مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الْجُمُعَةِ فِی کُلِّ لَیْلَةِ جُمُعَةٍ کَانَتْ کَفَّارَةً لِمَا بَیْنَ الْجُمُعَةِ إِلَی الْجُمُعَةِ بحار الانوار ج۸۶ص۳۶۲ امام صادق علیه السلام : هر کس سوره را در هر شب جمعه بخواند کفاره گناهان ما بین دو جمعه خواهد بود. @jorenab

#فرازی_از_مناجات_شعبانیه_هفتم «َ إِلَهِي إِنْ كَانَ صَغُرَ فِي جَنْبِ طَاعَتِكَ عَمَلِي فَقَدْ كَبُرَ فِي جَنْبِ رَجَائِكَ أَمَلِي» خداوندا اگر در کنار طاعتت عملم کوچک است اما در کنا ر امید به تو آرزویم بزرگ است می گویم: ذات حق تبارک وتعالی غیر متناهی است پس هیج کس نمی تواند آنگونه که شایسته الهی است عبادت اورا انجام دهد از طرف دیگر نبود عبادت به معنای استکبار در برابر ذات حق تبارک وتعالی است پس نه می توان عبادتی که خداوند مستحق آن است انجام داد ونه می توان از عبادت چشم پوشی کرد چاره ای نیست همین بضاعت اندک را به محضر ذات حق تبارک وتعالی ارائه دهیم وبگوییم این عمل بمقدار سعه وجودی ماست البته شما باید به اندازه بزرگی خویش بر من عطا بفرمایی همانگونه که برادران حضرت یوسف بوی گفتند ای عزیز مصر ما گرفتار شدیم وبا بضاعت اندکی امدیم اما تو فراوان بما بده «يا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنا »(یوسف 88) https://eitaa.com/jorenab

دعائى است كه تعليم امام زين العابدين (ع) فرمود در آنروز در وقتى كه آنحضرترا در برگشت و خونها در بدن مباركش جوش ميخورد و فرمود: اى پسر حفظ كن از من دعاى را كه تعليم فرمود آنرا بمن فاطمه و تعليم فرمود باو رسولخدا و تعليم نمود باو، جبرئيل از براى حاجت و مهم و اندوه و بلاهاى سخت كه نازل ميشود و امر دشوار و فرمود بگو: بِحَقِ یس وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ یَا مَنْ یَقْدِرُ عَلَی حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِی الضَّمِیرِ یَا منفس [مُنَفِّساً] عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مفرج [مُفَرِّجاً] عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ یَا رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا مَنْ لَا یَحْتَاجُ إِلَی التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا. و بجاى اين كلمه، حاجات ذكر شود. (فیض الاعلام شیخ عباس قمی ص۳۶۱) @jorenab

اندوهگین بودن مومن از فراق صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه اینکه مومن از فراق ودورماندن از آن حضرت اندوهگین ومهموم باشد واین از نشانه های دوستی واشتیاق به آن حضرت است. ودردیوان منسوب به سروروسالارمان حضرت امیرالمومنین علیه السلام دربیان دلایل ونشانه های دوستی چنین آمده: ومن الدلایل ان یری من شوقه مثل السقیم وفی الفوادغلائل ومن الدلایل ان یری من انسه مستوحشا من کل ماهوشاغل ومن الدلائل ضحکه بین الوری والقلب محزون کقلب الثاکل وازنشانه ها این است که ازشدت شوقش همچون بیماری دیده شود که دلش ازشدت درد می جوشد . وازنشانه ها این است که از فرط انس گرفتن بامحبوب دیده شود که از هرچه او را از وی مشغول می داردوحشت کند. واز نشانه ها خندیدنش درمیان مردم است درحالیکه دلش مالامال از اندوه است همچون زن جوان ازدست داده مکیال المکارم ج۲،ص۲۰۹ @jorenab

یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی https://eitaa.com/jorenab

