✅مربی و تربیت چطور می شود برای همه مربی بود و همه اوقات را به تربیت گذراند در حالی که یک مربی نیز زندگی شخصی خود و گرفتاری های روزمره خویش را داراست!؟ ""پاسخ این سوال بسیار راحت است؛ فقط کمی درد دین داشتن و عشق به تعلیم و هدایت را نیاز دارد."" یقینا کسی توقع ندارد یک مربی، با افراد خانواده، دوستان قدیمی، کسبه محل و یا راننده تاکسی و اتوبوس همان برخوردی را داشته باشد که با افراد گروه و متربیان دارد. در مرحله اول، باید نیازها و ظرفیت های افراد را تشخصی داد و بعد با توجه به ظرفیت خود، از بیت آنها اولویت بندی نمود و نوع برخورد و شیوه تربیتی را مشخص کرد. به عنوان مثال، مربی هرگز نمی تواند مقدار زمانی که برای تربیت یک دانش آموز یا نوجوان عضو گروهش صرف می کند را برای مغازه دار نزدیک محل زندگیش نیز صرف کند و اصلا نیاز  این مغازه دار هم به اندازه نیاز آن نوجوان نخواهد بود. مثلا نمی شود برا ی مغازه دار هم اردویی برگزار کرد یا او را مجبور به شرکت در کلاس خاصی نمود یا یک سلسله مباحث را برای او مطرح کرد. بلکه مربی می تواند با شناخت ظرفیت و نیاز افراد پیرامون خویش، تشخیص دهد که برای مغازه دار سر کوچه نیز از نگاه تربیتی کافی است که هنگام خرید یا عبور از مغازه او با لحنی صمیمی سلام کرده و سری تکان دهد. همین کار کوچک، بی هزینه و به ظاهر بی اهمیت می تواند پیام های تربیتی مناسبی را در بر داشته باشد. در بررسی سیره تبلیغی نبی مکرم اسلام(ص) دیده می شود که ایشان از هر بهانه و فرصت برای هدایت، روشنگری و تبلیغ استفاده کرده و  شیوه های متعدد تبلیغی را با توجه به فهم، گروه سنی، میزان استعداد، موقعیت اجتماعی و موقعیت زمانی و مکانی به کار می بستند. گاهی با صبر، گاهی با تندی، گاهی در قالب یک مثل و حکایت، برخی موارد با اشک و گریه، با خنده و شوخی، با توبیخ و تنبیه، با مناظرات علمی و صحبت های منطقی، با سفره انداختن و میهمان کردن افراد و حتی با نمایش های عملی و… یک مربی موفق کسی است که از هر فرصتی برای پیام دادن به شیوه های گوناگون استفاده می کند، شیوه ها و موقعیت هایی مانند: «کلاس های علمی، همایش ها، نمایش فیلم، سخنرانی در ضمن روشه و توسل، هنگام ابراز محبت های خصوصی، تک جمله های بی ربط در لحظات سکوت، در حین برنامه های ورزشی، در غالب مشاوره راجع مشکلات، جلسات پرسش و پاسخ، در ابتدای دیدار، هنگام خداحافظی، نمایش تئاتر، اردوها، برنامه های زیارتی، گپ های دوستانه و دسته جمعی، معرفی کتاب، معرفی سایت، هدیه دادن نرم افزار ها ویا سی دی های مناسب، تذکر های جدی و توبیخی، روزنامه دیواری، نشریه، مقاله، جشن ها و اعیاد، خوب عمل کردن و تقید خود به ارزش ها و…» هر کسی قصد تربیت داشته باشد چه مربی باشد، چه مدیر و یا حتی پدر و مادر، ناگزیر است از استفاده هوشمندانه فرصت ها و به کارگیری ابراز مختلف تربیتی… #تربیتی #یادداشت #شنبه_های_تربیتی مربےمحور،یک تجربه متفاوت فرهنگی @morabi_masjed

پیشرفت مجموعه ها در گروی اهداف هستند. اگر دقیق تر نگاه کنیم به مجموعه ها و مراکز فرهنگی که کار تشکیلاتی می کنند و الان در روند پیشبرد اهدافشان موفق هستند ، خواهیم دید که برنامه ریزی و تعیین یک #هدف_عقلانی که در سطح بالا تعیین میشود تاثیر بسیار زیادی در موفقیت دارد. همین عوامل ناچیز ، موفقیت های بزرگ را به ثمر می رساند. انتخاب هدف به عنوان محور در مراکز و چرخیدن حول آن میتواند نوید بخش #جذب_حداکثری و دفع حداقلی در مرکز باشد. به این نکته باید توجه داشت که برنامه ریزی و هدف گذاری باید مطابق آسیب شناسی و پتانسیل مجموعه صورت گیرد چرا که فرمول بالا (جذب حداکثری و دفع حداقلی) دچار مشکلاتی خواهد شد و برعکس میشود. دقت به فرامین مقام معظم رهبری و با توجه به نظرات سایر فعالین فرهنگی میتوان برنامه ی منسجم و استواری طراحی کرد و آن را به عمل در آورد. یادآور شوم که در هدف گذاری یک مجموعه ، رکن تربیت یکی از مهم ترین ارکان مجموعه است. یعنی باید به آن توجه زیرساختی و دقیقی بشود چرا که قلب تپنده ی یک مرکز ، نهاد تربیت است. تربیت وظیفه ی تعلیم و تربیت و تزکیه ی افراد را دارد. این حرف خیلی حائز اهمیت است در بحث مراکز که کادر سازی که توسط تربیت شکل می‌گیرد و قرار است اعضای نوجوان و جوان امروزی بعد ها جایگزین افراد فعلی در نهاد هدف گذاری بشوند باید نسبت به اعضا و تشکیلات مرکز تعصب و ایجاد علقه داشته باشند. ✍مصطفی کریمی #یادداشت #هدف_گذاری مربی محور یک تجربه متفاوت فرهنگی @morabi_masjed

ما تربیت نشدیم ! #تربیت ما بیش از این نبوده است که به بزرگ‌ترها احترام بگذاریم، کلمات زشت نگوییم، پیش دیگران پای خود را دراز نکنیم، حرف‌شنو باشیم، صبح‌ها به همه سلام کنیم، دست و روی خود را با صابون بشوییم، لباس تمیز بپوشیم و… اما ساده‌ترین و ضروری‌ترین مسائل زندگی را به ما یاد ندادند. کجا به ما آموختند که چگونه نفس بکشیم، چگونه اضطراب را از خود دور کنیم، موفقیت چیست، ازدواج برای حل چه مشکلی است، در مواجهه با مخالف چگونه رفتار کنیم…؟ در کودکی به ما آموختند که چموش نباشیم، اما پرسشگری و آزاداندیشی و شیوه‌های #نقد را به ما نیاموختند. داگلاس سیسیل نورث، اقتصاددان آمریکایی و برندۀ جایزۀ نوبل اقتصاد در سال ۱۹۹۳می‌گوید: «اگر می‌خواهید بدانید کشوری توسعه می‌یابد یا نه، سراغ صنایع و کارخانه‌های آن کشور نروید. اینها را به‌راحتی می‌توان خرید یا دزدید یا کپی کرد. می‌توان نفت فروخت و همۀ اینها را وارد کرد. برای اینکه بتوانید آیندۀ کشوری را پیش‌بینی کنید، بروید در دبستان‌ها؛ ببینید آنجا چگونه بچه‌ها را آموزش می‌دهند. مهم نیست چه چیزی آموزش می‌دهند؛ ببینید چگونه آموزش می‌دهند. اگر کودکانشان را پرسشگر، خلاق، صبور، نظم‌پذیر، خطر‌پذیر، اهل گفتگو و تعامل و برخوردار از روحیۀ مشارکت جمعی و همکاری گروهی تربیت می‌کنند، مطمئن باشید که آن کشور در چند قدمی توسعۀ پایدار و گسترده است.» از «نفس کشیدن» تا «سفر کردن» تا «مهرورزی» به آموزش نیاز دارد. بخشی از سلامت روحی و جسمی ما در گرو «تنفس صحیح» است. آیا باید در جوانی یا میان‌سالی یا حتی پیری، گذرمان به یوگا بیفتد تا بفهمیم تنفس انواعی دارد و شکل صحیح آن چگونه است و چقدر مهم است؟! به ما حتی نگاه کردن را نیاموختند. هیچ چیز به اندازۀ «نگاه» نیاز به آموزش و تربیت ندارد. کسی که بلد است چطور ببیند، در دنیایی دیگر زندگی می‌کند؛ دنیایی که بویی از آن به مشام بینندگان ناشی نرسیده است. هزار کیلومتر، از شهری به شهری دیگر می‌رویم و وقتی به خانه برمی‌گردیم، چند خط نمی‌توانیم دربارۀ آنچه دیده‌ایم بنویسیم. چرا؟ چون در واقع «ندیده‌ایم». همه چیز از جلو چشم ما گذشته است؛ مانند نسیمی که بر آهن وزیده است. اگر حرف مولوی درست باشد که «فرع دید آمد عمل بی‌هیچ شکر پس نباشد مردم الا مردمک»، باید بپذیریم که آدمیت ما به اندازۀ مهارت ما در «نگاه» است. اگر در خانه یا مدرسه، یاد گرفته بودیم که چطور نگاه کنیم، چطور بشنویم و چطور بیندیشیم، انسانی دیگر بودیم. انسانی که نمی‌‌تواند از چشم و گوش و زبان خود درست استفاده کند، پا از غار بدویت بیرون نگذاشته است؛ اگرچه نقاشی‌های غارنشینان نشان می‌دهد که آنان با «نگاه» بیگانه نبودند. من پدرانی را می‌شناسم که در آتش محبت فرزندانشان می‌سوزند و برای رفاه و آسایش آنان سر از پا نمی‌شناسند، اما تا دهۀ هفتاد یا هشتاد عمرشان ندانستند که فرزندانشان بیش از خانه و ماشین، به آغوش گرم او نیاز دارند و او باید آنان را لمس می‌کرد و می‌بوسید و دست محبت بر سر و روی آنان می‌کشید. بسیارند پدرانی که نمی‌دانند اگر همۀ دنیا را برای دخترشان فراهم کنند، به اندازۀ یک‌بار در آغوش گرفتن او و بوسیدن روی او، به او آرامش و اعتماد به نفس نمی‌دهد. در جامعه‌ای که از در و دیوار آن، سخن از حق و باطل می‌بارد، کسی به ما یاد نداد که چگونه از حق خود دفاع کنیم یا چگونه حق را مراعات کنیم و مسئلۀ «حق و باطل» را به حقوق افراد گره نزنیم. عجایب را در آسمان‌ها می‌جوییم، ولی یک‌بار به شاخۀ درختی که جلو خانۀ ما مظلومانه قد کشیده است، خیره نشده‌ایم. نگاه کردن، شنیدن، گفتن، نفس کشیدن، راه رفتن، خوابیدن، سفر کردن، بازی، تفریح، مهرورزی، عاشقی، و اعتراض، بیشتر از املا و انشا نیاز به معلم و آموزش دارند. به كودكانمان مفاهيم زيبا و باشكوه زندگى را بياموزيم دوران شيرين كودكى تكرارناپذير است... #یادداشت #شنبه_های_تربیتی مربی محور؛ یک تجربه متقاوت فرهنگی @morabi_masjed

