🥀رمان عاشقانه شهدایی ❤️‍🩹جلد دوم؛ #شکسته_هایم_بعد_تو 🥀جلد اول این رمان؛ «از روزی که رفتی» 🤍#پارت42 محمدصادق احساس مردانگی میکرد، و خود را از جمع بچه‌ها بیرون کشیده بود، او مرد خانه‌اش بود دیگر! زهرای کوچک مریم هم، با مهدی و زینب کوچولو مشغول بود. مسیح چشمانش را غلاف کرده بود ، و یوسف هم سر به سرش میگذاشت؛محبوبه خانم لبخندی به حجاب و حیای مسیح زد. مریم را دختر برازنده‌ای دیده بود و دلش میخواست مادری کند. مادر که باشی، مادری را خوب بلدی. سیدمحمد نیامده بود، اما سایه بود و دلتنگی برای همسر شیفت در بیمارستان داشته که عجیب نیست؛ عشق که بیاید، لحظه‌هایت همه دلتنگی‌ است. بیچاره فخر السادات! چه میکشد از دوری همه‌ی خانواده‌اش؟ آن هم تنها در آن شهر و دور از تنها باقیمانده‌ی خانواده‌اش! بیچاره هیچوقت نمیتوانست ازدواج کند؛ اگر روزی قصدش را میکرد، باید به عقد برادر شوهرش درمی‌آمد که او خود زن و بچه داشت. ازدواج برای فخر السادات چیزی محال بود و محال؛ ولی تنهایی‌های او را چه کسی پر میکرد؟ باید سر فاصله تصمیمی گرفته میشد. دورهمی خوبی بود؛.... و حداقل دلتنگی مسیح را کم کرد. آیه را از بی‌حوصلگی درآورد. و زینب را از گوشه‌نشینی و سکوت نجات داد. آخر شب که همه رفتند آیه به رها گفت: _چند روزه میبینم وقتی داره با اسباب‌بازی‌ها بازی میکنه همه‌ش دعواشون میکنه، گاهی دست و پای عروسکاشو میکنه، یکی از عروسکا رو کچل کرده. همه‌ی موهاشو کنده! رها سری به تأسف تکان داد: _خودت باید فهمیده باشی که دخترت #افسردگی گرفته؛ تا دیر نشده به خودت بیا و به ارمیا زنگ بزن برگرده! آیه اخم کرد: _هر کی رفته خودش برگرده! به سمت راه‌پله رفت تا به خانه‌اش برود که حرف رها میخکوبش کرد: _اگه بره و مثل سیدمهدی هیچوقت برنگرده، میتونی خودتو ببخشی؟ آیه چشمهایش را بست ، و نفس عمیقی کشید و به راهش ادامه داد.هنوز در خانه را باز نکرده بود که صدای زنگ بلند شد. زینب که در آغوش مادر خواب بود چشم باز کرد. مسیح و یوسف که به همراه صدرا در حیاط ایستاده و مشغول خداحافظی بودند، نگاه متعجبی به هم انداختند؛ صدرا در را باز کرد. معصومه پشت در بود. کنارش آن به اصطلاح همسر هم بود. صدرا ابرو در هم کشید و گفت: _اینجا چیکار داری؟ رامین مداخله کرد: _اومدیم پسرمون رو ببینیم! ابروهای صدرا به آنی بالا پرید: _پسرتون؟مگه پسرتون اینجاست؟ معصومه که گارد گرفتن‌های دو مرد را دید خودش را جلوتر کشید و مقابل رامین ایستاد: _ببین صدرا، دعوا که نداریم! اون زمان من شرایط نگهداری از بچه‌مو نداشتم، شما لطف کردید و بزرگش کردید. الان دیگه میخوام خودم بچه‌مو بزرگ کنم. این خواسته‌ی زیادی نیست، هست؟! تا عمر دارم مدیونتم؛ لطفا بچه‌مو بده! صدرا پوزخندی زد و رویش را به سمت خانه کرد، صدایش را بالا برد: _مامان... مامان محبوب؛ بیا ببین این خانوم چی میگه نصف شبی! صدای صدرا همه را به‌ سمت در کشاند. محبوبه خانوم: _چی شده؟ نصف شبی چی میگی؟! کی دم دره؟ معصومه صدرا را هل داد و وارد حیاط شد: _سلام مامان جون، منم؛ اومدم دنبال بچه‌م! رها خود را از بین جمعیت جمع شده در حیاط جلو کشید: _بچه‌ت؟! اونوقت کدوم بچه؟ _من با شما حرف نزدم؛ دخالت نکنید! صدرا کنار رها قرار گرفت: _اتفاقا با من و همسرم صحبت کردی، خودت خبر نداری؛ اون بچه‌ای که اومدی دنبالش، هم پدر داره هم مادر. تو هم برو دنبال زندگی خودت، همونجوری که یک ساعت بعد از زایمان بچه‌ت انداختیش تو بغل ما و رفتی دنبال شوهر کردن؛ اونم چه شوهری! تو با قاتل برادرم ازدواج کردی، توقع داری بچه رو بدم بهت؟ معصومه: _اون یک اتفاق بود؛ رامین تقصیری نداره، سینا دعوا رو شروع کرد. محبوبه خانم اشک چشمانش را پاک کرد: _حالا شد تقصیر سینا؟! با این حرفا خامش شدی و زنش شدی؟اونموقع که خودت و بابات پاتونو گذاشته بودید رو گلوی صدرا که قصاص و یکهو تغییر عقیده دادید که خون‌بس باید گرفت و تا آخر عمر عذابشون داد، اون موقع سینا بی‌تقصیر بود؛ حالا چی میگی؟ از خونه‌ی من برو بیرون! رامین به دفاع از معصومه قدم در حیاط گذاشت که صدای فریاد محبوبه خانوم پیچید: _پا تو خونه‌م بذاری ازت شکایت میکنم! هیچوقتِ هیچوقت، نبینم که دور و بر بچه‌های من و این خونه بچرخی! داغ پسرمو تو رو دلم گذاشتی؛ داغ بزرگ شدن یه بچه در آغوش مادرش رو تو رو دل میوه‌ی عمر من گذاشتی؛ پسرم بچه‌شو ندید و رفت، تو این داغ رو روی دلش گذاشتی؛ الهی که خدا جواب این کارهات رو بده! الهی که دلت از داغ خالی نشه! الهی داغ بچه‌ت رو ببینی! حاج علی و زهرا خانوم مداخله کردند. حاج علی: _اینجوری نگید حاج خانوم!نفرین نکنید، شاید اونم...... 🥀ادامه دارد.... ❤️‍🩹 نویسنده؛ سَنیه منصوری #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج [@jihadmughniyeh_ir🏴]

