به خاطر گُل‌هایی که تشنهٔ بارانند، 
به خاطر زمین که این روزها حال
خوشی ندارد و به خاطر تمام
مظلومان جهان که بیشتر از
هرکسی دلتنگت هستند .

وقتی هنوز به شما فکر می‌کنیم و
برای گناهانمان غمگینیم، یعنی نگاه
همیشه همراه شما، یک ثانیه هم از
روی زندگی ما برداشته نشده.
یعنی هنوز هم ما را فرزندخودمی‌دانید.
یعنی هنوز هم می‌توانیم
لبخند را به لب‌هایتان هدیه کنیم.

میان شلوغی جشن میدان
مرکزی شهر، زمزمه‌های آرام
جوانی کنار دستم، توجه همه را
جلب کرده بود. دستانش را سَدّ
اشک‌های جاری چشمانش کرده بود
و با ناله‌های دلسوزی که از حس
نابش خبر می‌داد، او را از خود
بی‌خود کرده بود و از پشیمانی‌اش می‌گفت: 

من نوشتم تا بیایی با شوق به دیدارت روم
پاسخ آمد غافلا ما هستیم و تو غایبی (: