در شب قدر چه کارهایی انجام دهیم؟ نماز شبهاى ماه رمضان شيخ كفعمى در حاشيه بلد الا مين از سيّد بن باقى نقل كرده كه فرموده مستحبّ است در هر شب ماه رَمَضان دو ركعت نماز در هر ركعت حمد و توحيد سه مرتبه و چون سلام داد بگويد: سُبْحانَ مَنْ هُوَ حَفيظٌ لا يَغْفُلُ سُبحانَ مَنْ هُوَ رَحيمٌ لا يَعْجَلُ منزه است آن خداى نگهبانى كه غفلت نكند منزه است آن خداى مهربانى كه شتاب نكند سُبْحانَ مَنْ هُوَ قاَّئِمٌ لا يَسْهُو سُبْحانَ مَنْ هُوَ دائِمٌ لا يَلْهُو منزه است آن خداى پابرجايى كه كسى را از ياد نبرد منزه است آن خداى جاويدانى كه به چيزى سرگرم نشود پس بگويد تسبيحات اربع را هفت مرتبه پس بگويد: سُبْحانَكَ سُبْحانَكَ سُبْحانَكَ يا عَظيمُ اغْفِرْ لِىَ الذَّنْبَ الْعَظيمَ منزّهى تو منزّهى منزّهى اى خداى بزرگ بيامرز گناهان بزرگم را پس ده مرتبه صلوات بفرستد بر پيغمبر و آل او عليهم السلام . كسى كه اين دو ركعت نماز را بجا آورد بيامرزد حق تعالى از براى او هفتاد هزار گناه الخ در خبر است كه هر كه در هر شب از ماه رمضان سوره اِنّا فَتَحْنا در نماز مستحبّى بخواند آن سال محفوظ بماند . كيفيت هزار ركعت نماز بدانكه از اعمالى كه در شبهاى ماه رمضان مستحب است بجا آورده شود هزار ركعت نماز است در مجموع اين ماه كه مشايخ و اعاظم علماء در كتب خود كه در فقه يا عبادات نوشته اند به آن اشاره نموده اند و اما كيفيّت بجا آوردن آن پس احاديث در باب آن مختلف است و آنچه موافق روايت ابن ابى قرّه است از حضرت جوادعليه السلام و مختار شيخ مفيد در كتاب غريّه و اشراف بلكه مختار مشهور است آنست كه در دهه اوّل و دهه دويّم ماه رمضان در هر شبى بيست ركعت خوانده شود هر دو ركعت به يك سلام به اين طريق كه هشت ركعت آن را بعد از نماز مغرب بخواند و دوازده ركعت ديگر را بعد از نماز عشاء و در دهه آخر در هر شب سى ركعت بخواند باز هشت ركعت آن را بعد از نماز مغرب و بيست و دو ركعت ديگر را بعد از نماز عشاء و مجموع اين نمازها هفتصد ركعت مى شود و باقيمانده را كه سيصد ركعت است در شبهاى قدر بخواند يعنى شب نوزدهم صد ركعت و شب بيست و يكم صد ركعت و شب بيست و سيّم صد ركعت پس مجموع هزار ركعت شود و به ترتيب ديگر نيز وارد شده و تفصيل كلام در جاى ديگر است و اين مقام را گنجايش بسط نيست و اميد كه اهل خير در عمل به اين هزار ركعت نماز مسامحه و سهل انگارى نكرده از فيض آن خود را بهره مند نمايند و روايت شده كه مى خوانى بعد از هر دو ركعت از نافله هاى ماه رمضان اَللّهُمَّ اجْعَلْ فيما تَقْضى وَتُقَدِّرُ مِنَ الاْمْرِ الْمَحْتُومِ وَفيما تَفْرُقُ خدايا مقرر دار در آن قضا و قدر حتمى و در آنچه جدا كنى مِنَ الاْمْرِ الْحَكيمِ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ اَنْ تَجْعَلَنى مِنْ حُجّاجِ بَيْتِكَ از دستور حكيمانه ات در شب قدر كه مرا از حاجيان خانه الْحَرامِ الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ الْمَشْكُورِ سَعْيُهُمُ الْمَغْفُورِ ذُنوُبُهُمْ وَاَسْئَلُكَ محترم كعبه ات قرار دهى آنان كه حجشان قبول و كوششان پذيرفته و گناهانشان آمرزيده شده و از تو خواهم اَنْتُطيلَ عُمْرى فى طاعَتِكَ وَتُوَسِّعَ لى فى رِزْقى يااَرْحَمَالرّاحِمينَ كه عمرم را در اطاعت خود طولانى گردانى و در روزيم وسعت دهى اى مهربانترين مهربانان

