#دعای_روز_سیزدهم خدایا مرا در این ماه ۱-از آلودگیها و ناپاکی‌ها پاک کن، ۲-و برانچه از شدنی‌ها که مقدراست شکیبایم گردان، ۳- و به پرهیزگاری و هم نشینی با نیکان توفیقم ده، به یاریات ای نور چشم مستمندان اللهمّ طَهّرنی فیهِ من الدَنَسِ والأقْذارِ وصَبّرنی فیهِ علی کائِناتِ الأقْدارِ ووَفّقْنی فیهِ للتّقی وصُحْبةِ الأبْرارِ بِعَوْنِکَ یا قُرّةَ عیْنِ المَساکین. توضیح: ۱-دنس و قذر به معنای پلیدی وچرک و کثافت است و دوقسم است مادی و معنوی مادی مانند کثیف و چرکین شدن لباس و آلوده شدن به بول و غائط معنوی مانند گناه و رذایل اخلاقی باتوجه به اینکه در بند سوم دعا آمده است (ووَفّقْنی فیهِ للتّقی) مرا به تقوا موفق بدار و تقوا امری معنوی است پس مراد از طهارت از پلیدی، طهارت از قذارت و پلیدی های معنوی است یعنی خدایا مرا از گناه پاک کن ۲-انسانی درونش از قذارت و پلیدی گناه پاک شود نورانی می شود و محل جلوه نور الهی می شودچنین انسانی سعه وجودی پیدا می کند برای قطره چون واصل به دریا می شود دریا شود دلی که به برکت لطف و رحمت الهی دریایی شد درمقابل ناملایمات مقاوم میشود شما یک حوضچه کوچک را در نظر بگیرید اگر سنگی بزرگ درونش بندازید متلاطم می شود و بهم می ریزد اما دریا اینگونه نیست لذا فرمودند صبر مانند سر برای ایمان است همانطور که بدن بدون سر ارزش ندارد ایمان بدون صبر هم مفید نیست عَلَیْکُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِیمَانِ کَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ وَ لاَ خَیْرَ فِی جَسَدٍ لاَ رَأْسَ مَعَهُ وَ لاَ فِی إِیمَانٍ لاَ صَبْرَ مَعَهُ. (نهج البلاغه حکمت ۸۲) چون ایمان یعنی اتصال روح به منبع لایزال الهی و نشانه اش این است که روح وسعت پیدا کند با اموری که پیش میاید بهم نریزد و بداند هستی صاحب دارد و انرا به خوبی مدیریت می کند لذا دل را در برابر ناملایمات قوی می کند ۳-بدون شک چنبن فردی اهل تقوی می شود و از انجا که نوریان مر نوریان را جاذبند چنین فردی جذب افرادی می شود که به منبع لایزال الهی متصل هستند و با نیکان هم نشبن می گردد و روشن است چنین چیزی جز با کمک ذات حق تبارک وتعالی ممکن نیست و انسان باید بدانددربرابر خداوند قادر متعال بیچاره ای بیش نیست که تنها با مدد و عنایت او می تواند به کمالات دست یابد @jorenab