🔴یادتون باشه..... 🔸راستی یادتون باشه که فردا و پس فردا هم عید غدیر محسوب میشه و باید جشن گرفته بشه بر خلاف بقیه که امروز بساط جشن رو تموم میکنن فردا و پس فردا همه تنهامسیری ها شیرینی و عیدی پخش کنن تا این فرهنگ جا بیفته که غدیر رو باید سه روز جشن گرفت. ❇️ بیعت مردم با امیرالمومنین در غدیر خم ۳ روز طول کشید و تمام این سه روز ثوابهایی که برای روز غدیر گفته شده رو داره. خلاصه جا نمونید.

جناب آقای مهندس افشاری مدیر عامل محترم شرکت سهامی آب منطقه ای استان زنجان با سلام و احترام مستحضر می دارد روستای خرم آباد کهریز از توابع بخش مرکزی شهرستان طارم ، به عنوان اولین روستا از نظر سطح زیر کشت باغات زیتون در مقیاس هکتار ، در شهرستان طارم شناخته می شود ، روستایی که همانند جامعیت و بافت شهرستان طارم ، قریب به اتفاق اراضی آن ، بنا به تشخیص کارشناسان حوزه ی کشاورزی استان ، از اوایل دهه ی هفتاد شمسی ، به درستی و به نیکی با توجه به اقلیم منطقه و عدم برخورداری از نزولات جوی مناسب و برخوردار ، از زراعت به باغداری محصول استراتژیک زیتون تغییر الگو داد ، سیاستی عالمانه که طارم را به بزرگترین باغ شهر زیتون ایران و چه بسا خاورمیانه تبدیل کرد. افزایش سطح زیر کشت باغات زیتون در اراضی کشاورزی و موات در قالب طرح های توجیهی - تشویقی دولت ، سبب شد تا توسعه ی باغات زیتون از شیب رو به تزایدی بهره مند شده و روستای کهریز خرم آباد را از نظر کمی در رتبه ی نخست شهرستان قرار دهد. بدیهی است ترویج و توسعه بخش زیتون کار ی ، نیازمند استفاده ی بهینه و تمام عیار از تنها شریان حیاتی و آبی شهرستان ، رودخانه ی قزل اوزن است ، رودخانه ای که سالهای مدیدی ، صرفاً سرزمین شکوفه های بهشتی زیتون را در حد و حدود یک گذرگاه و محل عبور ، به تماشا نشسته است و امروز در این سالیان بی آبی و خشکی ، دقیقاً در زمانی که باغات زیتون نیاز مبرمی به آب حیات دارند ، اندک رمق و توان خود را برای زحمت‌کشان نجیب طارم ، از کف داده است ، هر چند که تمام وسع و توان خویش را ، بی آنکه اختیاری از خود داشته باشد ، به دلیل بی مهری و ناکارآمدی مسئولان استانی در حوزه‌های سیاسی و امنیتی خصوصاً حوزه ی منابع آبی ، تنها و تنها معطوف به تأمین آب اراضی و شالیزارهای گیلان زمین کرده است! در این خصوص سخن بسیار است و مجال اندک ، لیک به نیکی می دانید و می دانیم که این خست قزل اوزن محجوب و سر به زیر نبود که طارم زیبا را ، از نعمت آب خود محروم کرد بلکه آبهای این رودخانه ی وحشی اما سخاوتمند را ، مدیریت‌های ناصحیح و خست بار مدیران استان ، به این روز شوم و سیاه نشاند. اینک به نمایندگی از اهالی روستای خرم آباد کهریز و به عنوان فردی که حداقل با الفبای آب و خاک آشنا بوده و بصورت مستقیم با این بخش مهم سروکار داشته و سالها به عنوان معاونت املاک و کشاورزی بنیاد مستضعفان استان زنجان توفیق خدمت به این عرصه را داشته و از مجتمع کشت و صنعت خرم دره تا باغات زیتون طارم و بخشی از اراضی دشت قزوین در ید مالکیت بنیاد استان زنجان را مدیریت نموده «در اواخر دهه ی شصت خورشیدی و قبل از ارتقای شهرستان قزوین به استان» از محضر جنابعالی به عنوان سکاندار امور آب های سطحی و زیر زمینی استان ، استدعا دارم دستور فرمایید ، نسبت به بررسی و مطالعه ی سوابق تاسیسات و ایستگاه پمپاژ روستای کهریز و بازدید میدانی از محل اجرای پروژه که در سال ۱۳۸۶ با هدف تامین آب مورد نیاز باغات روستای مزبور با طول خط ۲ کیلومتر از رودخانه قزل اوزن تا استخر و محل آبگیری و با استفاده از تسهیلات بانک کشاورزی استان به بهره برداری رسید ، اقدام عاجل و شایسته مبذول دارند ، تاسیسات عظیمی با پنج پمپ بسیار قوی که برابر نقشه های مصوب آن سازمان و طراحی بعمل آمده از سوی جناب دکتر بازرگان ، وظیفه ی پمپاژ آب از چاههای محفوره در بستر رودخانه را بعهده می گرفت ، ناگهان و در کمال تأسف تغییر مسیر داده!! و وظیفه ی خطیر برداشت آب از چاههای بستر رودخانه « در صورت اجرا» در کمال ناباوری اهالی و مقروض نمودن آنان به بانک عامل که در زمان تقسیط ، صدها میلیون تومان را در نوردید منجر و منتج به سنتی سیئه و نا صواب و اجرای طرحی عجیب و خارق العاده! به عنوان برداشت آب از آب های سطحی رودخانه قزل اوزن تبدیل شد ، ابتکاری غیر عالمانه و شاید منفعت طلبانه !!! که کلیت پروژه را در نزد اذهان و افکار عمومی طارم خصوصاً اهالی و باغداران زجر کشیده ی کهریزی ، به زیر سوال برد و اعتراضات مردمی که بعد از خدای قهار ، چشم امیدشان به دستان با کفایت؟!! مسئولان ارشد استان در استانداری و شرکت سهامی آب منطقه‌ای استان بود ، نیز بی نتیجه ماند و متاسفانه اندک کورسوی امیدشان در بهت و حیرت ، به نومیدی گرایید. علی ایحال یکصد سهامدار و دویست خانوار ، بیش از ۲۵ سال است که به دلایل بسیاری که یقیناً تبعات و عواقب چنین طرح غیر کارشناسانه ، در پی داشته و از ابتدا اظهر من الشمس بود ، تاوان و تقاص بی مهری مسئولانی را می دهند که به وضوح می توانستند کار شروع کرده را به درستی به سرمنزل مقصود رسانند و مانع از آن شوند تا باغداران بی بضاعت و زحمتکش کهریزی ، اندک در آمد ناچیزی را که از درختان رنجور و عطشان زیتون خود ، به دست می آورند صرف تعمیرات پیاپی و متوالی ایستگاه و تاسیسات آن کنند.