وصيتنامه شهید پرويز شعورى : وصيت نامه خودم را با نام خدا و ياد امام خمينى آغاز مي كنم . مادر و پدر عزيزم ! شما منتظر آمدن من نباشيد چون من منتظر شهادت بودم و به آن نيز رسيدم . مبادا كه بر مرگ من بگرييد زيرا گريه شما باعث خوشحالى دشمنان انقلابمان مي باشد . مادرم ! مبادا ناشكرى كنى ، مادر شكر خدا را كن كه خدا چنين سعادتى نصيب تو كرده و پسرت در راه خدا و اسلام و قرآن شهيد شده . مادر و پدر عزيزم ! من در حق شما چيزى نكرده ام در حاليكه شما حق پدر ومادرى را براى من كاملا ادا كرده ايد . به هر حال خداوند انشاءاله به شما جزا و پاداش بدهد . و ديگر تقاضاى من از ملت مسلمان قهرمان ، مبارز و شهيد پرور ايران اين است كه امام را تنها نگذارند و هميشه در صحنه باشند تا توطئه گران آرزوى خود را به گور ببرند و تقاضاى ديگر من از ملت اين است كه از روحانيت متعهد و مسئول جدا نشوند چون اين روحانيت بود كه پيشتاز انقلاب بود و اين روحانيت است‌كه خون تمام شهدا را لحظه به لحظه به دوش مي كشد و هرگز نمى گذارد پايمال شود . خدايا ! تو را به حق خون تمام شهدا قسم مي دهم رهبر انقلابمان را از تمام بليات ارضى و سماوى مصون و محفوظ بداريد و عمر ما را لحظه اى گردان و آن لحظه را به عمر رهبرمان بيفزا . پرويز شعورى
