رابرت اسپیتزر، همجنسگرایان و آزادی بیان #رابرت_اسپيتزر كه خود يكي از افرادي بود كه با بازتعريف #اختلال_رواني، به حذف همجنسگرايي از فهرست اختلالات رواني DSM كمك كرد، در سال ۲۰۰۳.م پژوهشي انجام داد و با شيوۀ درمان ترميمي، تغييرات قابلِ ملاحظه اي را در گرايش و رفتار جنسي همجنسگرايان مشاركت كننده در پژوهش خويش گزارش كرد. در اين پژوهش كه بر روي ۲۰۰ آزمودني اجرا شد، اسپيتزر شواهدي قابلِ تأمّل از تغيير در گرايش و رفتار جنسي همجنسگرايان در جهت دگرجنسگرايي را، با ميزان موفقيّت در تغيير بسيار بالا و در يك بازۀ زماني حدّاقل ۵ ساله، گزارش كرد. پژوهش اسپيتزر، براي #گي_اكتيويست ها بسيار گران تمام شد. ايشان كه ساليان سال تلاش كرده بودند تا با القاي تغييرناپذيري گرايش جنسي، براي رفتارهاي خود توجيهي بتراشند، اينك توسّط كسي كه او را نجات بخش خود از فشار براي تغيير مي دانستند (چون اسپیتزر در دهه ۱۹۷۰.م با تغییر تعریف اختلال روانی، به حذف همجنسگرایی از فهرست اختلالات کمک کرده بود)، به چالش كشيده شده بودند. پس از انتشار پژوهش اسپيتزر در سال ۲۰۰۳.م، «فوراني از نفرت» به سمت اسپيتزر از سوي #فعّالان_دگرباشان_جنسي كه زماني او را به عنوان قهرمان ميديدند، سرازير شد. روانشناس هلندي، جرارد ون دن آردويگ، گفت كه او با اسپيتزر صحبت كرده كه «در نتيجۀ حملات وحشتناك شخصي از همجنسگرايان خشن و حاميانشان تقريبا از نظر عاطفي خُرد شده بود». در سال ۲۰۱۲.م، پس از حدود يك دهه مورد فحّاشي و بدرفتاري قرار گرفتن، اسپيتزر در سنّ ۸۰ سالگي و در حالي كه از بيماري پاركينسون رنج مي برد، تسليم فشارها شد و به صورت عمومي «به دليل ادّعاهاي اثبات نشده در مورد اثربخشي درمان ترميمي» عذرخواهي كرد (همان). او اكنون اعلام كرد كه «روشي براي تعيين معتبر بودن گزارش هاي تغييرات مراجعان وجود ندارد». این باعث شد که برخی از نویسندگان ادعا کنند که اسپیتزر مطالعه خود را «پس گرفته است»، اما این درست نیست. در واقع، سردبیر مجله‌ای که مقاله اسپیتزر در سال ۲۰۰۳.م (و همچنین «عذرخواهی» او در نامه‌ای به سردبیر) در آن منتشر شد، يعني مجلۀ Archives of Sexual Behavior، به طور خاص از پس گرفتن مقاله خودداری کرد و گفت که صرفاً تغییر در نحوۀ تفسیر نويسنده از داده های خود دلیلی برای انجام این کار نیست. علی‌رغم «عذرخواهی» اسپیتزر در سال ۲۰۱۲.م، مطالعۀ او در سال ۲۰۰۳.م همچنان شواهدی (نه «اثبات») را ارائه مي كند که نشان می‌دهد برخی (نه همۀ) افراد با گرایش عمدتاً همجنس‌گرا می‌توانند پس از جستجو و دریافت درمان يا مشاوره به سمت جهت گيري عمدتاً دگرجنس‌گرا تغییر كنند. دلیلش این است که «شواهد» ارائه شده توسط مقاله، شهادت‌های ارائه شده توسط ۲۰۰ آزمودني اسپیتزر است (و همیشه بوده است) - نه نظر شخصی دکتر اسپیتزر در مورد آن شهادت‌ها. اسپيتزر، حتّی در بیانیۀ سال ۲۰۱۲.م خود، نه شواهدی مبنی بر «سوگیری پاسخ» را اثبات کرد و نه به آنها اشاره کرد. اگر بخواهیم اعتبار داده‌های مبتنی بر گزارش‌های شخصی را صرفاً به این دلیل که سوگیری پاسخ محتمل است رد کنیم، باید بسیاری از تحقیقات علوم اجتماعی و احتمالاً بیشتر تحقیقاتی را که در مورد تمایلات جنسی انسان انجام می‌شود، رد کنیم. و با توجّه به اينكه که دکتر اسپیتزر از سال ۲۰۰۳.م تا ۲۰۱۲.م مورد آزار و اذیّت و بدرفتاري قرار گرفت، «عذرخواهی» او باید به اندازه «عذرخواهی» یک اسیر جنگی پس از شکنجه اعتبار داشته باشد. Gerard van den Aardweg, “Frail and aged, a giant apologizes,” MercatorNet, May 31, 2012, accessed August 31, 2018, https://www.mercatornet.com/articles/view/frail_and_aged_a_giant_apologizes. ان شاء الله در کتابی که پیرامون مساله همجنسگرایی در دست تالیف است، در این باره توضیحات مفصل تری را خواهید دید. دکتر محسن عزیزی ابرقوئی، روانشناس https://eitaa.com/joinchat/4203216913C592b78c231