#ارزش_عمل
« وَ قَالَ ع مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُه»
(نهج البلاغه حکمت ۲۳)
توضیح :بحث عمل یکی از مباحث مهم در حوزه تربیت اسلامی است بدین بیان که آنچه انسان را به بالندگی می رساند عمل فرد است وهمینطور فرد را به سقوط می کشاند نیز عمل است زیرا انسان به دنیا آمد تا بوسیله عمل خود را تربیت نماید وبدین وسیله مورد آزمایش قرار گیرد «إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيه»([1])
اگر عمل زشت وبد بود انسان را به حیوانیت حتی پایینتر ازآن سوق می دهد«إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلا» ([2])
واگر عمل درست باشد انسان را به تعالی وکمال رهنمون می شود.« الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآب»([3])
حضرت می فرماید« مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُه » کسی که عملش اورا به کندی حرکت دهد نسبش اورا به تندی نمی برد .
نکته ای که توجه به آن لازم است اینکه معیار صحت وسقم عمل چیست و کندی وتندی که در کلام حضرت است مربوط به چیست؟
از منظر قرآن کریم از آنجا که کل هستی برای خداوند است ،به سوی خداوند در حرکت است «اللَّهِ الَّذِي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُور»([4])واین حرکت به دو صورت است
1- یا در صراط مستقیم است یعنی همان راهی است که انسانرا به سوی خداوند رهنمون می شود که خود دو گونه است
الف- این راه به تندی وبا سرعت طی می شود
ب- با کندی وبه آرامی طی می شود
2-غیر مستقیم راهی که موجب گمراهی وتباهی است
خداوند متعال برای آنکه انسانها بدرستی راه به سوی اورا بروند پیامبرانی فرستاد ودستوراتی را از طریق آنان به مردم گوشزد نمود که این دستورات به پنج دسته تقسیم می شود
اول: بودن آنها الزامی است بگونه ای که نبود آنها موجب گم کردن مسیر می گردد از آن به «وا جبات» یاد می شود
دوم: نبود آنها ضروری است بگونه که بودن آنها موجب تاریک نمودن راه واز دست دادن فرصت برای رفتن می شود که از آن به «محرمات» یاد می شود
سوم :بودن آن می تواند کمک شایانی برای رسیدن به مقصد بکند مانند اینکه کسی مسیری را می رود داشتن نقشه الزامیست ولی اگر نقشه خوانی هم بهمراه فرد باشد تا اورا در پیدا کردن راه یاری نماید با خیال راحت تری مسیر را می رود که از آن به «مستحبات » یاد می شود
چهارم : نبود آنها می تواند برای رفتن کمک کند مانند نبود گرد وغبار که را ه را بهتر نشان می دهد ویا نبود گرما که راه رفتن را سخت می کند و ازآن به «مکروهات» یاد می شود
پنجم فی نفسه امر خوبی است که از آن می شود در جهت بهتر رفتن ویا بدتر رفتن بهره برد مانند غذا که اگر باندازه خورده شود می تواند برای رفتن وتجدید قوا مؤثر باشدواگر کسی پرخوری کند خود را اذیت می کند ودر رفتن به زحمت می افتد که از آ« به «مباح » یاد می شود
و هرگاه انسان به دستورات الهی که توسط رسول گرامی اسلام ( صلی الله علیه وآله وسلم ) آورده شده است وبوسیله اهل بیت عصمت وطهارت ( علیهم السلام) تبیین وتفسیر واجرا می شود عمل کند به راحتی این مسیر را طی می کند وکندی وتندی رفتن این مسیر بستگی به مقدار عمل به دستورات الهی دارد..
