خوشبخت بودن و خوشبخت ماندن به مدت زمانی بستگی دارد كه شما علتِ خوشبختی تان را  به ديگران بازگو نكرده باشيد و بعد از فاش شدنش بايد منتظر اتفاقات غير منتظره باشيد تا حال دلتان زير و رو شود! پس سعی كنيد هرگز "هركسی" را از حالِ خوبِ روزهايتان باخبر نسازيد! هركسی با ديدنِ لبخندتان شاد نميشود و يك چشمِ ديدن نداشتن كافيست براي از هم پاشيدنِ حالِ خوبتان! #ماهور ‌@jomlatzibaa

آدما در نهایت میرن دنبال لیاقتشون. چون وقتی کسی یا چیزی بیشتر از جنبه و ظرفیتشون باشه در نهایت با رفتار و عملشون کاری میکنن که اون شخص یا موضوع رو از دست بدن و در جهت مقابل وقتی کسی یا چیزی رو کمتر از لیاقت خودشون بدونن بالاخره یکروزی و یکجایی رهاش میکنن و میرن دنبال فرد یا خواسته ای که حق خودشون میدونن #ماهور

نمی‌دانم این حسی که دارم خوب است یا بد! اینکه کسی یا چیزی را اگر از اعماق قلبم دوست بدارم ، هرگز دلم را نمی‌زند، سرد نمی‌شوم و از دایره‌ی توجهم خارج نمی‌کنم! سخت اعتماد می‌کنم و سخت‌تر دل می‌بندم... بدبینی عینک چشمانم است و هیچ آدمی را شبیه آنچه که می‌نمایاند، نمی‌بینم ولی برای من هیچ وقت، هیچ کهنه‌ای دل‌آزار نمی‌شود بلکه به عیار و انسانیتش در قلبم روز به روز اضافه می‌شود! #ماهور @jomlatzibaa

می‌خواهی لذتِ جهان را تجربه کنی؟ دیوانه باش! اینجا دستاورد عاقلان هیچ چیزی به جز اندوه نیست... دیوانه که باشی، بلندتر می‌پری و بیشتر اوج می‌گیری. عقل و منطق فقط کوله‌بار تو را برای پریدن سنگین می‌کند. دیوانه باش، در دنیای دیوانه‌ها، شاد زیستن و از هیچ‌کس کینه‌ای نداشتن و هیچ چیزی را به دل نگرفتن و مشغولِ جهانِ خود بودن، بالاترین عبادت و اصیل‌ترین مسیر سعادت است... دیوانه باش، من فکر می‌کنم خدا هم دیوانه‌ها را بیشتر دوست دارد. #ماهور @jomlatzibaa

می‌خواهی لذتِ جهان را تجربه کنی؟ دیوانه باش! اینجا دستاورد عاقلان هیچ چیزی به جز اندوه نیست... دیوانه که باشی، بلندتر می‌پری و بیشتر اوج می‌گیری. عقل و منطق فقط کوله‌بار تو را برای پریدن سنگین می‌کند. دیوانه باش، در دنیای دیوانه‌ها، شاد زیستن و از هیچ‌کس کینه‌ای نداشتن و هیچ چیزی را به دل نگرفتن و مشغولِ جهانِ خود بودن، بالاترین عبادت و اصیل‌ترین مسیر سعادت است... دیوانه باش، من فکر می‌کنم خدا هم دیوانه‌ها را بیشتر دوست دارد. #ماهور @jomlatzibaa

هر آدمی رو که میبینی داره تو خودش با یه مشکلی میجنگه که تو دربارش هیچی نمیدونی با آدما "صبور" و "مهربون" باش #ماهور @jomlatzibaa

منی که به نبودن و نداشتنِ آدم‌ها عادت کرده و در انتظار هیچ‌کس نمانده و از احساساتش دست کشیده، امن‌تر است. منی که کاخ دلخوشی‌هاش را در سرزمین حضور و دلبستگیِ هیچ‌کس بنا نکرده و بااحتیاط بیشتری با آدم‌ها ارتباط برقرار می‌کند و تا صحبت از عشق و نگاه‌های عمیق و خواستن‌های دیوانه‌وار شد بی‌معطلی دور می‌شود و تا جای ممکن فاصله می‌گیرد؛ چرا که می‌داند پایان این هیجان‌ها و افراط‌ها خوشایند نیست... من این منِ جدید را بیشتر دوست دارم؛ منی که آزادانه تصمیم می‌گیرد و تنهایی می‌خوابد و تنهایی بیدار می‌شود و تنهایی با سپاه مشکلاتش می‌جنگد و تنهایی از پس تمام کارها بر می‌آید و به عشق و حضور خالصانه‌ی کسی حتی فکر هم نمی‌کند! #ماهور @jomlatzibaa