ضرورت تبلیغات در کارهای فرهنگی پاسخ به چند سوال مهم: ✔️ ۱-به نظر شما اگر ما در فعالیت های فرهنگی و اجتماعی تبلیغات و اطلاع رسانی داشته باشیم اشکالی دارد؟ ✔️ ۲- اگر تبلیغات و گزارش عملکرد داشته باشیم، یعنی ریا کرده ایم و و مغایر با اخلاص و کار برای رضای خدا و گمنام بودن است؟ ✔️ ۳- واقعا اگر کار برای رضای خداست دیگر چرا اطلاع رسانی برای خلق خدا؟ و از این دست سوالات و ابهامات.... 👈 واقعا حد و مرز تبلیغ و گزارش کجاست؟ 🔸خداوند طول عمر با عزت به حاج آقای قرائتی عنایت فرماید، ایشان فرمودند: مردم، کار خیری کردید حتما نشان بدهید که دارید کار خیر میکنید، اصلا بگذارید بگن ریا میکنه کار خیر بکنید و نشرش بدید بذار کار خیر در جامعه و بین مردم شناخته بشه و مردم یاد بگیرند کار خیر انجام بدهند اون دنیا هم کسی گفت ریا بوده گردن من محسن قرائتی، من گردن میگیرم🔸 شرکت های بزرگ وقتی پروژه ای رو شروع می کنند یه مبلغ بسیار هنگفتی رو هم برای تبلیغ و معرفی محصول در نظر میگیرند. اگر واقعا ۱۰ تومان هزینه محصول میشود به اندازه ۱۰ تومان هم هزینه تبلیغات آن محصول میکنند تا مشتری را مجاب به خرید بکنند. ما، فعالان #فرهنگی نیز اگر به دنبال نشر خوبی و توسعه کیفیت زندگی مطلوب هستیم بایست از ابزار رسانه استفاده کنیم، چه ابزار تبلیغاتی سنتی همچون منابر که از قدیم الایام یکی از اصلی ترین ابزارهای اطلاع رسانی و تبلیغات دینی و اسلامی ما بوده است که حتی از موثرترین ابزار به ثمر نشستن انقلاب ما هم همین مساجد و هیئت های مذهبی بوده اند که باعث نشر و ترویج افکار حضرت امام(ره) گردیدند. تا به امروز که یکی از قدرتمندترین ابزارهای رسانه ای فضای مجازی بوده است و بایست به شکل جدی و حرفه ای این ابزار را شناخت و در راستای ترویج فرهنگ ناب محمدی و گفتمان اصیل انقلاب اسلامی و خط امام و رهبری از آن بهترین بهره برداری را نمود. پس پشت کردن به این فضا و اینگونه ابزاری اطلاع رسانی خطایی نابخشودنی است و این فضا آنقدر اهمیت دارد که حضرت آقا شورای عالی مجازی تشکیل میدهند، پس این در اهمیت #تبلیغ و اطلاع رسانی در فضا مجازی و اما از سویی دیگر همیشه از بچگی به ما میگفتند که بچه ها کاری اگر در مسجد و بسیج میکنید سعی و همتتان بر این باشه که برای رضای خدا باشه نه خلق خدا و کاری اثرگذاره که مخلصانه و بدون چشم داشت باشه.... واقعیت معیار و عیار اخلاص در عمل رو حضرت حق تعیین میکند و نه بندگان خدا و اینکه واقعا مخلصانه و گمنام است و آن یکی ریاکارانه و فریبکارانه در ید بنی بشر نیست اما در فضاهای اجتماعی و فعالیت های اجتماعی ما اصطلاحی داریم به نام «سرمایه اجتماعی»، مقوله ای که امروزه بسیار مورد تاکید فعالان اجتماعی بوده است. شاید بتوان بزرگترین سرمایه اجتماعی انقلاب اسلامی را #بسیج دانست که حضرت امام(ره) توانستند با ایده بسیج مردمی اولین و بکرترین سرمایه اجتماعی را بطور عملیاتی و موفق اجرایی نمایند که این سرمایه امروزه در خارج از مرزها و کیلومتر ها آنطرف مرزها نیز در حال توسعه است. @morabi_masjed پس باید از نگاه حضرت امام(ره) درس گرفت که اگر به دنبال ترویج گفتمان انقلاب هستیم بایست سرمایه اجتماعی انقلاب را افزایش دهیم اگرچه یقینا اخلاص حضرت امام باعث این رشد و نمو و برکت سرمایه اجتماعی بسیج گردیده است اما به یاد داشته باشیم بسیج با ارایه خدمات ارزشمند توانست این سرمایه را ایجاد نماید و امروز هم اگر بخواهیم همه نهادهای اجتماعی در جامعه فعال و پویا باشند بایست که راه خدمت به مردم را پیش بگیرند و این خدمات را به گوش همگان برسانند تا «فرهنگ خدمت» نهادینه شود تا راه برای کار داوطلبانه باز شود و همیشه در یاد داشته باشید که جهت توسعه کار داوطلبانه باید ابزار آن به درستی شناخته و اجرا شود. 👈 از اولین اصول کار داوطلبانه آن هم بصورت کاملا حرفه ای و تشکیلاتی ارایه و اطلاع خدمت به گوش مردم و ذینفعان است تا همه ترغیب به فعالیت شوند و تا زمانی که شما به درستی گزارش ارایه ننمایی مطمنا هم افراد تیم خود را کم کم دچار بی انگیزگی میکنی و هم آن کار خیر و خوب با شدت فزونی پیدا نمی کند پس بیاییم کارهای خوب یکدیگر را نشر دهیم تا خوبی منتشر شود تا فعالیت اجتماعی داوطلبانه توسعه پیدا کند و انشالله خداوند هم به نیت ما اخلاص عنایت نماید تا اثر کار خیر ما تاثیر چندبرابری پیدا کند. #دوشنبه_های_فرهنگی #یادداشت #کار_فرهنگی #اخلاص مربی محور، یک تجربه متفاوت فرهنگی @morabi_masjed

