#دنیا_در_نگاه_امیرالمومنین ۱-زمانی ضَراربن حمزه ضَبابی نزد معاویه رفت معاویه گفت حضرت علی علیه السلام را برام توصیف کن ضرار گفت حضرت در محراب می ایستاد ومحاسن خویش را می گرفت ومانند مار گزیده به خود می پیچید ومانند انسانی که اندوهی به او رسیده گریه می کرد. « هُوَ قَائِمٌ فِي مِحْرَابِهِ قَابِضٌ عَلَى لِحْيَتِهِ يَتَمَلْمَلُ تَمَلْمُلَ السَّلِيمِ وَ يَبْكِي بُكَاءَ الْحَزِينِ » این رفتار حضرت نشان می دهد یکی از راه های نجات از وابستگی به دنیا ناله شبانه است و اینکه عاجزانه از خداوند متعال باید خواست تا انسان را از وابستگی به دنیا رهایی دهد ۲-یاد آوری ظاهر فریبنده دنیا؛ هرگاه دنیا به انسان روی خوش نشان می دهد یعنی قصد فریب انسان را دارد لذا حضرت خطاب به دنیا می فرماید آیا خودرا بر من عرضه می کنی یا به من علاقه مند شدی « أَ بِي تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَيَّ تَشَوَّقْتِ » ۳-یاد آوری کوتاهی زندگی دنیا ؛ هرگاه انسان به خودش یادآوری نماید زندگی در دنیا زمانش اندک است همانگونه که حضرت خطاب به دنیا می فرماید پس زندگی تو کوتاه است« فَعَيْشُكِ قَصِيرٌ » همین می تواند تلنگر مهمی باشد تا انسان خودرا وابسته به دنیا نکند زیرا باید بداند روزی از آن مفارقت می کند ودر صورت دل بسته شدن جدا شدن از آن سخت خواهد بود . ۴- یادآوری اینکه راه طولانی که در پیش است ؛ انسان مسافر است ،سفری را آغاز نموده است که بسیار طولانی است«آه مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ، وَ طُولِ الطَّرِيقِ، وَ بُعْدِ السَّفَرِ، وَ عَظِيمِ الْمَوْرِدِ. » لذا آهی می کشد و می فرماید آه از کمی توشه طولانی بودن راه ودوری سفر بزرگی و عظمت قیامت ونیازمندی توشه مناسب از یک سو جائی که قرار است انسان وارد شود جائی عظیم است از سوی دیگر موجب می شود تا انسان همیشه از خویش مراقبت کند تا گرفتار ظواهر زودگذر نشود پس بجای غرق شدن در ظواهر فریبنده دنیا وغافل شدن از سفر خویش باید به راه ومقصد بیاندیشد وبه دنبال اندوختن توشه مناسب برای آن باشد. اى دنيا اى دنيا از من دور شو، آيا براى من خودنمايى مى كنى يا شيفته من شده اى تا روزى در دل من جاى گيرى هرگز مبادا غير مرا بفريب، كه مرا در تو هيچ نيازى نيست، تو را سه طلاقه كرده ام، تا باز گشتى نباشد، دوران زندگانى تو كوتاه، ارزش تو اندك، و آرزوى تو پست است. آه از توشه اندك، و درازى راه، و دورى منزل، و عظمت روز قيامت يَا دُنْيَا يَا دُنْيَا، إِلَيْكِ عَنِّي أَبِي تَعَرَّضتِ؟ أَمْ إِلَيَّ تَشَوَّقْتِ؟ لَاحَانَ حِينُكِ، هَيْهَاتَ! غُرِّي غَيْرِي، لَاحَاجَةَ لي فِيكَ، قَدْ طَلَّقْتُكِ ثَلَاثاً لَارَجْعَةَ فِيهَا! فَعَيْشُكِ قَصِيرٌ، وَ خَطَرُكِ يَسِيرٌ، وَ أَمَلُكِ حَقِيرٌ. آه مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ، وَ طُولِ الطَّرِيقِ، وَ بُعْدِ السَّفَرِ، وَ عَظِيمِ الْمَوْرِدِ. (نهج البلاغه :حکمت ۷۷) @jorenab