eitaa logo
کانال رسمی استاد جواد حیدری
5هزار دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
409 ویدیو
169 فایل
💻کارشناس ارشد کلام اسلامی مدرس حوزه و دانشگاه کارشناس پاسخگویی به شبهات 🌐پاسخگویی شبهات اعتقادی 🆔 @khameneieshQ
مشاهده در ایتا
دانلود
ویژگی‌های جسم با خصوصیات روح بسیار متفاوت است.زشتی جسم را با پوشاندن می‌توان مخفی کرد، اما روح نازیبا را نمی‌توان از هیچ چشمی پنهان کرد، حتی اگر انسان، شاگرد اول کلاس نفاق و دورویی باشد. بالاخره یک جایی و یک زمانی روح آلوده به گناه، خودش را نشان می‌دهد. ظواهر توان پوشاندن باطن انسان را ندارند.شاید ظاهر موجه تا یک مرزی با انسان همسفر شود اما هرگز تا انتها با انسان نخواهد ماند. ابزارت هرچه که باشد از ریش و تیغ گرفته تا یقه‌ی بسته و کراوات، از انگشتر تا صلیب و از چادر و روبنده و پوشیه تا ظاهری متبرج، فرقی نمی‌کند، قانون رسوا نمودن روح، برای همه یکسان است. https://eitaa.com/roznevesht @javadheidari110
⚡️بی تفاوتی(قسمت اول) بی‌تفاوت بودن، خطرناک‌ترین خصوصیتی است که بشر بدان گرفتار است حتی خطرناک‌تر از دشمنی. آدم‌های بی‌تفاوت نه اینکه نمی‌فهمند، بلکه تمام تلاششان را برای ابرازنفهمیدن بکار می‌گیرند. چشم‌های آدم‌های بی تفاوت بیشتر از فکرشان و بیشتر از زبانشان کار می‌کند. آن‌ها فقط می‌بینند و رد می‌شوند بدون هیچ واکنشی. اینکه بودجه‌ای کلان برای پروژه‌ای بی ارزش تصویب بشود یا نشود برای این آدم‌ها مهم نیست. اینکه قاضی حکم کند که درخت چند ساله‌ی گردو را از ریشه بکنند یا به‌جای این حکم، دستور به جابجایی درخت بدهد هم باز برای این آدم‌ها مهم نیست. اصلا آدم‌های بی تفاوت، انگار سنسور احساساتشان هم خوب کار نمی‌کند. ساعت‌ها حرف مهمل و بی ربط بشنوند خم به ابرو نمی آورند. سه‌گانه‌ی غریبیست آدم بودن، دین داشتن و بی‌تفاوت بودن. آدم‌های بی تفاوت، هیچ تعریف دقیقی از جهان ندارند.جهان برای آن‌ها حکم شهرفرنگ است که فقط آمده‌اند برای تماشایش. تعارض ذهنی شاید تنها تجربه‌ایست که آدم‌های بی‌تفاوت با آن سر و کار ندارند چرا که درک تعارض‌ها حاصل تفکر انسان است و بی‌تفاوت‌ها گویا اهل فکر هم نیستند. ادامه دارد... https://eitaa.com/roznevesht @javadheidari110
⚡️بی تفاوتی ( قسمت دوم) آدم‌های بی‌تفاوت، اصولا آدم‌های همیشه راضی‌اند.انگار هیچ امر خوب یا بدی با انتظاراتشان ناهمخوانی ‌ندارد.از نگاه آن‌ها همیشه همه‌ چیز خوب است. اما بالعکس میزان پذیرش ریسک در اهل دغدغه بالاست.چرا که گاهی باید هزینه‌ی زیست دینی خود را هم پرداخت کنند. گاه باید جان دهند و گاه مال، گاهی نیز باید آبروی خود را گرو بگذارند. اما آدم‌های بی‌تفاوت ریسک‌ناپذیرترین آدم‌های دنیا هستند. اشتیاق و شوق به انجام عمل از دیگر ویژگی‌هایی است که اهل دغدغه دارندش و اهل بی‌تفاوتی از آن محرومند. برای متدین حقیقی، آنچه اصالت دارد تکلیف است، اما برای بی‌تفاوت‌ها، اصالت با نتیجه است. بارها شنیده‌ایم که می‌گویند خلاقیت حاصل کمبود امکانات است.