✅شاگردت را عاشق کن خدا خیلی از کارهای مقطعی بدش می‌آید. حتی گاهی مقطعی‌کاران را عهدشکن و ناسپاس می‌خواند. از جمله آن‌ها که در کشتی توفان می‌بینند و خالصانه به خدا پناه می‌برند؛ اما چون به خشکی می‌رسند، آن کار دیگر می‌کنند! حالا واقعا ما از آن‌ها نیستیم؟ فرق ما با آن‌ها چیست وقتی که دهه اول محرم خالصانه حسین‌ حسین می‌گوییم و اندکی بعد، به غفلت گذشته‌مان باز می‌گردیم؟ این مشکل برای ما #مربیان آشکارتر است. زیرا علاوه بر توبه‌های مقطعی و توبه‌شکستن‌ های پی‌درپی خود، با شاگردانی سروکار داریم که خوبی‌‌ها و بدی‌هایشان برای‌ مان روشن است و وقتی می‌خواهیم اصلاح‌شان کنیم، انتظار داریم دیگر مرتکب خطای گذشته نشوند. برای همین هم تکرار خطا را جرمی نابخشودنی تلقی می‌کنیم و به مجازات و طرد شاگردمان می‌اندیشیم؛ غافل از این که خودمان روزی هزاربار توبه می‌کنیم و توبه می‌شکنیم. برای حل این مسئله دو راه‌کار را پیشنهاد می‌کنیم. 🔶 اول این که اصل را بر «#استمرار» بگذاریم، اگرچه بارها و بارها شکست بخوریم. یعنی اگر تصمیم گرفتیم یک بدی را کنار بگذاریم یا یک خوبی را انجام دهیم بر آن مداومت کنیم، حتی اگر چندین بار مرتکب آن بشویم: « قَلِیلٌ مَدُومٌ عَلَیْهِ خَیْرٌ مِنْ کَثِیرٍ مَمْلُولٍ مِنْه» 🔷دوم ما که از مورچه کمتر نیستیم! پس اگر هفتادها بار هم ناکام ماندیم، جا برای جبران داریم. این حرف را اول باید خودمان باور و اجرا کنیم و بعد به #متربیان بفهمانیم. چه راه حل سختی! بله؛ هر که طاووس خواهد، باید جور هندوستان کشد! البته راه‌کار دومی هم هست که تاثیر شگفت‌آوری دارد. در این راه به جای تهذیب و ریاضت عملی، باید به قلب صاف و پاک پرداخت و چشمه آن را از درون جوشاند. آن وقت دیگر عمل به سادگی انجام می‌گیرد و بی‌هیچ زور و اجباری خود را تقویت می‌کند. یعنی تا چشمه قلب «عشق» می‌جوشاند، «استمرار عمل» از کار نمی‌افتد و دیگر کار مقطعی انجام نمی‌شود. اما همه مساله این است که قلب را چطور باید به تکاپو انداخت... این جا دیگر دست من و تو نیست. قلب پیچیده‌تر از این حرف‌هاست که به هر کسی اذن ورود دهد. برای همین هر کسی نمی‌تواند به آن نفوذ کند؛ مگر اویی که راه‌بلدِ دلِ ما باشد؛ اویی که برای نرم کردن این قلب از عزیزترین‌هایش گذشته است؛ او که نامش حسین است... حالا دیگر نیازی نیست که نگران مقطعی‌کاری دل باشی. زیرا دل که گره خورد، دیگر محبوب خود را رها نمی‌کند. پس کافی است که تو دل خود و شاگردت را به حسین(ع) گره بزنی و باقی‌اش را به ارباب بسپاری. برای همین بعد محرم انسان‌ها بهتر و مهربان‌تر می‌شوند. اصلا چه کسی گفته همه به غفلت خود باز می‌گردند؟ مگر قلب حسینی می‌تواند از آقای خود زیاد فاصله بگیرد؟ البته گره‌زدن دل هم کار تو نیست. تو فقط باید روضه بخوانی. برای خودت؛ و برای شاگردت. ✍م.انصاری #یادداشت #مهارتهای_مربی #شنبه_های_تربیتی مربی محور،مسجد مدار @morabi_masjed

مجاهد فرهنگی مجاهد باشید تا شهید شوید! بسیاری از ما خوب می دانیم که در عصر کنونی ، جهاد فرهنگی کار بسیار سخت و طاقت فرسایی است شاید سخت تر از جهاد نظامی. اما این را هم خوب میدانیم که در حال جنگ هستیم ، جنگی که دیگر در ان خبری از فشنگ نیست ، در جنگی هستیم که اگر بخواهند کسی را #شهید کنند ، او را نا امید می‌کنند، جنگی که دیگر دشمن مقابلت نیست... نا امیدی در لحظه ی کنونی یک تاکتیک جنگی است، تاکتیکی که دشمن آن را به خوبی اجرا می‌کند، به نظر من جریان نفوذ نیز از همین جا تاثیر میگیرد. قصه ی #نفوذ مختص سیاست یا دولت نیست ، نفوذ در همه جا رخ میدهد‌. و به نظر من الان نفوذ در مساجد بیشتر از سیاست اتفاق می افتد. مثال میزنم که شاید خیلی از فعالان مسجدی با آن مواجه بوده اند. عده ای جوان که احساس و دغدغه ی کار فرهنگی داشتند در #مسجد دور هم جمع شدند و مجموعه ای تشکیل دادند و شروع به فعالیت کردند. مدتی بعد از سوی هیئت امنای مسجد اذیت شدند و هیئت امنا آن هارا نه تنها همراهی نمیکرد ، بلکه در مقابل آن ها ایستادگی میکرد. جوانان که دیگر به جوش آمده بودند تصمیم به ..... ادامه ی داستان بالا ، با تصورات و تفکرات دینی شما کامل میشود. اگر #مجاهد باشید تصمیم به جهاد گرفته و در هر صورتی از کار فرهنگی خود دست بر نمیدارید چرا که جنگ را احساس کردید و نمیتوانید یک جا بنشینید ، چرا که که فرمانده کل قوا ، شمارا افسر جنگ نرم خوانده و روی شما حساب باز کرده ، اما روی دیگر داستان اینگونه به پایان میرسد که جمع شما از هم متلاشی شده و دیگر تصمیم میگیرید کار فرهنگی نکنید... شما از کدام دسته اید؟! هر چه ریشه ی تفکراتی خویش را در تالیفات رشد داده باشید ، در مقابل هجمه ی دشمن واکنشی سخت نشان خواهید داد. به یاد داشته باشید شما یک مجاهد هستید. مجاهد وقت کم می آورد ولی خسته نمیشود. بسیاری تصور میکنند در کار فرهنگی باید حلوا خیرات کرد یا .... آن ها درک نکرده اند که در حال مبارزه هستند ، در حال جهاد هستند. اگر کسی کمی احساس وظیفه کرد مطمئن باشد دیگر برای خوابش هم برنامه دارد. اگر کسی #دغدغه داشت و مسیر حرکتش با اهل بیت هم مسیر بود ، دیگر به زخم زبان های مردم اهمیت نمیدهد. اگر به او فحش دهند ، نا سزا بگوید برایش مهم نیست. برایش رضایت خدا مهم است و لا غیر‌... و این میشود همان چیزی که موجب رضایت خداست.... از حرکت خود نا امید نشوید ، در مقابل سختی ها ایستادگی کنید و وحدت جمعیِ به وجود آورید و آن را حفظ کنید. خود را در میدان جنگ ببینید و جهاد کنید ... آن وقت اگر روزی روزگاری ، بر گذشته ی خویش نگاه کردید ، از خود احساس رضایت خواهید کرد نه شرمساری... شهید چمران: ما هنوز شهادتی بی درد می طلبیم غافل که شهادت را جز به اهل درد نمی دهند... وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنکُمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکُمْ و شما را می آزماییم تا مجاهدان و صابرانتان را بشناسیم و حدیثتان را آشکار کنیم... سوره ی محمد،آیه ۳۱ ✍مصطفی کریمی #یادداشت #جهاد_فرهنگی مربی محور، یک تجربه متفاوت فرهنگی @morabi_masjed ‌

مثل نیلوفر در بسیاری از نظراتی که دوستان منت گذاشتند و برای ما ارسال کرده اند،نقطه مشترکی هست. نقطه مشترک بسیاری از دوستان، #زبان_گله بود که همگی از وضع موجود مساجد و مجموعه های فرهنگی و تربیتی، زبان به گلایه و شِکوِه گشوده بودند...  از نبود امکانات از همراه نبودن مسولان از درک نشدن و ... اما باید گفت: یک بچه حزب اللهی؛ یک فعال و #دلسوز فرهنگی و یک جوان مومن انقلابی باید مانند گل #نیلوفر باشد! چرا !؟ گل نیلوفر در مرداب می روید تا همه بدانند در #سختیها باید #زیباترینها را آفرید... نیلوفر کمال زیبایی نیز به شمار می آید... نیلوفر نماد انسان فوق العاده با اراده ای محکم است؛ زیرا بدون هیچ ناپاکی از آب های گِل آلود خارج می شود...   یک فرزند انقلاب؛ یک #نیروی_فرهنگی ؛ باید به گونه ای باشد که شرایط محیط نتواند بر وی تحمیل گردد! و بلکه اوست که بر شرایط محیط غالب می شود. #دوشنبه_های_فرهنگی #یادداشت مربی محور؛ یک تجربه متفاوت فرهنگی @morabi_masjed