پس انسان به سوی خداوند در حرکت است وراه رفتن پیروی از دستورات دینی است ووسرعت ویا کندی حرکت بمقدار عمل به این دستورات بستگی دارد
-انسان : 2[1]
-فرقان :42[2]
-رعد:29[3]
-شوری "53[4]
https://eitaa.com/jorenab
#ارزش_عمل
« وَ قَالَ ع مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُه»
(نهج البلاغه حکمت ۲۳)
توضیح :بحث عمل یکی از مباحث مهم در حوزه تربیت اسلامی است بدین بیان که آنچه انسان را به بالندگی می رساند عمل فرد است وهمینطور فرد را به سقوط می کشاند نیز عمل است زیرا انسان به دنیا آمد تا بوسیله عمل خود را تربیت نماید وبدین وسیله مورد آزمایش قرار گیرد «إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشاجٍ نَبْتَلِيه»([1])
اگر عمل زشت وبد بود انسان را به حیوانیت حتی پایینتر ازآن سوق می دهد«إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلا» ([2])
واگر عمل درست باشد انسان را به تعالی وکمال رهنمون می شود.« الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآب»([3])
حضرت می فرماید« مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُه » کسی که عملش اورا به کندی حرکت دهد نسبش اورا به تندی نمی برد .
نکته ای که توجه به آن لازم است اینکه معیار صحت وسقم عمل چیست و کندی وتندی که در کلام حضرت است مربوط به چیست؟
از منظر قرآن کریم از آنجا که کل هستی برای خداوند است ،به سوی خداوند در حرکت است «اللَّهِ الَّذِي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُور»([4])
واین حرکت به دو صورت است
1- یا در صراط مستقیم است یعنی همان راهی است که انسانرا به سوی خداوند رهنمون می شود که خود دو گونه است
الف- این راه به تندی وبا سرعت طی می شود
ب- با کندی وبه آرامی طی می شود
2-غیر مستقیم راهی که موجب گمراهی وتباهی است
خداوند متعال برای آنکه انسانها بدرستی راه به سوی اورا بروند پیامبرانی فرستاد ودستوراتی را از طریق آنان به مردم گوشزد نمود که این دستورات به پنج دسته تقسیم می شود
اول: بودن آنها الزامی است بگونه ای که نبود آنها موجب گم کردن مسیر می گردد از آن به «وا جبات» یاد می شود
دوم: نبود آنها ضروری است بگونه که بودن آنها موجب تاریک نمودن راه واز دست دادن فرصت برای رفتن می شود که از آن به «محرمات» یاد می شود
سوم :بودن آن می تواند کمک شایانی برای رسیدن به مقصد بکند مانند اینکه کسی مسیری را می رود داشتن نقشه الزامیست ولی اگر نقشه خوانی هم بهمراه فرد باشد تا اورا در پیدا کردن راه یاری نماید با خیال راحت تری مسیر را می رود که از آن به «مستحبات » یاد می شود
چهارم : نبود آنها می تواند برای رفتن کمک کند مانند نبود گرد وغبار که را ه را بهتر نشان می دهد ویا نبود گرما که راه رفتن را سخت می کند و ازآن به «مکروهات» یاد می شود
پنجم فی نفسه امر خوبی است که از آن می شود در جهت بهتر رفتن ویا بدتر رفتن بهره برد مانند غذا که اگر باندازه خورده شود می تواند برای رفتن وتجدید قوا مؤثر باشدواگر کسی پرخوری کند خود را اذیت می کند ودر رفتن به زحمت می افتد که از آ« به «مباح » یاد می شود
و هرگاه انسان به دستورات الهی که توسط رسول گرامی اسلام ( صلی الله علیه وآله وسلم ) آورده شده است وبوسیله اهل بیت عصمت وطهارت ( علیهم السلام) تبیین وتفسیر واجرا می شود عمل کند به راحتی این مسیر را طی می کند وکندی وتندی رفتن این مسیر بستگی به مقدار عمل به دستورات الهی دارد..
پس انسان به سوی خداوند در حرکت است وراه رفتن پیروی از دستورات دینی است ووسرعت ویا کندی حرکت بمقدار عمل به این دستورات بستگی دارد
-انسان : 2[1]
-فرقان :42[2]
-رعد:29[3]
-شوری "53[4]
https://eitaa.com/jorenab