رابطه سوریه با ظهور چیه؟ چندساله که تا اتفاقی در سوریه یا عراق میوفته یه عده سریع شروع می کنن به تطبیق دادن با #سفیانی و #روایات_ظهور امام زمان(عج) ببینید که چطور رهبر انقلاب در برابر این کارهای جاهلانه ایستادگی می کنند .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

پشت پرده واقعیِ جریانات سوریه!

سلام بر تو ای عهدی که خدا از بندگان گرفته... #اللهم عجل لولیک الفرج 🤲

¦💗🌿¦ کلمات مرحوم حاج فایز مغنیه در حق نوه اش جهاد : جهاد دل پاکی داشت و خنده همیشه بر لبش بود، وجود او همه ی غصه های دنیا را از دل ما بیرون می آورد!..(: سال ۲۰۱۵ میلادی جهاد مغنیه شهید شد، اینجا بود که شخصیت آن جهادی که پدربزرگ او را دوست داشت، و آن جهادی که پسر عماد بود باهم آمیخته شده بودند✨. ابو عماد بعد از مراسم دفن بسیار خسته بود؛ بعضی از میهمانان در اتاق پذیرایی منزل بین خودشان می گفتند:''اینبار فرق می کنه، حاج آقا واقعا خسته است..''. ابو عماد حرف آن ها را شنید:"واقعا این دفعه فرق می کنه، وقتی سه تا پسرام شهید شدن واقعا خوشحال بودم، حتی وقتی عماد شهید شد برای او خوشحال بودم، اما جهاد(غصه او را گرفت)، کمرم را شکست (صدایش لرزید)". یک نگاه بلند به عکس جهاد انداخت،سکوت مکان را گرفته بود . .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

از من تا حال خوب فقط یه حرم فاصله است .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

