🎞 نماهنگ «سالخورده سرو» 💠 شعر و اجرا: مجتبی حاذق 💠 کارگردان: محمدصادق ابدی‌خواه 💠 تهیه‌کننده: حسن صمدی 💠 مدیرتولید: عباس صمدی 💠 مدیر تصویربرداری: علیرضا اصلان‌نیا 💠 تصویر هوایی: امین سیاری 💠 عکاس: مهدیار نیک‌رو 💠 تدوین: علیرضا اصلان‌نیا 💠 طراح لوگوتایپ: امین سیاری 🌐 @kfhgilan_org 🆔 Eitaa.com/jebhegilan ‌

. ✅ یاد میرزا، نان شب امروز ما / ۱ 👈 به‌مناسبت تشکیل دسته عزایِ مردمیِ شهادت میرزاکوچک‌خان در رشت (۱۱ آذر ۱۴۰۲ه.ش، ایام فاطمیه) ✍ حجت‌الاسلام محمدحسین زادفلاح 🔹 میرزاکوچک‌خان، یک «نشان» است. نشان و نمادی از «هویت عریق ایرانی». در زمانه‌ای که اتمسفر غلیظ و شدید بلوک شرق و غرب بر جهان حکومت می‌کرد و اندیشه‌های مارکسیستی در شرق، روزبه‌روز گسترده‌تر و جاگیرتر می‌شد، میرزای گیلان، جوهرِ هویتِ گیلانی و ایرانی را به رخ زمانه کشید و استحکام، عمق و گستره آن را جلوه‌گر ساخت. نشان داد که حق‌مداری در پرتو تعالیم انبیاء، ریشه در ذاتِ مردم ایران دارد. نشان داد که اندیشه‌های غیراسلامی مثل مارکسیسم و لیبرالیسم، جایی در فرهنگ گیلان و ایران ندارد و مردم این دیار، متعهد به عهد خود با انبیاء هستند. البته این قیام و مجاهدت بی‌هزینه نبود و چه بسا هزینه‌های سنگینی برای مردم و میرزایشان، در پی داشت؛ اما در عِوض آن، اختر تابناک ایمان، عزم و غیرت را بر پیشانی این بومْ و فرهنگ حکاکی کرد و این ملت و فرهنگ را بیمه کرد. این قیام، معرفی کرد که مردم، عدالت، استقلال، حق‌مداری و همه مفاهیم متعالی انسانی را در جان خود نهادینه و در هنگامه نیاز، آن را به کار خواهند بست. 🔹 «یاد» آن رشادت‌ها و برخاستن‌ها، یاد حق است. یاد میرزا نان شب امروز ماست. امروز که در بمباران حملات دشمنان بشریت، به سر می‌بریم، یاد نمادهای حق، برای ما افق‌گشاست. با التفات به این شخصیت بزرگ، معانی ناب انسانی را یادآور شده و تجدید عهد خود را اعلان می‌کنیم و اعلام می‌کنیم که تا نهایت تاریخ، پیرو حق و حقیقت باشیم و برایش جانمان را فدا می‌کنیم. یاد آن قیام و به‌پادارنده‌اش (میرزاکوچک‌خان)، چراغ راه حال و آینده ماست. با او گذشته خود را یادآور شده و عزم می‌کنیم که متعهد بمانیم به آن آرمان‌های متعالی. هرکس که به هر نحوی برای زنده نگه داشتن یاد قیام جنگل و میرزاکوچک‌خان قدمی برمی‌دارد، تلاشی در راستای حق‌مداری می‌کند. 🔹 برگزاری دسته عزاداری برای شهادت میرزا، نشان از یک بلوغ در جبهه ایمانی انقلاب اسلامی است. این حرکت را باید بفهمیم و شکرگزاری آن را به جا بیاوریم و روایتش کنیم تا این شجره طبیه روز به روز گسترده شده و سال‌های بعد، با شکوه‌تر برگزار شود و شعاع تاثیرگزاری‌اش فراتر از رشت، گیلان و ایران باشد، آن‌چنان که خود میرزا این‌گونه است. 🔹 این حرکت بسیار خوب، حتماً باید مردمی بماند تا برای همیشه باقی بماند. پیشنهاد می‌شود که از هسته‌های مردمی (نه صاحب‌منصبان! و منسوبان به صاحب‌منصبان!) هیئت امنایی انتخاب شود و در طی سال، تدابیری برای این قصه اندیشه شود. ممنون از بانیان این حرکت ستودنی.