اعمال مشتركه شبهاى قدر شب نوزدهم اوّل شبهاى قدر است و شب قدر همان شبى است كه در تمام سال شبى به خوبى و فضيلت آن نمى رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدير امور سال مى شود و ملائكه و روح كه اعظم ملائكه است در آن شب به اذن پروردگار به زمين نازل مى شوند و به خدمت امام زمان عليه السلام مشرّف مى شوند و آنچه براى هركس مقدّر شده است بر امام زمان عليه السلام عرض مى كنند و اعمال شبهاى قدر بر دو نوع است يكى آنكه در هر سه شب بايد كرد و ديگر آنكه مخصوص است به هر شبى امّا اوّل پس ‍ آن چند چيز است : اوّل غسل است علاّمه مجلسى فرموده كه غسل اين شبها را مقارن غروب آفتاب كردن بهتر است كه نماز شام را باغسل بكند . دوّم دو ركعت نماز است در هر ركعت بعد از حمد هفت مرتبه توحيد بخواند و بعد از فراغ هفتاد مرتبه اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ بگويد در روايت نبوى صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله است كه از جاى خود برنخيزد تا حقّ تعالى او را و پدر و مادرش را بيامرزد سوّم قرآن مجيد را بگشايد و بگذارد در مقابل خود و بگويد: اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِكِتابِكَ خدايا از تو خواهم به حق كتاب الْمُنْزَلِ وَما فيهِ وَفيهِ اسْمُكَ الاْكْبَرُ وَاَسْماَّؤُكَ الْحُسْنى وَما يُخافُ فرستاده شده ات و آنچه در آنست كه در آن است نام بزرگت و نامهاى نيكويت و آنچه بدانها ترس وَيُرْجى اَنْ تَجْعَلَنى مِنْ عُتَقاَّئِكَ مِنَ النّارِ و اميد شود كه قرارم دهى از زمره آزاد شدگانت از دوزخ پس هر حاجت كه دارد بخواهد . چهارم آنكه مُصحَف شريف رابگيرد و بر سر بگذارد و بگويد : اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ وَبِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ وَبِحَقِّ كُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فيهِ وَبِحَقِّكَ عَلَيْهِمْ خدايا به حق اين قرآن و بحق آنكس كه او را بدان فرستادى و بحق هر مؤ منى كه در اين قرآن مدحش كرده اى و بحقى كه تو بر ايشان فَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّكَ مِنْكَ پس ده مرتبه بگويد بِكَ يا اَللّهُ و ده مرتبه بِمُحَمَّدٍ دارى زيرا كسى نيست كه حق تو را بهتر از خودت بشناسد* * * * * * * * بحق خودت اى خدا * * * * * * بحق محمدصلى الله عليه و آله و ده مرتبه بِعَلي و ده مرتبه بِفاطِمَةَ و ده مرتبه بِالْحَسَنِ و ده مرتبه بِالْحُسَيْنِ * * * * بحق على عليه السلام * * * * بحق فاطمه سلام الله عليها * * * *بحق حسن عليه السلام * * * * بحق حسين عليه السلام و ده مرتبه بِعَلِىّ بْنِ الْحُسَيْنِ و ده مرتبه بُمَحَمَّدِ بْنِ عَلِي و ده مرتبه بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ * * * * بحق على بن الحسين عليه السلام * * * * بحق محمد بن على عليه السلام * * * * بحق جعفر بن محمدعليه السلام و ده مرتبه بِمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ و ده مرتبه بِعَلِىِّ بْنِ مُوسى و ده مرتبه * * * * * بحق موسى بن جعفرعليه السلام * * * * * * بحق على بن موسى عليه السلام * * * * بِمُحَمَّدِبْنِ عَلِي و ده مرتبه بِعَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ و ده مرتبه بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِي