🇮🇷بسم الله النّور علی نور🇮🇷 #سرّ_لقب_رضا #ره_توشه_حریم_رضوی استاد معظم علامه جوادی آملی حفظه الله در بیانی تصریح فرموده اند: وجود مبارك امام هشتم علیه السلام كه به لقب پر‌افتخار رضا ملقب است به این معناست كه هر انسانی در هر شرایطی بخواهد راضی بشود به وساطت فیض رضاست، در نظام توحیدی هیچ كس، كسی را راضی نمی‌كند مگر به افاضه رضوی! ✍ ره توشه رضوی - کشتی نوح آخرالزمان ذات اقدس الهی اگر بخواهد بر اساس رَضِی اللّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ[۱] فیض رضوان را بهره كسی كند به وساطت رضاست، این القاب از اسمای خاصّ الهی است، به اعتبار تکوینی که مقام خلیفة اللهی از سوی حق تعالی به امام علیه السلام جعل شده است لذا وجود ایشان در ملکوت عالم بنا به مظهریت اسماء الهی، سلطنت داشته و مالک و صاحب تدبیر امر(کون فیکونی) میباشند، یعنی تمام فیوضات معنوی و نوری که منجر به مقام رضاست از سوی آنحضرت است که مخصوص به لقب رضا شده، لذا هیچ كس در هیچ مقطعی از هیچ چیزی یا از هیچ كسی خشنود نخواهد شد مگر به وساطت مقام ولایت رضوی است. مقام رضا نهایت مقام سالک است، سالکى که در طریق محبّت، قدم میگذارد سرانجامش به بهشت رضوان خداوند ختم خواهد شد به همین دلیل اهل معرفت فرموده اند: رضا، مقام واصلان است نه مقام سالکان، زیرا سالک پس از سیر و سلوک و طی منازل و مقامات به تدریج به مراتب یقین راه یافته و با وصول به مقام یقین از تجلّی نفحاتِ بهشتی سکینه الهی بهره مند خواهد شد! در واقع واصل کوى دوست، صاحب مقام رضاست، کسى که دلش به نور یقین آباد شده و با بصر باطنی تحت نور ولی الله الاعظم، قادر است احسن تدبیر و نظام احسن را مشاهده باشد به مقام رضا واصل شده است! مقام رضا نیز همانند محبّت دو سویه میباشد؛ ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً:ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺩﺭﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﺸﻨﻮﺩﻱ ﻭ ﺍﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩ[۲]/مقام رضا، رتبه باطنی که بس رفیع و عطیّه ی الهی است که آبادگر قلب، معمار شاکله باطنی و ثمره ی یقین است و جز سوار بر کشتی نجات ولایت تصرّفی رضوی و قرار گرفتن تحت قیّومیّت و سلطنت صاحب اسم رضا میسر نیست و البته شرط آنست که سالک تحت جذبه ی معرفت به نورانیّت و محبّت محمّد و آل محمّد صلی الله علیه و آله، به طواف باطنی کعبه رضوی، مشغول باشد و نماز عشق را بسوی قبله رضا بخواند و سعی و صفا را در حریم رضوی بجای آورد تا ظاهر و باطنش، رنگ و بوی رضوی بگیرد و به سبب آن، کفویّت و سنخیّت حاصل شود برای مقام شفاعت رضوی که باطنش، مقام رضا و ثمره اش، سکینه قلبی است. پس زیارت، حکایت دل را بازگو می‌کند و زائر اگر بداند و بشناسد به نورانیّت قلبی که چه کسی را زیارت می‌کند، دیگر نمی‌پرسد: امام کجاست؟! اصلا در حریم و حرمی که مدفن جسم قدّسی و مطهر ولی الله الاعظم است خشت و گل و سنگ و چوب آن که قرب و همجواری مکانی با ایشان را دارند به عالم نور میدهند! حالا بماند روح و جان و قلب امام علیه السلام، اینکه در روایات تصریح شده ملائکه مقرب به اذن الله، از هم سبقت میگیرند تا خود را به قبر و در و دیوار حرم و حریمی که بدن مطهر و عرشی ولی الله الاعظم را در برگرفته، برسانند و متبرک کنند این در حالیست که ملائکه الهی نور و فعلیّت محض اند! اینکه برخی از عرفا تا آستانه ورودی مشهد امامان علیهماالسلام، جلوتر نمی آمدند و همانجا سر بر سجده خاک می نهادند نشان از اسرار و خبرهای مگو است، اینکه شخص امام علیه السلام تصریح و تاکید فرموده اند: زیارت به شرط عارِفاً بِحَقِّهِ یعنی تحت قُبِّه ی ملکوتی معرفت به نورانیّت راه می‌افتد  آن‌گونه که حضرت خضر علیه السلام به دنبال آب حیات روان شد تا برسد! بیابد! بهره گیرد! و کامیاب شود... پی نوشت: [۱] - مائده - آیه ۱۱۹ [۲] - فجر - آیه ۲۸ https://eitaa.com/modafe72