. ✅ یاد میرزا، نان شب امروز ما /۲ 👈 به‌مناسبت تشکیل دسته عزایِ مردمیِ شهادت میرزاکوچک‌خان در رشت (۱۱ آذر ۱۴۰۲ه.ش، ایام فاطمیه) ✍ حجت‌الاسلام محمدحسین زادفلاح 🔹 میرزاکوچک‌خان، یک «نشان» است. نشان و نمادی از «هویت عریق ایرانی». در زمانه‌ای که اتمسفر غلیظ و شدید بلوک شرق و غرب بر جهان حکومت می‌کرد و اندیشه‌های مارکسیستی در شرق، روزبه‌روز گسترده‌تر و جاگیرتر می‌شد، میرزای گیلان، جوهرِ هویتِ گیلانی و ایرانی را به رخ زمانه کشید و استحکام، عمق و گستره آن را جلوه‌گر ساخت. نشان داد که حق‌مداری در پرتو تعالیم انبیاء، ریشه در ذاتِ مردم ایران دارد. نشان داد که اندیشه‌های غیراسلامی مثل مارکسیسم و لیبرالیسم، جایی در فرهنگ گیلان و ایران ندارد و مردم این دیار، متعهد به عهد خود با انبیاء هستند. البته این قیام و مجاهدت بی‌هزینه نبود و چه بسا هزینه‌های سنگینی برای مردم و میرزایشان، در پی داشت؛ اما در عِوض آن، اختر تابناک ایمان، عزم و غیرت را بر پیشانی این بومْ و فرهنگ حکاکی کرد و این ملت و فرهنگ را بیمه کرد. این قیام، معرفی کرد که مردم، عدالت، استقلال، حق‌مداری و همه مفاهیم متعالی انسانی را در جان خود نهادینه و در هنگامه نیاز، آن را به کار خواهند بست. 🔹 «یاد» آن رشادت‌ها و برخاستن‌ها، یاد حق است. یاد میرزا نان شب امروز ماست. امروز که در بمباران حملات دشمنان بشریت، به سر می‌بریم، یاد نمادهای حق، برای ما افق‌گشاست. با التفات به این شخصیت بزرگ، معانی ناب انسانی را یادآور شده و تجدید عهد خود را اعلان می‌کنیم و اعلام می‌کنیم که تا نهایت تاریخ، پیرو حق و حقیقت باشیم و برایش جانمان را فدا می‌کنیم. یاد آن قیام و به‌پادارنده‌اش (میرزاکوچک‌خان)، چراغ راه حال و آینده ماست. با او گذشته خود را یادآور شده و عزم می‌کنیم که متعهد بمانیم به آن آرمان‌های متعالی. هرکس که به هر نحوی برای زنده نگه داشتن یاد قیام جنگل و میرزاکوچک‌خان قدمی برمی‌دارد، تلاشی در راستای حق‌مداری می‌کند. 🔹 برگزاری دسته عزاداری برای شهادت میرزا، نشان از یک بلوغ در جبهه ایمانی انقلاب اسلامی است. این حرکت را باید بفهمیم و شکرگزاری آن را به جا بیاوریم و روایتش کنیم تا این شجره طبیه روز به روز گسترده شده و سال‌های بعد، با شکوه‌تر برگزار شود و شعاع تاثیرگزاری‌اش فراتر از رشت، گیلان و ایران باشد، آن‌چنان که خود میرزا این‌گونه است. 🔹 این حرکت بسیار خوب، حتماً باید مردمی بماند تا برای همیشه باقی بماند. پیشنهاد می‌شود که از هسته‌های مردمی (نه صاحب‌منصبان! و منسوبان به صاحب‌منصبان!) هیئت امنایی انتخاب شود و در طی سال، تدابیری برای این قصه اندیشه شود. ممنون از بانیان این حرکت ستودنی.

