#امام_موسی_کاظم_علیه_السلام امام كاظم عليه السّلام در هفتم صفر سال 128 ه ق،( و به گفته بعضى در سال 129 ه ق) در أبواء( نام جايى است در راه مكه و مدينه و قبر آمنة مادر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم نيز در آنجا است‏) چشم به جهان گشود ،حضرت کاظم (علیه‌السلام) مدت ۱۰ سال،مورد آزار منصور قرارگرفت. وقتی منصور به هلاکت رسید پسرش «مهدی» به حکومت رسید زندانیان بسیاری را آزاد کرد که بیشتر آنها، شیعیان امام کاظم (علیه‌السّلام) بودند؛ اما همچنان به شدت مراقب آنان بود. سرانجام  امام کاظم (علیه‌السّلام) را  از مدینه به بغداد آورد و زندانی نمود  پس از او نیز فرزندش هارون او را در سال 179 ه ق ده روز به آخر ماه شوّال مانده، از مدينه به عراق روانه ساخت، هارون در آن سال پس از انجام عمره ماه رمضان به مدينه وارد شد، سپس براى انجام حجّ به مكّه بازگشت، و موسى بن جعفر عليه السّلام را با خود به مكّه برد، و هنگام مراجعت، از راه بصره حركت كرد، و آن حضرت را وارد بصره نموده، و نزد عيسى بن جعفر بن منصور (پسر عموى خود) زندانى كرد، سپس او را از بصره به سوى بغداد آورد، و آن حضرت را در زندان سندى بن شاهك محبوس نمود، و آن حضرت در 25 ماه رجب سال 183 ه ق در سن 54 يا 55 سالگى، در زندان به شهادت رسید، و در قبرستان قريش، به خاك سپرده شد. و گفته میشود كه در روايتى نقل شده، آن حضرت را مطابق وصيّتش با همان زنجيرها ئى كه در زندان او را       با همانها شكنجه میدادند دفن كردند، و آن بزرگوار، 35 سال امامت كرد در زندگی امام موسی بن جعفر(علیه السلام) ویژگی خاصی وجود داشته است که موجب شده است زندگی این امام از دیگر امامان متمایز و متفاوت باشد. این ویژگی این است که امام تحت ظلم و ستم شدیدی زندگی می‌کرده است که در زیارت‌نامه خاص ایشان نیز به آن اشاره شده است. امام در زندان به سر می‌برد و از این زندان به آن زندان منتقل می‌شد. امام موسی بن جعفر بیشتر دوران زندگی‌اش را در زیر ظلم و ستمی پیوسته به سر می‌برداما هرگز دست از مبارزه با ظلم برنداشت و باعدم حمایت از آنها و برگزاری جلسات مناظره سعی در افشای ظلم ظالمان وتبیین مبانی تشیع می نمود امام با توجه به شرایط سخت آنروز شاگردان زیادی تربیت نمود که علی بن یقطین و مفصل بن عمر  و محمدبن ابی عمیرو...از آن جمله هستند از دیگر ویژگی آن حضرت عبادت آن حضرت است که شیخ مفید درباره‌ی آن حضرت می‌گوید : «کانَ ابُوالحسن مُوسی (ع) اَعبَدَ اَهلِ زَمانِهِ و اَفقَهَهُم و أسخاهُم کفّاً و اکرَمَهُم نفسا https://eitaa.com/jorenab