#امام_جواد_شهادت به دیوار قفس بشکسته ام بال و پر خود را زدم تنهای تنها ناله های آخر خود را درون شعله همچون شمع سوزان آتشی دارم که آبم کرده و آتش زدم پا تا سر خود را قفس را در گشوده، صید را آزاد بگذارید که در کنج قفس نگذاشت جز مشتی پر خود را کنیزان لحظه ای آرام، شاید بشنوم یکدم صدای نالۀ جانسوز زهرا مادر خود را لبم خشکیده یارم گشته قاتل حجره در بسته مگر با قطره اشکی تر نمایم حنجر خود را بزن کف، پایکوبی کن، بیفشان دست، امّ الفضل که کشتی در جوانی شوهر بی یاور خود را بیا و این دم آخر به من ده قطرۀ آبی که خوردم سال ها خون دل غم پرور خود را چه گوئی ای ستمگر در جواب مادرم زهرا اگر پرسد چرا لب تشنه کشتی شوهر خود را اجل بالای سر، من در پی دیدار فرزندم گهی بگشوده ام گه بسته ام چشم تر خود را به یاد شعله های نالۀ ابن الرّضا (میثم) سزد آتش زنی هم نخل، هم برگ و بر خود را #غلامرضا_سازگار

#امام_جواد_شهادت از دیده ام گرفت نگاه تو خواب را انداخت دوری ات به دلم اضطراب را خون مرا به عالم و آدم حلال کرد عشقت حرام کرد اگر خورد و خواب را جز سر به آستان تو دادن، بزرگی ات از ما گرفت فرصت هر انتخاب را ما را محبت تو به اینجا کشانده است کاری نداشتیم گناه و ثواب را از راه دور در طلب لطف آمدیم... در می‌زنیم خانه عالیجناب را آورده هر که قطره اشکی به محضرت برده ست با خود ادعیه مستجاب را حتی به پادشاهی عالم نمی‌دهیم یک تار موی طایفه بوتراب را... وقتی که حب آل علی نیست هر نفس بت خانه ای بساز و بسوزان کتاب را ای مهربان محض بیا با تبسمی بردار از تمام جهنم عذاب را لب تشنه بین حجره هر آیینه دیده ای آن صورت شکسته در خون خضاب را... بودند دیو دد همه سیراب و بشکند دستی که ریخت روبروی تشنه آب را بر بام خانه جسم تو و روی نیزه ها خورشید سوخت صورت طفل رباب را بس کن رباب...گریه عباس را ببین بس کن رقیه قصه بزم شراب را... در کوفه رسم بود که در پیش باغبان از گل درآورند به چکمه گلاب را... #مهدی_امامی

در مدح و ثنا و رثای امام جواد (ع) ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ ای گفته خدای تو ثنایت وی مظهر جود بی نهایت ای نور خدا عیان ز رویت وی جود و کرم گدای کویت ای نور تو نور حیّ مُطلق نه ساله شدی امام بر حق تو مظهر جود حق جوادی مولایی و فاطمی نژادی تو وارث تاج اِنّمایی خورشیدی و سایۀ خدایی حُبّ تو چراغ قلب بیدار مِهر تو بَرَاءَةٌ مِنَ النّار دَم از تو زدن بُوَد عبادت آرامش قلبهاست یادت خورشید هدایت است رویت مَه سجده بَرَد به خاک کویت احمد صفت و خدا مرامی بر عالَمیان نُهُم امامی در کودکی تو شد مُسلَّم اسباب بزرگی ات فراهم ای گُل به مناظرات اغیار می خواست عدو تو را کند خوار بودند معاندین جاهل از عِلمِ لَدُنّیِ تو غافل در بزم مناظره عیان شد احکام خدا ز تو بیان شد با نُطق تو ای امام معصوم آن مُدّعیان شدند محکوم با عِلم تو و بیان محکم شد محو کمالت اِبنِ اَکثَم مائیم گدا و تو امیری اُمّید که دست ما بگیری من رو سیه و گناهکارم اُمّید به یاری تو دارم افسوس که شد خزان بهارت زهرا شده است داغدارت دشمن بشکست حُرمتت را تاریخ نوشت غُربتت را ای گُل که ز تشنگی فسردی در حجره غریب جان سپردی از کام تو منع آب کردند تا قلب تو را کباب کردند تو اشک روان ز عین کردی یاد از عطش حسین کردی تا جسم تو را به بام دیدند از راه کبوتران رسیدند با زمزمه بال و پر گشودند بر جسم تو سایبان نمودند آن جسم شریف و پیکر پاک افتاد ز بام بر روی خاک (1) آه از دل شیعه شد بر افلاک تا سرو قد تو رفت در خاک از شاخه جدا شدی تو چون برگ چون مادر خود شدی جوانمرگ یاران تو ازدحام کردند بر دفن تو احترام کردند با نُـدبه و گریه بر مزارت کردند گلاب و گُل نثارت در دفن تو قلب آشنا سوخت با یاد حسین و کربلا سوخت بـازمزمـه و غم فـراوان شد تازه دوباره داغ یاران یـادبـدنی مُطهّـر و پاک کز اسب فتاد بر روی خاک بر پهلوی او سنان، سنان زد جبریـل نـدای الامان زد بستند ز هر طرف بر او راه شد سینۀ دخترش پر از آه با نیزه عدو به سینه اش زد آتـش به دل سکینه اش زد ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ اثر از: حاج محمّد نعیمی (قم المقدّسه) التماس دعا ـ وطنی پی نوشت: (1)ـ کتاب کبریت احمر و کتاب جنات الخلود ص 37

