#خداوند_تنها_روزی_دهنده قرآن کریم می‌فرماید: هیج جنبده ای در زمین نیست مگر آنکه خداوند روزی او را می‌دهد «وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَی اللَّهِ رزق‌ها » زیر خداوند متعال مکانهای ثابت و متغیر آنان را می‌داند « وَ یَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها » این آیه شریفه از یک¬طرف اشاره دارد هر جنبده¬ای روزی معینی دارد و بوی خواهد رسید، پس نباید مرتکب حرام شد تا آن¬را بدست آورد و از طرف دیگر می‌فرماید کسی غیر از خداوند روزی دهنده نیست و اگر به ظاهر روزی ما به اسبابی وابسته است برای آن است که عالم؛ عالم سبب و مسببی است و انسان ناآگاه گمان می‌کند روزی رسان همین سبب است چون در محاسبه اشتباه می‌کند دچار ضرر و زیان می‌شود. یکی از مصادیق بارز روزی دادن عزت به بندگان از سوی خداوند متعال است عزت یعنی: قاهری که مقهور نمی‌شود و غالبی که مغلوب نمی‌شود، حقیقةً مختص به خداست و غیر خداوند فی نفسه ذلیل است و هیچ چیزی را مالک نیست؛ حال خداوند این عزت را به هر کس که بخواهد ارزانی می‌کند؛ «تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ» هر کس را بخواهد عزیز می‌کند و هر کس را بخواهد ذلیل می‌کند. چون در ابتدای این آیه می‌فرماید: خداوند به هر کسی بخواهد ملک می‌دهد و از هر کس بخواهد می‌گیرد، مرحوم علامه طباطبائی (رحمه الله) از آن استفاده می‌کند که عزت از فروعات ملک است و چون ملک از آن خداوند است پس عزت نیز از آن خداوند است. آنگاه در آیه شریفه دیگری افرادی که به خاطر اتصال به منبع الهی دارای عزت شدند را معرفی می‌کند «لِلّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُوءْمِنِینَ» عزت برای خداوند و برای رسولش و برای مؤمنین است. پس اگر عزت تنها از آن خداوند است و تنها او به هرکس بخواهد عطا می‌کند؛ اولاً: عزت پیش کس دیگر نیست و انسان هرجا برود خوار خواهد شد، ثانیاً: اگر غضب و خشم الهی فرود آید چنین فردی خوار شده و کسی توان عزیز کردن وی را ندارد. بنابراین : 1- اگر خداوند بخواهد انسان را از روزی محروم ‌کند کسی نمی‌تواند به وی روزی عنایت کند. 2- اگر خداوند بخواهد کسی را خوار و ذلیل نماید کسی نمی‌تواند او را یاری نماید. پس باید از خشم الهی به خدا پناه برد؛ زیرا اگر خداوند بر انسان غضب نماید چنین فردی هم از روزی محروم می‌شود و هم خوار می‌گردد. «خداوندا اگر مرا از روزی محروم کنی چه کسی بمن روزی می‌دهد واگر مرا خوار کنی چه کسی مرا یاری می‌کند خداوندا به تو پناه می‌برم از غضب و فرود آمدن خشم تو؛ إِلَهِی إِنْ حَرَمْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی یرْزُقُنِی وَ إِنْ خَذَلْتَنِی فَمَنْ ذَا الَّذِی ینْصُرُنِی إِلَهِی أَعُوذُ بِک مِنْ غَضَبِک وَ حُلُولِ سَخَطِک https://eitaa.com/jorenab