فرازهایی از وصیتنامه شهید رحیم قاسمی : اسلام پيروز است . قلبم گواهى مي دهد فجر نزديك است . درخت اسلام وقت شكوفايى آن است . خون عزيزانمان ثمر داده اند اما باز هم خون ميخواهد تا بارور گردد . خون ميخواهد تا خشك نگردد . خون ميخواهد تا استوار بماند ، استوار همچنان كوه خروشان ، چون دريای جوشان . چون چشمه نار مي رود تا تمامى كفر ، نفاق ، شرك ، عناد ، جدل ، فحشا ، خودخواهى ، فسادها ، كبر، غرور و خلاصه تمام شيطانها را در كام حق بسوزاند و نواى دلنشين توحيد را در سراسر جهان گيتى توسعه دهد و تمام عالم از پرتو هدايت و نور آن بهره مند گردند انشالله. ... بدانيد كه آگاهانه در اين راه قدم نهاده ام چرا كه شهيدان و جانبازان اين راه را از هابيل تا شهداى كربلاى حسينى از شهداى كربلا تا هزاران هزار شهيد انقلاب و از آنجا تا عزيزان در خون خفته كربلاهاى ايران زمين شروع به جوش و خروش نمودند و چون سيلى خروشان به پيش مى رفتند و در سر راه خود هرگونه فحشاء ، بى دينى ، بى حجابى ، جهل بى ايمانى ، بى ناموسى همه را واژگون نموده و تا جائى كه كليه آثار استعمار ، استثمار ، استبداد ، وابستگى و خودكامگى را از بين برده و در روز 22 بهمن اين روز فراموش نشدنى و سرنوشت ساز انقلاب اسلامى در ايران اين جوانه ها به بار نشسته و ثمره چندين سال مبارزه و حركت را به بار آوردند . آرى در آن زمان انقلاب نياز به حراست و حفاظت از شر دشمنان و خودفروختگان شرقى و غربى داشت و اين بود كه كم كم از درون اين توده مظلوم كه هم اكنون خود را آزاد می بینند ، جوانانى با عزم راسخ و ايمانى كامل و پيروى از رهبرى حسين گونه زمانشان شروع به تشكيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامى نمودند و اين نهاد انقلابی در آن آغاز رسالت ، جوانان صحنه كربلا را بخاطر سپرده و كمر همت را بسته و به ميدان مبارزه و رشادت و ايثار آمده و تا ديگر بار نگذارند كه پيام آن شهيدان هميشه جاويد به دست فراموشى سپرده شود . مادر عزيزم ! بخدا قسم نمى دانم چگونه خوبيها و مهرباني هايت را توصيف نمايم فقط مى گويم حضرت فاطمه(س) اجرت را بدهد و شكرگزار باش كه توانستى امانت خدا را صحيح و سالم تحويل بدهيد. برادرم ! تو نيز با ادامه راه حسين (ع) همچنان كه بوده اى دنباله رو راه شهيدان باش . خواهرهايم زينب وار پيام شهيدان را به گوش جهانيان برسانيد . پدر بزرگ و مادر بزرگم شما نيز با صبرتان به دشمن دين بفهمانيد كه ديگر وقت مرگشان رسيده و ديگر قصه هاى قديم نگوئيد بلكه قصه شهادت شهامت ، ايثار ، جبهه ، جنگ و حسين(ع) و شهيدان را بگوئيد. تقوا را پيشه خود كنيد و از محرمات خدا دورى كنيد و واجبات را بجا آوريد. در جماعات مذهبى دعاى كميل ، توسل، نماز جمعه و ... شركت فعالانه داشته باشيد. و اما همسرم ! نمى دانم چطور برايت بگويم كه چه حالى دارم . بهتر بگويم عاشق شده ام . عاشقى كه دنبال گمشده اش میگردد . عاشق الله ، عاشق حسين(ع) ، عاشق كربلا ، عاشق شهادت. معشوقم نيست مرگ در جبهه. خدايا شهادت در راهت را نيز نصيب اين بنده حقيرت بنما 27/2/64