نوحه ی شهادت حضرت جوادالائمه (ع) ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ ای رضا جان در حجره ی بغداد سـرو باغ تو تشنـه لب جان داد شد خزان باغ مرادت دیـده گرید بر جوادت واغریبا. واغریبا ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ از شرار زهر دل و جانش سوخت نازنین قلب مهربانش سوخت شد خزان باغ دل او همسرش شد قاتل او واغریبا. واغریبا ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ قامت هستی از غمش بشکست بــر دل زهرا داغ او بنشست سینه ســـــوزد در عزایش دیـــــده گرید از برایش واغریبا. واغریبا ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ زهر دشمن زد بــر دلش آتش پـاره ی قلبت پـاره شد قلبش تشنه بود و شد فـــــدایی با نــوای کــربــــلایی واغریبا. واغریبا ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ فتنـه ی قاتـل پیکرش را سوخت زهر اُمُّ الفضل جگرش را سوخت عــالـم آل پیمبـــــــر شـــــــد گُل باغ تو پرپر واغریبا. واغریبا ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ اثر از: حاج محمّد نعیمی (قم المقدّسه) التماس دعا ـ وطنی

نوحه زمزمه ای در شهادت امام جواد (ع) ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ یا سیدی ابن الرضا ای یادگار زهرا ۲ گشتی خزان ای لاله ی باغ بهار زهرا ۲ از سنگ دشمن شیشه ی عمرت شکست داغ توبرقلب بنی الزهرا نشست ۲ مظلوم وا اماما ۲ ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ لب تشنه دست وپا زدی در لحظه ی شهادت۲ کف میزدندآنها که تو جان میدهی به غربت۲ شد پاره پاره قلبت از زهر ستم وای از غریبی تو و آن عمر کم ۲ مظلوم وااماما۲ ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ با زهر فتنه همسرت آتش زده به جانت۲ نامهربانی کرده با آن قلب مهربانت۲ شد پیش چشمش روحت از پیکر جدا او خنده می زد، می زدی تو دست و پا ۲ مظلوم وااماما ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ هم آتش ازقلب تو هم آهت ز سینه برخاست۲ آهت به یاد مقتل و آه سکینه برخاست۲ در حجره جان، با کام عطشان داده ای با یاد جدت تشنه لب، جان داده ای ۲ مظلوم وااماما۲ ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛:؛؛: اثر از: محمّد نعیمی (قم المقدسه)

نوحه ی شهادت امام جواد (ع) ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ کاظمین امشب شده غمخانه در غم شمع و گُل و پروانه شد خزان باغ امامت یا رضا سـرت سلامت ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ سرو باغ تو در چمن اُفتاد گوشۀ حُجره تشنه لب جان داد تسلیت یا حجت الله سیّدی بقیـــه الله ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ از جگر می زد ناله پیوسته آهش آهسته حُجره در بسته تسلیت یا حجت الله سیّدی بقیـــه الله ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ زهر کین آتش بر دلش می زد خنده بر آهش قاتلش می زد تسلیت یا حجت الله سیّدی بقیـــه الله ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ ای کبوترها که به پروازید بر روی جسمش سایه اندازید تسلیت یا حجت الله سیّدی بقیـــه الله ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ مرغ روح او از بدن پر زد در عزای او شیعه بر سر زد تسلیت یا حجت الله سیّدی بقیـــه الله ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ تشنه لب بود آن لالۀ زهرا یادش آمد از روز عاشورا تسلیت یا حجت الله سیّدی بقیـــه الله ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ ای رضا جان در، غُربتِ خانه پسرت جان داد چه غریبانه تسلیت یا حجت الله سیّدی بقیـــه الله ؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛؛ اثر از: حاج محمّد نعیمی (قم المقدّسه) التماس دعا ـ وطنی