#فرازی_از_مناجات_شعبانیه_هشتم « إِلَهِي كَيْفَ أَنْقَلِبُ مِنْ عِنْدِكَ بِالْخَيْبَةِ مَحْرُوماً وَ قَدْ كَانَ حُسْنُ ظَنِّي بِجُودِكَ أَنْ تَقْلِبَنِي بِالنَّجَاةِ مَرْحُوماً» خداوندا چگونه از درگاه تو با نا امیدی برگردم در حالی که خوشگمانی من به بخشش وجود تو این بوده که مرا بخشیده ونجات یافته بر می گردانی . می گویم: انسان بیش از آنکه به عمل خویش امید داشته باشدمی بایست به الطاف الهی امید داشته باشد زیرا بنده هرچه تلاش کند نمی تواند حق خداوند متعال را ادا کند وهمیشه شرمسار است بنده همان به که زتقصیرخویش عذربه درگاه خدای آورد ورنه سزاوار خداوندیش کس نتواندکه بجای آورد لذا حضرت زین العابدین ( علیه السلام) می فرماید: ای خدای من اگر چندان در برابر تو بگریم ک پلک های هر دو چشمم بیفتد و اگر صدایم را چندان به گریه بلند کنم تا صوتم قطع شود، و اگر چندان برایت به پا ایستم که هر دو پایم ورم کند و آن قدر برایت رکوع کنم که استخوان پشتم از هم بپاشد و آن قدر تو را سجده کنم که چشمانم از کاسه به در آید و تمام عمر خاک زمین را بخوردم و تا پایان زندگی آب گل آلود بنوشم و آن قدر ذکر تو بگویم ک زبانم از کار فروماند با این همه سزاوار محو یکی از گناهانم نخواهم بود. « يَا إِلَهِي لَوْ بَكَيْتُ إِلَيْكَ حَتَّى تَسْقُطَ أَشْفَارُ عَيْنَيَّ، وَ انْتَحَبْتُ حَتَّى يَنْقَطِعَ صَوْتِي، وَ قُمْتُ لَكَ حَتَّى تَتَنَشَّرَ قَدَمَايَ، وَ رَكَعْتُ لَكَ حَتَّى يَنْخَلِعَ صُلْبِي، وَ سَجَدْتُ لَكَ حَتَّى تَتَفَقَّأَ حَدَقَتَايَ، وَ أَكَلْتُ تُرَابَ الْأَرْضِ طُولَ عُمُرِي، وَ شَرِبْتُ مَاءَ الرَّمَادِ آخِرَ دَهْرِي، وَ ذَكَرْتُكَ فِي خِلَالِ ذَلِكَ حَتَّى يَكِلَّ لِسَانِي، ثُمَّ لَمْ أَرْفَعْ طَرْفِي إِلَى آفَاقِ السَّمَاءِ اسْتِحْيَاءً مِنْكَ مَا اسْتَوْجَبْتُ بِذَلِكَ مَحْوَ سَيِّئَةٍ وَاحِدَةٍ مِنْ سَيِّئَاتِي‏» (صحیفه سجادیه دعای شانزدهم ) پس باید به خداوند عرضه داشت این اعمال کوچک ما هرگز حقی را ایجاد نمی کند تا سبب بخشش گناهان شود بلکه نشان دهنده علاقه ما بتوست وتو از الطافت خویش بر ما دریغ مفرما https://eitaa.com/jorenab

خدایا جهان پادشاهی تو راست ز ما خدمت آید خدائی تو راست پناه بلندی و پستی توئی همه نیستند آنچه هستی توئی همه آفریدست بالا و پست توئی آفرینندهٔ هر چه هست توئی برترین دانش‌آموز پاک ز دانش قلم رانده بر لوح خاک چو شد حجتت بر خدائی درست خرد داد بر تو گدائی نخست خرد را تو روشن بصر کرده‌ای چراغ هدایت تو بر کرده‌ای توئی کاسمان را برافراختی زمین را گذرگاه او ساختی توئی کافریدی ز یک قطره آب گهرهای روشن‌تر از آفتاب تو آوردی از لطف جوهر پدید به جوهر فروشان تو دادی کلید جواهر تو بخشی دل سنگ را تو در روی جوهر کشی رنگ را نبارد هوا تا نگوئی ببار زمین ناورد تا نگوئی ببار جهانی بدین خوبی آراستی برون زان که یاریگری خواستی ز گرمی و سردی و از خشک و تر سرشتی به اندازه یکدیگر چنان برکشیدی و بستی نگار که به زان نیارد خرد در شمار ✏ «نظامی» بمناسبت نکوداشت نظامی گنجوی https://eitaa.com/jorenab