🔻 #نقدشهروندی|سلام و ادب خدمت مدیران شهر و شهرستان ومردم کوهپایه ضمن احترام به مردم خوب وعزیز بخش جلگه، نقدی را صرفا براساس بیان نقاط ضعف وایرادات فاحش تقسیمات کشوری را برای مدیران شهرستانمان اعلام می کنیم. مَرز یا سَرحَد به خط فاصلهٔ میان شهرها و بخشها و روستاها برای تعیین جغرافیای سیاسی و تسهیل در رسیدگی به نظامات اداری شهروندان گفته می‌شود. در روزگاری نه چندان دور، بخش هرند وجود نداشته و شهر هرند زیر مجموعه بخش کوهپایه و شهرستان اصفهان قرار داشتند با انجام تقسیمات بعدی، مناطق جلگه و بن رود از بخش کوهپایه جدا شدند و ریل راه آهن ،خط مرزی بین دو بخش ، خط مرزی بخش کوهپایه با بخشهای جنوبی باقی ماندند که خط مرزی قابل تشخیص و بسیار هم خوب بود. مرز مهم‌ترین عامل تشخیص و جدایی یک مکان از مکان همسایه است و با وجود مرزهای طبیعی مثل رودخانه ها، خط القعرها، خط الراس ها یا مرزهای غیر طبیعی مثل راههای ریلی و زمینی، انتخاب مرز فعلی بسیار عجیب بوده و کسانی که این مرز را برای جدایی بین دو شهرستان در نظر گرفته اند با بد سلیقگی بسیار و شاید هم براساس روابط ، بین دو مرکز خط مرزی شهرستان ها را مصوب کرده اند و متاسفانه مرز تقسیمات بین دو شهرستان کوهپایه و هرند، در زمان تصویب شهرستانها،بدون لحاظ تاریخچه ی بخش کوهپایه و در برخی نقاط، کیلومترها از مرز قبلی بسمت کوهپایه جابجا شده سوال اینجاست با وجود مرز بسیار عالی و مشخص ریلی، این تغییر مرز و جدایی سرزمین وسیعی از شهرستان کوهپایه و الحاق ان به شهرستان مجاور، ان هم بدون لحاظ مشکلات و تبعاتی که ایجاد می کند، چرا باید مصوب شود؟! چرا کسانی که سریعترین دسترسی را به شهرستان کوهپایه دارند و در ضلع شمالی ریل راه آهن اقدام به احداث مجموعه های کارگاهی و دامی نموده اند، می بایستی از شهرستان جلگه مجوزات خود را بگیرند؟ اگر این انتقال خط مرزی از ریل راه اهن، فقط ۵۰۰ متر بسمت جنوب ریل بود آیا مسئولان شهرستان مجاور به این نوع خط مرزی، اعتراض و پیگیری نمی کردند؟! آیا مسئولان محترم شهر و شهرستان کوهپایه در برابر این اقدام اشتباه و ضرباتی که مکررا از بی تدبیری ها به شهرستان کوهپایه وارد شده اقدامی کرده اند؟ چرا می بایستی توسعه ی شهرستانهای مجاور را با نابود کردن وسعت و قدمت شهرستان کوهپایه آن هم به هر روش و هر قیمتی،حتی حذف بخشداری کوهپایه با قدمتی حدود یک قرن ایجاد کنند؟ یا بارها شنیده ایم که بخشداری نوپای سجزی با شکایت یک نفر به دیوان عدالت اداری باطل گردید اما کسی پاسخ نمی دهد چرا با شکایت یک شهروند به دیوان عدالت اداری این فاجعه رقم بخورد. کسی دلیل عدم دفاع قوی از سوی مجموعه های حقوقی فرمانداری را در ارائه ی مستندات محکم و قاطع به مراجع قضایی در دفاع از حقوق شهرها و روستاها در تقسیمات کشوری مصوب پاسخ نمی دهد، براستی چرا باید شاهد ابطال بخشداری سجزی باشیم وکسی هم پاسخگو نیست؟! یا آنکه درخواست روستانشین های شمال شهرستان کوهپایه، مثل روستای کهنگ، نهوج، کجان و نیسیان در خصوص الحاق آن دهستان ها به بخش و شهرستان کوهپایه (علیرغم تاکید ماده ۱٠ تقسیمات کشوری مصوب سال ۱۳۶۲ مبنی بر الزام دولت به الحاق دهستان ها به نزدیکترین بخشداری و نصف شدن فاصله ی روستاها با مرکز بخش)، هیچ توجهی به این موضوع نمی شود. مبنای تقسیمات کشوری، تسهیل در امور و رفاه مردم و رسیدگی بهتر و بیشتر به امورات ارباب رجوعان است. اما چرا باید رفاه مردم فدای دغدغه ونفوذ مدیران و اشخاص دارای قدرت حاکمیتی در جاه طلبی و وسعت بیشتر سرزمین و و برتری سلایق و روابط بر ضوابط و رفاه ملتها شود ؟! امیدواریم در اصلاحات جدید تقسیمات کشوری و دفاع از اصلاحات ضروری، این موضوعات مدنظر مدیران قرار گرفته و این نقاط ضعف و راهکارهای غلط تقسیمات سرزمینی قبلی بنحوی اصلاح گردد که مردم اولویت تصمیمات بوده و تسریع در انحام امورات حاکمیتی و اداریشان و سهل الوصول بودن دسترسی هایشان، اولویت مدیران و کارشناسان استانی و کشوری قرار گیرد. ومن الله التوفیق مهندس محمدجوادمحمدی #کانال_صدای_جندابه 🌺https://eitaa.com/jondabh