#زندگینامه🔖!" #قسمت_هفتم" شهیدجهادمغنیه حاج عماد پیش از شهادت، بسیار به جهاد رسیدگی می کرد! وی جهاد را به کلاس‌های آموزش نظامی می فرستاد و مهارت‌های مختلف را به او آموزش می داد🕶 علاوه بر این، حاج عماد تلاش بسیاری را برای تقویت جهاد در زمینه‌های فرهنگی و علمی به کار بست.. جهاد تلاش گسترده‌ای برای فراگیری علوم مختلف داشت✌️🏻 در فراگیری و هضم و بهره برداری از علوم مختلف بسیار سریع عمل می کرد حتی در مواقعی که جهاد بنابر دلایل مختلف از جمله شرایط سنی قادر به فراگیری برخی از علوم در فضای دانشگاه نبود ... به مطالعه دقیق کتاب‌های مربوط به حوزه مورد علاقه‌اش می پرداخت و بدون رفتن به دانشگاه هر آنچه را که اراده می کرد، فرا می گرفت...! #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج [@jihadmughniyeh_ir🏴]

تسبيحةُ الثوارِ يا أبا الفضلِ وصيحةُ الأحرارِ يا أبا الفضلِ نصيرُ دينِ الباري يا أبا الفضلِ ووارثُ الكرارِ يا أبا الفضلِ ... حسن عمیص #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج [@jihadmughniyeh_ir🏴]