‍ 🌷 #دختر_شینا – قسمت 5⃣6⃣ ✅ فصل شانزدهم   فردا صمد وقتی برگشت، خوشحال بود. می‌گفت: « آن هواپیما را دیشب دیدی؟! بچه‌ها زدندش. خلبانش هم اسیر شده. » گفتم: « پس تو می‌گفتی هواپیمایی نیست. من اشتباه می‌کنم. » گفت: « دیشب خیلی ترسیده بودی. نمی‌خواستم بچه‌ها هم بترسند. » 💥 کم‌کم همسایه‌های زیادی پیدا کردیم. خانه‌های سازمانی و مسکونی گوشه‌ی پادگان بود و با منطقه‌ی نظامی فاصله داشت. بین همسایه‌ها، همسر آقای همدانی و بشیری و حاج‌آقا سمواتی هم بودند که هم‌شهری بودیم. در پادگان زندگی تازه ای آغاز کرده بودیم که برای من بعد از گذراندن آن همه سختی جالب بود. بعد از نماز صبح می‌خوابیدیم و ساعت نه یا ده بیدار می‌شدیم. صبحانه‌ای را که مردها برایمان کنار گذاشته بودند، می‌خوردیم. کمی به بچه‌ها می‌رسیدیم و آن‌ها را می‌فرستادیم توی راهرو یا طبقه‌ی پایین بازی کنند. ظرف‌های صبحانه را می‌شستیم و با زن‌ها توی یک اتاق جمع می‌شدیم و می‌نشستیم به نَقل خاطره‌ و تعریف. مردها هم که دیگر برای ناهار پیشمان نمی‌آمدند. 💥 ناهار را سربازی با ماشین می‌آورد. وقتی صدای بوق ماشین را می‌شنیدیم، قابلمه‌ها را می‌دادیم به بچه‌ها. آن‌ها هم ناهار را تحویل می‌گرفتند. هر کس به تعداد خانواده‌اش قابلمه‌ای مخصوص داشت؛ قابلمه‌ی دو نفره، چهار نفره، کمتر یا بیشتر. یک روز آن‌قدر گرم تعریف شده بودیم که هر چه سرباز مسئول غذا بوق زده بود، متوجه نشده بودیم. او هم به گمان این‌که ما توی ساختمان نیستیم، غذا را برداشته و رفته بود و جریان را هم پیگیری نکرده بود. خلاصه آن روز هر چه منتظر شدیم، خبری از غذا نشد. آن‌قدر گرسنگی کشیدیم تا شب شد و شام آوردند. 💥 یک روز با صدای رژه سربازهای توی پادگان از خواب بیدار شدم. گوشه‌ی پتوی پشت پنجره را کنار زدم. سربازها وسط محوطه داشتند رژه می‌رفتند. خوب که نگاه کردم، دیدم یکی از هم‌روستایی‌هایمان هم توی رژه است. او سیدآقا بود. در آن غربت دیدن یک آشنا خوشایند بود. آن‌قدر ایستادم و نگاهش کردم تا رژه تمام شد و همه رفتند. شب که این جریان را برای صمد تعریف کردم، دیدم خوشش نیامد و با اوقات تلخی گفت: « چشمم روشن، حالا پشت پنجره می‌ایستی و مردهای غریبه را نگاه می‌کنی؟! » دیگر پشت پنجره نایستادم. 💥 دو هفته‌ای می‌شد در پادگان بودیم. یک روز صمد گفت: « امروز می‌خواهیم برویم گردش. » بچه‌ها خوشحال شدند و زود لباس‌هایشان را پوشیدند. صمد کتری و لیوان و قند و چای برداشت و گفت: « تو هم سفره و نان و قاشق و بشقاب بیاور. » پرسیدم: « حالا کجا می‌خواهیم برویم؟! » گفت: « خط. » گفتم: « خطرناک نیست؟! » گفت: « خطر که دارد. اما می‌خواهم بچه‌ها ببینند بابایشان کجا می‌جنگد. مهدی باید بداند پدرش چطوری و کجا شهید شده. » 💥 همیشه وقتی صمد از شهادت حرف می‌زد، ناراحت می‌شدم و به او پیله می‌کردم؛ اما این‌بار چون پیشش بودم و قرار نبود از هم جدا شویم، چیزی نگفتم. سمیه را آماده کردم و وسایل را برداشتیم و راه افتادیم. همان ماشینی که با آن از همدان به سر پل ذهاب آمده بودیم، جلوی ساختمان بود. سوار شدیم. 💥 بعد از این‌که از پادگان خارج شدیم، صمد نگه داشت. اُورکتی به من داد و گفت: « این را بپوش. چادرت را هم درآور. اگر دشمن ببیند یک زن توی منطقه است، این‌جا را به آتش می‌بندد. » بچه‌ها مرا که با آن شکل و شمایل دیدند، زدند زیر خنده و گفتند: « مامان بابا شده! » صمد بچه‌ها را کف ماشین خواباند. پتویی رویشان کشید و گفت: « بچه‌ها ساکت باشید. اگر شلوغ کنید و شما را ببینند، نمی‌گذارند جلو برویم. » 💥 همان‌طورکه جلو می‌رفتیم، تانک‌ها بیشتر می‌شد. ماشین‌های نظامی و سنگرهای کنارهم برایمان جالب بود. صمد پیاده می‌شد. می‌رفت توی سنگرها با رزمنده‌ها حرف می‌زد و برمی‌گشت. صدای انفجار از دور و نزدیک به گوش می‌رسید. یک بار ایستادیم. صمد ما را پشت دوربینی برد و تپه‌ها و خاک‌ریزهایی را نشانمان داد و گفت: « آن‌جا خط دشمن است. آن تانک‌ها را می‌بینید، تانک‌ها و سنگرهای عراقی‌هاست. » 💥 نزدیک ظهر بود که به جاده‌ی فرعی دیگری پیچیدیم و صمد پشت خاک‌ریزی ماشین را پارک کرد و همه پیاده شدیم. خودش اجاقی درست کرد. کتری را از توی ماشین آورد. از دبه‌ی کوچکی که پشت ماشین بود، آب توی کتری ریخت. اجاق را روشن کرد و چند تا قوطی کنسرو ماهی انداخت توی کتری. من و بچه‌ها هم دور اجاق نشستیم. صمد مهدی را برداشت و با هم رفتند توی سنگرهایی که آن اطراف بود. .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

امتحانات قبل از ظهور امام خامنه ای: قبل از ظهور مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف، در میدان‌های مجاهدت انسان‌های پاک امتحان می‌شوند. در کوره‌های آزمایش وارد می‌شوند و سربلند بیرون می‌آیند و جهان به دوران آرمانی مهدی موعود، روز به روز نزدیک‌تر می‌شود. این آن امید بزرگ است. ۱۳۷۰/۱۱/۳۰ .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

# السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّه فی ارضه

ما فرزندان مڪتبۍ هستیم ڪه از دشمن امان‌نامہ نمیگیریم. .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

