فرازهایی از وصیتنامه شهید رکابعلی بیاتلو : آنکس که تو را شناخت جان را چه کند فرزند و عیال و خانمان را چه کند دیوانه کنی هردو جهانش بخشی دیوانه تو هر دو جهان را چه کند ... با سلام و درود بر خانواده شهدا که با صبر و استقامت مشت محکمی بر دهان منافقین می کوبند. احترام به خانواده شهدا واجب است که محمد(ص) می فرماید بی احترامی به خداست. درود بر بسیج که کارخانه انسان سازی است و مدرسه عشق است. برادران و خوهرانی که می توانند حتما در بسیج ثبت نام کنند، بسیج مقدس را. شرکت شما برادران و خواهران در بسیج لبیک به فرمان امام است که می فرماید: مساجد را خالی نگذارید. اگر با خلوص نیت در این امر خدمت کنید مطمئن باشید به سعادت خواهید رسید. و با سلام و درود به رزمندگان اسلام که معنویت را بر مادیات ترجیح دادند. از همه چیز گذشته، در راه خدا جهاد کرده اند. حضرت رسول می فرمایند: یک ساعت جهاد در راه خدا بهتر از شصت سال عبادت است. و ای خدای مهربان تو خود می دانی که برای چه این راه را انتخاب کردم و در این راه از هیچ کوششی دست نخواهم برداشت. تو آگاهی که من با شناخت و آگاهی و رهنمودهای امام امت ولایت فقیه و نائب الامام به میدان نبرد و جنگ حق علیه باطل شتافتم و به خاطر تحکیم اسلام محمدی و تداوم انقلاب اسلامی و خط اسلام اصیل و خط امام همانا خط صراط مستقیم است، به جهاد فی سبیل الله روانه شدم تا پرچم اسلام بر بزرگترین قله جهان برافراشته شود و اما پیام بر پدر و مادرم این است که صبر و استقامت کنید و خدا را شکر کنید که چنین فرزندی نصیب شما شده است. خداوند متعال در سوره بقره آیه 152 می فرماید: ای اهل ایمان در پیشرفت خود صبر و مقاومت کنید و به ذکر خداوند و نماز توسل جویید که خدا یاور صابران است. پدر و مادر جان و قوم و خویشان! مبادا برای من گریه کنید بلکه بر مصیبتی که بر امام حسین(ع) وارد شده است گریه کنید. منافقین لحظه به لحظه شما را زیر نظر دارند که ببینند شما چه کار می کنید. شما هم با شرکت خودتان در نماز جمعه جواب آنها را خواهید داد که آنها از نماز جمعه می ترسند... برادرم و خواهرم این که به پدر و مادرم کمک کنید. کاری نکنید که بعدا پشیمان شوید. دیگر اینکه به درس ادامه دهید که شماها امید آینده هستید بلکه با خواندن درس کمکی به جامعه بکنید. پدر جان ! خرجی را می خواهی برای من بکنی به نیازمندان کمک کن...
مختصری از زندگینامه شهید رکابعلی بیاتلو :
شهید از زبان مادر : بهترین بود. قدر پدر و مادر را می دانست. حرف دلش را به من می گفت. جان من بود. خیلی خوش برخورد بود. با بچه ها مثل بچه رفتار می کرد و با بزرگترها مثل بزرگ. خیلی احترام پدر و مادر را نگه می داشت و هیچوقت صدایش را نزد آنها بلند نمی کرد. آنقدر با اقوام و آشنایان مهربان بود که بعد 26 سال هنوز او را به نیکی یاد میکنند. خیلی مهمان دوست بود. هر شب کسی را پیدا میکرد که دستش را بگیرد و به عنوان مهمان به خانه بیاورد. رکابعلی تا کلاس پنجم بیشتر درس نخواند. در یک خیاطی مشغول کار شد تا کمک حال پدر باشد. در جوانی خیاطی ماهر شده بود و درآمد خوبی داشت. خیلی زود به عضویت بسیج درآمد. با آنکه آنموقع کم سن و سال بود اما یادم می آید شبها با تفنگ از مسجد به خانه می آمد و بعد تا نیمه های شب برای حفظ امنیت محله نگهبانی می داد. از همان موقع که جنگ جدی شد زمزمه جبهه رفتن سر داد اما می گفتم صبر کن تا به سن قانونی برسی آن وقت می توانی از طریق خدمت سربازی در جنگ شرکت کنی. او در جواب گفت: الان دشمن به کشور ما حمله کرده. من نروم، فلانی و فلانی نروند پس دشمن بیاید مملکتمان را تصاحب کند! ما برای حفظ خاک و ناموسمان باید برویم. بالاخره کار خودش را کرد و رضایت همه را گرفت. گفت: می خواهم بروم جبهه. گفتم: نه ، نرو. گفت : مادر! فکر می کنی حضرت فاطمه(س) به امام حسین(ع) می گفت نرو؟ مادر! ما به خاطر امام حسین(ع) می خواهیم به جبهه برویم. دیگر جوابی نداشتیم. صبح فردا خودم راهی اش کردم. بعد از اتمام دوره آموزشی آمد و چند روز ماند. قرار بود به دوکوهه اعزام شود. گفت: می گویند عملیاتی در پیش است. می روم اما قبل عملیات می آیم و یک هفته می مانم. همان شب اعزام شد. رفت و دیگر به خانه برنگشت. آن اولین و آخرین اعزامش بود. سه ماه گذشت اما خبری از او نشد و فقط ساک او را به پدرش دادند. سالها چشم انتظار بودیم تا اینکه پیکر مطهر رکابعلی در عملیات تفحص شناسایی شد و در خرداد ماه سال 73 به خانه بازگشت. می دانم او جایش خوب است. امیدوارم خدا قربانی ما را به حق قربانی امام حسین(ع) قبول کن .اودر 28 ابان 62 درپنجوین عراق عملیات والفجر 4 بشهادت رسیده بود