بحق محمد بن على عليه السلام * * * * بحق على بن محمدعليه السلام * * * * بحق حسن بن على عليه السلام و ده مرتبه بِالْحُجَّةِ * * * * به حق حضرت حجت عليه السلام پس هر حاجت كه دارى طلب كن . پنجم زيارت كند امام حسين عليه السلام را در خبر است كه چون شب قدر مى شود منادى از آسمان هفتم ندا مى كند از بُطنان عرش كه حقّ تعالى آمرزيده هر كه را كه به زيارت قبر حُسين عليه السلام آمده . ششم احيا بدارد اين شبها را همانا روايت شده هركه احيا كند شب قدر را گناهان او آمرزيده شود هرچند به عدد ستارگان آسمان و سنگينى كوهها وكيل درياها باشد . هفتم صد ركعت نماز كند كه فضيلت بسيار دارد و افضل آنست كه در هر ركعت بعد از حمد ده مرتبه توحيد بخواند

هشتم بخواند: اَللّهُمَّ اِنّى اَمْسَيْتُ لَكَ عَبْداً داخِراً لا اَمْلِكُ لِنَفْسى نَفْعاً وَلا ضَرّاً وَلا خدايا من شام كردم در حالى كه بنده خوارى هستم كه مالك سود و زيانى براى خويش نيستم و نتوانم اَصْرِفُ عَنْها سُوَّءاً اَشْهَدُ بِذلِكَ عَلى نَفْسى وَاَعْتَرِفُ لَكَ بِضَعْفِ از خويشتن پيش آمد ناگوارى را بازگردانم و اين مطلبى است كه من آن را بر خويش گواهى دهم و به ناتوانى قُوَّتى وَقِلَّةِ حيلَتى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْجِزْ لى ما خود و بيچارگيم در برابرت اعتراف دارم پس درود فرست بر محمد و آل محمد و وفا كن برايم بدانچه وَعَدْتَنى وَجَميعَ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ فى هذِهِ اللَّيْلَةِ بر من و همه مؤ منين و مؤ منات وعده فرمودى از آمرزش در اين شب وَاَتْمِمْ عَلَىَّ ما اتَيْتَنى فَاِنّى عَبْدُكَ الْمِسْكينُ الْمُسْتَكينُ الضَّعيفُ و تمام كن بر من آنچه را به من دادى زيرا كه من بنده بينواى مستمند ناتوان تهيدست الْفَقيرُ الْمَهينُ اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْنى ناسِياً لِذِكْرِكَ فيما اَوْلَيْتَنى وَلا [غافِلاً[ خوار توام خدايا قرار مده مرا فراموشكار از ياد خويش در آنچه به من انعام فرمودى و نه غافل از لاِِحْسانِكَ فيما اَعْطَيْتَنى وَلا ايِساً مِنْ اِجابَتِكَ وَاِنْ اَبْطَاَتْ عَنّى احسانت در آنچه به من عطا كردى و قرارم مده نااميد از اجابت خويش و اگرچه ديرزمانى طول كشد فى سَرّاَّءَ اَوْ ضَرّاَّءَ اَوْ شِدَّةٍ اَوْ رَخاَّءٍ اَوْ عافِيَةٍ اَوْ بَلاَّءٍ اَوْ بُؤْسٍ اَوْ چه در خوشى و چه در سختى در دشوارى يا در آسايش در تندرستى يا گرفتارى در تنگدستى يا نَعْماَّءَ اِنَّكَ سَميعُ الدُّعاَّءِ در نعمت براستى تو شنواى دعايى و اين دعا را كفعمى از امام زين العابدين عليه السلام روايت كرده كه در اين شبها مى خوانده در حال قيام و قعود و ركوع و سجود و علاّمه مجلسى (ره ) فرموده كه بهترين اعمال در اين شبها طلب آمرزش و دعا از براى مطالب دنيا و آخرت خود و پدر و مادر و خويشان خود و برادران مؤ من زنده و مرده ايشان است و اَذْكار و صلوات بر محمد و آل محمدعَليهمُ السلام آنچه مقدور شود و در بعضى از روايات وارد شده است كه دعاء جوشن كبير را در اين سه شب بخوانند فقير گويد كه دعاء جوشن در سابِقْ گذشت و روايت شده كه خدمت حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله عرض شد كه اگر من درك كنم شب قدر را چه از خداوند خودبخواهم فرمود عافيت را .

🌸 مسابقه همراه با قرآن کریم (شماره5) 📝لینک شرکت در مسابقه: dte.bz/aaa5 🔹 پیشنهاد مطالعه قرآن کریم در نرم افزار سراج: cafebazaar.ir/app/isca.quran.seraj 🇮🇷 دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان

ضربت خوردن، در حال وروود به مسجد یا نماز؟ مناسبت: ضربت خوردن حضرت امام علی علیه السلام (40 ه.ق) دسته بندی: شبهات اعتقادی سرخط: آیا امام علی در حال نماز ضربت خوردند؟: درباره ضربت خوردن حضرت علی (ع) نیز دو احتمال وجود دارد: احتمال اول: این که ضربت خوردن امام علی (ع) درخارج مسجد بوده است. احتمال دوم: ضربت خوردن امام علی (ع)در مسجد و در حین نماز بوده است. دلائل و روایات متعددی بر این احتمال تأکید دارند از جمله: ۱. امام سجاد (ع) فرمودند: وقتی ابن ملجم می خواست به امام على (ع) ضربه بزند، شخص دیگری با او همدست بود که ضربه اش به دیوار برخورد کرد، امّا ضربه ابن ملجم به آن حضرت اصابت کرد. و در حالی که امام در سجده بود، بر سر آن حضرت (جایى که قبلاً نیز در جنگها زخم برداشته بود.) فرود آمد. در آن هنگام حسن و حسین(علیهما السلام) آمدند و ابن ملجم را گرفتند و در بند کردند." (1) ۲. در کنزالعمال در باب فضائل علی (ع) آمده است: هنگامی که حضرت علی (ع) سر از رکوع برداشت، ابن ملجم (با شمشیر ) ضربه خود را وارد کرد. حضرت به کنار رفت و فرمود: نمازتان را تمام کنید و کسی را مقدم (امام جماعت) نکرد. (2) ۳. تاریخ دمشق در شرح حال امام علی(ع)آورده است: عبدالرحمان بن ملجم در حالی که آشفته بود در نماز صبح علی (ع) را به وسیله شمشیری که سمّی بود ضربت زد ...(3) و همچنین گفته است: عبدالرحمان بن ملجم، در نماز صبح علی (ع) را به وسیله شمشیری که سمّی بود، از روی آشفتگی ضربت زد و علی (ع) همان روز از دنیا رفت و در کوفه دفن شد.(4) ۴. ابن ابی الدنیا در مقتل امیرالمؤمنین (ع) گفته است: علی (ع) بیرون آمد و تکبیرة الاحرام نماز را گفت، سپس یازده آیه از سوره انبیا را قرائت کرد، سپس ابن ملجم ضربتی را بر وسط سرش زد...(5) پی نوشتها: 1. الطوسی، امالی، ج 3، ح 18 2. کنز العمال: ج ۱۵ 3. ابن عساکر، تاریخ دمشق، ترجمة امیر المؤمنین، 1397ح 4. کتاب الفضائل فضائل امیر المؤمنین، حدیث ۶۳ 5. بر گرفته ار حاشیه انساب الاشراف ، ج۲، ص ۴۹۲ @javadheidari110

💁‍♂️می خوردن من حق ز ازل می دانست گر مِی نخورم علم خدا جهل بُوَد!!!! حقیقت چیست❓ #علامه_جوادی_آملی (حفظه الله) 💎کانال رسمی استاد جواد حیدری💎 •┈┈••✾••┈┈• @javadheidari110

#رمضان_با_ثقلین 📌هر روز یک پیام قرآنی 💭امروز: انفاق 🔉گوینده: استاد جواد حیدری، کارشناس مرکز ملی پاسخگویی-نمایندگی اصفهان 🌎کانال رسمی استاد جواد حیدری_گروه فرهنگی تبلیغی پاسخگو @javadheidari110

