قرآن ترجمه المیزان سوره 41 سوره مبارکه فصلت صفحه 481 وَمِنْ آيَاتِهِ أَنَّكَ تَرَى الْأَرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ ۚ إِنَّ الَّذِي أَحْيَاهَا لَمُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۚ إِنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (39) و از نشانه هاى [قدرت] او اين است که تو زمين را پژمرده مى بينى، پس هنگامى که آب بر آن نازل کنيم جنبش مى کند و برمى آيد، همانا آن کس که زمين را زنده کرد حتماً زنده کننده مردگان است، به يقين او بر هر چيزى توانا است. (39) إِنَّ الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي آيَاتِنَا لَا يَخْفَوْنَ عَلَيْنَا ۗ أَفَمَنْ يُلْقَىٰ فِي النَّارِ خَيْرٌ أَمْ مَنْ يَأْتِي آمِنًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۚ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ ۖ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (40) بى گمان کسانى که درباره آيات ما کج انديشى مى کنند از ما پنهان نيستند، پس آيا حال کسى که در آتش افکنده مى شود بهتر است يا حال آن که روز قيامت مى آيد و [از آتش] در امان است؟ هر کارى مى خواهيد انجام دهيد که او به آنچه مى کنيد بينا است. (40) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ (41) بى شک کسانى که به قرآن ـ وقتى که به آنان رسيد ـ کفر ورزيدند [کيفر خود را خواهند ديد ]و همانا آن کتابى عزّتمند است. (41) لَا يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ ۖ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ (42) [کتابى که] باطل نه از پيش روى آن و نه از پشت سرش (از هيچ طرف) نمى تواند آن را مغلوب سازد، فرود آمده اى است از سوى حکيمى ستوده. (42) مَا يُقَالُ لَكَ إِلَّا مَا قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِيمٍ (43) [از سخنان ناروا مانند نسبت دادن سحر و جنون چيزى] به تو گفته نمى شود مگر آنچه به رسولان پيش از تو گفته شد، همانا پروردگار تو داراى آمرزشى [ارجمند] و عقوبتى دردآور است. (43) وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِيًّا لَقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آيَاتُهُ ۖ أَأَعْجَمِيٌّ وَعَرَبِيٌّ ۗ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ ۖ وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَيْهِمْ عَمًى ۚ أُولَٰئِكَ يُنَادَوْنَ مِنْ مَكَانٍ بَعِيدٍ (44) و اگر آن را قرآنى به زبان غيرعربى قرار مى داديم، مى گفتند: چرا آيات آن تبيين نشده است؟ آيا کتابْ غيرعربى و مخاطبْ عربى؟! بگو: آن براى کسانى که ايمان آورده اند هدايت و شفا است و کسانى که ايمان نمى آورند در گوش هايشان سنگينى است و قرآن برايشان مايه کورى است، اينان گويى از جايى دور ندا مى شوند [و صدا را نمى شنوند]. (44) وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ ۗ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ (45) و همانا به موسى کتاب داديم پس در باره آن اختلاف شد و اگر قبلاً سخنى از پروردگارت صادر نشده بود [که قضاوت ميان مؤمن و منکر در قيامت خواهد بود] بين آنان قضاوت مى شد [و منکران قرآن هلاک مى شدند] و به راستى آنها در باره قرآن در شکى شديد هستند. (45) مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَيْهَا ۗ وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ (46) هر کس کار شايسته انجام دهد به سود خود او است و هر کس بدى کند به زيان خود او است و پروردگار تو هرگز به بندگان ستم نمى کند. (46) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