فرقی نداره ایرانی باشی یا لبنانی .. جهاد باشی یا آرمان .. مهم اینه برای آرمان‌هات جهاد کنی . . . و سرانجام قصه دنیات بشه شهادت #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج [@jihadmughniyeh_ir🏴]

بِسْـم‌ِرَب‌ِّ‌الحُسین♡ہـ♡ـہــ🖤

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا خَلِيفَهَ اللَّهِ وَ نَاصِرَ حَقِّهِ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا حُجَّهَ اللَّهِ وَ دَلِيلَ إِرَادَتِهِ #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج [@jihadmughniyeh_ir🏴]

اگه شهید نشیم میمیریم... #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج [@jihadmughniyeh_ir🏴]

السَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِاللهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتي حَلَّتْ بِفِنائِكَ عَلَيْكَ مِنّي سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّي لِزِيارَتِكُمْ، اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَعَلى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَيْن

خدا به مِیِّتِ عاشق ، شهید می گوید... که داغ عشق ، جهادی کمر شکن دارد... #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج [@jihadmughniyeh_ir🏴]

لحسین انتمائی ماتمی و عزائی #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج [@jihadmughniyeh_ir🏴]

🥀رمان عاشقانه شهدایی ❤️‍🩹جلد دوم؛ #شکسته_هایم_بعد_تو 🥀جلد اول این رمان؛ «از روزی که رفتی» 🤍#پارت43 حاج علی: _اینجوری نگید حاج خانوم!نفرین نکنید، شاید اونم توبه کرده باشه و پشیمون شده باشه. زهرا خانوم: _محبوبه جان نگو! دل زهرا خانوم مادری میکرد برای این مرد همیشه سرد و سنگی. رامین: _حرف باد هواست؛ هرچی میخوای بگو؛ اگه اینجام چون زنم دلتنگ بچه‌ش شده! محبوبه خانوم: _این پشیمون باشه؟! اینی که هیچوقت از ما یه معذرت‌خواهی هم نکرد؟ این با این چشمای حق به جانب؟ از خونه‌ی من گم شید بیرون! معصومه: _من ازتون شکایت میکنم. صدرا: _آدرس دادگاه رو داری یا بدم بهت؟ رامین: _تو دادگاه میبینمت جوجه وکیل! معصومه که رفت، یوسف در خانه را بست. رها دست بر سرش گذاشت: _خوب شد بچه‌ها خواب بودن! آیه: _میتونه مهدی رو ازتون بگیره؟! رها ناگهان مضطرب شد: _صدرا، بچه‌مو... صدرا: _هیچ کاری نمیتونه بکنه!مردک عوضی حقش بود ببرمش بالای دار! صدرا نگاهی به زهرا خانوم کرد: _شرمنده حاج خانوم. میدونم پسرتونه! زهرا خانم: _چی بگم؟رامین کاری کرده که منو رها تا عمر داریم شرمنده شماییم. محبوبه خانم: _شما چرا؟ما شرمنده شماییم که گول حرفای عموی بچه هارو خوردیم. رها برای ما رحمت الهی بود و هست. حاج علی: _حبس عمومیش چند سال بود؟ صدرا: _چهار سال!