🔹شهيد دکتر عبدالحميد ديالمه: 🔸بسيار اتفاق افتاده است که در يک محيط خانوادگی مي نشينيم و ديگران صحبت مي کنند و همه گونه به دين و انقلاب حمله می کنند، اما ما اين جرأت را نداريم که از افکار و عقائد خودمان دفاع کنيم. در اين حال سعي می کنيم سرمان را به يک بازي گرم کنيم يعنی ما چيزهايی که مي گويد نشنيده ايم!! 🔸آن فرد همه چيز را زير سوال مي برد و به همه حمله مي کند، ولي ما در مقابلش جواب نمی دهيم مگر اينکه چند نفر ديگر از همفکران ما با ما همراه شوند. 🔸چرا؟ چون در ذهنمان از هر يک از آنها ( همفکرانمان) نقطه اتکايی ساخته ايم و حالا احساس می کنيم مي توانيم به آنها اتکا کنيم، جايي که تک باشيم حرف نمی زنيم اگر مثلا در قطار و ماشين و اتوبوس تنها باشيم از حق هيچ دفاعی نمي کنيم! مثلا در قطار نشسته ايم اگر فردی حرف بزند پيش خودمان مي گوييم ولش کن چه کسی حوصله بحث دارد. 🔸اين خودش نوعي سر پوش بر اصل مساله است که رعب ماست. اينها نشان مي دهد ما چقدر در زندگی اسير اين ترس ها هستيم. 🔸علت اين رعبها اين است که ما خداوند را باور نکرده ايم و به مرحله ''توکل'' نرسيده ايم. #کتاب_توکل ص 42 و 43 #غیرت_دینی #نقطه_اتکا #توکل #ترس 🇮🇷🌷🏳🌹🏳🌷🇮🇷 🆔@isfahanmasajed