🟠 مذاکره با ترامپ؛ آری یا خیر؟ در گفتگو با مسعود براتی خلاصه‌ای از محتوای این گفتگو: این گفتگو در مورد تحلیل سیاست‌های ایران و آمریکا و امکان مذاکره میان دو طرف در شرایط کنونی است. علیزاده بحث خود را با تأکید بر اینکه به جنگ شناختی و فضای رسانه‌ای داخلی یا خارجی توجهی ندارد، آغاز می‌کند. او می‌گوید که ایران باید با واقع‌گرایی تصمیم‌گیری کند و اگر قرار است مقابل آمریکا بایستد، این کار را از موضعی محکم انجام دهد. 🔹تحلیل رفتار اسرائیل و آمریکا: علیزاده به عملکرد نتانیاهو در ماجرای جنگ غزه اشاره می‌کند و معتقد است که تصورات احساسی و رسانه‌ای درباره فروپاشی اسرائیل یا ایران اغلب غیرواقعی است. او تأکید دارد که سیاست‌های تنش‌زا، به‌ویژه از سوی اسرائیل و شخص نتانیاهو، با هدف کشاندن غرب به جنگ با ایران دنبال می‌شود. از سوی دیگر، او معتقد است که ترامپ علاقه‌ای به درگیری نظامی با ایران ندارد و به جای آن، به دنبال فشارهای اقتصادی و جنگ شناختی است. 🔹تحریم‌ها و ناکارآمدی آنها: یکی از محورهای اصلی این گفتگو این است که آمریکا به این نتیجه رسیده که ابزار تحریم علیه ایران ناکارآمد است. براتی معتقد است این موضوع باعث شده که واشنگتن به دنبال جایگزین‌هایی برای تحریم باشد. در مقابل، در داخل ایران همچنان تحریم به‌عنوان یکی از مسائل اصلی مورد توجه است و برخی افراد یا جریان‌های داخلی، مذاکره با آمریکا را راه‌حل مشکلات اقتصادی می‌دانند. علیزاده این دیدگاه را نقد می‌کند و معتقد است که این رویکرد بیشتر برساخته رسانه‌ای است تا یک راه‌حل واقعی. 🔹نگاه به مذاکره با ترامپ: براتی تأکید دارد که مذاکره با ترامپ معنای خاصی دارد؛ چراکه ترامپ بارها تعهدات خود را زیر پا گذاشته است. او معتقد است که پذیرش مذاکره با ترامپ، نه‌تنها باعث بهبود شرایط نمی‌شود، بلکه تصویری از ضعف ایران را در ذهن طرف مقابل ایجاد می‌کند. به همین دلیل، براتی به پیشنهادات افراد و جریان‌هایی که مذاکره با ترامپ را مطرح می‌کنند، نقد جدی دارد. 🔹پیشینه مذاکرات و بدعهدی آمریکا: براتی به تجربه‌های گذشته اشاره می‌کند، از جمله مذاکرات دوران اوباما و برجام. او معتقد است که آمریکا، چه در دوران ترامپ و چه بایدن، به دنبال حل همه مسائل با ایران از جمله توان موشکی، سیاست‌های منطقه‌ای، و هسته‌ای است. این سیاست یک رویکرد دوحزبی در آمریکا است و به همین دلیل، مذاکرات در دوران بایدن نیز به نتیجه نرسید. 🔹فضای داخلی ایران و تأثیر آن بر مذاکرات: علیزاده تأکید می‌کند که جامعه ایران دیگر مانند دهه ۸۰ یا اوایل دهه ۹۰ نیست. فشارهای اقتصادی، تورم، و تجربه بدعهدی آمریکا باعث شده که جامعه نسبت به شعارهای ساده‌انگارانه درباره مذاکره حساس‌تر شود. او به تحلیل موسویان و دیگران اشاره می‌کند که معتقدند جامعه ایران خسته است و شاید به مذاکره با آمریکا تمایل پیدا کند، اما این دیدگاه را بیش از حد خوش‌بینانه می‌داند. 🔹نگاه استراتژیک به مذاکرات جدید: براتی تأکید می‌کند که مذاکره با آمریکا، به‌ویژه ترامپ، باید با دقت و از موضع قدرت انجام شود. او به سخنان مقام رهبری اشاره می‌کند که مذاکرات باید در شرایط برابر و عادلانه انجام شود، نه تحت فشار و تهدید. در این میان، براتی معتقد است که ترامپ به دنبال توافقی جامع است که شامل مسائل منطقه‌ای، نظامی، و هسته‌ای باشد، و این رویکرد برای ایران پذیرفتنی نیست. 🟠کلمات کلیدی: تحریم، مذاکره، ترامپ، نتانیاهو، ایران، سیاست خارجی، جنگ شناختی، فشار اقتصادی، جامعه ایران، بدعهدی آمریکا

