" صبح " یعنی بوی گل های سپید ، که سراسر شب را نفس زدنیست ! و حالا با نوازش نفسهایت بیدارت می کند ... " صبح " یعنی آغاز ؛ آغاز یک عبور و دریچه یک " بودن دوباره " گوش کن ! ... در ساز کوک هر روز خواهشم ، این راز عاشقی است که می نوازد ... به غوغای ثانیه ها ! آغوش سپید برف تمنا زمستانی گرم ... زیر سر فصل شروع با تو ، درگیر دلدادگی ام ناز چشمان خورشیدت ! صبحت به طراوت باران رویایی ، لبخند الهه ی عشق ، سایه ی لحظه های هر تکرار شدن ، عطر خوش خواستنت و عاشقانه هایم برای تو ... . #فرزانه_ناطقی_نژاد