‍ 🌷 #دختر_شینا – قسمت 6⃣6⃣ ✅ فصل شانزدهم 💥 رزمنده‌های کم‌سن و سال‌تر با دیدن من و بچه‌ها انگار که به یاد خانواده و مادر و خواهر و برادرشان افتاده باشند، با صمیمیت و مهربانی بیشتری با ما حرف می‌زدند و سمیه را بغل می‌گرفتند و مهدی را می‌بوسیدند. از اوضاع و احوال پشت جبهه می‌پرسیدند. موقع ناهار پتویی انداختیم و سفره‌ی کوچکمان را باز کردیم و دور هم نشستیم. صمد کنسروها را باز کرد و توی بشقاب‌ها ریخت و سهم هر کس را جلویش گذاشت. بچه‌ها که گرسنه بودند، با ولع نان و تن‌ماهی می‌خوردند. 💥 بعد از ناهار صمد ما را برد سنگرهای عراقی را که به دست ایرانی‌ها افتاده بود، نشانمان بدهد. طوری مواضع و خطوط و سنگرها را به بچه‌ها معرفی می‌کرد و درباره‌ی عملیات‌ها حرف می‌زد که انگار آن‌ها آدم بزرگ‌اند یا مسئولی، چیزی هستند که برای بازدید به جبهه آمده‌اند. 💥 موقع غروب، که منطقه در تاریکی مطلقی فرو می‌رفت، حس بدی داشتم. گفتم: « صمد! بیا برگردیم. » گفت: « می‌ترسی؟! » گفتم: « نه. اما خیلی ناراحتم. یک‌دفعه دلم برای حاج‌آقایم تنگ شد. » 💥 پسربچه‌ای چهارده پانزده‌ساله توی تاریکی ایستاده بود و به من نگاه می‌کرد. دلم برایش سوخت. گفتم: « مادر بیچاره‌اش حتماً الان ناراحت و نگرانش است. این طفلی‌ها توی این تاریکی چه‌کار می‌کنند؟! » محکم جوابم را داد: « می‌جنگند. » بعد دوربینش را از توی ماشین آورد و گفت: « بگذار یک عکس در این حالت از تو بگیرم. » حوصله نداشتم. گفتم: « ول کن حالا. » توجهی نکرد و چند تا عکس از من و بچه‌ها گرفت و گفت: « چرا این‌قدر ناراحتی؟! » گفتم: « دلم برای این بچه‌ها، این جوان‌ها، این رزمنده‌ها می‌سوزد. » گفت: « جنگ سخت است دیگر. ما وظیفه‌مان این است، دفاع. شما زن‌ها هم وظیفه‌ی دیگری دارید. تربیت درست و حسابی این جوان‌ها. اگر شما زن‌های خوب نبودید که این بچه‌های شجاع به این خوبی تربیت نمی‌شدند. » گفتم: « از جنگ بدم می‌آید. دلم می‌خواهد همه در صلح و صفا زندگی کنند. » گفت: « خدا کند امام زمان (عج) زودتر ظهور کند تا همه به این آرزو برسیم. » با تاریک شدن هوا، صدای انفجار خمپاره‌ها و توپ‌ها بیشتر شد. سوار شدیم تا حرکت کنیم. صمد برگشت و به سنگرها نگاه کرد و گفت: « این‌ها بچه‌های من هستند. همه‌ی فکرم پیش این‌هاست. دلم می‌خواهد هر کاری از دستم برمی‌آید، برایشان انجام بدهم. » 💥 تمام طول راه که در تاریکی محض و با چراغ خاموش حرکت می‌کردیم، به فکر آن رزمنده بودم و با خودم می‌گفتم: « حالا آن طفلی توی این تاریکی و سرما چه‌طور نگهبانی می‌دهد و چه‌طور شب را به صبح می‌رساند. » فردای آن روز همین ‌که صمد برای نماز بیدار شد، من هم بیدار شدم. همیشه عادت داشتم کمی توی رختخواب غلت بزنم تا خواب کاملاً از سرم بپرد. بیشتر اوقات آن‌قدر توی رختخواب می‌ماندم تا صمد نمازش را می‌خواند و می‌رفت؛ اما آن روز زود بلند شدم، وضو گرفتم و نمازم را با صمد خواندم. 💥 بعد از نماز، صمد مثل همیشه یونیفرم پوشید تا برود. گفتم: « کاش می‌شد مثل روزهای اول برای ناهار می‌آمدی. » خندید و طوری نگاهم کرد که من هم خنده‌ام گرفت. گفت: « نکند دلت برای حاج‌آقایت تنگ شده... . » گفتم: « دلم برای حاج‌آقایم که تنگ شده؛ اما اگر ظهرها بیایی، کمتر دلتنگ می‌شوم. » 💥 در را باز کرد که برود، چشمکی زد و گفت: « قدم خانم! باز داری لوس می‌شوی‌ها. » چادر را از سرم درآوردم و توی سجاده گذاشتم. صمد که رفت، بلند شدم و رفتم توی آشپزخانه. خانم‌های دیگر هم آمده بودند. صبحانه را آماده کردم. آمدم بچه‌ها را از خواب بیدار کردم. صبحانه را خوردیم. استکان‌ها را شستم و بچه‌ها را فرستادم طبقه‌ی پایین بازی کنند. 💥 در طبقه‌ی اول، اتاق بزرگی بود پر از پتوهایی که مردم برای کمک به جبهه‌ها می‌فرستادند. پتوها در آن اتاق نگهداری می‌شد تا در صورت نیاز به مناطق مختلف ارسال شود. پتوها را تا کرده و روی هم چیده بودند. گاهی بلندی بعضی از پتوها تا نزدیک سقف می‌رسید. بچه‌ها از آن‌ها بالا می‌رفتند. سر می‌خوردند و این‌طوری بازی می‌کردند. این تنها سرگرمی بچه‌ها بود. .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