صفحه ۴۸۲ مصحف شریف انتهای سوره مبارکه فصلت #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 482 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

قرآن ترجمه المیزان سوره 41 سوره مبارکه فصلت صفحه 482 ۞ إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ ۚ وَمَا تَخْرُجُ مِنْ ثَمَرَاتٍ مِنْ أَكْمَامِهَا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ ۚ وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكَائِي قَالُوا آذَنَّاكَ مَا مِنَّا مِنْ شَهِيدٍ (47) علم قيامت فقط به خداوند برمى گردد و هيچ يک از ميوه ها از غلافشان بيرون نمى آيند و هيچ ماده اى باردار نمى شود و بارش را نمى نهد مگر با علم او و روزى که مشرکان را ندا مى کند که شريکان من کجايند؟ مى گويند: به تو اعلام مى داريم که هيچ کس از ما [بر شريک داشتن تو] شهادت نمى دهد. (47) وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَظَنُّوا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ (48) و آنچه را قبلاً معبود خود مى خواندند از نظرشان گم مى شود و يقين مى کنند که هيچ گريزگاهى براى آنان نيست. (48) لَا يَسْأَمُ الْإِنْسَانُ مِنْ دُعَاءِ الْخَيْرِ وَإِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَئُوسٌ قَنُوطٌ (49) انسان از طلب خير به دعا خسته نمى شود و اگر بدى به او برسد بسيار ناميد و افسرده مى گردد. (49) وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ هَٰذَا لِي وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِنْ رُجِعْتُ إِلَىٰ رَبِّي إِنَّ لِي عِنْدَهُ لَلْحُسْنَىٰ ۚ فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ (50) و اگر بعد از گزندى که به او رسيده است رحمتى از خود به او بچشانيم، خواهد گفت: اين حقّ من است و گمان نمى کنم قيامت بر پا شود و به فرض اگر به سوى پروردگارم برگردانده شوم حتماً بهترين منزلت را نزد او خواهم داشت، پس به يقين کافران را از آنچه کرده اند باخبر مى کنيم و بى ترديد از عذابى شديد به آنان خواهيم چشانيد. (50) وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِيضٍ (51) و هرگاه به انسان نعمت بدهيم روى مى گرداند و تکبّر مىورزد و هرگاه بدى به او برسد دعايى پردامنه دارد. (51) قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ كَفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (52) بگو: به من خبر دهيد که اگر قرآن از نزد خدا باشد و شما به آن کفر ورزيده ايد چه کسى گمراه تر است از آن که در ستيزى دور [از حق] فرو رفته است؟ (52) سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ ۗ أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (53) ما پيوسته آيات خود را در آفاق و در وجود خودشان به آنان ارائه مى دهيم تا برايشان روشن شود که خداوند حقّ است، آيا [آيات خدا را را انکار مى کنند و برايشان] کافى نيست که پروردگار تو بر هر چيزى شاهد است؟ (53) أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَاءِ رَبِّهِمْ ۗ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ (54) آگاه باش که آنان نسبت به لقاى پروردگارشان (معاد) در شکى عميق هستند، آگاه باش که او حتماً بر هر چيزى احاطه دارد. (54) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🌷نکته تفسیری صفحه ۴۸۲🌷 آخرین سخن با مخالفان: دین اسلام، دین منطق و استدلال است. قرآن بارها از واژه‏ ی «برهان»(دلیل روشن ) استفاده کرده و از مخالفان خود خواسته که برهان خویش را طرح کنند . قرآن همچنین خود را نیز برهان معرّفی می کند . علّت تأکید اسلام بر این روش، این است که دلایل عقلی، مطمئن ترین راه برای درک حقیقت است و تمام انسان