ما واقعا هنر کرده‌بودیم... ما هنر کرده‌بودیم که با وجود زخم‌های بسیارمان، هنوز مهربان بودیم. ما هنر کرده‌بودیم که با وجود تمام دلخوری‌ها و رنج‌هایی که در ما اقامت داشت، همچنان لبخند می‌زدیم و دلمان نمی‌آمد کسی را برنجانیم و بانیِ شکستنِ هیچ دلی باشیم. ما هنر کرده‌بودیم که خودمان بغض داشتیم و برای شادی و موفقیت دیگران دعا می‌کردیم. ساده و بی‌شیله بودن هنر می‌خواست و ما از هنر لبریز بودیم، می‌خندیدیم و می‌بخشیدیم و کاری به کار هیچ‌کس نداشتیم... #ماهور @jomlatzibaa

#ماهور دلم برای آدم های تنها می سوزد ... آن دسته آدم هایی که برای خودشان آنقدر ارزش قائلند که هرکسی را لایقِ همنشینی نمی دانند ... همان هایی که حریمشان ، حرمت دارد ... دلم برای بغض هایِ بی مخاطبشان می گیرد ... دلم برای لبخند و شیطنت های تبعید شده شان می سوزد ... این آدم ها اشتباه نکرده اند ... لیاقتشان هم تنهایی نیست ... ! ما گناهکاریم ... نباید جوری می شدیم که تنهایی را به حضورِ ما ترجیح دهند ... @jomlatzibaa

#ماهور گاهی دلت می‌خواهد فریاد بزنی و کمک بخواهی، در حالی که نه سِیلی‌ست، نه دریایی‌ست، نه آتش مهیبی‌ست و نه سانحه‌ای. گاهی از درون در حال فروپاشی و سرریزی و دریچه‌های تحملت یک به یک مسدود شده. دلت می‌خواهد جار بزنی و یاری بطلبی و  از کسی بخواهی تو را نجات بدهد و تو را از دریای اندوه بیرون بکشد. اما نمی‌توانی. نمی‌شود هیچ تشریح و نمودی برای آنچه گلوی روانت را بی‌رحمانه فشرده و تنفست را به شماره انداخته و تو را تا مرز نابودی و اضمحلال کشانده، پیدا کنی، چرا که بعضی سوانح، از درون اتفاق می‌افتند. اینگونه است که تو روزی، جایی، برای همیشه می‌‌شکنی و تمام می‌شوی و کالبدت همچنان می‌خندد و راه می‌رود و ادامه می‌دهد. من فکر می‌کنم عمر روان آدم‌ها خیلی کوتاه‌تر از عمر کالبد آدم‌هاست. خیلی‌ها مرده‌اند، خیلی‌ها نیمه جانند و خیلی‌ها درحال جان دادن، در حالی که از بیرون، همه چیز عادی به نظر می‌رسد... @jomlatzibaa

#ماهور امیدوارکننده‌ترین حالتِ بزرگ شدن اینجاست که از یک سنی به بعد حتی حوصله‌ و دل و دماغی برای ناراحت شدن و غصه خوردن و گلایه کردن هم نداری... نه که رنج نکشی! اتفاقا تمام تار و پودت را اندوه برداشته، اما ظاهرا به رنجت اعتنایی نمی‌کنی، می‌روی یک لیوان چای می‌ریزی، خودت را به کار دیگری مشغول می‌کنی یا در بهترین حالتش روانت را روی حالت خستگی عظیم تنظیم می‌کنی و می‌گیری تخت می‌خوابی. مثلا حواست نیست و مثلا نمی‌فهمی... آدم‌ها از یک سنی به بعد ترجیح می‌دهند زیاد بخوابند و زیاد کار کنند و زیاد حواسشان پرت باشد و به چیزهای آزاردهنده، زیاد فکر نکنند... @jomlatzibaa

#ماهور آدم‌ها نان دلشان را می‌خورند، مهربان باشید! بد نخواهید برای آدم‌ها، مسیرها، رابطه‌ها، کسب و کارها... آرزوی موفقیت و خیر کنید برای آدمی که با تلاش و سختی بسیار، پا در مسیری گذاشته و با تمام توان ایستاده و دارد می‌جنگد و خوشحال شوید برای آدمی که پس از جنگیدنِ بسیار، به مقصد رسیده. موفقیت دیگران چیزی از ما کم نمی‌کند اما قطعا شهری که چراغ‌های بیشتری داشته‌باشد، روشن‌تر و امن‌تر خواهد بود... دعا کنیم برای روشناییِ بیشترِ شهر، برای موفقیت‌ها، رسیدن‌ها، خوشبختی‌ها، رضایت‌ها، لبخند‌ها... @jomlatzibaa