تعلیم لازمه تربیت است نقطه ی هدف در کار فرهنگی با رویکرد تربیتی، انجام دادن  امر  مهم  تعلیم و تربیت انسان‌ها و تلاش برای رشد و تعالی آنهاست. تعلیم، عبارت است از فراهم آوردن زمینه‌ی مناسب برای رشد و شکوفایی استعدادهای ذهنی انسان. در حدیثی از امیرالمومنین (ع) خطاب به جوانان توجه کنیم که فرمود: شرف و حیثیّت انسانی خود را با ادب، و دین خود را با دانش حفظ کنید. خیلی حرف مهمّی است. دانش، دین را حفظ می‌کند؛ این منطق اسلام است. 🔹پس کسب و ترویج علم و معرفت دین اصل اول برای کار است چه برای خود مسئولین فرهنگی و چه برای مخاطبین کار فرهنگی! باید معارف دین را به گوش همه رساند. براین اساس مسؤولان #تشکل‌های_فرهنگی باید توجه کنند که تربیت، در هر زمینه ای که باشد، به ناچار نیازمند تعلیم است؛ زیرا  مربی برای تربیت متربی ناچار است که او را  از حقایق و مطالبی آگاه کند تا وی با آگاهی از آنها و عمل برطبق موازین آموخته شده، به رشد و پرورش ابعاد مختلف روحی و معنوی خود بپردازد. بنابراین تعلیم و آموزش، درواقع اولین شرط لازم برای تربیت  به شمار می آید. پس لازم است مسئولین فرهنگی اسباب تعلیم و تربیت خود را با انواع روش ها اعم از مطالعه، کلاس های اخلاق و … فراهم کرده و مکرر درباره وظایف خود و دغدغه های فرهنگی مجموعه فکر کنند. باید تلاش کرد که سیستم تربیتی اسلام را شناخت. بخش عمده ای از #خلأ_بی_ابزاری و بی روشی موجود در #کار_فرهنگی کشور درواقع ناشی از « شناخت نداشتن » از سیستم تربیتی اسلام است. سیستم  اسلام  بسیار دقیق است و حتی برای تقسیم عادلانه ی  نگاه معلم بین دانش آموزان نیز توصیه های لازم  را  در خود دارد. این ما هستیم که  از  ابعاد و ظرایف آن بیخبریم. در حقیقت مکتب الهام بخش اسلام، مالامال از دستورهای اخلاقی و تربیتی دربار ه ی انسانهاست. این دستورها  را میتوان از لابلای آیات قرآن و سیره ی عملی اهل بیت(ع) بیرون کشید و متناسب با آن عمل کرد. #یادداشت #تعلیم مربی محور،نونگاهی اصیل به تربیت دینی @morabi_masjed

محبت افراطی ، وابستگی بدون دلیل یک مشکلی که در اصل تربیت به آن برخوردیم ، مشکل افراطی گری است. حتما دیده اید در مجموعه ها مربیانی پیدا میشوند که وظیفه‌ی خطیر خود را فراموش میکنند و تابع متربی میشوند. وقتی به آن ها تذکر بدهی در جوابت میگویند روش محبت اثر گذاری بیشتری دارد. تاثیر میگذارد اما به چه قیمتی؟ به قیمت از دست رفتن نام مربی و ذبح شدن کار تربیتی... نمیگوییم محبت بد است یا محبت نکنید ، اما میگوییم هر چیزی به اندازه اش مفید و سودمند و قابل اثر گذاری است. زمانی که شما از جاده ی تعادل حرکت کنید به مسیر خواهید رسید ، اگر افراط یا تفریط کنید یا به جاده ی خاکی میزنید یا از دره به پایین پرت میشوید. مربی نباید خود را در مقام تهمت و شبهه قرار دهد ، همانطور که امیر المومنین علی علیه السلام فرمودند: از مواضع تهمت دوری کنید. مربی باید مراقب حریم ها باشد ، باید مراقب حیا باشد. 👈مربی باید نقش مربیگری ایفا کند نه یک رفیق... #مربی شکل تکامل یافته و بهبود یافته ی یک رفیق است. مربی نباید شکننده ی حیا باشد، مربی نباید تند رو باشد، مربی باید از #صبر و #نماز اول وقت کمک بگیرد. محبت هم چیز خوبی است، دقیقا مثل دافعه و جاذبه. محبت باید هم در دافعه باشد هم در جاذبه متربی در مدتی کوتاه شیفته ی شما خواهد شد ، چرا که شما خوب به حرف هایش گوش داده اید و برای کمک به او تلاش کرده اید. همان چیزی که گاهی اوقات از آن غافل میشویم، غفلت ازین که ما قرار است مسکن باشیم ، قرار است خوب گوش کنیم و کمتر حرف بزنیم. متاسفانه بعضی از مربیان بر عکس عمل میکنند، متربی را وادار به شنیدن حرف های طولانی میکنند. مربی از خودش تعریف میکند و این میشود یک آسیب بزرگ؛ چرا که در متربی هم تعریف از خود باب میشود و خودبینی باعث تکبر و غرور خواهد شد. ما در مراکز باید خوب گوش کنیم ، شاید همین گوش کردن از صد کار تربیتی با ارزش تر و موثر تر جلوه کند. #محبت #تربیت #یادداشت #آسیب_شناسی مربےمحور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed

یادداشت حسین فهمیده و تانکش! اگر فعالیت ارزشی دویدن در میدانی است که ولی امر آن را ترسیم می کند، من نمی دانم چرا ما داریم یک سره توی میدانهای پراکنده ای می دویم که برخی مدیران خودسر و ناکارشناس ترسیم می کنند! کدام #برنامه_فرهنگی در این مملکت صددرصد درچارچوب نظرات این حکیم فرزانه نوشته شده؟ و کدام مدیر برنامه ریز هست که خود را حجاب میان منویّات رهبری و جوانان علاقمند به او نکرده باشد؟ و خود را صد در صد در خواسته ی او حل کرده باشد؟چه بسا انگشت اشاره ی این مرد خدا به سویی است و تلاش و حرکت ما به سویی دیگر. البته که همه ی سعی ها به خطا نیست. امّا آنچه مهم است، این است که ما چرا آنقدر که چشم به دست و دهان مدیران صاحب کلید بیت المال و مقسّم بودجه داریم تا در همان خط حرکت کنیم، چشم به اشاره ی ولی امرمان نداریم که هم انرژی مضاعف بگیریم، هم خطای #تشکیلات و سازمان و مدیران را نو به نو چک کنیم و آگاه شویم و آگاه کنیم؟ #حسین_فهمیده و تانکش بهترین تجربه برای رزمنده های امروز است. ما هیچ فکر کرده ایم که شهید حسین فهمیده رحمت الله علیه چرا شد رهبر امامش؟ چرا زیر تانک رفتنش شد الهام بخش روح الله و نشد خودکشی؟ و چرا اتفاقا دشمن با هر ابزاری من جمله هجوم هایی که گاهی خودی ها توزیع کننده ی آن بوده اند سعی در تخریب مبانی شهید فهمیده را دارد؟ و چرا برخی دانش آموزان و دانش جویان بسیجی ما امروز حتی گاهی مبانی حسین فهمیده را هم ندارند؟ و چرا ما خودمان را زیر تانک وظایفمان نیانداخته ام؟! شاید حسین فهمیده اگر چه نیروی تحت امر فرمانده اش بود، اما یک لحظه به ذهنش خطور نکرد که باید با دستور یا کسب اجازه از فرمانده اش به زیر تانک برود. حسین آنجا دستور امام در مقابل چشمش بود که: «باید حصر آبادان شکسته شود.»و حتماً اگر من بودم، شرعاً خودم را معاف می دانستم. چرا که فرمانده ی مافوقم بی اطلاع بود و اگر هم مطلع می شد، اجازه چنین کاری را به من نمی داد. گمشده ی ما امروز، همین ارتباط مستقیم و بی حجاب و بی پرده با ولی امرمان است. دانستن، تحلیل و فهم صحیح، دسته بندی و مصداق یابی، آمادگی مهارتی، زمان شناسی و سرعت انتقال و حضور به موقع در انجام آنچه او می خواهد. و البته همه این ها آسان هم نیست. پس شاید راحت تر باشیم که یک نفر، اول ماه چند خط شرح فعالیت رابه دستمان بدهد و چند ریال بودجه را وسط ماه. آمار را هم آخر ماه از ما بگیرد. همین! ✍م. انصاری #کار_تشکیلاتی #توهم_فرهنگی #یادداشت ➕مربی محور؛ نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf صفحه اینستاگرام: https://www.instagram.com/p/Bl7I-9Llo_Q/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=12mo52e511z9n

