eitaa logo
جبهه عدالتخواه مردمی مشهد مقدس
1.2هزار دنبال‌کننده
697 عکس
41 ویدیو
46 فایل
ارتباط با مدیر کانال: @seyyednezhad
مشاهده در ایتا
دانلود
⭕️ انقلاب و دوستی خاله خرسه‌ی اصولگراها ✅ قسمت اول؛ مزمن و لیست‌های به‌زودی، سر و کله‌ی سیاسی‌کاران اصولگرا برای تعیین تکلیف در انتخابات پیدا می‌شود. بیت‌الغزل نغمه‌ی اصولگرایان قطعاً باز هم ضرورت در برابر اصلاح‌طلبان است و با همین ادعا قطعاً ابتدا بچه‌های انقلابی را ساکت خواهند کرد و ادامه ماجراها... صدالبته میان اصولگرایان و نامزدهای پیشنهادی آن‌ها گاهی افراد صالح و سالمی هم پیدا می‌شود، اما مشکل اینجاست که از نظر اصولگرایان ما باید در برابر بسته‌های پیشنهادی آنان که پس از سهم‌خواهی‌های بچگانه و پشت درهای بسته آماده شده، چشم‌بسته بایستیم و بگوییم: به به! همه‌شو بده! درباره‌ی این تجربه‌ی تلخ تکراری، حرف زیاد است اما فعلاً در این یادداشت می‌خواهم سردرگمی سیاسی اصولگراها را به‌مثابه یک بیماری شرح بدهم. اصولگرایان مثل هر جریان دیگری از رای نیاوردن (عدم اقبال مردم به آنان) می‌رنجند. اما متوجه نیستند که این درد، ناشی از یک بیماری است که تا درمان نشود، درد ریشه‌کن نمی‌شود. اما آن‌ها چیست؟ این بیماری پدیده‌ای است مرکب از: نداشتن ایده و آرمان‌ِ حداکثری یا جدید، از دست دادن قدرت اثرگذاری اجتماعی، فقدان توانایی مدیریت همسوی اختلاف سلایق، و در یک کلمه نداشتن قدرت برای ایجاد یک وحدت ریشه‌دار و پایدار. اما اصولگرایان حاضر نیستند این بیماری خود را کنند. چون یا متوجه بیماری نیستند و یا خوش ندارند این مشکل را به روی خودشان بیاورند. پس چه کار می‌کنند؟ صورت مسأله را تغییر می‌دهند! بیماری را به همان درد (رای نیاوردن) تقلیل می‌دهند و سپس دنبال می‌گردند. همین! حالا مسکّن این درد مزمن چه می‌تواند باشد؟ ساکت کردن منتقدان دلسوز، بایکوت کردن پیشنهادهای اساسی برای درمان و نهایتاً حرکت‌های جهشی با اسم . در واقع آن‌ها به‌جای این که دنبال ایجاد وحدت واقعی بر حول محور آرمان‌ها و ارزش‌های مشترک باشند، دنبال ایجاد صورتی ساختگی و ناپایدار از وحدت با اتکا به ایجاد وحشت هستند. مسکّن جواب می‌دهد؟ ممکن است بله، ممکن است نه. هر بار مسکّن، درد را خوب کند (یعنی به سبب ضعف رقبا یا هر عامل دیگری، انسجام موقت و حداقلی اصولگرایان منجر به رای آوردن گزینه‌هایشان بشود)، با افتخار می‌گویند: «دیدید راه حل همین بود!؟ مبادا دفعه بعد کسی حرف دیگری بزند!» اما خدا نکند درد به‌خاطر شدت بیماری خوب نشود (یعنی نتوانند مردم را قانع کنند و رای نیاورند)، آن وقت است که واویلاست! نه تنها از این که پیگیر درمان نبوده‌اند پشیمان نمی‌شوند، بلکه مقصر را انقلابیون یا آن دسته از اصولگرایان سالم و دغدغه‌مندی می‌خوانند که با صرف انرژی برای درمان، وحدتِ مسکّن‌جویی را شکسته‌اند! تکراری آنان همین تفسیر همیشگی نتایج بر اساس پیشفرض‌های بیمار نبودن و مقصر نبودن است. خلاصه، این سیاسیون حاضر نیستند بپذیرند مشکل از عمق بیماری است و از ناکارآمدی مسکّن‌ها. پس همیشه برای رای آوردن و نیاوردن، توجیهات فوق را مسلّم و بدیهی می‌دانند. حالا در عمل چندان فرقی هم ندارد که در این مسیر مغرض باشند (چون بنگاه مسکّن‌فروشی دارند و برای آباد ماندن بنگاهشان چشم دیدن پزشکان نخبه و خبره اعم از پیر و جوان را ندارند) یا متوهم باشند (یعنی واقعا بیماری را درک نمی‌کنند و مسکن را راه حل واقعی می‌دانند). در عمل آن چه اتفاق می‌افتد افزایش عمق بیماری است و ایضاً سطح توهم بیمار. البته قصه در جریان اصلاح‌طلب هم کمابیش از همین قرار است. با این تفاوت که آن‌ها، هم در مهارت‌های درمانی