#فرازی_از_مناجات_شعبانیه_ششم « إِلَهِي إِنْ أَخَذْتَنِي بِجُرْمِي أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ وَ إِنْ أَخَذْتَنِي بِذُنُوبِي أَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ‏وَ إِنْ أَدْخَلْتَنِي النَّارَ أَعْلَمْتُ أَهْلَهَا أَنِّي أُحِبُّك‏» خدايا اگر مرا بر جرمم‏ بگيرى،من نيز تو را به عفوت بگيرم،و اگر به گناهانم بنگرى،جز به آمرزشت ننگرم،و اگر مرا وارد دوزخ كنى، به اهل آن آگاهى دهم كه تو را دوست دارم می گویم : یکی از نکته هایی که در ادعیه مطرح است که بنظر می رسد اوج دعاهاست مبحث دلال است یعنی کرامت وبزرگی خداوند چنان بنده را در خویش جای می دهد که در پرتو این رحمت بنده احساس امنیت می کند وخواسته های خویش را نه با تضرع ونیاز که از سر ناز مطرح می کند همانگونه که در دعای افتتاح هم آمدهاست ودر آنجا علت این ناز را هم توضیح می دهد آنچه مرا به طمع انداخت که از تو چیزی را بخواهم که لایقش نیستم «أَطْمَعَنِي فِي أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَا أَسْتَوْجِبُهُ مِنْك» ‏بخاطر محبتی که بمن کردی وبا قدرت خودت دشمنان را از من دور ساختی وهرگاه دعایی کردم اجابت نمودی « ا لَّذِي رَزَقْتَنِي مِنْ رَحْمَتِكَ وَ أَرَيْتَنِي مِنْ قُدْرَتِكَ‏وَ عَرَّفْتَنِي مِنْ إِجَابَتِكَ» با آرامش بدون ترس ووحشت از تو بخواهم «فَصِرْتُ أَدْعُوكَ آمِناً وَ أَسْأَلُكَ مُسْتَأْنِساً لَا خَائِفاً وَ لَا وَجِلًا» با ناز آنچه را از تو می خواهم بیان می کنم «مُدِلًّا عَلَيْكَ فِيمَا قَصَدْتُ فِيهِ إِلَيْكَ» وگاهی چیزهایی ازتومی خواهم به نفع من نیست وتا خیر آن بنفع من است چون تو به همه جوانب اشراف داری « فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّي عَتَبْتُ بِجَهْلِي عَلَيْكَ وَ لَعَلَّ الَّذِي أَبْطَأَ عَنِّي هُوَ خَيْرٌ لِي لِعِلْمِكَ بِعَاقِبَةِ الْأُمُورِ» اما با این وجود مرا به نادانی من مؤاخذه نکردی چرا که با رحمت واسعه خویش بر من نگریستی لذا هیج مولای بزرگواری را ندیدم که بر بنده حقیر وناتوانی صبر کند واورا تحمل کند آنگونه که تو مرا تحمل کردی ودر برابر گناهانی که مرتکب شدم نعمت عطا کردی « فَلَمْ أَرَ مَوْلًىكَرِيماً أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِيمٍ مِنْكَ عَلَيَّ يَا رَبِّ» هرگاه مرا خواندی از تو اعراض کردم تو بمن محبت کردی ومن دشمنت داشتم وبمن ا ظهار دوستی کردی با این نعمتهایی که ارزانی می کنی من از تو نپذیرفتم گویا من بر توبرتری دارم وبه تو نعمت می دهم «إِنَّكَ تَدْعُونِي فَأُوَلِّي عَنْكَ وَ تَتَحَبَّبُ إِلَيَّ فَأَتَبَغَّضُ إِلَيْكَ وَ تَتَوَدَّدُ إِلَيَّ فَلَا أَقْبَلُ مِنْكَ كَأَنَّ لِيَ التَّطَوُّلَ عَلَيْكَ» اما با این همه تو مرا از رحمت خویش دور نساختی واحسانت را از من دریغ نکردی همیشه بخشش وکرمت را بر من ارزانی داشتی « فَلَمْ يَمْنَعْكَ ذَلِكَ مِنَ الرَّحْمَةِ لِي وَ الْإِحْسَانِ إِلَيَّ وَ التَّفَضُّلِ عَلَيَّ بِجُودِكَ وَ كَرَمِك‏» (دعای افتتاح) پس در سایه رحمت الهی انسان به جایی می رسد رابطه عبد ومولایی به رابطه محبتی تبدیل می شودوچنین مرتبه ای تنها در سایه دعا امکان پذیر است https://eitaa.com/jorenab