نقاط مهم را ، پر رنگ کنید ... فقط کافی است در امر تربیت نقاط مثبت دانش اموز را پر رنگ کنید . به او یادآوری کنید و از او تشکر کنید . مثلاً دانش آموزی برای شوخی تاکید بر نماز اول وقت دارد ، خب خیلی هم عالی است ، حالا باید چه کرد!؟ باید از حسن دقتش به نماز تشکر کرد و روی همین یک نقطه مانور داد تا جایی که دیگر برایش از حالت شوخی به اعتقادش تغییر کند . مهم همین است . اصل همین است ، باید به بچه ها یادآوری کرد که فطرتشان از پروردگار است و ناخودآگاه جذب کار های نیک میشوند و از شر فراری! اگر در حین تاکید و تشویق دانش آموز ، به دلیل نقطه ی مثبتش به او شخصیت بدهیم ، منتظر تغییر جدی در او باشید . او در سن نوجوانی دنبال مشوق میگردد ، دنبال کسی میگردد که کارهای او را تأیید کند و او را به خاطر اتفاقات خوب تحسین کند . دانش اموز و متربی از مربی انتظاراتی دارند که اگر آن ها محقق نشود ، باعث از بین رفتن ارتباطات صمیمی میشود . یکی از همان نکته ها ، همین است . او در سنی است که به اتکا به عقلش فکر میکند کاری که انجام می دهد درست است بدون فکر و تعقل دست به اقدامی می زند تا مورد تماشا قرار بگیرد . او تشنه ی دیده شدن است و اگر توسط مربی دیده نشود ممکن است اسیب های خطرناکی بروز دهد لذا اینجا باید از تمام عزیزانم درخواست کنم حواسشان به کوچکترین رفتار متربیان باشد و در صورت مشاهده ی نکات اخلاقی و دینی مثبت ، آن ها را تشویق کنند ، چرا که این بهترین راه تربیت آن هاست ✍مصطفی کریمی #یادداشت مربی محور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf

کار تربیتی تشکیلاتی از تشکیلات دانی تا تشکیلات بانی صحبت نظری از تشکیلات و کار تشکیلاتی زمانی ثمر می‌دهد که در قالب یک توانمندی ظهور پیدا کند. برخی گمان می‌کنند با مطالعه دقیق پیرامون تشکل‌های مختلف و بررسی اهداف و راه رسیدن آن‌ها به هدف‌هایشان و همچنین مطالعه تکنیک‌ها و روشهای آنها،‌ تشکیلاتی شده‌اند؛‌ حال آنکه این مطالعات صرفاً یکسری گزاره‌های دانشی است. زمانی این دانش در افراد نتیجه می‌دهد که به بینش تبدیل شود و لازمه گذر از دانش تشکیلاتی به بینش تشکیلاتی، فعالیت عملی است که به فهم و درک عمیق کار تشکیلاتی در افراد کمک می‌کند. مثلا در یکی از سرفصل‌های کار تشکیلاتی گفته می‌شود که در کار تشکیلاتی انسان باید به تشکیلات متعهد باشد و این تعهد خودش را در عدم تقدم رأی فردی بر رأی تشکیلات نشان می‌دهد. دانستن چنین مطلبی،‌ یعنی داشتن دانش این قسمت ولی آیا صرف دانستن، عمل را هم به دنبال دارد؟ الزاماً انسان‌ها به چیزهایی که می‌دانند عمل نمی‌کنند. وقتی من به عنوان کسی که علاقه‌مند به فراگیری ادبیات تشکیلات هستم،‌ چنین دانشی کسب می‌کنم،‌ باید همین را در عمل تمرین نمایم. مثلا تصور کنید اردویی رفته اید که مسئول اردو می‌گوید: «از این طرف برویم»، با وجود مخالفت شما با مسیر انتخابی، اگر انتخاب مسئول اردو را مقدم بر انتخاب خود دانستید،‌ نشان می‌دهد این مطلب تشکیلات را فهم کرده‌اید وگرنه صرف بحث‌های نظری پیرامون چیزی که در رفتار ما تغییری ایجاد نکند،‌ فایده‌ای ندارد. اگر این تغییر رفتار در زندگی تشکیلاتی ما اتفاق افتاد‌، می‌توان از سطح بالاتر تشکیلات‌خوانی و تشکیلات‌دانی یعنی تشکیلات‌بانی صحبت کرد. افرادی هستند که هم تشکیلات را می‌سازند و هم از آن محافظت می‌کنند. مطالعه این نوشتار و نوشته‌هایی مثل این،‌ به مثابه شروع فعالیت تشکیلاتی از سطح تشکیلات‌خوانی تا سطح تشکیلات ‌بانی است. اگر به تشکیلات‌بانی نرسید‌، تشکیلات ‌خوانی و تشکیلات ‌دانی هیچ فایده‌ای ندارد و مثل بسیاری از دروسی است که در دانشگاه‌ها و مدارس درس داده می‌شوند ولی در عمل دانشجو یا دانش‌آموز آن را کاربردی نمی‌داند. به عبارت دیگر چه مقدار در عملی کردن چنین مطالبی تلاش کرده‌اید؟ آیا اگر مثلا در خوابگاه زندگی می‌کنید،‌ برای اتاق خودتان رئیس انتخاب کرده‌اید؟ اگر پاسخ منفی است بدانید که تشکیلات به درستی برایتان فهم نشده است؛‌ چرا که پیامبر مکرم اسلام (ص) می فرمایند: «هر گاه در مسافرت تعداد مسافران به سه نفر رسید، باید یکی از آنها رئیس جمع شود» یکی از مصادیق این روایت، اتاق شماست. دقت کنید! تمارین عملی کار تشکیلاتی را باید از همین موارد به نظر کوچک شروع کرد. اگر شما تمرین کنید که از رأی خودتان ولو رأی صحیح خودتان در یک فعالیت تشکیلاتی کوتاه بیایید، بعدها در مقابل رأی حاکم اسلامی هم کوتاه خواهید آمد و بالعکس اگر در یک کار تشکیلاتی کوچک نتوانید ولایت‌پذیری را تمرین کنید،‌ در جامعه اسلامی ولایت‌پذیر نمی‌شوید. همه این‌ها یک نوع گام تمرینی عبور از تشکیلات‌دانی به تشکیلات‌بانی است. #یادداشت #اصول_کار_تشکیلاتی مربےمحور،نو نگاهے اصيل به فرهنگـ و تربیت دینے @morabi_masjed

نقاط مهم را ، پر رنگ کنید ... فقط کافی است در امر تربیت نقاط مثبت متربی را پر رنگ کنید . به او یادآوری کنید و از او تشکر کنید . حتی اگر متربی برای شوخی تاکید بر نماز اول وقت دارد ، خب خیلی هم عالی است ، حالا باید چه کرد!؟ باید از حسن دقتش به نماز تشکر کرد و روی همین یک نقطه مانور داد تا جایی که دیگر برایش از حالت شوخی به اعتقادش تغییر کند . مهم همین است . اصل همین است ، باید به بچه ها یادآوری کرد که فطرتشان از پروردگار است و ناخودآگاه جذب کار های نیک میشوند و از شر فراری! اگر در حین تاکید و تشویق دانش آموز ، به دلیل نقطه ی مثبتش به او شخصیت بدهیم ، منتظر تغییر جدی در او باشید . او در سن نوجوانی دنبال مشوق میگردد ، دنبال کسی میگردد که کارهای او را تأیید کند و او را به خاطر اتفاقات خوب تحسین کند . دانش اموز و متربی از مربی انتظاراتی دارند که اگر آن ها محقق نشود ، باعث از بین رفتن ارتباطات صمیمی میشود . یکی از همان نکته ها ، همین است . او در سنی است که به اتکا به عقلش فکر میکند کاری که انجام می دهد درست است بدون فکر و تعقل دست به اقدامی می زند تا مورد تماشا قرار بگیرد . او تشنه ی دیده شدن است و اگر توسط مربی دیده نشود ممکن است اسیب های خطرناکی بروز دهد لذا اینجا باید از تمام عزیزانم درخواست کنم حواسشان به کوچکترین رفتار متربیان باشد و در صورت مشاهده ی نکات اخلاقی و دینی مثبت ، آن ها را تشویق کنند ، چرا که این بهترین راه تربیت آن هاست. ✍مصطفی کریمی #یادداشت #تربیت مربی محور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morbi_masjed

