# السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّه فی ارضه

#شهیـد کسےاسـت‌کہ وقتےهمہ‌بہ‌دنبـال‌روشـنایےبودند، او‌خــودش چــراغ‌هدایـت‌شـد..! .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

مادرت در کوچه‌ها فریاد زد یابن‌الحسن العجل آقای من العجل آقای من

چادر‌یعنے: داشٺن‌آ‌رامش‌یعنۍ‌بدانے‌یڪ‌سپر‌داری کھ‌ازجنس‌‌حضرت‌فاطمہ‌(س)اسٺ... تانپوشے‌اش‌نمیفهمۍ‌حرفم‌را... ✨🌻

‍ 🌷 #دختر_شینا – قسمت 0⃣6⃣ ✅ فصل پانزدهم 💥 بالاخره سنگر آماده شد؛ یک پناه‌گاه کوچک، یک‌دریک‌ونیم متری. با خوشحالی می‌گفت: « به جان خودم، بمب هم رویش بخورد طوری‌اش نمی‌شود. » دو سه روز بعد رفت. اما وقتی روحیه و حال مرا دید، قول داد زود برگردد. 💥 این بار خوش‌قول بود. بیست روز بعد برگشت. بیشتر از قبل محبت می‌کرد. هر جا می‌رفت، مهدی را با خودش می‌برد. می‌گفت: « می دانم مهدی بچه‌ی پر جنب و جوشی است و تو را اذیت می‌کند. » یک روز طبق معمول مهدی را بغل کرد و با خودش برد؛ اما هنوز نرفته، صدای گریه‌ی مهدی را از توی کوچه شنیدم. با هول دویدم توی کوچه. مهدی بغل صمد بود و داشت گریه می‌کرد. پرسیدم: « چی شده؟! » گفت: « ببین پسرت چقدر بلا شده، در داشبورد را باز کرده و می‌خواهد کنسرو بخورد. » گفتم: « خوب بده بهش؛ بچه است. » مهدی را داد بغلم و گفت: « من که حریفش نمی‌شوم، تو ساکتش کن. » گفتم: « کنسرو را بده بهش، ساکت می‌شود. » گفت: « چی می‌گویی؟! آن کنسرو را منطقه به من داده بودند، بخورم و بجنگم. حالا که به مرخصی آمده‌ام، خوردنش اشکال دارد. » مهدی را بوسیدم و سعی کردم آرامش کنم. گفتم: « چه حرف‌هایی می‌زنی تو. خیلی زندگی را سخت گرفته‌ای. این‌طورها هم که تو می‌گویی نیست. کنسرو سهمیه‌ی توست. چه آن‌جا چه این‌جا. » کنسرو را دور از چشم مهدی از توی داشبورد درآورد و توی صندوق عقب گذاشت. گفت: « چرا نماز شک‌دار بخوانیم. » 💥 ماه آخر بارداری‌ام بود. صمد قول داده بود این‌بار برای زایمانم پیشم بماند؛ اما خبری از او نبود. آذرماه بود و برف سنگینی باریده بود. صبح زود از خواب بیدار شدم. بی‌سر و صدا طوری‌که بچه‌ها بیدار نشوند، یک شال بزرگ و پشمی دور شکمم بستم. روسری را که صمد برایم خریده بود و خیلی هم گرم بود، پشت سرم گره زدم. اورکتش را هم پوشیدم. کلاهی روی سرم گذاشتم تا قیافه‌ام از دور شبیه مردها بشود و کسی متوجه نشود یک زن دارد برف پارو می‌کند. رفتم توی حیاط. برف سنگین‌تر از آنی بود که فکرش را می‌کردم. 💥 نردبان را از گوشه‌ی حیاط برداشتم و گذاشتم لب پشت‌بام. دو تا آجر پای نردبان گذاشتم. با یک دست پارو را گرفتم و با آن یکی دستم نردبان را گرفتم و پله‌ها را یکی‌یکی بالا رفتم. توی دلم دعادعا می‌کردم یک‌وقت نردبان لیز نخورد؛ وگرنه کار خودم و بچه ساخته بود. 💥 بالاخره روی بام رسیدم. هنوز کسی برای برف‌روبی روی پشت‌بام‌ها نیامده بود. خوشحال شدم. این‌طوری کسی از همسایه‌ها هم مرا با آن وضعیت نمی‌دید. پارو کردن برف به آن سنگینی برایم سخت بود. کمی که گذشت، دیدم کار سنگینی است، اما هرطور بود باید برف را پارو می‌کردم. پارو را از این سر پشت‌بام هل می‌دادم تا می‌رسیدم به لبه‌ی بام، ازآن‌جا برف‌ها را می‌ریختم توی کوچه. کمی که گذشت، شکمم درد گرفت. با خودم گفتم نیمی از بام را پارو کرده‌ام، باید تمامش کنم. برف اگر روی بام می‌ماند، سقف چکّه می‌‌کرد و عذابش برای خودم بود. 💥 هر بار پارو را به جلو هل می‌دادم، قسمتی از بام تمیز می‌شد. گاهی می‌ایستادم، دست‌هایم را که یخ کرده بود، جلوی دهانم می‌گرفتم تا گرم شود. بخار دهانم لوله‌لوله بالا می‌رفت. هر چند تنم گرم و داغ شده بود، اما صورت و نوک دماغم از سرما گزگز می‌کرد. دیگر داشت پشت‌بام تمیز می‌شد که یک‌دفعه کمرم تیر کشید، داغ شد و احساس کردم چیزی مثل بند، توی دلم پاره شد. دیگر نفهمیدم چطور پارو را روی برف‌ها انداختم و از نردبان پایین آمدم. خیلی ترسیده بودم. حس می‌کردم بند ناف بچه پاره شده و الان است که اتفاقی برایم بیفتد. 💥 بچه‌ها هنوز خواب بودند. کمرم به شدت درد می‌کرد. زیر لب گفتم: « یا حضرت عباس! خودت کمک کن. » رفتم توی رختخواب و با همان لباس‌ها خوابیدم و لحاف را تا زیر گلویم بالا کشیدم. در آن لحظات نمی‌دانستم چه‌کار کنم. بلند شوم و بروم بیمارستان یا بروم سراغ همسایه‌ها. صبح به آن زودی زنگ کدام خانه را می‌زدم. درد کمر بیشتر شد و تمام شکمم را گرفت. ای کاش خدیجه‌ام بزرگ بود. ای کاش معصومه می‌توانست کمکم کند. بی‌حسی از پاهایم شروع شد؛ انگشت‌های شست، ساق پا، پاها، دست‌ها و تمام. دیگر چیزی نفهمیدم. لحظه‌ی آخر زیر لب گفتم: « یا حضرت عباس... » و یادم نیست که توانستم جمله‌ام را تمام کنم، یا نه. 🔰ادامه دارد...

