روزمان را با #قرآن آغاز کنیم #استکبار_ستیزی اعوذ بالله من الشیطان الرجیم 💠برَآءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِٓ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ...(اولین آیه سوره مبارکه توبه) 🌿(این، اعلام) بیزاری از سوی خدا و پیامبر او، به كسانی از مشركان است كه با آنها عهد بسته‌اید! ✅نكته‌ #اعلام_برائت، به خاطر پیمان‌شكنی كفّار بود كه در آیه‌ی 7 و 8 مطرح شده است، و گرنه قانون كلّی، مراعات پیمان‌هاست و تا طرفِ مقابل به پیمان وفادار باشد، باید آن را نگهداشت. به علاوه مسلمانان به دلیل ضعف، تن به آن پیمان دادند، وگرنه خواسته‌ی مسلمانان، قلع و قمع هر چه سریعتر شرك است. ✅ماجرای اعلان این آیات‌ در سال هشتم هجری مكّه فتح شد، امّا مشركان همچنان برای انجام مراسم عبادی خود كه آمیخته با خرافات و انحرافات بود، به مكّه می‌آمدند. از جمله عاداتشان این بود؛ لباسی را كه با آن طواف می‌كردند، صدقه می‌دادند. یك زن كه می‌خواست طواف‌های بیشتری انجام دهد، چون دیگر لباسی نداشت، به اجبار كفّار برهنه طواف كرد و مردم به او نگاه می‌كردند. این وضع برای پیامبر و مسلمانان كه در اوج قدرت بودند، غیر قابل تحمّل بود. پیامبر منتظر فرمان خدا بود تا آنكه این سوره در مدینه نازل شد. پیامبر صلی الله علیه و آله به ابوبكر مأموریت داد تا آیاتی از آن را بر مردم مكّه بخواند. شاید انتخاب ابوبكر به دلیل آن بود كه او پیرمرد بود و كسی نسبت به او حساسیّت نداشت. امّا وقتی او به نزدیك مكّه رسید، جبرئیل از سوی خدا پیام آورد كه تلاوت آیات را باید كسی انجام دهد كه از خاندان پیامبر باشد. آن حضرت، علی علیه السلام را مأمور این كار كرد و فرمود: من از او هستم و او از من است. علی علیه السلام در وسط راه آیات را از ابوبكر گرفت و به مكّه رفت و بر مشركان قرائت نمود. ماجرای تلاوت آیات این سوره توسّط علی علیه السلام، در كتب اهل سنّت نیز آمده و از اصحاب، كسانی همچون ابوبكر و علی علیه السلام، ابن عباس، انس‌بن مالك، جابربن عبداللَّه انصاری آن را روایت كرده‌اند و در منابع بسیاری نقل شده است. مسند احمد حنبل، مستدرك صحیحین، تفسیر المنار، تفسیر طبری، تفسیر ابن كثیر، احقاق‌الحق و فضائل‌الخمسه؛ و در الغدیر، نام 73 نفر كه این ماجرا را نقل كرده‌اند آمده است. برخی از اهل سنّت‌ ‌مثل فخر رازی و آلوسی در تفسیرهایشان، تلاش كرده‌اند كه آن را امری عادّی جلوه دهند تا امتیازی برای حضرت علی علیه السلام به حساب نیاید و تحویل مأموریت تلاوت را به علی علیه السلام، برای تألیف دلِ او دانسته‌اند، نه امتیازی برای او. در حالی كه برای به دست آوردن دل كسی، كاری بی‌خطر به او محوّل می‌كنند، نه تلاوت آیاتِ برائت از مشركان، آن هم در منطقه‌ی شرك و توسّط كسی‌كه بسیاری از مشركان را در جنگ‌ها كشته است و عدّه‌ای كینه‌ی او را در دل دارند! وقتی خداوند به حضرت موسی علیه السلام فرمان داد كه نزد فرعون رفته او را به توحید دعوت كند، وی گفت: خدایا من یك نفر از آنان را كشته‌ام، می‌ترسم مرا به قصاص بكشند، برادرم را به همراه من بفرست؛ ولی علی علیه السلام كه تعداد زیادی از سران شرك را كشته بود، به تنهایی رفت و آیاتِ برائت را در نهایت آرامش خواند، آن هم در جای حسّاسی چون منی‌ و كنار جمره‌ی عقبه. ✅نكاتی كه توسّط علی علیه السلام به كفّار اعلام شد عبارت بود از: 1. اعلام برائت و لغو پیمان‌ها. 2. ممنوعیّت شركت مشركان در حج از سال آینده. 3. ممنوعیّت طواف در حالت برهنگی. 4. ممنوعیّت ورود مشركان به خانه‌ی خدا. ❇️پیام‌ها: 1- لغو اعتبار #پیمان با مشركان، از اختیارات رهبر است. «بَراءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ» (پیمان‌های بسته شده با مشركان درباره‌ی عدم تعرّض به یكدیگر بوده است) 2- وفا به پیمان آری، #تسلیم توطئه شدن، هرگز. بَراءَةٌ ... إِلَی الَّذِینَ عاهَدْتُمْ‌ 3- گرچه از نظر حقوقی، موظّفیم به پیمان وفادار باشیم، ولی برائت قلبی از مشركان و منحرفان، یك اصل دینی است.«بَراءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ» 4- گرچه قانونگذار خداست، ولی در سیره و عمل، خدا و رسول در كنار هم هستند. «مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ» 5- برائت، نشانه‌ی قاطعیّت و اقتدار است، همچنان كه سكوت در برابر توطئه‌ها و پیمان‌شكنی‌ها نشانه‌ی ضعف است. «بَراءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ» 6- پیمان بستن با مشركان در شرایطی مانع ندارد. «الَّذِینَ عاهَدْتُمْ» 7- اگر به دلیل ترس از توطئه و خیانت، #قرارداد ی لغو شد باید به مخالفان اعلام شود، تا غافلگیر نشوند. بَراءَةٌ مِنَ اللَّهِ‌ ... إِلَی‌ ... الْمُشْرِكِینَ‌ 📚برگرفته از تفسير نور حجت الاسلام قرائتی