🕌🏴🚩بسم رب الحسین🚩🏴🕌 السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام السلام علیک یا علی ابن موسی الرضاعلیه السلام #ره_توشه_حریم_رضوی #اسرار_سلطان_سریر_ارتضا حدیثی بسیار پیچیده و صعب از امام جعفر صادق علیه السلام، در باب عظمت مقام علمی امام علیه السلام در عالم معنا اشاره میشود! ابوبصير مى گويد: به محضر امام صادق علیه السلام رفتم و بين من و او درباره وسعت دامنه علم امامان چنين سخن به ميان آمد: ابوبصير: از شما سؤ الى دارم ، اگر در اينجا كسى نيست مطرح كنم. امام صادق علیه السلام پرده اى كه در آنجا بود بالا زد و به پشت پرده سر كشيد(كسى نبود) آنگاه فرمود: هر چه خواهى بپرس. ابوبصير: قربانت گردم، شيعيان روايت مى كنند كه پيامبر هزار باب از علم را به على علیه السلام آموخت كه از هر باب آن، هزار باب علم ديگر به روى على علیه السلام گشوده شد آيا راست است؟ امام صادق علیه السلام: آرى همچنين است ابوبصير: به خدا سوگند كه علم حقيقى و كامل همين است. امام صادق علیه السلام پس از اندكى تامل: آن، علم است ولى علم كامل نيست! همانا جامعه در نزد ما است و مردم چه مى دانند كه جامعه چيست؟ ابوبصير: جامعه چيست؟ امام صادق علیه السلام: جامعه طومارى است به طول۷۰ ذراع از ذراع رسول خدا صلی الله علیه و آله كه آن طومار با املاء پيامبرصلی الله علیه و آله و خط على علیه السلام نوشته شده است همه حلال و حرام، و همه مسائل موردنياز مردم، حتى جريمه خراش رساندن به بدن كسى، در آن ذكر شده است. ابوبصير: آنگاه امام دست بر بدن من زد و فرمود: آيا به من اجازه مى دهى؟ عرض كردم: من در اختيار شما هستم، هر چه خواهى انجام بده امام صادق علیه السلام با دست مبارك ، مرا فشار کمی دادند و فرمود: حتى جريمه اين فشار کوچک با دستم، در جامعه ذكر شده است، در اين حال آن بزرگوار خشمگين به نظر مى رسيد. عرض كردم: به خدا علم كامل همين است. امام صادق علیه السلام: اين نيز علم است، ولى باز هم كامل نيست و پس از ساعتى سكوت فرمود: همانا جفر در نزد ما است، مردم چه مىز دانند جفر چيست؟ ابوبصير: جفر، چيست؟ امام صادق علیه السلام: جفر مخزنى از چرم است كه علم پيامبران و اوصياء آنها، و دانش دانشمندان گذشته بنى اسرائيل در آن ثبت شده است. ابوبصير: علم كامل همين است. امام صادق علیه السلام: اين نيز علم است، ولی علم كامل نيست، باز پس از ساعتى سكوت ، فرمود: مصحف فاطمه سلام الله علیه در نزد ما است، مردم چه مى دانند كه مصحف فاطمه سلام الله علیه چيست؟ ابوبصير: مصحف فاطمه سلام الله علیه چيست؟ امام صادق علیه السلام: ورقهاى نوشته شده اى است كه حجم آن سه برابر قرآن هائى است كه در دست شما است، ولى به خدا حتى يك حرف قرآن هم در آن نيست الفاظ قرآن و تفسيرهاى ظاهرى آيات قرآن در آن نيست، ولى روح و معانى عميق قرآن در آن است. ابوبصير: به خدا، علم كامل، همين است. امام صادق علیه السلام: اين هم، علم است، ولى علم كامل نيست و پس از ساعتى سكوت فرمود: علم گذشته و آينده تا روز قيامت در نزد ما است. ابوبصير: به خدا علم كامل همين است. امام صادق علیه السلام : اين نيز علم است، ولى علم كامل نيست. ابوبصير: فدايت شوم، پس علم كامل چيست؟ امام صادق علیه السلام: ما يحدث باليل و النهار، الامر بعد الامر و الشیء بعد الشيى ء الى يوم القيامة:علم كامل آن است كه در هر شب و روز در مورد هر امر و چيزى پس از امر و چيز ديگر پديد آيد. يعنى همان مخزن علم نبوى و الهاماتى كه ساعت به ساعت از جانب خدا بر قلب امامان افاضه مى گردد، و آنها در پرتو آن، بر همه مسائل آگاه مى شوند. علمی که آن به آن بر وجود غیبی امام علیه السلام افاضه میگردد! عبارتست از علم مطلق که از ناحیه اسم مستاثره ذات احدی در مقام جمع الجمعی(وحدت نوری محض) بر مقام واحدیّت امام علیه السلام در مقام جمعی(مقام عرش اسماء الله) تجلّی نموده و از این تجلّی، اسم العلیم با تمام مراتب جزئیه و کلیّه اش، هزار هزار باب علم حقیقت از سرچشمه قلب انسان کامل بر عوالم و مراتب وجودی عالم گشوده میشود! علم مطلق در مقام احدیت! علم به حقیقت جمع الجمعیِ صورت کلمات وجودی عالم از الست تا ازل، در مقام وحدت محض است! انسان کامل وقتی حامل علم مطلق در مقام جمع الجمعی احدی است، یعنی کُنه و حقیقت صورت کلمات وجودی عالم(از خاک تا افلاک و مافوق آن) برایش معلوم و حیُّ و حاضرست! لذا اوّل و آخر و ظاهر و باطن اشیاء و کلمات وجودی عالم، نزد انسان کامل، یکی و یگانه شده و همه حکایت از تجلّی اعظم دولت هوالاوّل و الاخر و الظّاهر و الباطن در مملکت وجودی امام علیه السلام. 📌بحث مرتبط علم رضوی - لینک پی نوشت: [۱] - باب فيه ذكر الصيحفة والجفرالجامه، حدیث۱، ص۲۳۹، ج ۱ https://eitaa.com/jan_fada14