📹 ورود رهبر انقلاب به حسینیه امام خمینی(ره) در اولین شب عزاداری حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها 🔹️اولین شب مراسم عزاداری حضرت فاطمه‌زهرا سلام‌الله‌علیها در حسینیه امام خمینی(ره) با حضور رهبر انقلاب اسلامی و جمعی از عزاداران خاندان عصمت و طهارت(ع) در حال برگزاری است. ۱۴۰۳/۹/۱۲

. حرکت زیبای طلاب حوزه خواهران در دیدار با مقام معظم رهبری 👏

✍روایتی که روضه ای کامل است 🔻 ▪️شخصی نزد امام صادق علیه السلام آمد و فرمود دختر دار شدم اسمش رو گذاشتم فاطمه . ▪️حضرت فرمود: «… اذا سمیتها فاطمه فلا تسبها و لاتلعنها ولاتضربها؛ حالا که نام او را فاطمه گذاشته ای، پس دشنامش مده، نفرینش مکن و کتکش مزن.» 📚کافی، ج ۶، ص ۱۹

# السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّه فی ارضه

من به «قد قامت» یاران نرسیدم، اے کاش... لااقل رکعت آخر به جماعت برسم! سیب سرخی سر نیزه است، دعا کن من نیز... این‌ چنین کال نمانم، به شهادت برسم. .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

▪️امام صادق علیه السلام: هنگامی که لحظات شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها فرا رسید، گریه کرد. امیرالمومنین علیه السلام به او فرمود: بانوی من! چه چیزی تو را به گریه انداخته؟ پاسخ داد: أَبْكِي لِمَا تَلْقَى بَعْدِي‏ گریه‌های من بخاطر غم‌هایی است که تو بعد از من خواهی دید! امیرالمومنین علیه السلام فرمود: گریه نکن! والله در راه خدا این رنج‌ها برای من ناچیزند. 📚بحارالانوار ج۴۳ ص۲۱۸.

🍂 برای شهید شدن گاهی یک خلوت سحر هم کافیست! دل که شهید شود زندگی که شهید شود در نهایت انسان،شهید میشود! اول شهیدانه زندگی کن تا شهید از زندگی بروی...

تو فاطمیه زبون بگیرید مثل یک بچه که غم مادر دیده!

تو رو به پهلوی شکسته بیا آقا...🖤

🔖منبر کوتاه🔖 چه کسانی فاطمیه را در مملکت ما رونق دادند؟ این مجالس و عزاداری‌ها رو مدیون این‌ها هستیم...

# السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّه فی ارضه

دُنیـا..، مُشتش‌رابازکرد؛شُهـداء گل‌بودنـد..،ومـٰاپُـوچ..! خُـداآنهـارابُـرد،وَزمـان‌مـارا .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

ای سادات می‌بخشید که روضه سنگینه چشمای مادرم دیگه تار می‌بینه

🏴 #الحوراء_الانسیه #بضعة_النبویه «حقیقت حضرت زهراء سلام الله علیها ، حتی در نزد محبّین آن حضرت مجهول است» #فاطمه (س)

خانمت رو با یه بچه نوزاد تنها میذاری میری سوریه؟ سختت نیست؟ #عند_ربهم_یرزقون