روزمان را با #قران آغاز کنیم ✍ #شاخصه_مؤمن، اعوذ بالله من الشیطان الرجیم 💠وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّينَ لَمَآ آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتَابٍ وَحِكْمَةٍ ثُمَّ جَآءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَلَتَنْصُرُنَّهُ قَالَ أَأَقْرَرْتُمْ وَأَخَذْتُمْ عَلَىٰ ذَٰلِكُمْ إِصْرِي قَالُوٓا أَقْرَرْنَا قَالَ فَاشْهَدُوا وَأَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدِينَ(سوره مبارکه آل عمران،آیه کریمه۸۱) 🌿و (به خاطر بیاورید) هنگامی را كه خداوند، از پیامبران (و پیروان آنها)، پیمان مؤكّد گرفت، كه هرگاه كتاب و دانش به شما دادم، سپس پیامبری به سوی شما آمد كه آنچه را با شماست تصدیق می‌كند، به او ایمان بیاورید و او را یاری كنید! سپس (خداوند) به آنها گفت: «آیا به این موضوع، اقرار دارید؟ و بر آن، پیمان مؤكّد بستید؟» گفتند: «(آری) اقرار داریم!» (خداوند به آنها) گفت: «پس گواه باشید! و من نیز با شما از گواهانم.»(۸۱) ✅نكته‌ها: تفاوت مكتب انبیا، مانند تفاوت برنامه‌ی دو استاد یا دو استاندار است كه در اصول مسائل علمی و سیاسی، دارای جهت واحدی هستند، ولی در مسائل جزئی، به جهت تفاوت‌های فردی دانش آموزان یا شرایط منطقه‌ای، برنامه‌های گوناگون ارائه می‌دهند. حضرت علی علیه السلام فرمود: «خداوند از انبیای پیشین پیمان گرفت كه مردم را به بعثت پیامبر اسلام و صفات او خبر و بشارت دهند و به آنان فرمان تصدیق آن حضرت را بدهند». آنچه مهم است داشتن روحیه اطاعت و تسلیم فرمان خدا بودن است، گرچه میدانی برای عمل نباشد. مثلًا شهید شدن یك مسأله است و آمادگی برای شهادت مسأله‌ای دیگر. چنانكه خداوند نمی‌خواهد خون اسماعیل ریخته شود، ولی می‌خواهد ابراهیم آمادگی كامل برای قربانی كردن فرزند داشته باشد. یا ممكن است ما زمان ظهور #حضرت_مهدی علیه السلام را درك نكنیم، ولی انتظار ظهور، و عشق و علاقه و انس و آمادگی برای حضورش، مسأله‌ای است كه در دهها آیه و روایت سفارش شده است. بنابراین پیامبران گرچه عصر پیامبر اسلام را درك نكرده‌اند، ولی آنان مطیع و تسلیم فرمان خدا بوده و در آرزوی رسالت و یاری او بودند. «لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ» ❇️پیام‌ها: 1- در #مدیریّت_الهی، لازمه‌ی سپردن مسئولیّت‌ها، #تعهد و #پیمان گرفتن است. «أَخَذَ اللَّهُ مِیثاقَ النَّبِیِّینَ» 2- هر جا كار سخت است، پیمان گرفتن لازم است. دست برداشتن از آئین و سنّت موجود، و #ایمان و حمایت از شخص نوظهور، ساده نیست. لذا خداوند تعهد شدید می‌گیرد. «أَخَذَ اللَّهُ مِیثاقَ ...» 3- آمدن پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله قطعی است، لذا از همه‌ی انبیا #پیمان گرفته شده، نه بعضی از آنها. «مِیثاقَ النَّبِیِّینَ ... جاءَكُمْ رَسُولٌ» 4- جریان نبوّت، مایه‌ی #وحدت است، نه اسباب تفرقه و انشعاب. «رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ» 5- انبیا دارای هدفی مشترك هستند. لذا پیامبران قبلی، آمدن انبیای بعدی را بشارت می‌دادند ونسبت به آنان پیمانِ ایمان ونصرت دارند، وپیامبران بعدی، انبیای قبل را تصدیق می‌كردند. «مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ» 6- قدیمی‌ها، جدیدی‌ها را تحویل بگیرند، آنها را به مردم معرّفی كنند و زمینه‌ی رشد بعدی‌ها را فراهم آورند. «لَتُؤْمِنُنَّ ... لَتَنْصُرُنَّهُ» 7- ایمان به تنهایی كفایت نمی‌كند، بلكه یاری و #حمایت نیز لازم است. «لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ» 8- در میان #انبیا، سلسله مراتب است و #خاتم‌النّبیّین اشرف آنهاست، زیرا همه‌ی‌ انبیا باید #مؤمن به او و حامی او باشند. «لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ» 9- وقتی انبیای پیشین موظّف به #ایمان وحمایت از پیامبر اسلام هستند، پس پیروان آنها نیز باید به او ایمان آورده و از او #اطاعت كنند. «لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ» 10- حمایتی ارزشمند است كه از #ایمان سرچشمه گرفته باشد. «لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ» 11- مهم، داشتن روح تسلیم و پذیرفتن حقّ است، چه بسا شرایط لازم برای عمل به وجود نیاید. انبیای قبل، زمان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله را درك نكردند، ولی این روحیه را داشتند. «لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ» 📚برگرفته از تفسير نور حجت الاسلام قرائتی