#رمان_پلاک_پنهان #قسمت_صد_و_سوم ــ من میرم تو بمون * کمیل به دیوار سرد بیمارستان تکیه داد و چشمانش را بست. یک ساعت از وقتی که به خانه رفته بود گذشت،دکتر بعد از معاینه ی سمانه،لازم دید که به بیمارستان منتقل شود،فقط خدا می دانست وقتی سمانه را در این حال دیده بود،چه به سرش آمد. راهروی بیمارستان در این ساعت خلوت بود و فقط صدای زمزمه های ارام سمیه خانم و تیک تاک ساعتش شنیده می شد! با باز شدن در اتاق،سریع چشمانش را باز کرد و از جایش بلند شد و به سمت دکتر رفت. دکتر مشغول نوشتن چیزهایی بود، و میان نوشتن هایش توضیحاتی به پرستار می داد،با دیدن کمیل لبخندی زد و گفت: ــ نگران نباشید آقای برزگر،حال همسرتون خوبه کمیل نفس راحتی کشید و خداروشکری زیر لب گفت. ــ پس این تب برا چیه؟ ــ تب خانمتون ناشی از عصبانیت و استرس بیش از حد هستش،نمیدونم دقیقا چه اتفاقی براشون افتاده اما باید از هر چیزی که عصبانیش میکنه که استرس بهش وارد میکنه دورش کنید کمیل سری تکان داد و گفت: ــ میتونم ببینمش؟ ــ با اینکه خواب هستن اما کنارش باشید بهتره،نسخه ی داروهارو پرستار میارن براتون ــ خیلی ممنون خانم دکتر دکتر لبخندی زد و گفت: ــ وظیفه است بعد از رفتن دکتر،سمیه خانم به نمازخانه رفت تا نماز شکری به جا بیاورد،اما کمیل سریع به اتاق سمانه رفت. در را آرام باز کرد تا او را بیدار نکند،به چهره ی غرق درخوابش نگاهی انداخت،در خواب بسیار معصوم می شد. کنارش روی صندلی نشست و دست سردش را در دست گرفت،سمانه تکانی خورد اما بیدار نشد، باورش نمی شد این چهارسال با تمام مشکلات و سختی ها با تمام تلخی ها و دوری ها تمام شده،و الان کنار سمانه است. با اینکه سمانه هنوز با او کنار نیامده بود،اما همین که الان کنارش بود و دستانش در دستان او بود،برایش کافی بود * سمیه خانم دستان خیسش را با لباسش خشک کرد و از آشپزخانه بیرون آمد،نگاهی به ساعت انداخت،ساعت۱۲شب بود. از وقتی که کمیل رفته بود ،سمانه از اتاقش بیرون نیامده بود،حدس می زد که شاید خوابیده باشد. با یادآوری چند ساعت پیش آهی کشید،برای اولین بار بود که اشک را در چشمان پسرش می دید،هر چقدر میخواست کمیل را امشب در خانه نگه دارد ،قبول نکرد وحشت رفتن سمانه از این خانه را در چشمان تک پسرش را به وضوح دید. آهی کشید و از پله ها بالا رفت،در اتاق سمانه را آرام باز کرد،چراغ ها خاموش بود. کمی صبر کرد تا چشمانش به تاریکی عادت کند،با دیدن سمانه که بر روی تخت خوابیده بود،نزدیکش شد. صدایی شنید،بیشتر به سمانه نزدیک شد،متوجه ناله های سمانه شنیده بود،که کمیل را صدا می کرد. متوجه شد که خواب دیده،صورتش از عرق خیس شده بود،سمیه خانم دستی بر صورت سمانه کشید،که با وحشت دستش را از روی صورتش برداشتت!! سریع پتو را کنار زد ،تمام بدن سمانه خیس عرق شده بود،زیر لب ناله می زد و کمیل را صدا می کرد،سمیه خانم آن را تکان داد اما سمانه بیدار نمی شد. ــ سمانه دخترم چشماتو باز کن،خاله عزیزم بیدار شو سمانه خانم که دید سمانه بیدار نمی شود ،سریع به طرف تلفن رفت و شماره را گرفت بعد از چند بوق آزاد صدای خسته ی کمیل در گوشی پیچید: ــ بله ــ کمیل مادر کمیل با شنیدن صدای لرزان مادرش سریع در جایش نشست و نگران پرسید: ــ چی شده مامان ــ سمانه مادر کمیل نگران پرسید: ــ رفت ؟ ــ نه مادر تب کرده،حالش خیلی بدنه بدنش اتیش گرفته نمیدونم چیکار میکنم کمیل سریع از جایش بلند شد و سویچ ماشین را از روی میز چنگ زد. ــ اومدم مامان،الان به دکتر زنگ میزنم که بیاد خونه به قَلَــــم فاطمه امیری زاده