آدم‌های مومن، از دل سختی‌ها به خلاقیت‌ها می‌رسند اما آدم‌های بی‌تفاوت اصلا حاضر نیستند از جایشان تکانی بخورند. بی‌تفاوت‌ها اهل خطر نیستند و متوسل به هرچیزی می‌شوند برای دفاع. همواره به دنبال تمهیداتی هستند برای پرهیز از آسیب و راهی برای فرار. بی تفاوت‌ها با همه چیز کنار می‌آیند.اما برای آدم دغدغه‌مند بعضی چیزها کنار‌آمدنی نیست. راستی نوع انتخاب‌ها در زندگی آدم‌های بی‌تفاوت هم با بقیه‌ی آدم‌ها فرق دارد. بی‌تفاوت‌ها تنها به انتخاب‌هایی می‌اندیشند که کمترین هزینه را بابتش بپردازند. ادامه دارد... https://eitaa.com/roznevesht @javadheidari110
⚡️بی‌تفاوتی( قسمت سوم) بی‌تفاوت‌ها به ماندن خود در مخمصه‌ها عادت کرده‌اند و تلاشی برای بیرون کشیدن خود و جامعه از این مخمصه‌ها ندارند. آن‌ها خود را صاحب هیچ رسالتی نمی‌دانند و برایشان فرقی نمی‌کند که خودشان راوی قصه‌ی زندگی‌شان باشند یا دیگران هرجور که بخواهند آن‌ها را روایت کنند. اهل دغدغه اما، قصه‌ی زندگی‌اش را خودش می‌نویسد و خودش روایت می‌کند. جهان و اتفاقاتش برای آدم‌های بی‌تفاوت، اتفاقیست، اما آدم‌های دغدغه‌مند دائما می‌خواهند رمز و راز جهان را کشف کنند و معنایش را بفهمند. انگار افراد بی‌تفاوت مشق زندگی را فقط از روی دست دیگران کپی می‌کنند. آدم‌های بی تفاوت به محض احساس خستگی، میدان را خالی می‌کنند، اما آن‌ها که دغدغه دارند با چنگ و دندان تکه‌های جدا شده‌ی پازل زندگی را بهم می‌چسبانند. https://eitaa.com/roznevesht @javadheidari110
هدایت شده از روز‌نوشت
و از امشب در تاریخ نوشتند: شیعه دیگر یتیم نخواهد شد. https://eitaa.com/roznevesht
این قصه‌ی پرتکرار هر روزه‌ی ماست. مرگ‌هایی غریب، به‌دست آدم‌های بی‌رحم آدم اهل خدا، دلش رحیم است. در خانه بمانیم، تا دلمان رحیم بماند. https://eitaa.com/roznevesht 🍂 @javadheidari110 🍂
خدایا... اگرچه بودنت را نمی‌فهمم؛ اما نبودت بیچاره‌ام می‌کند. با من بمان... https://eitaa.com/roznevesht •┈┈••✾••┈┈• @javadheidari110
هدایت شده از روز‌نوشت
تازگی‌ها گوگل هم خیلی اذیت می‌کند.امروز چند جایی فعالیت داشتم اما مدام از من می‌خواست که ثابت کنم ربات نیستم؛ در حالی که خودش ربات‌گونه عمل می‌کند. حکایت بعضی آدم‌هاست که خودشان اهل گناهند؛ اما خود را فراموش کرده و تنها دیگران را نهی می‌کنند. یاد این آیه افتادم: أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ چگونه شما مردم را به نیکوکاری دستور می‌دهید و خود را فراموش می‌کنید. https://eitaa.com/roznevesht
هدایت شده از روز‌نوشت
