#فرازی_از_مناجات_شعبانیه_دوازدهم «إِلَهِي إِنْ خَذَلْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُنِي إِلَهِي أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَضَبِكَ وَ حُلُولِ سَخَطِك‏» خداوندااگر مرا خوار کنی چه کسی یاریم می کند خداوندا به تو پناه می برم از غضب وفرود آمدن خشم تو می گویم : عزت یعنی: قاهری که مقهور نمی شود و غالبی که مغلوب نمی شود، حقیقةً مختص به خداست و غیر خداوند فی نفسه ذلیل است و هیچ چیزی را مالک نیست؛(علامه طباطبایی، المیزان، ج ۱۷، ص ۲۰ ) حال خداوند این عزت را به هر کس که بخواهد ارزانی می کند؛ «تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ»(آل عمران:۲۶) هر کس را بخواهد عزیز می کند و هر کس را بخواهد ذلیل می کند. چون در ابتدای این آیه می فرماید خداوند به هر کسی بخواهد ملک می دهد و از هر کس بخواهد می گیرد، مرحوم علامه طباطبائی رحمه الله از آن استفاده می کند که عزت از فروعات ملک است و چون ملک از آن خداوند است پس عزت نیز از آن خداوند است.(المیزان ج۵ص۱۲۱ ) آنگاه در آیه شریفه دیگری افرادی که به خاطر اتصال به منبع الهی دارای عزت شدند را معرفی می کند؛ «لِلّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُوءْمِنِینَ»( منافقین:۶) عزت برای خداوند و برای رسولش و برای مؤمنین است. پس اگر عزت تنها از آن خداوند است وتنها او به هرکس بخواهد عطا می کند اولا عزت پیش کس دیگر نیست وانسان هرجا برود خوار خواهد شد ثانیا اگر غضب وخشم الهی فرود آید چنین فردی خوار شده و کسی توان عزیز کردن وی را ندارد https://eitaa.com/jorenab