های عاقل می توانند از استدلال و برهان نتیجه گیری کنند. پیامبر اسلام از سوی خدا معجزات آشکار و دلایل عقلی فراوانی به مردم ارایه کرده که هر انسانِ خردمند و منصفی را قانع می کند. با وجود این ممکن است کسی بگوید که هرچند عقل در برابر منطق اسلام تسلیم می شود، شاید اشتباه هم بکند و آنچه پیامبر در مورد خدا، فرشتگان، بهشت و جهنّم که همگی از چشم ها پنهان هستند گفته، ممکن است حقیقت نداشته باشد. خدا در آیه‏ی 35 سوره‏ ی هود در پاسخ چنین ایرادی می فرماید: با همه‏ی این دلایل و معجزات، کافران می گویند: محمّد، قرآن را از خود بافته است؛ ای پیامبر، بگو: اگر من قرآن را به دروغ از خودم بافته باشم و شما به سبب دلایلی که من آورده ام، به آن ایمان آورده باشید، گناه دروغ من به عهده ی خودم است و شما مرتکب اشتباهی نشده اید؛ زیرا راه عقل و منطق را طی کرده اید. البتّه بی شک محال است که مطلبی عقلی حقیقت نداشته باشد؛ ولی در برابر سخنان غیرمنطقیِ مخالفان، بیان این سخن نیز لازم است. قرآن امّا از این سخن نیز فراتر می‌رود و با کسانی که با هر نوع منطق و استدلالی سر جنگ دارند، از راه سومی وارد می شود و آخرین سخن را با ایشان چنین می گوید: اگرچه شما خدا، وحی و معاد را به سبب ناپیدا بودنشان انکار می کنید، هیچ دلیلی هم بر ردّ آن ندارید؛ پس احتمال دهید که ادّعای پیامبران حقیقت داشته باشد. در آن صورت، بی شک شما زیان خواهید کرد. امّا به فرضِ محال که سخنان آنان درست نباشد، آنان و پیروانشان در دنیا زیانی نکرده اند؛ چراکه مانند مردم دیگر زندگی کرده و از دنیا نیز بهره برده اند. در حدیثی آمده است که امام صادق به شخصی به نام «ابن ابی العوجاء» که یکی از سران کفر در زمان خود بود پس از بارها بحث و استدلال فرمود: «اگر مطلب این باشد که تو می گویی [یعنی خدا و قیامتی در کار نباشد] که بی شک چنین نیست ، هم ما اهل نجات ایم و هم تو؛ ولی اگر مطلب این باشد که ما می گوییم که این طور است که ما می گوییم ما اهل نجات خواهیم بود و تو هلاک می شوی.» در این هنگام، ابن ابی العوجاء رو به همراهانش کرد و گفت: درون قلبم دردی احساس کردم؛ مرا بازگردانید. او را باز گرداندند و پس از مدّتی با همان کفر و عناد مرد . #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

صفحه ۴۸۳ مصحف شریف انتهای سوره مبارکه شوری #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🔸ترتیل صفحه 483 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۸۳🌷 پاسخ به دو سؤال: 1ـ در این آیه می خوانیم که قرآن به زبان عربی نازل شده است. آیا مخاطبان قرآن فقط عرب زبان ها هستند؟ اگر چنین نیست، چرا بر خواندن قرآن به عربی تأکید شده است؟ در پاسخ این سؤال باید به این نکته توجّه کنیم که پیامبر اسلام در سرزمین حجاز و در میان اعراب مبعوث شد و نخستین مخاطبانِ او، مردم عرب زبان بودند. از این رو کاملاً طبیعی بود که آن حضرت به زبان عربی صحبت کند و قرآن نیز به این زبان نازل شود؛ زیرا در غیر این صورت، هیچ یک از اطرافیان او، از محتوای دعوتش آگاه نمی شد و به او ایمان نمی آورد، و نخستین گام رسالت آن حضرت، با شکست مواجه می شد. ولی بی شک دعوت آن پیامبر الهی، دعوتی جهانی بوده و هست، و قرآن نیز کتابی برای هدایت همه‏ ی انسان هاست. از این رو آیات قرآن و آموزه های دین، به زبان های گوناگون ترجمه شده و خواهد شد تا همه‏ ی مردمِ جهان از آن مطّلع شوند. البته چون تک تک کلمات قرآن مستقیماً از سوی خدا نازل شده و سخن آفریدگار هستی است، قداست و احترام ویژه ای دارد و خواندن اصل آن که به زبان عربی است تأثیر خاصّی بر نورانیّت دل و جان انسان دارد؛ همچنین قرائت متن قرآن توسّط امّت اسلامی، باعث ماندگار