🌸 مسابقه همراه با قرآن کریم (شماره6) 📝لینک شرکت در مسابقه: dte.bz/aaa6 🔹 پیشنهاد مطالعه قرآن کریم در نرم افزار سراج: cafebazaar.ir/app/isca.quran.seraj 🇮🇷 دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان

⭕️ پست اینستاگرامی #استاد_حسینی 🔺با شماره یکی از کارشناس‌های وهابی به اسم "ابراهیم احراری" تماس گرفتم تا ببینم این افراد چه پاسخی نسبت به عملکرد امثال ابن ملجم که به عنوان صحابه هم معرفیش کردن دارن اللهم العن قتلة امیرالمؤمنین رهایتان نمی‌کنیم #شیعه_میپرسد مشاهده پست 🇮🇷 کانال هواداران استاد حسینی @hoseinifans

قصاص ابن ملجم! مناسبت: دسته بندی: شبهات اعتقادی سرخط: چرا امام علی قاتلش را عفو نکرد؟ بیانات، رفتارها و کردار (سیره‌ی) اهل بیت علیهم‌السلام، منطبق با مشیت الهی بوده و از حکمت‌های بسیار شناخته شده و نشده‌ای برخوردار می‌باشد. در این خصوص به نکات ذیل به عنوان برخی از دلایل اشاره می‌گردد: الف – عفو و بخشش، همیشه در قبال پشیمانی، توبه و عذرخواهی صورت می‌پذیرد و ابن ملجم نه پشیمان شد، نه توبه کرد و نه عذر خواست. بلکه بسیار هم از کرده‌ی خود راضی و خشنود بود. اینکه شما مدعی شده اید ابن ملجم فریب خورده است،نیازمند ارائه سند و مدرک معتبری است که منابع تاریخی چنین ادعایی را تأیید نمی کنند.  ب – حکم قصاص قتل، پس از وفات [یا شهادت] مقتول بر قاتل مترتب می‌گردد و حق «ولی دم»، یا همان وارث است و نه حق مقتول. لذا ایشان فرمود: اگر ماندم، خودم می‌دانم که چه کنم و اگر رفتم و شما قصاص کردید، یک ضربه زده است، یک ضربه بزنید.  ج – امام کشی [که هم حق‌الله است و هم حق‌الناسی که در طول تاریخ سریان دارد] فقط یک حق شخصی نیست و بخشش ندارد. مضاف بر این که پیامبر اکرم (ص) فرمود: «من و علی پدران این امت هستیم». پس امت ایشان فرزندان آنها هستند که حتی اگر یکی از آنان قصاص خواهد، باید قصاص انجام پذیرد.  د -  عفو و بخشش کار خوبی است، اما نه همیشه. در برخی موارد «قصاص» نه تنها لازم است، بلکه بسیار بهتر است و آثار آن در اصلاح جامعه‌ی فعلی و آینده به مراتب بیشتر است، لذا انسان عاقل و حکیم در اینگونه موارد قصاص را انتخاب می نماید.  چنان چه خداوند رحمان و رحیم در کلام وحی خطاب به صاحبان خرد و نخبگان (به ویژه کسانی که اداره امور جامعه را در اختیار دارند از آن زمره می‌باشند) می‌فرماید در قصاص برای شما «حیات» است و آن را از نشانه‌های تقوا بر می‌شمارد: «وَ لَكُمْ فىِ الْقِصَاصِ حَيَوةٌ يَأُوْلىِ الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»؛ «و براى شما در قصاص، حيات و زندگى است، اى صاحبان خِرد! شايد شما تقوا پيشه كنيد». (1) پی نوشت: 1.      بقره/179 @javadheidari110