برای عید غدیر چه کنیم؟ هر ساله تعداد زیادی از دوستان به این سوال می رسند. اما جواب این سوال واقعاً چیست؟ چه برنامه ای در روز عید غدیر از اهمیت بالاتری برخوردار است؟ همانطور که شما عزیزان مستحضرید عید غدیرخم از فضیلت های زیادی برخوردار است . چرا این حجم از اعمال را،  با آن همه فضیلت،  براى روز غدیر قرار داده اند؟ امام صادق (ع) در میفرماید:  « اعظاما لیومک؛ تا با این اعمال روز غدیر را بزرگ بدارى » اما بگذارید تا در همین ابتدا مسائلی را تذکر دهم تا برای شما عزیزان روشن شود چه کاری در غدیر اهمیت بیشتری دارد . حتماً تا اسم عید غدیر می آید برای شما هم خاطرات جشن های مسجد و یا شیرینی و شربت در خیابان ها تداعی میشود و به خود میگویید چه خوب است که اینگونه مراسم اجرا کنیم . اما در روز غدیر چه اتفاقی افتاد ، که پیامبر در ابتدای خطبه ی غدیر رو به مردم جمله ای را به زبان می اورند و میفرمایند: لاَِنَّهُ قَدْأَعْلَمَنی أَنِّی إِنْ لَمْ أُبَلِّغْ ما أَنْزَلَ إِلَی (فی حَقِّ عَلِی) فَما بَلَّغْتُ رِسالَتَهُ ، چرا که اعلام فرموده که اگر آن چه (درباره ی علی) نازل کرده به مردم نرسانم، وظیفه رسالتش را انجام نداده ام . غدیر چه روزی است که پیامبر مکرم به مردم میگویند رسالتم را انجام نخواهم داد اگر علی را معرفی نکنم؟! حال که به اهمیت این روز بزرگ پی بردیم و متوجه شدیم شایسته است ان را به نیکی برگزار کنیم و از برنامه های سطحی و زود گذر بگذریم . برنامه هایی همچون جشن هایی که فقط برای شادی این روز است اما ندانیم این شادی برای چه اتفاقی است؟ به جرات میتوانم بگویم اگر روز عید غدیر را نشناسیم ، مطمئنا عاشورا را درک نخواهیم کرد چرا که بُغْضً لأبیک را درک نکرده ایم ‌... دوستان و برادران ارزشی بنده ، پیشنهاد میکنم اول یکبار خطبه ی غدیر را برای خود با دقت بخوانیم . به دقت خواندن یک درس بزرگ . وقتی خواندیم سری به اعمال مستحبی آن بزنیم . وقتی اطلاعات خود را در مورد غدیر کامل کردیم ، نوبت آن است شخصیت حضرت علی را بشناسیم اما این شناخت با مبنای خطبه ی غدیر باشد بهتر است . بعد از انجام همه ی این مراحل تازه خود ما که یک مربی هستیم حرفهایی برای گفتن پیدا خواهیم کرد . در روز عید ، شخصیت حضرت علی(ع) را به بچه ها هدیه کنید ، هدیه که حتما نباید مادی باشد! اصلأ هدیه دادن یکی از مستحبات روز غدیر است . و چه راحت به اولین مستحب روز غدیر دست پیدا کردیم . دوستان عزیزم ، بنده ی حقیر مخالف برگزاری جشن نیستم ، و این اشتباها برداشت نشود ، حرف بنده آن است وقتی کسی میتواند شادی کند که علت آن را درک کند و الا آن شادی زود گذر است و ارزش معنوی زیادی ندارد . البته که در احادیث آمده ، مومنین کسانی هستند که با شادی ما شادی کنند اما تغییر در برنامه‌های غدیر از کجا باید شروع شود!؟ انشاالله در روز های آتی ، به مستحبات عید غدیر می پردازیم و می گوییم چگونه برای بچه ها طرح مطلب کنیم و چگونه یک #عید_غدیر_متفاوت برگزار کنیم . همیشه جذابیت ، در داخل حرف های نو نهفته است و مربی ای پیشتاز در امر جذب خواهد بود که بتواند راز نهفته را کشف کند ... تکلیفی بر گردن خود انداختیم و آن این بود که خطبه ی غدیر را بخوانیم و از طریق خطبه ی غدیر حضرت علی(ع) را بشناسیم . ادامه دارد... #عید_غدیر #غدیر #یادداشت ✍مصطفی کریمی مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_madjed

متولیان فرهنگی بخوانند...! خود سازی یا جامعه سازی!؟   همواره فعالین فرهنگی در پاسخ به تعارضِ اولویت بندی میان پرداختن به خود یا ساختن جامعه مشکل داشته اند! عده ای می گویند که ابتدا باید خودمان را بسازیم تا بعد از آن بتوانیم جامعه را بسازیم! و به دیگران میگویند شما فعلاً بروید در اجتماع که ما خود را بسازیم و برسیم به شما! این دسته معمولاً با دلایلی نیز خود را قانع می کنند؛ مثلاً می گویند: آقا! خود حضرت امام ره هم قبل از اینکه وارد اجتماع شود، چهـــــــــــل ســــال در غار خود سازی بودند. و یا خود پیامبر سلام الله علیه که در غار بودند و ابتدا خود سازی کردند که توانستند جامعه را بسازند. اما همان حضرت امامی را که این دسته از دوستان برای دفاع از خود و شاهد بر درسی عملکرد خود می آورند، دقیقاً عکس این صحبت ها در چند جا موضع گیری کرده اند! مثلاً؛ در نامه های عرفانی خود به حاج احمد آقا اینطور مینویسند:   "مبادا خود را از #خدمت به جامعه کنار بکشی و گوشه گیر و کَل بر خلق الله باشی، که این از صفات جاهلان ... است یا درویشان دکان دار! سیره انبیاء عظام و ائمه اطهار علیهم السلام که سرآمد عارفان بالله و رستگان از هر قید و بندند ... و در اجرای عدالت در جهان رنج ها و بُرده و کوشش ها کرده اند، به ما درس می دهند، که اگر چشمِ بینا و گوشِ شنوا داشته باشیم راه گُشایمان خواهد بود، «مَن أصبَحَ و لَم یَهتِمُ بِامُور المسلمین فَلَیس بمثلهم»؛ پسرم نه گوشه گیری صوفیانه دلیل پیوستن به حق است و نه ورود در جامعه و تشکیل حکومت، شاهد گسستن از حق میزان! میزان در اعمال، انگیزه های آنهاست. چه بسا عابد و زاهدی که گرفتار دام ابلیس اند و آن دام گستر[شیطان] با آنچه مناسب اوست چون[مثل] خودبینی و خودخواهی و غرور و حُجب و خود بزرگ بینی و تحقیر خلق الله و شرک خفی و امثال آنها او را از حق دور و به شرک می کشاند. و چه بسا متصدی امور حکومت که با انگیزه الهی به معدن قرب حق نائل می شود. ... پس میزان عرفان و حرمان انگیزه است. ... پسرم از زیر بار #مسئولیت انسانی که خدمت به حق در صورت خدمت به خلق است، شانه خالی مکن ...   پ.ن ۱: این حرف ها و صحبت های مرحوم حضرت امام(ره) شامل حال برخی از طلبه ها هم می شود! که وقتی ازشان می پرسی چرا #تبلیغ نمی روید!؟ چرا در حلقه های #صالیحن مشغول فعالیت نمی شوید!؟ چرا توی #مدارس فعالیت نمی کنید!؟ چرا در #مسجد و #کانون و #پایگاه مشغول فعالیت و کمک به کارهای فرهنگی نمی شوید!؟ در پاسخ همه ی این سؤال ها می گویند؛ ما اول باید خود را بسازیم... پ.ن ۲: اگر قرار باشد همه بروند توی غار، که کسی دیگر نمی ماند! پس ضمن تهذیب نفس و خودسازی، باید در جامعه نیز حضور داشته و جامعه را نیز بسازیم. #یادداشت #خودسازی #جامعه_سازی مربی محور،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed

بسم الله. السلام علیک یا ابا عبداللّه. #شیطان برای اینکه انسان را مایوس کند از پیشرفت و تلاش برای بهتر شدن، بدیهایی را به رخ انسان میکشد که آن بدیها بعضاً دست انسان نیست. اموری که در #قلب انسان می گذرد: از بغض، محبت، بخل، حسد، کینه، خشم و... به تو می گوید: تو که حسودی و حسادتت را هم نمیتوانی درست کنی، پس بیا حسادتت را توجیه کن، برو بدیهای داشته و نداشته طرف را برای همه مطرح کن تا به تو حق بدهند که از او بدت می آید! تو که بر مصیبت حسین(ع)، گریه ات نمیگیرد، پس بیا مسخره کن گریه کنان بر حسین را! تو که دستت نمیرود که ثروتت را در جاییکه باید خرج کنی، پس بیا اسمش را بگذار دوراندیشی! ولی تو گوش نکن! اگر میخواهی قلبت را اصلاح کنی و روزی را ببینی که اثری از تیرگی در قلبت نباشد، 👈فقط ادای کسانی را در بیاور که مشکل تو را ندارند. کینه توزی؟ پیشانی رفیقت که میانه تان به دلیل اتفاقی کوچک به هم خورده را ببوس و به او محبت کن! حزنی نمیبینی در دلت برای حسین؟ ادای محزون ها را در بیار، خودت را به گریه بزن، پیراهن مشکی بپوش، لباست را روز عاشورا گِلی کن! به قلبت هم کاری نداشته باش که درونش چه خبر است؛ فقط دائما و پس از هر عمل ظاهری، به خدا بگو: 👈 قلبم که در اختیار توست و از دست من خارج است، من عملم و رفتارم را شبیه خوبان تو کردم، تو قلبم را شبیه قلب خوبانت کن... بعد از ماهی و سالی، برو و درِ قلبت را بردار و ببین که هیچ چیز از بدی درش نمانده است... پ.ن۱ : اگر عملت را انجام دادی و دعای آخرش را نکردی، بعد از مدتی #نفاق هم به ماهی های آکواریوم قلبت اضافه خواهد شد! مواظب باش نسخه ات را نصفه اجرا نکنی! پ.ن۲: شاید یکی از بطون و تفاسیر آیه« إنّ اللّهَ یحولُ بین المرءِ و قلبِه» همین باشد. (انفال،24) #یادداشت #بدانیم_چرا_انسان_خلق_شده_ایم #محرم #ابعاد_تربیتی_عا‌شورا مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی @morabi_masjed