#در_آینه_رسانه 📸 گزارش تصویری خبرگزاری ایکنا از دسته دسته عزاداری مردم گیلان در سالروز شهادت سردار نهضت جنگل، شهید میرزا کوچک جنگلی 🌐 https://iqna.ir/00HYri 🔰 جبهه فرهنگی اجتماعی انقلاب اسلامی استان گیلان 🆔 Eitaa.com/jebhegilan ‌

‌ 💠 ‌برای مردمی که پای میرزا ایستادند سالها شنیدیم که #میرزا_کوچک بی‌وفایی و خیانت دید و تنها ماند؛ شنیدیم که در سرمای غربت کوهستان‌ها گرفتار شد و همچون سرسلسله مجاهدان اسلام به دیدار یار رفت. خواندیم که در آخرین نامه‌اش گفت: «افسوس می خورم که مردم ایران پس از محو ما خواهند فهمید ما که بودیم؛ چه می خواستیم و چه کردیم!»؛ و شد آنچه او گفت. و امّا امسال! این بار مردم آمدند در کوران انفعال‌ها، در انبوه کرختی‌ها و یا معدود کنش‌های غیرمردمی که حتی اگر نبودند هم اتفاقی نمی‌افتاد. مردم گیلان پای میرزایشان ایستادند و باغیرت، هویتشان، میرزا جانشان را به رخ همه کشیدند. میرزایی که قد و قامت او و نهضتش بلندتر از سایر افراد و نهضت‌ها بود. از هیئت‌های مذهبی که مراسماتشان را با یاد شهید میرزاکوچک برگزار کردند، تا گروه‌های سرودی که نام او را جار زدند. از تولید مستند #بی_پایان تا تولید ۴۵ اثر هنری مردمی در رویداد #جنگل_بارانی. از محمدصادق باقی زاده که ۷ نوحه ماندگار برای آقا میرزا سرود تا تک‌تک برادران مداحم که در دسته عزاداری روز ۱۱ آذر به یاد کسی که الگویش سرسلسله مجاهدان تاریخ حضرت اباعبدالله(ع) بود نفس زدند. از گروه تئاتری که در مسجد به یاد میرزا اجرا کردند تا دوره‌ای که چندین معلم را برای #روایت_جنگل تربیت کرد تا نام میرزا در ذهن نسل‌های بعد به فراموشی سپرده نشود. از برپایی #روضه_مادر در خانه میرزا کوچک تا رخداد #سردار_تا_سردار که بناست نام میرزا را با نام شهید جان فدا پیوند دهد. امسال مردم دیار میرزا آبروی مسئولانی که او را فراموش کردند خریدند تا در تاریخ نگویند یکصدودومین سالگرد میرزا کوچک فراموش شد!! اما چند جمله شاید از سر درددل درباره دسته عزاداری که نمود بیرونی عشق مردم گیلان به شهید جنگل و نهضت او بود؛ گمانم این است که برپایی دسته عزاداری و پیاده‌روی ۱۱ آذر امسال یک امتحان بود؛ امتحانی برای همه ما که خود را دغدغه مند میدانیم. امتحان این که چقدر حاضریم خودمان را برای ارزش‌ها و اعتقاداتی که از آن دم میزنیم خرج کنیم؟ چقدر حاضریم بی نام و نشان کار کنیم؟ چقدر حاضریم آستین بالا بزنیم و به جای صرفاً نقد کردن، وارد گود شویم؟ چقدر به این بلوغ رسیدیم که «من» ها را کنار بگذاریم و «ما» بشویم؟ آیا میتوانیم اگر کاری نمی‌کنیم، حداقل با «نمیشود» نگفتن‌ها، انگیزه آنهایی که آستین بالا زده‌اند را از بین نبریم؟ میتوانیم تا انتها پای تصمیمی که گرفتیم بمانیم؟ و در آخر چقدر #مردمی هستیم ...؟! با وجود تمام ابعاد مختلف این برنامه که به نظرم به یک تجربه نگاری مفصل نیاز دارد و در این مرقومه فرصت بسط آن نیست(از نبودن‌ها، همراهی نکردن‌ها، مایوس کردن و ...) و امیدوارم آن‌هایی که برای برپایی برنامه زحمت کشیدند دست به قلم شوند و روایت کنند آنچه شد را، برپایی برنامه ۱۱ آذر امسال تجربه‌ای ماندگار و کم نظیر در تاریخ کنش‌های فرهنگی گیلان بود. انبوه کنش‌های مردمی در فضای حقیقی و مجازی، اتحاد جمع کثیری از اثرگذاران فرهنگی حول یک موضوع، عبور از چارچوب‌های بسته سازمان‌ها و نهایتا ارائه یک خروجی اثرگذار، چشم‌نواز و مردمی القصه که مردم در ۱۱ آذر ۱۴۰۲ پای کار میرزا بودند و ان‌شاءالله که خدا این مردم را برای انقلاب و ایران حفظ کند. ✍ علی دارا ‌