#سنگ سنگ ها هم عاقبت متفاوتی با یکدیگر دارند. یکی در مسیری قرار می گیرد که مورد تقدیس و پرستش قرار می گیرد و دیگری را نصیبی غیر از لعن ونفرین نیست. گاهی در دستان کودکی قرار می گیرد که با آن شیشه قطاری می شکند و این می شود جایگزین تمام تفریح های نداشته اش و جانشین تمام اسباب بازی هایی که بر اثر فقر هیچ گاه برایش خریده نشد. گاهی در راهی قرار می گیرد و پای نازنینی را زخم می زند و یا سری که میان سرها برای خودش سری بود را به درد می آورد. گاهی از سر تنبلی در مسیر رودی می خوابد و مسیر طبیعی آب را می بندد و سیل می شود به جان ملت نجیبی و کلی ناسزا به جان خود می خرد. گاهی از سر عداوت شیشه فانوسی را می شکند و دهقان پیری را در بیابان تاریک به هول و هراس می اندازد و گاهی از سر حسادت آینه ای را که تمام دلخوشی دخترک روستایی برای دیدن زیبایی خیره کننده اش بود را تکه تکه می کند. گاهی در راه عاشقی سد می شود تا او به محبوبش نرسد و غافل است از آنکه عاشق اگر عاشق باشد تیشه ای به جانش می زند و او را از سر راه بر می دارد. و گاهی خیلی بی رحم می شود. خیلی تلخ می شود. خیلی پر غصه می شود. خیلی لعنتی می شود تکه سنگ بی احساس. آن گاه که بر مزار عزیزی آرام می گیرد و نام او را بر سینه خود حک می کند تا راهنما باشد برای یافتن آرامگاه کسانی که روزی همه چیزمان بودند. داشتم از سنگ گلایه می کردم که چگونه دلت آمد نام عزیزان ما را تزئین پیکرت کنی که یادم آمد او سنگ است و سنگ ها دل ندارند، شاید هم دارند اما آنقدر سخت است که این حرفها روی آن اثری ندارد. چه بد عاقبتی است عاقبت سنگی که سنگ مزار می شود. شاید بتوان با سنگدلی سنگها کنار آمد و از آنان توقع فهم و درک نداشت، اما امان از آدم هایی که گاهی دل سنگ می شوند. به راحتی خوبی هایت را فراموش می کنند و برایت دل نمی سوزانند. حرف هایت در آنها اثری نمی گذارد و عشقی را نمی پذیرند. غم کسی را نمی خورند و اشکی برای درد کسی نمی ریزند. دلسنگ بودن و دلتنگ نبودن، مسأله این است. لعنت بر تکه سنگ هایی که بعضی ها در سینه دارند و نام آن را دل گذاشته اند. خدا کند دل های سنگتان بشکند تا شاید معنی دل شکستن را بفهمید که البته بعید است. #علی_جباری ۱۴ اردیبهشت ۹۸ 👇👇👇 🆔 @jabbarnameh