چگونه عده‌ای مردم را به شبکه اجتماعی خارجی هُل دادند؟ در گفتگو با محمدرضا اصنافی 📺 youtu.be/fgbx8Pj0QyY

چگونه عده‌ای مردم را به شبکه اجتماعی خارجی هُل دادند؟ در گفتگو با محمدرضا اصنافی 📺 youtu.be/fgbx8Pj0QyY

زمان محدود است، ایران چه انتخابی خواهد کرد؟ 📺 youtu.be/0ycSqI-zeQk

زمان محدود است، ایران چه انتخابی خواهد کرد؟ 🔹ایران امروز در یک لحظه حساس و تعیین‌کننده قرار دارد. برای اینکه بتواند تصمیم تاریخی خود را در مورد شلیک یا عدم شلیک و ورود به فاز ساخت و آزمایش بمب هسته‌ای بگیرد، باید از نظر اقتصادی و اجتماعی آمادگی کامل داشته باشد. من معتقدم که این انتخاب، صرفاً یک تصمیم فنی نیست؛ بلکه نیازمند تغییرات عمیق و بنیادین در رویکرد اقتصادی و اجتماعی نظام است. 🔹چالش اقتصادی و تاثیر آن بر پایداری نظام وضعیت اقتصادی کشور، به دلیل تحریم‌ها، فساد گسترده و سوءمدیریت، به مرحله بحرانی رسیده است. افزایش قیمت دلار، گرانی کالاهای اساسی، و کاهش قدرت خرید مردم، جامعه را به آستانه فروپاشی اجتماعی کشانده است. ما نمی‌توانیم با چنین وضعیتی، مردم را پشت سر خود نگه داریم. طبقات پایین، که همیشه ستون اصلی حمایت از نظام بودند، حالا با فشارهای معیشتی روبه‌رو هستند. اگر این روند ادامه پیدا کند، دیگر نمی‌توان از آن‌ها انتظار داشت که از سیاست‌های کلان نظام حمایت کنند. 🔹مشکل الیگارشی اقتصادی من بارها گفته‌ام که الیگارشی اقتصادی، که دسترسی گسترده به منابع ملی دارد، یکی از بزرگ‌ترین موانع پیشرفت اقتصادی کشور است. این گروه به جای سرمایه‌گذاری در تولید، منابع کشور را به سمت سفته‌بازی و دلارفروشی سوق داده‌اند. من معتقدم که اگر این الیگارشی کنترل نشود، توانایی نظام برای مدیریت بحران‌های اقتصادی و اجتماعی به شدت تضعیف خواهد شد. 🔹تهدیدات خارجی ما در شرایطی هستیم که غرب به اتاق خواب ما هم دسترسی دارد، چه از طریق تکنولوژی، چه از طریق داده‌های کلان و جاسوسی. اگر غرب احساس کند که ما توانایی یا اراده ساخت بمب را نداریم، مطمئن باشید فشارها به شدت افزایش خواهد یافت. ترامپ یا هر سیاستمدار تندرو دیگری، بلایی بر سر ما خواهد آورد که دیگر راه بازگشتی نباشد. من معتقدم که آمادگی برای ساخت و نمایش توان هسته‌ای، به عنوان یک بازدارنده، حیاتی است. 🔹بحران فرهنگی و اجتماعی تغییرات فرهنگی و اجتماعی در جامعه، به ویژه میان جوانان، به سمت آنارشی پیش رفته است. من بارها تأکید کرده‌ام که فشارهای حکومتی در زمینه‌هایی مثل حجاب و محدودیت‌های اجتماعی، جامعه را به تقابل با حکومت سوق داده است. ما نمی‌توانیم با سرکوب و زور، فرهنگ جامعه را مدیریت کنیم. این تقابل‌ها تنها باعث تقویت شکاف میان مردم و نظام خواهد شد. 🔹راهکارها به نظر من، راه‌حل ایران در چند محور اصلی خلاصه می‌شود: 1️⃣ آمادگی هسته‌ای: ما باید خود را برای ساخت و نمایش توان هسته‌ای آماده کنیم. این تنها راهی است که می‌تواند تهدیدات خارجی را کنترل کند. 2️⃣ اصلاح اقتصادی: معتقدم که باید به سمت اصلاحات واقعی اقتصادی حرکت کنیم. این به معنای کنار گذاشتن سیاست‌هایی است که به نفع الیگارشی بوده و به ضرر مردم تمام شده است. 3️⃣ بازسازی قرارداد اجتماعی: ما باید دوباره اعتماد مردم را جلب کنیم، به‌ویژه طبقات محروم. وعده‌هایی مثل مسکن ارزان، آموزش و درمان رایگان، و حمایت از کارگران نباید فقط روی کاغذ بماند. 4️⃣ مذاکره مقتدرانه: اگر قرار به مذاکره است، باید از موضع قدرت باشد، نه از سر التماس. ما به یک تیم مذاکره‌کننده مستقل و قوی نیاز داریم که منافع ملی را حفظ کند. 🔹نگرانی‌های من برای آینده من نگرانم که اگر نظام در این مسیر حرکت نکند، در آینده نزدیک، قدرت خود را چه در داخل و چه در عرصه بین‌المللی از دست بدهد. این سناریو به معنای از دست دادن هم امتیاز مقاومت در برابر غرب و هم امکان توسعه داخلی است. 🔹حرف پایانی من ما در یک دو راهی تاریخی ایستاده‌ایم. انتخاب با نظام است. یا باید مسیر کنونی را ادامه بدهیم که به فروپاشی ختم می‌شود، یا اینکه تغییرات عمیق و اساسی را برای بقای کشور و نظام آغاز کنیم. زمان زیادی باقی نمانده، و من امیدوارم که این انتخاب به درستی انجام شود.