شدن آن در طول قرن ها شده و خواهد شد. به هر حال لازم است تمام مسلمانان و دیگر مردم جهان، با استفاده از ترجمه های خوب قرآن، از محتوای آن آگاه شوند. 2ـ بر اساس این آیه، مأموریّت پیامبر اسلام ، دعوت ساکنان امّ القری (مکّه) و مردم اطراف آن است؛ در حالی که می دانیم گستره‏ی دعوت پیامبر، همه‏ ی مردم جهان بوده است. مفسّرانِ قرآن در بیان این ابهام نیز گفته اند که واژه ی «اُمّ» به معنای «اصل و اساس و پایه و آغاز» هر چیز است و بدین علت به مادر «اُمّ» گفته می شود که وجود انسان از او سرچشمه می گیرد. علت این که به سرزمین مکّه، ام القری گفته شده نیز این است که بر اساس روایات، زمانی که تمام کره‏ ی زمین در زیر آب قرار داشته، نخستین جایی که از زیر آب سر برآورده، سرزمین مکّه بوده، و پس از آن، سایر خشکی های زمین از آب بیرون آمده، و از این رو مکّه ام القری (آغاز و ابتدای شهرها و آبادی های زمین) نام گرفته است. به همین سبب، این آیه می فرماید که پیامبر وظیفه دارد در ابتدا مردم مکّه را که نخستین مخاطبانِ دعوت پیامبر و نزدیک ترین افراد به آن حضرت بودند دعوت کند، و پس از آنان، سایر افراد زمین را که در گرداگرد مکّه قرار داشتند، به دین اسلام فراخواند . #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

صفحه ۴۸۴ مصحف شریف انتهای سوره مبارکه شوری #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🔸ترتیل صفحه 484 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

قرآن ترجمه المیزان سوره 42 سوره مبارکه الشورى صفحه 484 فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الْأَنْعَامِ أَزْوَاجًا ۖ يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ ۚ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (11) خالق آسمان ها و زمين است، براى شما از خودتان جفت هايى قرار داد و از دام ها نيز جفت هايى; شما را بدين وسيله تکثير مى کند، براى او مانندى نيست و او است شنوا و بينا. (11) لَهُ مَقَالِيدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (12) کليدهاى آسمان ها و زمين مختصّ او است، عطاى خود را براى هر که بخواهد وسعت مى دهد يا تنگ مى گرداند، همانا او به هر چيزى دانا است. (12) ۞ شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ ۚ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ ۚ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ (13) براى شما از دين چيزى را تشريع کرد که نوح را به آن توصيه نمود و نيز آنچه را به تو وحى کرديم و آنچه را که ابراهيم و موسى و عيسى را به آن توصيه نموديم که دين را برپا داريد و در آن متفرق نشويد; بر مشرکان گران است آنچه ايشان را به آن فرا مى خوانى، خدا هر که را بخواهد به سوى دين جلب مى کند و هر کس را [که] انابه کند به سوى آن هدايت مى نمايد. (13) وَمَا تَفَرَّقُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۚ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ ۚ وَإِنَّ الَّذِينَ أُورِثُوا الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِي شَكٍّ مِنْهُ مُرِيبٍ (14) و متفرق نشدند مگر بعد از آن که علم [به حق ]بر ايشان حاصل شد [و اين تفرقه] از روى تجاوزطلبى بود که در ميانشان وجود داشت و اگر نبود سخنى که از پروردگارت گذشته است [که] تا وقت معيّنى [مهلت دارند] ميان آنان حکم مى شد [و اهل باطل هلاک مى گشتند] و همانا کسانى که پس از آنان کتاب به آنها ميراث داده شد در مورد آن دچار شکّى سخت هستند. (14) فَلِذَٰلِكَ فَادْعُ ۖ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ ۖ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ ۖ وَقُلْ آمَنْتُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتَابٍ ۖ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ ۖ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ ۖ لَا حُجَّةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ ۖ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ (15) پس فقط به سوى اين [دين مشترک بين پيامبران ]دعوت کن و چنان که به تو امر شده است پايدارى نما و از هوس هاى آنان پيروى مکن و بگو: من به هر کتابى که خدا نازل کرده است ايمان دارم و به من امر شده است که ميان شما به عدالت رفتار کنم، خدا پروردگار ما و پروردگار شما است، اعمال ما براى ما و اعمال شما براى شما است، ميان ما و شما جدالى نيست، خداوند [در قيامت] ميان ما جمع مى کند و سير و حرکت فقط به سوى او است. (15) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۸۴🌷 چون که صد آید، نود هم پیش ماست: شاید ترکیب «ادیان آسمانی» را زیاد شنیده باشید و البتّه معنای آن را نیز به خوبی می دانید؛ آیین هایی که از سوی خدا به پیامبران اولوالعزم نازل شده و آنان به مردم رسانده اند؛ ادیانی مانند مسیحیت، یهودیّت و اسلام. بهتر است بدانیم که در قرآن، واژه ای به نام «ادیان» وجود ندارد و تمام آیین های آسمانی با عنوان «دین» معرّفی شده اند و همه‏ ی آن ها تنها یک نام دارند: «اسلام». آری، از نظر قرآن، دین نوح، ابراهیم، موسی، عیسی و محمّد و پیروان حقیقی شان، یک حقیقت بوده و هست، و آن «اسلام و تسلیم شدن در برابر دستورهای خدا» است؛ چنان که در آیه‏ ی 19 سوره‏ ی آل عمران می خوانیم: «دین نزد خدا اسلام است.» آیات 84 و 85 همان سوره به پیامبر می فرماید: «بگو به خدا و آنچه بر ما نازل شده و آنچه بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب و پیامبرانِ از نسل یعقوب نازل شده و آنچه بر موسی، عیسی و پیامبران [دیگر] از جانب پروردگارشان داده شده، ایمان آوردیم و میان هیچ یک از آنان فرق نمی گذاریم و همگی تسلیم فرمان خدا هستیم. هر کس دینی جز اسلام [و تسلیم شدن در برابر خدا] انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد و در آخرت از زیانکاران خواهد بود.» آیه‏ ی 13 شوری نیز همین مطلب را بیان می کند و به این نکته اشاره می کند که آنچه بر پیامبر اسلام وحی شده، مجموعه ای از توصیه های خدا به حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت موسی و حضرت عیسی و مطالبی فراتر از آن است که تنها بر حضرت محمّد وحی شده است. از این آیه می توان نتیجه گرفت که دعوت پیامبر اسلام، عصاره‏ ی دعوت پیامبران گذشته و کامل ترین آیین آسمانی محسوب می شود. البتّه می دانیم که دعوت هر یک از پیامبران اولوالعزم، با دعوت پیامبر قبلی تفاوت هایی داشته که هم به درک و فهم مخاطبان هر دوره و هم به اوضاع جدید و تغییرات آن ها مربوط بوده است. البته این تفاوت ها در احکام و دستورهای عملی بوده، و در اصول دین و اعتقادات اصلی مانند توحید، نبوّت و معاد هیچ اختلافی در میان دعوت پیامبران وجود نداشته و ندارد. از این رو ما مسلمانان معتقدیم که پیروان حقیقی پیامبران گذشته، پیروان آخرین پیامبر خدا هستند، و کسانی که راه خود را از یک یا برخی از پیامبران خدا جدا می دانند، در واقع پیرو هیچ یک از آنان نیستند. همچنین از این آیه و آیات مشابه آن فهمیده می شود که بازگشت از اسلام به یکی از آیین های آسمانی دیگر ـ مانند یهودیت و مسیحیت ـ هیچ توجیه منطقی ندارد و درست مانند این است که شخصی که در مقطع دبیرستان تحصیل می کند، به مقطع راهنمایی یا دبستان باز گردد! #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔 https://eitaa.com/joinchat/2021851139Cd560dd7e3d