eitaa logo
جهادگران تبیین بسیج
3.7هزار دنبال‌کننده
6.6هزار عکس
1.8هزار ویدیو
3.2هزار فایل
کانال تحلیلی ویژه هادیان ، اساتید و سخنرانان بسیج سراسر کشور پل ارتباطی با ادمین @Maahdeyar313
مشاهده در ایتا
دانلود
‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎─═༅𖣔❁﷽❁𖣔༅═─ 🇮🇷 🕙ساعت: 22/00 🗒تاریخ:99/03/27 🔍◁موضوع‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌ 🌗✧◁ خاندان هاشمی در (قسمت ) 🎙ارائه:جناب استاد 🔮اجرا https://eitaa.com/joinchat/1074724878Cf2b0188f3a ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌─═༅𖣔🌺𖣔༅═─ 🇮🇷
‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎─═༅𖣔❁﷽❁𖣔༅═─ 🇮🇷 🕰ساعت: 22/00 🗓تاریخ:99/04/04 🔍◁ 📖✧◁ الدین آشنا یا بهمن 📖✧◁ دستهای پنهان در های زنجیره ای 👤ارائه:جناب استاد ابو مهدی 📌 سوال 🆔@ilyan313 ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌─═༅𖣔🌺𖣔༅═─ 🇮🇷
در محیطی که اندیشمندان و صاحبان قلم، به جای این‌که مردم را به سوی خدا و سعادت دنیا و آخرت دعوت نمایند، با ایفای دوگانه و به فکر باشند، چنین جامعه‌ای روی سعادت به خویش نخواهد دید. 🔷 : از دیگر نشانه‌های نابسامانی جامعه‌ این است که کوچک‌ترها احترام بزرگ‌ترها را نگه نمی‌دارند؛ زیرا در محیطی رشد یافته‌اند که از نظر تربیت دینی و اخلاقی دچار نقص بوده است.  پیامبر اکرم (ص) میفرمایند: «... وَقِّرُوا کِبَارَکُم‏...»؛[۳] (و بزرگان خود را احترام کنید). و فرمودند: «مِنْ إِجْلَالِ‏ اللَّهِ‏ إِجْلَالُ ذِی الشَّیْبَةِ الْمُسْلِم‏»؛[۴] از جمله‌ی تجلیل خدا، احترام گذاشتن به پیران مسلمان است‏. اگر به این توصیه‌ها عمل نشود، جامعه رو به انحطاط خواهد بود. 🔷بی‌توجهی به رشد : جامعه‌ی منحط و فاسد جامعه‌ای است که در آن شکاف و فاصله‌ی طبقاتی روز به روز بیشتر می‌شود که در چنین جامعه‌ای ثروت‌مندان نه تنها به فکر فقرا و مستضعفان نیستند، بلکه با انباشت ثروت و پایمال کردن حق تنگ‌دستان هر روز بر این شکاف و فاصله می‌افزایند، در حالی‌که بر اساس صریح قرآن خداوند در مال ثروت‌مندان حقی برای بیچارگان قرار داده شده است: «وَ فی‏ أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُوم».[ذاریات، ۱۹] اما در جامعه منحط صاحبان ثروت به جای این‌که بخشی از سرمایه‌ی خود را در جهت فقرزدایی به کار گیرند، با حرص و طمع و نقشه‌های گوناگون همواره به دنبال تصاحب اندک ثروتی هستند که در دست مستمندان است، و با این کار روز به روز بر فاصله‌ی طبقاتی می‌افزایند. پی نوشت: [۱]. بحرانی، ابن میثم، شرح نهج البلاغه، مترجمان، محمدی مقدم، قربانعلی و دیگران، ج 6، ص 138 [۲]. همان، ص 139. [۳]. امالی صدوق، ص ۹۴ [۴]. کافی ج ‏۲، ص ۱۶۵