و هم در استعمال مسکّن‌های قوی کمی جلوترند. ولی عاقبت آنچه می‌تواند هر روز شکننده‌تر شود، اعتماد مردمی است که گمان می‌کنند جز این دو جریان مدعی (یا حد وسط و جمع بین آن‌ها مثل حسن روحانی) کسی برای نمایندگی افکار عمومی وجود ندارد، پس به‌دنبال افول روزافزون سلامت این دو جریان، سطح شوق و امید و مسئولیت‌پذیری عمومی نیز در عرصه سیاست پایین و پایین‌تر می‌آید. و این بدترین واکنشی است که می‌تواند در برابر انرژی بزرگ گام دوم انقلاب، ایجاد شود. اما بحث من در این بین، بیشتر بر اصولگرایان متمرکز است چون فعلاً آن‌ها هستند که با ادعا و نقاب گرایی، دارند از جریان انقلابی و مردم و نخبگان دلسوز و مستقل حزب‌اللهی دلبری می‌کنند و خودشان را به‌عنوان نماینده و سوپرمن آن‌ها جا می‌زنند. در حالی‌که در بهترین حالت و با فرض نیت خالص (که قطعاً در همه‌شان نیست) در واقع دارند مثل ، هرچه استعداد انقلابی و متخصص و سالم است را به پای خاله‌بازی توهمی خود فدا می‌کنند... ادامه دارد... 👇یادداشت‌های محمدجواد میری/ کانال «امّا بعد...»: 🆔 eitaa.com/smjmiry 🆔 ble.im/join/OGU5NmI2NT 🆔 t.me/smjmiry
هدایت شده از تشکل طلبگی ربیون
🔰 افزایش مشارکت عمومی با جدی و واقعی تر شدن مشارکت ما! 🔸 افزایش مشارکت (رای دادن) عموم مردم از مسیر تبدیل مشارکت حداقلی (رای دادن) جریان انقلابی به مشارکت حداکثری (حضور فعال و موثر در انتخابات) می گذرد. اول از همه خود ما باید انتخابات را بگیریم و برایش کار کنیم تا تنورش گرم شود. 🔸 باید با مردم در مورد کشور، راه حل مسائل موجود و نسبت آن با انتخابات مجلس و تاثیر مجلس قوی یا ضعیف بر این موارد صحبت کنیم. را با مردم در میان بگذاریم. تلاش کنیم شایستگان را از میان حجم بالای تبلیغات و شناسایی و به مردم معرفی کنیم تا مردم به این نتیجه نرسند که انتخابات محل زورآزمایی باندهای سیاسی است و رای دادن فایده ای ندارد! 🔸 افزایش مشارکت را باید در بستر واقعی جامعه و به نحو تشکیکی و طیفی فهمید. سردی، کم تحرکی، مشارکت رفع تکلیفی و بی اهمیت بودن مجلس و انتخابات برای نخبگان، دغدغه مندان و عموم انقلابی ها دراین سر طیف منجر به یخ زدگی، عدم مشارکت و رای ندادن میانه های طیف خواهد شد. 🔸 اگر خود ما جدا از تعارفات مرسوم، روی انتخابات و نتیجه ی آن و مجلس برآمده از آن هیچ حسابی در پیشرفت کشور و حل مشکلات باز نمی کنیم و صرفا از باب افزایش مشارکت و تقویت نظام شرکت میکنیم نباید توقع داشته باشیم بدنه ای که این حد از تعلق خاطر را به نظام ندارد در انتخابات شرکت کند. 🔸 ائتلاف های پرخرج بر آمده از جریانات سیاسی مرسوم با همراهی تبلیغات انبوه در سطح کلان شهرها و با راهبرد دوقطبی سازی جامعه با توجیه عدم رای آوری جناح مقابل، از عوامل جدی سردی و ناامیدی بسیاری از نخبگان و جوانان انقلابی نسبت به فعالیت موثر در انتخابات و تلاش برای رقابت و پیروزی افراد شایسته است که در نتیجه منجر به سرد شدن انتخابات و کاهش مشارکت مردم خواهد شد. 🔸 بنابراین شکل گیری اراده ی جدی عبور از جناحی در بین عموم جوانان انقلابی معتقد به انقلاب از عوامل مهم و موثر افزایش مشارکت عمومی خواهد بود. 🔸 جلب مشارکت عمومی با انگیزه سازی هایی خارج از ماهیت خود انتخابات اگر چه لازم بوده و به صورت نسبی در افزایش مشارکت نیز مفید است ولی نباید فراموش کنیم که در نهایت به عنوان مکمل و جبرانی محسوب می شود. فلذا گرم و پرانرژی و موثر بودن خود پدیده ی انتخابات به معنای رقابت و مختلف برای جلب نظرم مردم در مدیریت کشور بهترین مشوق برای حضور و رای دادن مردم است. 🖊حجت الاسلام احمد قوی(عضو تشکل طلبگی ربیون) 💠"تشکل طلبگی ربیون" 🌐@rebbiion