#قهرمانان_بی_مدال ...
تقدیم به مو سپیدان و مو جو گندمیان گرامی
📣لازم هست گاهی اوقات یادآوری کنیم به:
قهرمانان بی مدال ...
شما قهرمانان بی مدالی بودید که هرگز شمارا بالای سکویی نبردند و مدال افتخاری بر گردنتان نیاویختند.
کسی شما را تافته جدا بافته تربیت نکرد و تا مدرسه بدرقه نشدید و پشت در مدرسه با ماشین به استقبالتان نیامدند.
خودتان تنها به مدرسه رفتید و ثبت نام کردید و آخر سال هم کارنامه گرفتید .
در هیچ کلاس فوق برنامه ای ثبت نام نشدید.
به کلاس موسیقی و استخرو زبان و کامپیوترو...نرفتید.
بازیهای شما و خوشگذرانی های شما در کوچه برگزار شد.
شماهنوز با هم بازیهایتان رفیق شفیق مانده اید.
در خانه کسی در جستجوی معدل و نمرات شما نبود و حتی بعضی از والدین نمی دانستند فرزندشان در چه پایه ای تحصیل می کند؟
هرگز از شما برای کاری نظر سنجی نشد .
شما نسلی بی توقع و پر بازده بودید و هیچگاه بارتان را بردوش کسی تحمیل نکردید.
کمتر خواسته ای بود که به آن برسید و آرزوهای شما لابه لای روزهای شلوغ زندگی گم شد.
شما نسلی بودید که بی سر و صدا و بی توقع و کم هزینه بزرگ شدید و همیشه کمک حال خانواده بودید .
کار کردید و گذران زندگی! ساده ازدواج کردید.
و اکنون نسلی شدید که فرزندانتان را حمایت میکنید.
کوله پشتی هایشان را بردوش میگیرید و بدرقه شان میکنید. به استقبالشان تا مدرسه میروید.
فرزندانتان را غرق در مهر و مهر ورزی می کنید.
چندین مهارت به آنها می آموزید و در کلاسهای متعدد ثبت نامشان می کنید.
شما فرزندانتان را نابغه تربیت کردید و باز هم برای خودتان کاری نکردید.
شما نسلی بودید مهربان و مسئول و مهرورزی را تمام کردید ،
مادران و پدرانتان را می پرستیدید و علاوه بر بار زندگی خودتان ، آنها را نیز تا آخرین لحظه درحد توانتان حمایت کردید،
راستی شما چگونه اینچنین مسئولیت پذیر شدید؟
اینهمه مهر و مهربانی را از کجا آموختید؟
شما نسلی بودید که هیچکس شما را نشناخت و فرصت خاصی برای رشد شما فراهم نکرد.
چنین نسلی هرگز نخواهد آمد.!
هیچکس شما را نابغه تربیت نکرد اما به جهاتی نابغه شدید!
نابغه هستید و مسئولیت پذیر و هنوز هم در میانسالی با شور و شوق و پر تلاش زندگی می کنید و دنیا زیر پاهای شما می چرخد.
دلتنگ می شوید، خسته می شوید، اما نامهربانی نمی کنید. مسئولیتهایتان را ترک نمی کنید.
تقدیم به متولدین دهه های "بیست" ، "سی" ،"چهل"و پنجاه