ضرورت کار فرهنگی مؤثر چرا باید کار فرهنگی یاد بگیریم؟ فرهنگ سازی امر لازمی است و جامعه اسلامی ما در حوزه‌های مختلف نیاز بدان دارد. سالها این مردم با فرهنگ و ارزشهای نظامی زندگی کرده‌اند که فقط اسم اسلام را به یدک می‌کشیده و عملاً از اسلام در مناسبتها و رفتارهای افراد خبر چندانی نبوده است و حالا انقلاب می‌خواهد اسلام را مبنای رفتار و مناسبتها قرار دهد و زندگی فردی و اجتماعی را براساس اسلام پیش ببرد لذا در چنین جامعه‌ای یقیناً نیاز به تغییر فرهنگی و فرهنگ‌سازی پیدا می‌شود و حرف افرادی که از ضرورت آن به‌عنوان زمینه در هر موضوعی می‌گویند، حرف بیراهی نیست.  به این نیاز جامعه امروز ( یعنی ضرورت ابتنای رفتارها و مناسبات براساس فرهنگ و ارزشهای اسلامی) باید مقوله‌ای به نام تهاجم فرهنگی و هجوم بی رحمانه فرهنگ منحط و توخالی غربی را نیز افزود، چرا که با انقلاب اسلامی و با گرایشاتی که به دین پیدا شده، اکنون همه اجزا و فرهنگ اسلامی - ایرانی، مورد دشمنی و کینه غربی‌ها قرار گرفته و به تعبیر زیبای امام انقلاب «ناتوی فرهنگی علیه فرهنگ اسلامی» نیز بوجود آمده است و از این منظر نیز، ضرورت کار فرهنگی و فرهنگ‌سازی دوچندان می‌شود. بنابراین امروز مهمترین نیاز جامعه به رغم وجود نیازهای اقتصادی، اجتماعی و ... نیاز فرهنگی و فرهنگ‌سازی است و متاسفانه با وجود حرفها و شعارهای زیاد، همچنان تا مطلوب فاصله بسیار است.  با آنکه فراوان از فرهنگ گفته می‌شود و حتی وقت و انرژی و بودجه‌های زیاد صرف می شود، ولی از فرهنگ‌سازی چندان خبری نیست و نتیجه مطلوب حاصل نمی‌شود. با تاسف بدخواهان و دشمنان نیز با توجه به همین ضعف، هم هجمه فرهنگی می‌کنند و هم با شیطنت همه اقدامات را ارجاع بدان می‌دهند! چرا که می‌دانند هم کار فرهنگی کار زمان بری است و این زمان طولانی فرصت برای اقدامات آنهاست و هم خوب پی برده‌اند که نظام اسلامی ما اکنون در این زمینه با چالش و کمبود مواجه است و امیدوارند حالا، حالاها هم نتوانند از آن عبور کند.  به عبارت دیگر چالش فرهنگی تربیتی نظام اسلامی و قصور و کم کاری در این زمینه که رهبر معظم انقلاب از آن به ولنگاری فرهنگی تعبیر کرده‌اند تا به آن اندازه دشمنان و بدخواهان اسلام و انقلاب را امیدوار کرده است که با علم و اثربخشی این اقدام و آگاهی از غنای اسلام و قرآن در این زمینه باز به دلیل ناکارآمدی، سهل انگاری و سهل اندیشی مسئولان و متولیان امور زیادی را به آن ارجاع می‌دهند و امید دارند که با ارجاع مسائل به این حوزه، یعنی ضرورت کار فرهنگی تربیتی، به این زودی‌ها نظام نتواند توفیقی حاصل کند و آنها مجال و فرصت داشته باشند تا کار خودشان را بکنند و اهدافشان را برآورده کنند. #یادداشت #ضرورت_کار_فرهنگی مربی محور، نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی 🆔 @morabi_masjed

افسران فرهنگی؛ سرباز فراری ها جریانات فرهنگی خواب زده آدم تعجب میکند وقتی دوستانی را می بیند که گاهی آنگونه که باید نیستند! و از مسیر اعتدال خارج می شوند... منظور از اعتدال همان "أَشِدَّاء عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاء بَیْنَهُمْ" است؛ نه اینکه با دوستان مدارا، با دشمنان مروت! نه به معنای حرکت میان حق و باطل! حال این اعتدال در جای جایِ زندگی انسانی باید جاری باشد و تمام رفتار و کردارش را در بر گیرد؛ نه اینکه فقط متعطق به بخشی از آن باشد! پس اعتدال بر مبنای قرآن یک فضیلت است، و طبیعتا افراط و تفریط که در مقابل اعتدال است، رذیله محسوب می شود و گاهی می شود عین نفاق. گاهی متاسفانه از دوستان نیز چیزی هایی شنیده و دیده و خوانده می شود که معنایش عدول از اعتدال است. مثلا در زمینه نقد! مسلما نباید از مسیر اعتدال خارج شد! آقا فرمودند: "نقد باید به صورت کارشناسی انجام بگیرد." و "نقد به دولت کنونی هم باید منصفانه محترمانه و دلسوزانه باشد. به معنای مچ گیری، به معنای اذیت کردن نباشد" (۱۳۹۳/۰۴/۱۶) حال در برخی سایت ها اینطور تیتر زده شده که "در سایه ی سکوت مسئولین ... کشف حجاب در فلان جا صورت گرفت..."!!! واقعا چه ربطی به مسئولین دارد!؟ باید بریزند اونجا همشون رو بگیرند و بزنند و ببرند!؟ به کجا ببرند!؟ که چی بشه!؟ اصلا چرا اوضاع اینطور شده!؟ چرا باید این اتفاق بیفتد!؟ لابد مسئولین چنین دستوری داده اند!؟ بنده نمی خوام مسئولین را تبرعه کنم! ولی گیرم که مسئولین ما لائیک-لائیسیسم، اومانیسم، روشنفکر لائیک یا روشنفکر دینی! اصلا مسئولین دولتی ما دیکتاتور! ولی آیا مردم ما هم لائیک و روشنفکر و اومانیسم شده اند!؟ آیا ائمه جماعات ما هم ...!؟ آیا بچه بسیجی ها و حزب اللهی های ما هم ...!؟ یعنی آیا این شهر چهار تا بچه مسلمون ندارد اصلا!؟ چرا نوک پیکان ما فقط به یک سمت کشیده شده است!؟ چرا اول یه سوزن به خودی ها نمی زنیم و بعد یک جوالدوز به دیگران و دولتی ها!؟ مگر ائمه معصوم ما نفرمودند: باید امر به معروف و نهی از منکر کنید و گرنه خداوند بدهای شما را بر خوبانتان مسلط می گرداند... (پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله) وای بر کسی که با امر به معروف و نهی از منکر، خدا را دینداری نکند. (پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله) خداوند از امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک فریضه از جانب خود، یاد کرد؛ زیرا می دانست که اگر این فریضه انجام گیرد و برپا شود، همه فرایض دیگر، از آسان و سخت، بکار بسته خواهد شد ... (امام حسین علیه السلام) مگر رهبر معظم و عزیزمان نفرمودند: "همه آحاد مردم باید وظیفه امر کردن به خوب و نهی کردن از کار بد را برای خود قائل باشند. این، تضمین کننده حیات طیبه در نظام اسلامی خواهد بود" (۱۳۶۸/۱۰/۱۹) چرا خود را (همان جریان فرهنگی) به خواب زده ایم و هر از گاهی از خواب می پریم و چندتا داد بر سر برخی می زنیم و باز به خواب فرو می رویم!؟ چرا فقط مدعی شده ایم و دریغ از حتی یک عمل!؟ فکرش را بکنید، اگر نبی مکرم ص هم در آن اوضاعِ شبه جزیزه می خواستند اینگونه و مثل ما عمل کنند و هی داد بزنند بر سر سران و حاکمان قبایل، اصلا حکومتی به نام اسلام تشکیل میشد یا خیر!؟ دیگر به دست ما رسیدن و نرسیدنش پیش کِش! #یادداشت مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf

💠ظلم فرهنگى (تخریب مساجد در همه ابعاد) ظلم فرهنگی، بزرگ‌ترین ظلمهاست. خرابى مسجد تنها با بیل و کلنگ نیست، بلکه هر برنامهاى که از رونق مسجد بکاهد، تلاش در خرابى آن است. مساجدى مورد قبول هستند که در آنها یاد خدا زنده شود و مطالب خداپسند و احکام خدا بازگو شود. دشمنان اسلام از در و دیوار مسجد نمیترسد، بلکه ترسشان از زنده شدن نام خدا و بیدارى مسلمانان است. بر این اساس، هر اقدامی که مسجد را به جایگاه حقیقی و طراز انقلابی‌- سلامی آن نزدیک کند، بی‌شکّ از مصادیق «عمران» و هر عملی که در جهت تضعیف مساجد صورت پذیرد، مصداق «ظلم بزرگ» در مورد مقام مساجد است. امروز،(گذشته از ضعف عملکرد مساجد) برخی از مساجد به دلیل عملکرد رقبای مسجد واقعاً غیرفعّال شدند. این مراکز با توجّه به امکانات و اعتبارات و نیروهای انسانی آموزش دیده‌ای که دارند، به راحتی جای مساجد را گرفته‌اند. در برابر فعّالیّت‌های این مراکز، بیشتر مساجد به دلیل نداشتن نمازگزار، امام جماعتِ راتب ندارد. برخی به حالت نیمه‌فعّال و حتّی تعطیلی درآمدند. رقبای مسجد در حقیقت با مجوّزهای رسمیِ چند نهاد دولتی و سازمان دینی تأسیس می‌شوند که به صورت پراکنده و مختلف ‌از هم و بدون هیچ‌گونه هماهنگی با یکدیگر، در امر نظارت و مدیریت و برنامه‌ریزی امور مسجد فعّال هستند. تداخل برنامه‌های غیرهماهنگ و غیر هم‌راستا، تشابه فعّالیّت‌ها و دل‌زدگی مردم و مخاطبان مسجد را موجب شده است. در این خصوص جوانان و نوجونان بیشتر از سایر گروه‌های سنّی آسیب‌پذیر هستند؛ چون این امر باعث بدبین شدن برخی افراد، به‌ویژه جوانان و نوجوانان شده است. بنابراین، بسیار ضروری است که آسیب‌های وجود رقیب برای مسجد مورد مطالعه قرار گیرد و با برشماری این آسیب‌ها، توسّط متوّلیان امر و مهندسان فرهنگی، راه چاره‌ای اندیشیده شود. 👈رقبای مسجد چه آسیب‌هایی برای مساجد طراز انقلابی‌ - اسلامی دارند❓ 👈رقبای مسجد کدام‌اند و چگونه به وجود آمده و توسعه یافتند❓ 👈آسیب‌هایی که رقبای مسجد برای مسجد و آموزه‌های مسجدی دارند، چیست❓ 👈سبک مدیریت بر نهادهای رقیب مسجد کدام‌ است و چگونه باید اِعمال شود❓ ✍م.انصاری #یادداشت #ظلم_فرهنگی مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf

مجاهد باشید تا شهید شوید! بسیاری از ما خوب می دانیم که در عصر کنونی ، جهاد فرهنگی کار بسیار سخت و طاقت فرسایی است شاید سخت تر از جهاد نظامی. اما این را هم خوب میدانیم که در حال جنگ هستیم ، جنگی که دیگر در ان خبری از فشنگ نیست ، در جنگی هستیم که اگر بخواهند کسی را از سر راه بردارند، او را نا امید می‌کنند، جنگی که دیگر دشمن مقابلت نیست... نا امیدی در لحظه ی کنونی یک تاکتیک جنگی است، تاکتیکی که دشمن آن را به خوبی اجرا می‌کند، به نظر من جریان نفوذ نیز از همین جا تاثیر میگیرد. قصه ی #نفوذ مختص سیاست یا دولت نیست ، نفوذ در همه جا رخ میدهد‌. و به نظر من الان نفوذ در مساجد بیشتر از سیاست اتفاق می افتد. مثال میزنم که شاید خیلی از فعالان مسجدی با آن مواجه بوده اند. عده ای جوان که احساس و دغدغه ی کار فرهنگی داشتند در #مسجد دور هم جمع شدند و مجموعه ای تشکیل دادند و شروع به فعالیت کردند. مدتی بعد از سوی هیئت امنای مسجد اذیت شدند و هیئت امنا آن هارا نه تنها همراهی نمیکرد ، بلکه در مقابل آن ها ایستادگی میکرد. جوانان که دیگر به جوش آمده بودند تصمیم به ..... ادامه ی داستان بالا ، با تصورات و تفکرات دینی شما کامل میشود. اگر #مجاهد باشید تصمیم به جهاد گرفته و در هر صورتی از کار فرهنگی خود دست بر نمیدارید چرا که جنگ را احساس کردید و نمیتوانید یک جا بنشینید ، چرا که که فرمانده کل قوا ، شمارا افسر جنگ نرم خوانده و روی شما حساب باز کرده ، اما روی دیگر داستان اینگونه به پایان میرسد که جمع شما از هم متلاشی شده و دیگر تصمیم میگیرید کار فرهنگی نکنید... شما از کدام دسته اید؟! هر چه ریشه ی تفکراتی خویش را در تالیفات رشد داده باشید ، در مقابل هجمه ی دشمن واکنشی سخت نشان خواهید داد. به یاد داشته باشید شما یک مجاهد هستید. مجاهد وقت کم می آورد ولی خسته نمیشود. بسیاری تصور میکنند در کار فرهنگی باید حلوا خیرات کرد یا .... آن ها درک نکرده اند که در حال مبارزه هستند ، در حال جهاد هستند. اگر کسی کمی احساس وظیفه کرد مطمئن باشد دیگر برای خوابش هم برنامه دارد. اگر کسی #دغدغه داشت و مسیر حرکتش با اهل بیت هم مسیر بود ، دیگر به زخم زبان های مردم اهمیت نمیدهد. اگر به او فحش دهند ، نا سزا بگوید برایش مهم نیست. برایش رضایت خدا مهم است و لا غیر‌... و این میشود همان چیزی که موجب رضایت خداست.... از حرکت خود نا امید نشوید ، در مقابل سختی ها ایستادگی کنید و وحدت جمعیِ به وجود آورید و آن را حفظ کنید. خود را در میدان جنگ ببینید و جهاد کنید ... آن وقت اگر روزی روزگاری ، بر گذشته ی خویش نگاه کردید ، از خود احساس رضایت خواهید کرد نه شرمساری... شهید چمران: ما هنوز شهادتی بی درد می طلبیم غافل که شهادت را جز به اهل درد نمی دهند... وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنکُمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکُمْ و شما را می آزماییم تا مجاهدان و صابرانتان را بشناسیم و حدیثتان را آشکار کنیم... سوره ی محمد،آیه ۳۱ ✍مصطفی کریمی #یادداشت #جهاد_فرهنگی مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf

منفعت طلبی تشکیلاتی تصور غلط در مورد کار تشکیلاتی در خصوص کار تشکیلاتی، فرهنگ اشتباهی در سطح جامعه ما جا افتاده است و آن اینکه؛ گاهی که فرد یا افرادی تصمیم به عضویت در یک جریانی می گیرند، با این انگیزه اقدام می کنند که آن جریان، ممنون و سپاسگزار این فرد یا افراد باشد و همواره پاسخگوی انواع و اقسام خواسته های آنها. بنابراین، جریان، بدهکار اعضاست نه بالعکس و همواره چشم اعضا برای برآورده شدن حاجات و نیازمندی های شان به سوی جریان و تشکیلات متبوع است. حتی قبل از اینکه فردی رسما عضو تشکیلاتی گردد، با حضور در محضر مسئول ذیصلاح، به صراحت عنوان می کند که تشکیلات پس از عضو شدنم چه کار و خدمتی برای من می تواند انجام بدهد و یا حضور من در این تشکیلات چه منفعتی به حال من و خانواده ام دارد و بسیاری اوقات پیش می آید که به وضوح چیزی بیان نمی گردد ولی همواره نوع نگاه این آدم و افراد مختلف عضو به این سمت و سو است که به چه شکل و امکانی، منافعی از ناحیه تشکل برای خود و اطرافیان خویش اختصاص بدهند. با توجه به همین فرهنگ اشتباه است که متأسفانه ما صاحب تشکلات استاندارد قدرتمند نشده ایم و اگر هم هست بسیار اندک اند. اینجاست که پیشنهاد به ویژه برای جوانان این است که اولا حتما کار تشکیلاتی در پیش گرفته شود، چرا که امور دنیا به گونه ای از طرف خدای متعال طراحی شده است که با کار فردی و شخصی به مطلوب نهایی نخواهد رسید و ثانیا دشمنان، امروزه دقیقا ازین سنت الهی یعنی کار تشکیلاتی سوء استفاده کرده، تلاش دارند بر جهان به ویژه کشورهای اسلامی سلطه پیدا کنند و ثالثا در حرکت به سوی کار تشکیلاتی تکلیف محور باشد نه خود محور، خداخواهانه باشد نه خودخواهانه، ابزار باشد، نه هدف و برای رسیدن به خدا باشد نه دنیا، عضو، به تشکیلات بدهکار باشد نه طلبکار و همواره به جای این سئوال که تشکیلات برای من چه کار و خدمتی کرده، از خود بپرسد که من برای تشکیلات چه کاری کرده و چه منفعتی رسانده و یا در آینده خواهد رساند!. تکلیف محور به این معناست که من به عنوان یک شخص مسلمان وظیفه دارم اول خود را به حقایق هستی آشناکرده، راه رشد و تعالی و به خدا رسیدن را طی کنم و سپس برای هدایت بقیه همنوعان خود نیز تلاش ورزم و مسئولیت هدایتگری را به نحو مطلوب انجام بدهم، اما رسیدن به این مأمول قطعا به تنهایی ممکن نیست، پس بایستی در کنار سایر برادران مؤمن و مسلمانی قرار بگیرم که آنها نیز عین هدف و برنامه ی من را دارند. ✍م.انصاری #یادداشت #آسیب_شناسی #تشکیلاتی مربی محور ،نونگاهی اصیل به فرهنگ و تربیت دینی http://eitaa.com/joinchat/1945370624Cb6236abeaf