#رمان_پلاک_پنهان #قسمت_صد_و_پنجم با گرمای دستی که بر دستش نشست سرش را بالا آورد و نگاه ترسان و وحشت زده اش در نگاه کنجکاو کمیل گره خورد،برای اینکه کمیل متوجه نشود سریع سرش را پایین انداخت. ــ چرا دستات اینقدر سردن؟ ــ چیزی نیست،ضعف دارم کمیل مشکوک پرسید: ــ لرزیدن صدات هم به خاطر ضعفه؟ سمانه هول کرد و برای چند ثانیه نگاهش را به مرد همسایه که او را با لبخند کریهی نگاه می کرد انداخت اما سریع نگاهش را دزدید! کمیل همین نگاه چند ثانیه ای برایش کافی بود تا یاد حرف های سمانه بیفتد. "من شوهر ندارم،اگه شوهر دارم چرا باید هر روز از نگاه کثیف مرد همسایه وحشت کنم" سمانه از فشاری که کمیل بر دستانش وارد کرد،آرام نالید: ـ کمیل کمیل یا چشمان سرخ از خشم،آرام غرید: ـ خودشه سمانه متوجه منظور کمیل شد اما گفت: ــ کی خودشه؟چی میگی کمیل ــ سمانه بگو خودشه؟ سمانه دستپاچه لبخندی زد و قدمی برداشت و گقت: ــ بریم داخل حالم خوب نیست کمیل بازویش را محکم فشرد و تشر زد: .ــ پس خودشه ــ نه نه کمیل یه لحظه صبر کن تا میخواست جلوی کمیل را بگیرد،کمیل به سمت آن مرد رفت،مرد تا میخواست ازجایش بلند شود ،مشت کمیل بر روی صورتش نشست. کمیل با تمام توان به او مشت می زد،با صدای جیغ سمانه والتماس های سمیه خانم در باز شد و علی همسر صغری با دیدن کمیل سریع به سمتش رفت،سمانه که سرگیجه اش بیشتر شد،کمیل را تار می دید و لکه های تیره جلوی دیدش را گرفته بودند،به ماشین تکیه داد و دستش را برسرش گرفت،احساس می کرد زمین یه دور او می چرخید. علی سعی می کرد کمیل را از آن مرد دور کند،اما کمیل به هیچ وجه راضی نبود که از مشت زدن هایش دست بکشد. ــ کمیل سمانه خانم حالش خوب نیست،ول کن اینو با فریاد علی کمیل مرد را بر روی زمین هل داد و نگاهش را به سمت سمانه کشاند،با دیدن سمانه بر روی زمین و مادرش کنار او،یا خدایی گفت و به سمتش دوید *** صغری بالشت را مرتب کرد و به سمانه کمک کرد تا به آن تکیه بدهد. ــ اینجوری راحتی؟ ــ آره خوبه صغری پتو را روی پاهای سمانه مرتب کرد و با نگرانی به او لبخند زد و آرام پرسید: ــ بهتری؟چیزی لازم داری؟ ــ نه عزیزم چیزی لازم ندارم،ببخشید اذیتت کردم صغری اخمی به او می کند! ــ خجالت بکش دختر،من برم پیش مامان داره برات سوپ درست میکنه از جایش بلند شد و دست امیر را گرفت و به طرف در رفت،امیر گریه کنان از صغری می خواست تا او را کنار سمانه نگه دارد اما صغری این موقعیت را بهترین موقعیت برای کمیل می دید که با سمانه صحبت کند. دست امیر را کشید و با اخم گفت: ــ بدو بریم مامان، عصبیم کنی امشب نمیمونیم خونه مامان جون امیر از ترس اینکه امشب نماند،با چشمان اشکی به دنبال مادرش رفت. صغری قبل از اینکه از اتاق خارج شود،به کمیل که به چارچوب در تکیه داده بود نزدیک شد و گفت: ــ با سمانه حرف بزن ،اما اگه ناراحتش کردی اینبار با من طرفی کمیل سری تکان داد و از جلوی در کنار رفت تا صغری از در خارج شود. کمیل در را بست و به طرف سمانه رفت،نگاهی به سمانه که سر به زیر مشغول ور رفتن با پتو بود،کنارش روی تخت نشست و نگاهی یه چهره ی بی حالش انداخت. ــ میتونی صحبتای منو گوش بدی؟ سمانه که در این مدت منتظر صحبت های کمیل بود،سری تکان داد. کمیل نفس عمیقی کشید و لبان خشکش را تر کرد و گفت: ــ نمیخواستم توضیح بدم اما بعد تصمیم های تو لازم دیدم که یه توضیح کوچیکی بدم،امیدوارم مثل همیشه که کنارم بودی و تک تک صحبت های منو باور کردی و درک کردی و کنارم موندی،اینبارم اینطور باشه. نگاهی به چشمان منتظر سمانه دوخت ،نفس عمیقی کشید و ادامه داد: ــ تیمور،سرکرده ی یک گروه خلافکاری و ضد انقلابیه،خیلی باهوش و معروف،کار خودشو خیلی خوب بلده. تو یکی از عملیات من به یکی از آدماش تیراندازی کردم که بعدا فهمیدیم که برادرشه اون هم همیشه منتظر تلافی بود. لبخند تلخی زد!! به قَلَــــم فاطمه امیری زاده

🎬 #استوری | #شب_زیارتی 🔻کرب و بلات واسه من داره حکم آرامش...

