#فرازی_از_مناجات_شعبانیه_دهم « إِلَهِي لَمْ يَكُنْ لِي حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِهِ عَنْ مَعْصِيَتِكَ إِلَّا فِي وَقْتٍ أَيْقَظْتَنِي لِمَحَبَّتِكَ وَ كَمَا أَرَدْتَ أَنْ أَكُونَ كُنْتُ فَشَكَرْتُكَ بِإِدْخَالِي فِي كَرَمِكَ وَ لِتَطْهِيرِ قَلْبِي مِنْ أَوْسَاخِ الْغَفْلَةِ عَنْكَ » خداوندا مرا توانی نیست که از معصیت باز گردم مگرآنکه تو با محبتت بیدارم نمایی وآنگونه که توخواهی شوم ترا سپاس می گویم که مرا داخل در کرم خویش کرده ودلم را از پلیدی های غفلت پاک کردی. می گویم : انسان گناه کار از خداوند دور می شود مانند مریضی که مزه غذای خوب را نمی چشد وهمانگونه که شخص مریض باید به پزشک مراجعه کند تا درمان شود انسان گناه کار تا لطف الهی شاملش نشود توان بازگشت به حق را ندارد لذا گفته می شود خدایا مرا توانی نیست که از معصیت باز گردم مگرآنکه تو با محبتت بیدارم نمایی چون انسانی که محبت الهی بردلش نتابد دل ناتوان شده و میمیرد دراینجا به سه نکته اشاره شده است: اول چرا دل میمیرد واز مناجات با خداوند لذت نمی برد؟ زیرا دل دچار پلیدی غفلت از حق می شود واگر غفلت نباشد عصیان پیش نمی آید دوم نشانه پلید شدن دل چیست؟ دچار معصیت شده وشاکر نعمت های الهی نیست سوم چگونه می توان از این پلیدی نجات پیدا کرد ؟با محبت الهی . پس هرگاه بنده ازگناه پشیمان می شود واز گناه توبه میکند یعنی محبت الهی اورا در بر گرفته است زیرا لطف و محبت الهی همه چیز را در بر می گیرد https://eitaa.com/jorenab