اهل توحيد در پيشامدها شكست نمى‌خورند، چرا كه اصل و حقيقت پيشامدها و ريشه سختى‌ها را براى رشد جان از هر چيزى مقوّى‌تر مى‌دانند و براى كام قلب از عسل شيرين‌تر به حساب مى‌آورند كه تمام انبيا و ائمّه و اوليا از اين مسير عبور كرده تا به مقام وصال و كشف و شهود و فنا و بقا رسيدند. آنان زندگى و حيات را با تمام عوارض و مشكلات و سختى‌هايش گذرگاه رسيدن به حضرت محبوب مى‌دانند و به اين خاطر از حوادث و مكاره كه عاقبت گرههايش به دست رحمت حق گشوده مى‌شود با جان و دل استقبال مى‌كنند. صاحبان قلب و دارندگان مغز و اهل حال، زندگى را به نفس كشيدن و خوردن و خوابيدن و لذّت و شهوت معنا نمى‌كنند. حيات و زندگى همراه با توحيد و عمل صالح و اخلاق حسنه، براى بيداردلان، لذت و خوشى دارد كه منهاى اين واقعيت‌ها براى زندگى و حيات معنايى جز حيوانيّت و سَبُعيّت و شيطنت نيست. آنان كه در بلاها و رنج‌ها و سختى‌ها و مصايب، تا گشوده شدن گره‌ها به دست لطف حضرت حق، صبر و تحمل نمى‌كنند و براى شكستن شدّت و حدّت مكاره، از كرامت و بزرگوارى و درستى و فضيلت خود دست برمى‌دارند و شكست در برابر طوفان حوادث را بر پيروزى بر مكاره ترجيح مى‌دهند، بسى پَست و بى‌ارزشند. اينان بايد بدانند كه مدت حادثه اندك و گره سخت گشودنى است؛ و درد و اندوه، بدون شك پايان يافتنى است. فلاح و رستگارى، نصر و پيروزى، فضيلت و كرامت و سعادت و حقيقت از آنِ مردمى است كه گردن به خواست حق نهادند و بر مصايب صبر كردند تا به ميوه شيرين استقامت در برابر مكاره رسيدند. ادامه مطالعه شرح دعای هفتم #مسبب_الاسباب @joneyran_news