:)))💔

___ ---- روز محـشر نشود مُظطرب و سرگردان .. هر دلـے بود پریشان اباعبداللھ!!🌿

جشن فارغ‌التحصیلی #دانشجویان_پزشکی تو حرم آقا ؛ همه جشن های قبلی رو شست و برد :) 🗣سعیده سادات حکمی

با تولید کننده و فروشنده مانتوی جلوباز و آستین کوتاه شلوار پاره برخورد نمیکنن ولی با مصرف کننده ش چرا انگار ساقی و قاچاقچی مواد مخدر رو آزاد بذاری بری یقه معتاد رو بگیری #حق •••━━━━━━━━

سلام علیکم لازم شد که بگم این فانتزی سم هایی که فرستادین خنده دار نیستن درواقع دارن به نوعی مذهبی هارو مسخره میکنن نهی از منکرهای مارو مسخره میکنن مذهبی هارو یه جور بدی دارن نشون میدن ازتون درخواست میکنم که لطفا اینجور مطالب رو پخش نکنید باتشکر🌹 کانالتونم خیلی خوبه🌹 . . . +علیکم السلام بیشتر نویسنده های رمانا دهه هشتادی هستن و داستاناشون تخیلیه و از بیخ فانتزی (تعداد زیادی) ولی بعضیا میخوان اونا رو تو واقعیت پیاده کنن خواننده رماناهم که بیشتر نوجوون هستن دوست دارن شبیه شخصیت داستان بشن یا اگه کسیو پیدا کردن که حتی ی کم شبیه شخصیت داستان باشه عاشقش میشنو... بعضی ها هم با خوندن این رمانا فانتزی هایی برا ازدواج دارن که اگه اون اتفاقا نیوفته اینا ضربه بدی میخورن یا اینکه ملاکشون برای ازدواج به جای ویژگی های اخلاقی و ملاکهای مهم دیگه اینه که طرف چشم رنگی، سفید ،بلند و..باشه خانم ابراهیمی روانشناس هستن و قصدشون اصلا مسخره کردن نیست (تصاویر از پیج ایشون برداشته میشه) خیلی ها با خوندن مطالبشون خیلی از فانتزی هاشون پودر شد لطف دارین ،ان شاءالله هميشه موفق باشید و ثابت قدم در راه شهدا🌷

#سخن_شما سلام فانتزی پودر شده گفتن دوستان ، منم بگم... برا بقیه شاید یکم طنز باشه ولی برا من حداقل برای خودم خیلی ناراحت کنندست من از بچگی فانتزی اینو داشتم ک زود ازدواج کنم(سن کم) و طرف مقابلم هم سنش کم باشه و ایضا تو سن کم بچه دار شم یعپی زندگی اون خانم دهه هشتادی با چهارتا بچه فانتزی همیشگی من بوده... شاید بشه گفت عوامل بیرونی هم روی این فانتزی تاثیر داشتن بُگذریم ولی هی سن من از اون چیزی ک میخواستم بالاتر میرفت و من با خودم میگفتم ساله دیگه ، چندوقت دیگه ، صبرکن ، ولی حتی خواستگاری هم نبود هه هی کوچکتر از منم ازدواج کردنو...من موندمو حسرت تازه من فکر میکردم الان خیلی خانمم ، خیلی عالیم و... ولی چندوقته ک با خود واقعیم رو برو شدم یک موجود شدیدا افتضاح ک از دین فقط ظواهرشو داره رو دیدم... بازم بگذریم الانم سنم اصلا بالا نیست ، هنوز بچه مدرسه ایم ولی برا منی ک خواشتم سن کم بود خیلی سنم زیاده...هه خواستم بگم از اون فانتزیه من یک روحیه داغون برام مونده ، یک احساس شکست ، یک حس مضخرف خواستن و نرسیدن ، یک حال بد ، یک درسی ک... میدونین بیشتر از خودم بدم میاد ک ازدواج و گذاشتم تنها خواستم از زندگی ازدواجی که با چاشنی فانتزی همراه نبود ، همش فانتزی بود و چاشنی ازدواج و زندگی واقعی هم بهش اضافه شده بود ..