن روز، گوی سبقت را از افاضل و دانشمندان ربوده است؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این عالم گرانقدر آغاز می‌نمائیم؛ #شیخ‌بهایی در سال ۹۵۳ قمری در بعلبک لبنان و در خاندان علم و دانش متولد شد؛ پدر او «عزالدین حسین عاملی» از علمای بزرگ دوران و شاگرد برجسته شهید ثانی بوده‌ که تبار و نسب ایشان به «#حارث_هَمْدانى» یکی از شخصیت‌های برجسته صدر اسلام و یاران مخلص امیرالمؤمنین (ع) برمی‌گردد؛ #شیخ‌_بهاءالدين در ١٣ سالگی به همراه پدر بزرگوارش، به دعوت شاه تهماسب صفوی، به ایران آمد و پدر ایشان، «#شیخ_الاسلام» پایتخت وقت ایران «قزوین» گردید؛ «#شیخ‌الاسلام» در آن زمان، بالاترین منصب روحانیت بوده که وظیفهٔ افتاء، قضاء و بیان احکام شریعت را برعهده داشته است؛ شیخ‌بهایی ابتدا در ایران به تعلیم و تعلم در علوم دینی پرداخت و سپس سفری طولانی به مدت ۳۰ سال به بلاد مختلف اسلامی انجام داده و نزد اساتید بزرگ در انواع علوم، دانش آموخته و سپس به دعوت «شاه عباس» مقتدرترین شاه صفوی، در ۵٣ سالگی به اصفهان رفت و به‌دليل، شخصیت عظیم علمی، ادبی، اخلاقی و پارسایی و تقوایش، تا آخر عمر، منصب شیخ‌الاسلامی کشور بزرگ ایران را عهده‌دار شد و در این دوران زمینهٔ رشد و شکوفایی خارق‌العاده‌ی فرهنگ و معارف مکتب اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام را در ایران فراهم نمود؛ هوش و استعداد منحصر به فرد، و سعی و تلاش خستگی‌ناپذیر شیخ‌بهایی در یادگیری و یاددادن علوم و فنون مختلف، باعث شده تا مورخین، او را «نابغه دوران» ‌«علامه جهان بشر» و «همه چیزدان» بنامند؛ او، علامه‌ای مجتهد، فقيهی اصولی، محدثی رجالی، مفسری بزرگ، عارفی سالک، فیلسوفی حکیم و جامع علوم عقلی و نقلی بوده که علاوه بر این علوم، مورخین او را رياضیدان، فیزیک‌دان، مهندس و معمار، طبیب، متكلم، اديب، شاعر، منجم و ستاره‌شناس، مورخ و سیاستمدار، و دانشمند و نظریه‌ پرداز نامدار شیعه در سده دهم و یازدهم هجری دانسته‌اند که در «علوم غریبه» نیز، دانایی ویژه داشته و بیش از ١٢٠ کتاب و رساله ارزشمند در علوم مختلف از او به جای مانده‌ است؛ او نخستین رساله‌ی عملیه در فقه را به زبان فارسی با نام رساله «جامع عباسی» نگاشت که ابتکاری نو در نگارش متون فقهی غیر استدلالی برای استفاده عموم مردم به‌شمار می‌رفت؛ تعداد کثیری از علماء و دانشمندان نامی جهان اسلام در قرن یازدهم، نزد وی تحصیل کرده‌اند، که از جمله آنها می توان به «ملاصدرا، ملامحمدتقی مجلسی، محقق سبزواری، ملاحسنعلی تُستَری، ميرزا رفيعای نايينی، سيد ماجد بحرانی، ملامحسن فيض كاشانی و ملامحمدصالح مازندرانی» اشاره نمود؛ همچنین به شهادت مورخین، شیخ‌بهایی بسیار بخشنده بوده و سرایی عظیمی برای نگهداری یتیمان و زنان بی‌پناه در اصفهان تأسیس نموده است؛ همچنین او را مؤسس اولین مؤسسه رسمی خیریه در اصفهان دانسته‌اند، که به برکت این کار خالصانه و سنت حسنه، امروزه بیشترین گستره سازمان‌های خیریه در کشور و حتی در جهان متعلق به شهر اصفهان است؛ ✍️ وی در دوازدهم شوال سال ١٠٣٠ قمری در ٧۵ سالگی در اصفهان درگذشت و بنابر وصیت خودش، پیکر او را به مشهد منتقل و در کنار حرم مطهر حضرت علی‌بن موسی‌الرضا (ع) به خاک سپردند؛ امروزه پس از چهارصد سال، آرامگاه او همچون نگینی درخشان، میعادگاه میلیون‌ها نفر از شیعیان و زائرین حضرت ثامن الحجج (ع) است که مسلماً این توفیق الهی از حسن نیت و ارادت و خدمات بی‌شائبه وی، به ساحت مقدس اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام، نشأت گرفته است‌؛ ✍️ و بالاخره سخن امروز را با کلام رهبرفرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «شیخ بهایی» یک آخوند به تمام معنای کامل است...؛ یک روحانی بوده که در همه‌ی علوم، عالِم بوده... یک آخوند حرفه‌یىِ منبر و محرابی، با آن‌ همه دانش‌... پس، روح دینی، با روح علمی اصلاً منافاتی ندارد؛ بلکه روح دینی، کمک و پشتیبان روح علمی است... ؛ یک نکته‌ی دیگر این است که با آن سابقه‌ی علمی که ما در گذشته داشتیم، متأسفانه نسل امروز از آن بی‌خبر است... و گاهی می‌گویند که فلان چیز قرون وسطایی است! غافل از این‌که قرون وسطی برای اروپا، روزگار ننگ است، اما برای ما روزگار نور است...» (۱۳۷۰/۱۱/۱۵) https://eitaa.com/ROOZBARG