تازه تموم شده و آزاد شده. افتاده به جون ما دوباره. مسیح و یوسف خداحافظی کرده و رفتند. مریم هم بهتر دید دست محمدصادقش را بگیرد و زهرای خواب رفته در آغوشش را بیشتر اذیت نکند: _محمدصادق داداشی! _بله _یه وقت از جریان امشب به بچه ها چیزی نگی؛ مواظب باش مهدی نفهمه! _چشم آبجی، حواسم هست. رها اشک میریخت. سردرد امان آیه را بریده بود. محبوبه خانوم را با آرامبخش به خواب بردند. زهرا خانوم دخترش را در آغوش داشت. حاج علی و صدرا درباره‌ی کارهایی که معصومه میتوانست انجام دهد و کارهایی که صدرا باید انجام میداد حرف میزدند؛ فقط بچه‌ها آرام و بی‌خبر از دنیا در خواب ناز بودند. رها: _صدرا... بچه‌مو نگیرن! صدرا لبخندی به مادرانه‌های خاتونش زد: _نگران نباش! مهدی فقط پسر خودته؛ نمیتونه کاری انجام بده. رها: _اون مادرشه و تو عموش! صدرا: _حضانت بچه بعد از ازدواج مادر با خانواده پدریه، در صورت نبود جد پدری، عمو حضانت رو بر عهده داره. در ثانی اون با قاتل پدر بچه ازدواج کرده، میتونم ثابت کنم بچه امنیت جانی نداره! چرا نگرانی؟ از نظر قانون حضانت و قیومیتش با منه، نگرانیت بیخوده! زهرا خانوم بوسه‌ای بر سر رها زد و آرام زیر گوشش گفت: _یه کمی به فکر بچه‌ی خودت باش! این همه بی‌تابی براش سمه، چرا با خودت و بچهت اینجوری میکنی؟! رها هق‌هق کرد و گفت: _مهدی هم بچه‌ی خودمه؛ خودم بزرگش کردم! مگه یادت نیست؟! همه‌ش یه روزش بود که من مادرش شدم! آیه که چشمانش را بسته بود ، و کلافه از سردرِد بی‌موقع بود، خیالش از بابت رها و مادرانه‌های زهرا خانوم و خواب بودن محبوبه خانوم که راحت شد، بلند شد: _من دیگه میرم خونه. رها جان الکی داری اعصاب خودت و شوهرتو خرد میکنی؛ بهتره بری استراحت کنی، صبح هم نیا مرکز؛ خودم به خانوم موسوی میگم مراجعاتو لغو کنه و یه نوبت دیگه بده. شب بخیری گفت و به خانه برگشت؛ خانه‌ای که مدتها بود گرمایی نداشت..مدتها بود تنها بودن را مشق میکرد. دلش مرهم میخواست؛ کسی که شب‌ها با او از کارهای کرده و نکرده و ای کاش‌هایش میگفت؛ کسی که صبح نگاهش را بدرقه‌ی راهش کند؛ کسی مثل سید مهدی تمام عمرش؛ کسی شاید اندکی شبیه ارمیای این روزها. ارمیایی که خودش هم نمیدانست میشناسدش یا نه؛ ارمیای شاید خسته از لجاجت‌های آیه... شب بدی بود ؛... و بدتر از همه رها که همه‌ی وجودش در بند عشق به مهدی کوچک صدرا بود. رها مادر بودن را خوب مشق کرده بود. آیه میدانست که رها از خود مادر شده و کودک زاده‌اش هم، بیشتر مادری میکند، بهتر مادری میکند. رها با همه‌ی بد و خوب‌های صدرا ساخت؛ با همه‌ی دوست‌نداشتنی‌ها ساخت. رها اول مادر شد و مادری آموخت و بعد همسر شد و عاشقی آموخت. چقدر #فرق است بین رها و آیه... آیه‌ای که همه چیز داشت و رهایی که هیچ... حالا رهایی که همه چیز دارد و آیه‌ای که... نه؛ آیه هنوز هیچ نشده بود. مادرانه‌هایش برای زینب ساداتش قشنگ بود، خودخواهانه نبود. به خاطر دل دخترکش ازدواج کرد. حالا کمی بدخُلق شده، کمی ارمیاآزاری در خونش جولان میدهد، کمی به خاطر دلش دل زینب کوچکش را میشکند، اما این که خودخواهی نیست، هست؟! مادر است دیگر... از خود میگذرد برای بچه‌اش، لقمه از دهان خودش میزند برای بچه‌اش؛ اما زن است دیگر،...دلش بند یک مرد..... 🥀ادامه دارد.... ❤️‍🩹 نویسنده؛ سَنیه منصوری #اللّهمَّ‌عَجِّلْ‌لِوَلِیِّڪَ‌الفَرَج [@jihadmughniyeh_ir🏴]