یا سیداً قد أضاء النورُ هیبتَهُ فی ظُلمَةِ العصرِ صارَ الحقُّ مُفتخَرا 🌱🌹❤️ ترجمه: ای سروری که هیبتش نور را تابان کرده، در تاریکی این دوران، حق به او افتخار می‌کند. #سوریه #وعده_صادق #انقلابیون #ملت

🎥 رهبر انقلاب: خالی‌کردن دل مردم جرم است 🔹عده‌ای همتشان این است که دل مردم را خالی کنند؛ طوری وقایع را تصویر می‌کنند که مردم را بترسانند. در داخل نباید کسی این کار را بکند؛ این جرم است. #سوریه #ملت #وعده_صادق

# السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا وَلِیَّ اللَّه فی ارضه

مگـــر می شـود یـک نفـر را انقــدر نداشــت امـا... بی نهایـــت دوسـت داشــت ... .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

رجعت به چه معناست ؟چه کسانی رجعت میکنند؟آیا شامل حال ما هم میشه؟ .🌱. ᴊᴏɪɴ↴ @jihadmughniyeh_ir

آقای ضیاءآبادی میگفتند: «شما اگر بخواهید افراد خاندانی را بشناسید، ابتدا شخص بزرگی از آن خاندان را که برای شما شناخته شده است،‌ مرکز قرار میدهند، آنگاه افراد دیگر را با انتساب به او، به شما معرفی می کنند و می گویند این پدر، آن پسر و آن دیگری برادر اوست و همه به واسطه او شناخته می شوند. و تو خود حدیث مفصل بخوان آنگاه که فرشتگان سؤال می کنند:«رَبَّنَا وَ مَن تَحتَ هَذَا الکِسَاء؟» خدایا این ها چه کسانی اند؟ فرمود:«هُم فَاطِمَةُ وَ أبُوهَا وَ بَعلُهَا وَ بَنُوهَا» او فاطمه-سلام‌الله‌علیها-، پدرش، همسرش و فرزندانش -علیهم السلام- هستند.» #حدیث_کساء #حضرت_زهرا

زهرا خانم ،خانم خیلی متدینی هست امروز که سرما خورده بود😷🤒 رفته بود پیش آقای دکتر مهرابی، 👨‍⚕بهش گفتم زهرا خانم آخه شما که متدینی چرا پیش دکتر مرد میری⁉️ گفت مادر از قدیم گفتن دکتر محرمه😕 وقتی بهشون گفتم که مادر این حرف هیچ وجه شرعی نداره ویک دروغه باورش نمیشد 🤨 تابراش توضیح دادم که پزشک محرم نیست بلکه حکم در مواقع ضرورت ،تغییر پیدا میکنه وبه قدر ضرورت جایزه به پزشک غیر همجنس رجوع کرد ، اما درغیر ضرورت جایز نیست ، پس وقتی خانم دکتر شکوهی هم توی شهر طبابت میکنند شما نباید بری پیش پزشک آقا کلی تعجب کرد. خلاصه که زهراخانم چشماش 😳😳😳 گرد شده بود ولی خیلی دعا کرد که حداقل الان یاد گرفته