#عوامل_انحراف_جامعه_اسلامی
#هشتم_نفاق
۱-میگویند موش صحرایی وقتی برای خودش لانه میسازد، دو راه خروجی برای آن قرار میدهد، اما یکی از این راهها را طوری میسازد که وقتی به سطح زمین میرسد، آنجا را سوراخ نمیکند؛ بلکه لایه نازکی از خاک را باقی میگذارد تا سوراخ پنهان باشد. زمانی که دشمن از سوراخ دیگر وارد شد، او با سرش به آن موضع مخفی میزند و آنجا را سوراخ کرده و فرار میکند. عرب ها به این راه خروجی مخفی موش صحرایی «نافقاء» میگویند. ریشه کلمه «نفاق»
۲-مثال قران کریم برای منافق
الف-آنان[ =منافقان] همانند کسانی هستند که آتشی افروخته اند (تا از تاریکی وحشتناک رهایی یابند)، ولی همین که آتش اطرافشان را روشن ساخت، خداوند روشنایی آنها را گرفته. و در تاریکیها رهایشان می سازد، در حالی که (چیزی را) نمی بینند
مَثَلُهُمْ کَمَثَلِ الَّذِی اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَکَهُمْ فِی ظُلُمَاتٍ لَّا یُبْصِرُونَ (بقره:۱۷)
در وجه تشابه این مثال با منافق
اين نور مختصر، يا اشاره به فروغ وجدان و فطرت توحيدى است و يا اشاره به ايمان نخستين آنهاست كه بعدا بر اثر تقليدهاى كوركورانه و تعصبهاى غلط لجاجتها و عداوتها پرده هاى ظلمانى و تاريك بر آن مى افتد
ب- یا همچون بارانی که از آسمان، در شب تاریک همراه با رعد و برق (در بیابان) ببارد. آنها از ترس مرگ، انگشتانشان را در گوشهای خود می گذارند. تا صدای صاعقه ها را نشنوند. و خداوند به کافران احاطه دارد
أَوْ کَصَیِّبٍ مِّنَ السَّمَاءِ فِیهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ یَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِم مِّنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِیطٌ بِالْکَافِرِینَ (بقره۱۹)
وجه تشابه این مثال با منافق
منافق بخاطر ترس از افشای حقیقت آنچه هست همیشه در اضطراب و نگرانی است
۳-از منظر دینی کسی که آنچه می گوید با آنچه در دل دارد همراه نیست را منافق است و قرآن کریم چنین افرادی را مورد سرزنش قرار داده و گفتن به زبان بدون آنکه عملی در پی داشته باشد را موجب خشم خداوند متعال میداند
يَا أَيُّهَا الَّذيِنَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لاَتَفْعَلُونَ* کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لاَتَفْعَلُونَ (صفّ، آيات 2-3.)
اى کسانى که ايمان آورده ايد! چرا سخنى مى گوييد که عمل نمى کنيد; نزد خدا بسيار موجب خشم است که سخنى بگوييد که عمل نمى کنيد
۴-اللّهُمَّ اغْفِرْ لِی مَا تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَیْکَ بِلِسَانِی، ثُمَّ خَالَفَهُ قَلْبِی
بار خدایا اگر با زبان خود به تو خودم را نزدیک کرده ام و دلم با آن مخالفت نموده مرا ببخش
تفاوت ظاهر و باطن و تناقض قلب و زبان نشان نفاق درون است که بیانگر آن است صاحب آن خلق را در عزت و ذلت دخیل میداند نه خداوند متعال را
لذا باید ازنفاق و دورویی که موجب غضب خداونی است به خدا پناه برد واز او طلب بخشش کرد
https://eitaa.com/jorenab