هرچه گشتم عکس بهتری پیدا نکردم. در تمام تصاویر، بخشی از بدن زن، نمایان بود. اینکه زن از دست پلیس متواری شده، اینکه ماده مخدر گراس همراهش بوده (یا نبوده) و اینکه پلیس وظیفه‌اش را انجام داده، هیچ‌کدام دلیل معتبر شرعی برای چنین برخوردی با ناموس‌شیعه نیست! ... و َ لَقَدْ بَلَغَنِی اءَنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ کَانَ یَدْخُلُ عَلَی الْمَرْاءَةِ الْمُسْلِمَةِ وَ الْاءُخْرَی الْمُعَاهِدَةِ فَیَنْتَزِعُ حِجْلَهَا وَ قُلُبَهَا وَ قَلاَئِدَهَا وَ رُعُثَهَا مَا تَمْتَنِعُ مِنْهُ إِلا بِالاِسْتِرْجَاعِ وَ الاِسْتِرْحَامِ ثُمَّ انْصَرَفُوا وَافِرِینَ مَا نَالَ رَجُلاً مِنْهُمْ کَلْمٌ وَ لاَ اءُرِیقَ لَهُمْ دَمٌ فَلَوْ اءَنَّ امْرَأً مُسْلِما مَاتَ مِنْ بَعْدِ هَذَا اءَسَفا مَا کَانَ بِهِ مَلُوما بَلْ کَانَ بِهِ عِنْدِی جَدِیرا  شنیده‌ام که یکی از آنها بر زن مسلمانی داخل شده و دیگری، بر زنی از اهل ذمّه و خلخال و دستبند و گردنبند و گوشواره‌اش را ربوده است و آن زن جز آنکه از او ترحم جوید چاره‌ای نداشته است. آنها پیروزمندانه، با غنایم، بی‌آنکه زخمی بردارند، یا قطره‌ای از خونشان ریخته شود، بازگشته‌اند. اگر مرد مسلمانی پس از این رسوایی از اندوه بمیرد، نه تنها نباید ملامتش کرد بلکه مرگ را سزاوارتر است. وقتش شده که بمیریم؟ یا هنوز زود است؟! https://eitaa.com/roznevesht
هدایت شده از روز‌نوشت
این را قبلاً نوشته بودمش. دوباره ارسالش کردم. بخونیدش قشنگه! ماه رمضان به آدم کمک می‌کند تا کمی خودش باشد؛ خودِ خودش. چون در این ماه، ارتکاب گناه کمتر است! گناه باعث می‌شود که آدم سرجایش نباشد و بشود وصله‌ی ناجور. ما در زندگی، گاهی خودمان نیستیم. ما گاهی وصله‌ی ناجوریم حتی برای زندگی خودمان. مثل یک پیراهن مشکی در مجلس شادی! و یا یک پیراهن رنگ‌روشن در مجلس غم! ما گاهی وصله‌ی ناجوریم حتی در مسیر بندگی؛ مثل آدمی که همزمان با توبه‌اش، گناه می‌کند! یا نه، مثل مدعی تواضع، که تکبر می‌ورزد. ما گاهی وصله‌ی ناجوریم؛ مثل اشکی که نه از سر شوق و نه از روی حزن، بلکه با‌هدف فریب جاری می‌شود. ما گاهی وصله‌ی ناجوریم؛ مثل شکری که به جای نمک به اشتباه در غذا ریخته باشند. مثل عینکی که روی چشم سالم است؛ یا نه مثل واژه‌ای که هیچ جایی میان کلمات ندارد! یا حاشیه‌ای که به زور می‌خواهد خودش را به متن بچسباند. گناه، آدم را وصله‌ی ناجور می‌کند. آدم با گناه جایی که نباید برود، می‌رود؛ چیزی که نباید ببیند، می‌بیند؛ حرفی که نباید بشنود، می‌شنود. ما وصله‌ی ناجوریم؛ مثل معصیت‌کاری که با اصرار، خودش را در صف متقین قرار می‌دهد؛ یا مثل ضِرار، که خودش را مسجد جا می‌زند. ما وصله‌ی ناجوریم؛ مثل محاسنی بلند در صورت مردی که اهل تیغ زدن مردم است؛ یا نه مثل تسبیحی کوچک، در دست دانه‌درشت‌ها؛ شاید مثل دکمه‌ای باشیم روی یقه‌ی بسته‌ای که قرار بود مانع خوردن حرام شود، اما نشد. ما وصله‌ی ناجوریم؛ و این ماه چه مهربان است که ما وصله‌های ناجور را به خود راه داده است. 🖋زهرا ابراهیمی https://eitaa.com/roznevesht