🔹 تاریخچه بابیت(۱)
بابیت یا آیین بابی (بیانی)، به دینی گفته میشود که در سال ۱۲۶۰ قمری توسط سید علیمحمد شیرازی ملقب به باب، در ایران پدید آمد و پیروانی از تمامی قشرها و اصناف جامعه و از مناطق مختلف ایران به خود جذب کرد. سید علیمحمد باب خود را پیامبری جدید و بشارت دهندهٔ دینی که قرار است پس از او توسط «من یُظهِرهالله» (آنکه خداوند او را ظاهر خواهد ساخت)، ظاهر شود خواند و بارها در آثار خود به ظهور او اشاره کرد.
پس از تیرباران باب، پیروانش که به «بابی» مشهور بودند بر طبق بیانات باب به دنبال «من یظهره الله» میگشتند. در سال ۱۲۷۹ قمری، بهاءالله خود را «من یظهره الله» یا همان موعود کتاب بیان خواند. اکثر بابیان به او ایمان آورده و بهائی نام گرفتند. گروه کوچک که به پیروی از میرزا یحیی صبح ازل، بابی باقی ماندند ازلی نام گرفتند که تعداد آنها اکنون اندک است.
📗بهالله در قرآن، صفحه ۱۴۶.
📗یاران پارسی، صفحه ۱۴۶
#بابیت
#بابیت_و_بهائیت
#تاریخچه_بابیت
#بهائیت
#تاریخچه_بهائیت
#جهاد_تبیین
#جهاد_تبیین_1401
@jahadetabein1401
🔹 تاریخچه بابیت(۲)
در دورهٔ قاجار، دین بابیت با تلاش سید علیمحمد باب طباطبایی شیرازی، پدید آمد.
به پیروان سید علیمحمد باب، بابی یا پیرو آیین بیانی گفته میشود. همچنین به بابیانِ پس از میرزا یحیی نوری (معروف به صبح ازل)، بابی ازلی گفته میشود.
سید علی محمد باب در ابتدا ادعای باب بودن و سپس ادعای امام زمان بودن داشت و پس از چندی ادعای پیامبری کرد و سخنانی گفت که بی شباهت به ادعای الوهیت نیست. ریشه دیدگاههای او را در برخی عقاید صوفیه، نقطویه و شیخیه دانستهاند که مسبوق به سابقه نیز بودهاست. به گفتهٔ محمدعلی ناظمالشریعه، باب در ماکو تعالیم نقطویه را آموخت و آنها را مستقیماً در کتاب بیان وارد کرد. گرچه این قضیه ثابت نشدهاست، اما شباهتهای غیرقابل انکاری بین نقطویه و بابیه وجود دارد: باورهایی در مورد انتقال روح، افراط در تاویل قرآن و احادیث، ادعای نسخ شریعت اسلام، و علاقهٔ شدید به عدد ۱۹.
باب در آثارش بر بهبود وضعیت زنان، حذف روحانیت، جستجوی مستقل حقایق معنوی، سیر تکاملی و تداوم ظهور ادیان، و اهمیت ایمان به پیامبری که بعد از او ظاهر میشود تأکید میکرد.
📗سجادی، علیرضا. «بابیه». دانشنامه بزرگ اسلامی. دریافتشده در ۲ مه ۲۰۱۴.
#بابیت
#بابیت_و_بهائیت
#تاریخچه_بابیت
#بهائیت
#تاریخچه_بهائیت
#جهاد_تبیین
#جهاد_تبیین_1401
@jahadetabein1401
🔸سید علی محمد شیرازی کیست؟
سیّد علیمحمد شیرازی (تولد۲۷ مهر ۱۱۹۸، فوت ۱۷ تیر ۱۲۲۹ هـ. ش) که با لقب باب نیز شناخته میشود، بهاعتقاد بهائیان قائم اسلام، پیامبر جدید و بنیانگذار دین بابی بود. با اتمام هزاره اول پس از درگذشت امام حسن عسکری، امام یازدهم شیعیان در سال ۲۶۰ هـ ق،او جنبش بابی را در ایران بنیان گذاشت و پیروانی از قشرها و اصناف جامعه از مناطق مختلف ایران را به خود جذب کرد. باب دعاوی خود را به تدریج ظاهر ساخت، در سال ۱۲۶۰ هجری قمری ادعا کرد که باب است و ۴ سال بعد ادعا کرد که خود مهدی است. دو سال بعد، حکومت قاجار سید علیمحمد باب را در سن ۳۱ سالگی پس از آنکه خود را «مظهر الهی» نامید و کتاب بیان را در بنیاد نهادن دینی جدید نوشت، به فرمان امیرکبیر اعدام شد.
باب همچنین خود را پیامبری جدید و بشارت دهندهٔ دینی که قرار است پس از او توسط «من یُظهِرهالله» (آنکه خداوند او را ظاهر خواهد ساخت)، ظاهر شود خواند و بارها در آثار خود به ظهور او اشاره کرد. پس از او افراد بسیاری ادعا کردند «مَن یُظهِرُهالله»اند. به اعتقاد بهاییان باب مبشر آئین بهائی بوده و «مَن یُظهِرُهالله» همان بهاءالله پیامبر این آئین است. اکثر بابیان بعد از اعدام باب به آئین بهائی گرویدند. از القاب باب میتوان به «نقطه اولی» و «مبشر امرالله» و «سید ذکر» اشاره کرد. باب در آثارش بر بهبود وضعیت زنان، حذف روحانیت، جستجوی مستقل حقایق معنوی، سیر تکاملی و تداوم ظهور ادیان، و اهمیت ایمان به پیامبری که بعد از او ظاهر میشود تأکید میکرد
📗دین بهایی آیین فراگیر جهانی، نوشتهٔ ویلیام هاچر و دوگلاس مارتین، ص ۳۳
#بابیت
#بهائیت
#بهائیت
#تاریخچه_بهائیت
#جهاد_تبیین
#جهاد_تبیین_1401
@jahadetabein1401
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔹داستان بابیت و بهائیت(۱)
ادامه دارد...
#داستان_بهائیت
#بابیت
#بهائیت
#تاریخچه_بهائیت
#جهاد_تبیین
#جهاد_تبیین_1401
@jahadetabein1401