زمان محدود است، ایران چه انتخابی خواهد کرد؟ 📺 youtu.be/0ycSqI-zeQk

زمان محدود است، ایران چه انتخابی خواهد کرد؟ 📺 youtu.be/0ycSqI-zeQk

چرا برجام کار نکرد؟ و چرا برجام های جدید هم کار نخواهد کرد؟ در گفتگو با مسعود براتی 📺 youtu.be/ZTLdADts2QQ

چرا برجام کار نکرد؟ و چرا برجام های جدید هم کار نخواهد کرد؟ در گفتگو با مسعود براتی 📺 youtu.be/ZTLdADts2QQ

🔷چرا برجام کار نکرد؟ و چرا برجام های جدید هم کار نخواهد کرد؟ مروری بر مطالب این گفتگو علیزاده: بحث‌های مختلفی درباره عملکرد دولت آقای رئیسی مطرح است. آیا می‌توان گفت که سیاست‌های او، چه در حوزه داخلی و چه در حوزه سیاست خارجی، نتوانسته مشکلات کشور را حل کند؟ براتی: ببینید، روایت ساده‌ای که برخی مطرح می‌کنند، این است که سیاست‌های آقای رئیسی، مانند چرخش به شرق یا خنثی‌سازی تحریم‌ها، نتوانسته مشکلات اقتصادی را در سفره مردم حل کند. آنها می‌گویند که حتی اگر سیاست‌های دولت از منظر استراتژیک درست بوده باشد، در زندگی روزمره مردم تغییری ایجاد نکرده است. این منتقدان تأکید می‌کنند که اگر این سیاست‌ها موفق بودند، مردم به ادامه‌دهندگان این رویکرد رأی می‌دادند، اما این‌طور نشد. در مقابل، جریان‌های دیگری هستند که معتقدند مشکلات فعلی ریشه در ساختارهای ناکارآمد اقتصادی و ناترازی‌های مزمن دارند، نه در سیاست‌های جدید. این گروه همچنین تأکید دارند که بازگشت به برجام به شکل گذشته یا تعامل کامل با آمریکا نیز نتایج مطلوبی نخواهد داشت، بلکه تنها منجر به تشدید فشارها و توقعات از سوی طرف مقابل می‌شود. علیزاده: برخی از منتقدان می‌گویند که بازگشت به برجام یا تعامل همه‌جانبه با غرب، بهترین راه‌حل است. نظر شما چیست؟ براتی: این نگاه که برجام یا تعامل کامل با آمریکا می‌تواند مشکلات کشور را حل کند، یک اشتباه استراتژیک است. تجربه نشان داده است که هرچه بیشتر امتیاز بدهیم، طرف مقابل انگیزه بیشتری برای فشار خواهد داشت. به‌عبارتی، هر عددی را ضرب در صفر کنید، نتیجه همچنان صفر است. همچنین، منتقدان سیاست‌های مقاومت منطقه‌ای و خودکفایی ملی، از مشکلات اقتصادی برای توجیه بازگشت به برجام استفاده می‌کنند. اما این نگاه، به‌جای حل مسائل اصلی، تنها به تقویت سیاست‌های سلطه‌جویانه آمریکا و اسرائیل منجر می‌شود. علیزاده: با توجه به وضعیت منطقه و فشارهای بین‌المللی، برخی از تحلیلگران پیشنهاد ساخت بمب اتم را مطرح می‌کنند. آیا این می‌تواند راه‌حل باشد؟ براتی: ساخت بمب اتم شاید از منظر بازدارندگی جذاب به نظر برسد، اما در عمل، تخریب جدی قدرت نرم ایران را به دنبال خواهد داشت. ایران با اتخاذ سیاست "نه به بمب اتم"، توانسته الگوی متفاوتی از عدالت‌خواهی و مقاومت ارائه دهد. علاوه بر این، پیشنهاد ساخت بمب اتم همراه با خروج از سیاست‌های منطقه‌ای، تنها به معنای تقویت نظم آمریکایی-صهیونیستی است. ایران با حضور فعال در منطقه و حمایت از جبهه مقاومت، امنیت خود را تأمین کرده است. کاهش نفوذ ایران در منطقه، به‌ویژه پس از شکست پروژه داعش و شهادت سردار سلیمانی، به معنای پذیرش فشارهای بیشتر از سوی دشمنان است. علیزاده: برخی معتقدند که سیاست‌های منطقه‌ای ایران موفق نبوده و باید تغییر کند. پاسخ شما چیست؟ براتی: این تحلیل اشتباه است. سیاست‌های منطقه‌ای ایران، از جمله حمایت از جبهه مقاومت، توانسته تهدیدات بزرگی مانند داعش و نفوذ آمریکا را خنثی کند. رهبر انقلاب نیز بارها تأکید کرده‌اند که عقب‌نشینی در سیاست‌های منطقه‌ای نه تنها به امنیت ایران کمک نمی‌کند، بلکه آن را تضعیف می‌کند. مقاومت، یک نرم‌افزار فکری و ایدئولوژیک است که ریشه در مقابله با سلطه دارد. هرگونه تضعیف این ایده، به معنای باز شدن دست دشمن برای تسلط بیشتر بر منطقه خواهد بود. علیزاده: اما مخالفان می‌گویند که حضور در منطقه، هزینه‌های زیادی برای کشور ایجاد کرده است. آیا این استدلال درست است؟ براتی: این ادعا بیشتر بهانه‌ای برای تضعیف ایده مقاومت است. حضور ایران در منطقه، نه تنها هزینه‌زا نیست، بلکه امنیت کشور را تضمین کرده است. بدون این حضور، دشمن می‌تواند به‌راحتی به مرزهای ایران نزدیک شود. حتی در سوریه، که برخی آن را نمونه‌ای از هزینه‌های مقاومت می‌دانند، حضور ایران و حمایت از نیروهای محلی توانسته از گسترش نفوذ اسرائیل و آمریکا جلوگیری کند. این تجربه نشان می‌دهد که قدرت ایران در منطقه، برگرفته از نفوذ استراتژیک آن است، نه صرفاً سخت‌افزار نظامی. علیزاده: با این اوصاف، راه‌حل پیشنهادی شما چیست؟ براتی: راه‌حل، ادامه سیاست‌های منطقه‌ای و تقویت جبهه مقاومت است. ایران باید در منطقه فعال بماند و نظم سلطه‌جویانه آمریکا را به چالش بکشد. ساخت بمب اتم یا خروج از منطقه، راه‌حل‌های اشتباهی هستند که تنها به تقویت دشمن منجر می‌شوند. آنچه ایران را در برابر فشارها مقاوم کرده است، نفوذ منطقه‌ای و حمایت از نیروهای مقاومت بوده است. اگر این سیاست‌ها را کنار بگذاریم، امنیت و اقتدار ایران به خطر خواهد افتاد.