در بین ما شیعیان سخنان مشهوری بیان می گردد,که برخی از آنها نه تنها سندی ندارد و در برخی از موارد دست آویزی برای هجمه دشمن به مبانی اعتقادی ما می شود. در پستهایی در حد توانم به نقد و بررسی آنها اشاره میکنم . ✨تیر و علی بن ابی طالب (صلوات الله علیه و اله) مشهور است در نمار تیری از پای علی بن ابی طالب(علیه السلام) بیرون کشیدند. مطابق دلایل ذیل این فضیلت مشهور هیچ سندی ندارد.↘️↘️ 📍ابوالفضل رشید‌الدّین میبدی در کتاب “کشف الاسرار” نگاشته‌ی سال۵۲۰ هجری قمری،: «در آثار بیارند که علی علیه السلام در بعضی از آن حرب‌های وی تیری به وی رسید....» 📒كشف الأسرار و عدة الأبرار، ج1، ص: 18. 📍علامه حلی :( 726 ق) :«2. و بلغ في العبادة إلى أنه كان يؤخذ النشاب من جسده عند الصلاة لانقطاع نظره عن غيره تعالى بالكلية » 📒نهج الحق و كشف الصدق، ص: 247. 📍صالح الکشفی الحنفی متوفای ۱۰۲۵ :«...چون هنگام نماز شد،پیکار از پای مبارکش بیرون کردندی،مصلی چون پرخون شد،امیر را اصلا از این معنی خبر نبود. ». 📒محمد صالح کشفي ترمذي حنفي،مناقب مرتضوی، ص 356. 📍دیلمی (841ق) مبنویسد : «...فإذا اشتغل بالصلاة و أقبل إلى الله تعالى أخرجوا الحديد من جسده و لم يحس ». 📒ارشاد القلوب،ج2،ص217. 📍ملا محسن فیض کاشانی (1901ق) می گوید : «أقول: و مثل هذا ينسب إلى مولانا أمير المؤمنين عليه السّلام أنّه وقع في رجله نصل ...». 📒المحجة البيضاء فى تهذيب الاحياء، ج1، ص: 398. 📍ملا مهدی نراقی (1209ق) :«و روى: أنه وقع نصل في رجله (ع)، ...». 📒ملا مهدی نراقی،جامع السعادات، ج3، ص: 328. 📍سید عبدالاعلی سبزواری (1414 ه ق‌).:« هذه القضية منسوبة إليه عليه السلام و قد نظمها الشعراء ». 📒مهذب الأحكام (للسبزواري)، ج‌6، ص: 108. 🕳🕳🕳🕳 📝 همانطور که ملاحظه شد تا قرن هفتم هیچ خبری از این فضیلت در منابع شیعی نیست . و درکتابهایی که ذکر شد . هیچ سندی برای آن بیان نشده است . محمد اسفندیاری باور دارد این فضیلتی که به امیر بیان (صلوات الله علیه و اله) منسوب شده است,احتمال می‌رود که از گفته‌های صوفیان باشد(1).چون در نظر عرفا و صوفیه، حضور قلب در نماز را بدین معنا می‌دانند که نمازگزار در حال نماز از خود بی‌خود شده و از همه چیز و همه کس دل بریده، و محو جمال حق تعالی گردد؛ و به اصطلاح در حالتی قرار گیرد که اگر کارد به استخوانش هم زدند متوجّه نگردد. و قضایای زیادی در این جهت برای عرفای بزرگ خویش نقل می کنند. 1. 📒محمد اسفندیاری، بُعد اجتماعی اسلام، ص 155، پاورقی. 💎کانال رسمی استاد جواد حیدری💎 •┈┈••✾••┈┈• @javadheidari110