🔻 سال اول طلبگی بود. در خوابگاه یک مدرسه ای زندگی‌می کردم. هم حجره هام از کشور های مختلفی بودند از جمله بعضی از کشور های آفریقایی. در آن یک سال خیلی با هم صمیمی شدیم. هیچ‌کدام ما در ایران فامیل نداشتیم. ولی حالا هم حجره بودیم و باید هوای هم دیگر را می داشتیم. خیلی آن سال با وجود سختی هاش برام شیرین بود. بعضی از این عزیزان هم از باصفا ترین انسان هایی بودند که در عمرم دیدم.
ولی رفاقت بنده با این دوستان یک واقعیت تلخی برای بنده مکشوف کرد که تا آن موقع از آن غافل بودم. و دوست دارم مردم شریف قم هم این واقعیت را بدانند... تا بتوانند تغییرش دهند ان شاء الله.
یادم نمی رود روزی که با یک رفیق بسیار مهذب اهل نیژیریه برای نماز جمعه رفته بودم حرم. بعد از نماز در راهروی نزدیک ضریح مطهر نشسته بودیم و صحبت می کردیم. یک دفعه ای یک پسر نوجوانی آمد نزدیک ما، گوشی درآورد، و با خنده یک عکسی از رفیقم گرفت و سریع ناپدید شد. بنده خیلی ناراحت شدم. انگار آمده بود باغ وحش تا از یک حیوانی‌عکس بگیرد. میخواستم بیافتم دنبالش که رفیقم بهم گفت ولش کن اشکال نداره. این اولین بارم بود چنین چیزی دیدم (چون قیافه ام به ایرانی ها می خورد) ولی آن روز فهمیدم برای رفیقم اولین بار نبود چنین اتفاقی براش بیافتد.. ایشان به این جور رفتار ها عادت کرده بود.
یا بعد از ظهری که از صفائیه رد می شدم. هیئتی آنجا ایستگاه زده بود . سلام علیک کردیم و کلی خوش حال شدند. بعد از خداحافظی که کمی فاصله گرفته بودم، متوجه شدم که یکی از مسئولین این هیئت آنجا آمده با کلی هیجان به دوستان دارد می گوید که جلو بنر هیئت بایستند تا چند تا عکس از ایشان بگیرد. دوستان هم با آن دل ساده ای که داشتند با لبخند قبول کردند. مسئول هیئت فرصتی دیده بود برای تبلیغ هیئت تا در فضای مجازی یک چهره بین المللی به آن هیئت بدهد... با این که هیچ کار بین المللی آنجا انجام نمی شد.
یا هم حجره ام که می گفت یک ایرانی به او گفته بود که تو برای غذا به ایران آمدی چون در کشور خودت غذا نداشتی.
یا دوستی که در خیابان راه می رفت و بعضی از این نوجوانان مسخره شان می کردند، به طرف ایشان اشاره می کردند و با صدای بلند می گفتند <سیاه پوست! سیاه پوست!> یا وقتی یک عزیز آفریقایی به یک اداره وارد می شود... گاها رفتار کارمندان خیلی خیلی با این عزیزان ناجور است.
در حالی که اگر یک طلبه غربی یا توریست غربی وارد می شد کلی تحویلشان می‌گرفتند و احترام می گذاشتند.
اینها فقط پاره ای از مواردی هست... و غرض بنده از نوشتن این مطلب این است که می خواهم #جامعه_مذهبی_قم این واقعیت را ببیند و أن را تغییر دهد. خوش اخلاقی ها را ندیده نمی‌گیرم ولی باید فرهنگ سازی کنیم تا این بی فرهنگی‌ها از بین بروند. بنده معتقدم گه خیلی از این رفتار های نامناسب فقط به خاطر بی توجهی است...ولی همین بی توجهی بود که باعث شد که حسین بن علی کشته شود، و الا مردم مدینه که عاشق اهل بیت بودند. گاها بی توجهی هم گناه است.
چند تا #پیشنهاد_عملی دارم که امیدوارم برای دوستان دغدغده مند مفید باشند. • وقتی با یک عزیز آفریقایی برخورد می کنید یادتان باشد که ایشان مهمان شما هستند. مهاجر‌في سبیل الله هستند. آمدند کشور شما تا دین‌اسلام را یاد بگیرند. خیلی نزد خدای تعالی آبرو دارند. شما میزبان ایشان هستید.• اولین چیزی که به ایشان میگویید نباید <اهل کجایی؟> باشد. شما یک بار می پرسید ولی ایشان روزی ده بار این سوال را می‌شنود. طرف را انسان حساب کنید اولا، نه یک وسیله ای برای ارضای حس کنجکاوی. با سلام شروع کنید، خودتان را معرفی کنید، لبخند بزنید و خوش آمدید بگوئید. خلاصه همان اخلاقی که پیامبر خدا به ما یاد داد را اجرا کنید. نمی دانید چقدر با برخورد درست می توانید دل طرف را به دست بیاورید. • به خانواده، کودکان، همسایگان و دوستان یاد دهید که هیچ تفاوتی بین انسان ها نیست بجز به وسیله ارزش های الهی. به دیگران یاد دهید که به همه انسان ها باید احترام گذاشت. نه فقط به انسان هایی که به نظر شما خوشگل هستند یا ساکن‌یک کشور غربی هستند.• به چهره این عزیزان خیره نشوید. این خیلی #اخلاق_نادرستی است. شما اگر در یک کشور آفریقایی بودید، چه حسی داشتید اگر هرکه از شما رد می شد به چهره شما خیره می شد و پچ پچ می‌کرد... فقط به خاطر این که قیافه شما، رنگ شما، لباس شما... #متفاوت است؟• یادتان باشد که خیلی از این عزیزان وقتی به ایران‌می‌آیند با یک‌نگاه خیلی مثبت نسبت به حضرت آقا و جمهوری اسلامی وارد خاک ایران می شوند. بد اخلاقی یا بی توجهی می‌تواند باعث شود که این نگاه کاملا تغییر کند... (و شده).ان شاء الله که از کسانی‌نباشیم که فقط #ادعای مبارزه با استکبار داریم در حالی که صفات مستکبرین در نفوس ما وجود داشته باشند.
🔻🔻🔻
@Moghavemat_Qom