سیاستمداران آمریکایی: فشار حداکثری دیگر فایده ندارد! در گفتگو با مسعود براتی 📺 youtu.be/5xsFJsmZ9zI

💠سیاستمداران آمریکایی: فشار حداکثری دیگر فایده ندارد! 🟠مروری بر مطالب گفتگوی علی علیزاده و مسعود براتی 🔹علیزاده: آیا فضایی که در رسانه‌ها درباره بحران ایران ساخته می‌شود، برای کشاندن ایران به پای میز مذاکره است یا هدف دیگری مانند جلوگیری از عبور ایران از بندهای غروب و تثبیت برنامه هسته‌ای دارد؟ همچنین، آیا تحولات اخیر منطقه‌ای و قدرت‌نمایی اسرائیل در این روند تأثیرگذار است؟ 🔸براتی: رسانه‌ها و سیاستمداران غربی در حال برساختن تصویری از ایران به‌عنوان کشوری در آستانه سقوط هستند. اما باید به روند کلی نگاه کرد. از سال ۲۰۱۱ آمریکا تحریم‌ها را به‌عنوان ابزار اصلی برای مهار ایران انتخاب کرد. این سیاست در دوره اوباما تا برجام موفقیت‌هایی داشت، اما با شروع سیاست فشار حداکثری ترامپ، تأثیر تحریم‌ها کاهش یافت. اگرچه این سیاست آسیب‌های اقتصادی به ایران وارد کرد، اما به اهداف سیاسی خود نرسید. نفیو، یکی از معماران تحریم‌ها، اخیراً در مقاله‌ای اشاره کرده که سیاست فشار حداکثری دیگر ابزار مؤثری نیست. او می‌گوید ترامپ حتی اگر بخواهد فشار بیشتری اعمال کند، نمی‌تواند از حد بایدن فراتر برود. این تحلیل نشان می‌دهد که تحریم‌ها به سقف اثرگذاری خود رسیده‌اند. 🔹علیزاده: آیا تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی هنوز می‌توانند ایران را به تغییر رفتار وادار کنند؟ 🔸براتی: نه، تحریم‌ها دیگر ظرفیت مؤثری ندارند. این موضوع در دوره دولت شهید رئیسی نیز آشکار شد؛ ایران توانست با مدیریت اقتصادی و مقاومت، فشار تحریم‌ها را کاهش دهد. اکنون، حتی گزینه نظامی نیز برای آمریکا و اسرائیل کارآمد نیست. ایران در مقابل تهدیدهای نظامی نیز مقاوم شده و این گزینه نیز مانند تحریم‌ها اثر خود را از دست داده است. آمریکا پس از ناکامی در تحریم و تهدید نظامی، سیاست حمایت حداکثری از اپوزیسیون داخلی را آغاز کرد، اما این سیاست نیز نتوانست اهداف آنها را محقق کند. بنابراین، ادعاهای کنونی درباره فشارهای جدید بیشتر یک برساخت روانی برای تغییر تصمیم‌گیری در ایران است. 🔹علیزاده: آیا مذاکرات با آمریکا می‌تواند راه‌حل مشکلات منطقه‌ای و اقتصادی باشد؟ 🔸براتی: مذاکره با آمریکا از موضع ضعف هیچ‌گاه منجر به نتیجه مثبت نمی‌شود. تجربه برجام نشان داد که مذاکره تنها زمانی موفق است که از موضع قدرت انجام شود. سیاست منطقه‌ای ایران، برخلاف ادعاها، شکست نخورده است. ابزارهای آمریکا یکی پس از دیگری کارایی خود را از دست داده‌اند و اکنون ایران باید با تقویت نقاط قوت خود، ضعف‌ها را جبران کند. مذاکره نباید جایگزین تقویت توان داخلی شود. 🔹علیزاده: چگونه باید با فضای روانی ایجاد شده توسط رسانه‌ها مقابله کرد؟ 🔸براتی: فضای رسانه‌ای کنونی بیشتر بر ایجاد تصویری غیرواقعی از ضعف ایران متمرکز است. تحلیلگران غربی و برخی از شخصیت‌های داخلی، با مطرح کردن سناریوهای سیاه، تلاش می‌کنند تصمیم‌گیران ایرانی را به پذیرش مذاکره از موضع ضعف وادار کنند. اما ایران باید با واقع‌گرایی، تقویت توان داخلی و تمرکز بر راهبردهای بلندمدت، این فضا را مدیریت کند. 🟠 نتیجه‌گیری تحریم‌های اقتصادی و فشارهای سیاسی آمریکا دیگر تأثیر گذشته را ندارند. فضای روانی کنونی یک ابزار برساختی برای وادار کردن ایران به مذاکره از موضع ضعف است. تصمیم‌گیران باید با تقویت نقاط قوت و مقاومت در برابر فشارها، از این مرحله عبور کنند.