مختصری از زندگینامه ووصیتنامه شهید اذن الله یوسفی:
شهید اذن اله یوسفی در سال 1328 در شهرستان خلخال از توابع استان اردبیل دیده به جهان گشود. او در همان دوران کودکی به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد و تا دورۀ راهنمایی تحصیلات خود را ادامه داد. پس از آن به کار و تلاش پرداخت و در ابتدا به حرفۀ کفاشی و تولید کفش روی آورد اما پس از ازدواج ، در بازار آهن تهران مشغول بکار شد. وی در سال 1351 ازدواج نمود که حاصل آن 4 فرزند ، دو دختر و دو پسر بوده است. او پیش از انقلاب رسالت خود را با شرکت در راهپیمایی ها وتظاهرات بر علیه رژیم شاه و پخش اعلامیه های امام بخوبی به انجام رساند و پس از سرنگونی رژیم ستمشاهی به عضویت بسیج درآمد و از طریق بسیج بازارآهن به فعالیتهای خود ادامه داد. وی در محل نیز به مسجد صاحب الزمان(ع) می رفت و در نمازهای جماعت شرکت می نمود. این شهید بزرگوار پس از آغاز جنگ تحمیلی از طریق بسیج بازارآهن بیش از پنج بار به جبهه های نبرد حق علیه باطل اعزام شد و بعنوان راننده آمبولانس انجام وظیفه نمود و از اینکه به شهادت نمی رسید بسیار ناراحت بود. وی سرانجام در عملیات بیت المقدس زمانی که در حال کمک رسانی به مجروحان و انتقال آنان به پشت جبهه بود ، بر اثر اصابت خمپاره دشمن به آمبولانس امدادی ، دعوت معبود را لبیک گفت و به مقام شهادت نائل آمد. فرازهایی از وصیتنامه شهید : انشاء اله ما با پیروزی تمام و به رهبری اماممان به کربلا می رویم و با پیروزی کامل باز می گردیم. از شما خواهش می کنم که امام را یاری کنید. مادرعزیزم ، از جان عزیزترم ! خواهش می کنم اگر شهید شدم برایم گریه نکنید که این راهی است که همه مسلمانان باید بروند برای (حفظ) اسلام . انسان باید در عمل ثابت کند نه در شعار. از شما خواهش می کنم که اگر شهید شدم برای من گریه نکنید که دشمن شاد می شود . از زحمتهایی که برای من کشیدید مرا حلال کنید. خطاب به همسرش می نویسد : خدمت همسر عزیزم که همچون زینب وار خدمتگذار اسلام است ، سلام مخصوص دارم ... به بچه ها مهربانی کن که اجر دنیا و آخرت نصیب شما گردد. از شما خواهش می کنم که برای (شهادت) من تشریفات نچینید و در ضمن از تمام دوستان و فامیلها حلالیت بطلبید. همسر شهید نقل می کند : پنج بار به جبهه رفت . بار آخر که ساکشان را برای رفتن جمع کردم ، به حمام رفته بود . بعد از حمام با خنده و مزاح به ایشان گفتم : آقا شما می روید جبهه ، دیگه به آنجا برسید شربت (شهادت) تمام می شود. باز هم رفتید غسل شهادت کردید ! ایشان گوئی که شرمسار شده باشد ، در پاسخ به پیشانی خود دستی کشید و گفت : من پیش خودم شرمنده هستم دیگر شما مرا شرمنده نکنید. و سرانجام این بار که رفت به آرزوی دیرینۀ خود رسید و ندای حق را لبیک گفت و به خیل شهیدان میهن اسلامی پیوست. روحش شاد و یادش گرامی باد
